Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De ziel open
ik liet
mijn blikken
langs je gaan
moest echt
twee keer kijken
voor ik alles
weer goed in
het geheugen
had staan
elkaar echt zien
was alweer
even geleden
speels in een
klein tussendoor
vaak met een
half oor of visueel
met spreken toch
te weinig contact
er gaat niets
boven de a-live
ontmoeting
met knuffel zoen
en warme lach in
tedere omhelzing
de ziel open in het
vol hartelijk samen
van acceptatie
Seance in handlijnkunde
kleur
muziek en
mensen in
alle soorten
en maten trokken
de aandacht met
diensten en
koopwaar
die zij te bieden
hadden in de mêlee
van wat kermis was
en altijd geweest is
uitbundige
vrolijkheid
met gezang in
een jubelklank
omdat er overal
zoveel moois is
via een geheime
wat morsige entree
kwam ik in een met
stilte beladen ruimte
met twee waarzegsters
de attributen op tafel
seance in handlijnkunde
in sinti dialect ogen met kennis
besmet nog maar kort te leven
ondanks gezond voorkomen
geen ziekten maar dood
ik was daarin gekend
hoe, waar en wanneer
bleef antwoord loos
alles was klaar de rekening
een afscheidsgebaar ik
was verdwaald in leven
dat geen hoop wilde geven
feesters hebben
mij meegenomen en
in de luwte van de
menigte op een bankje
in rust bij laten komen
en verder laten dromen
Een deal
hij was een
meester in het
verleggen van
verantwoordelijkheden
die hij pas als
laatste redmiddel
naar voren bracht
daarvoor speelde
hij menselijke
zwakheden tegen
elkaar uit door
ze alleen al te
benoemen met een
achteloos gebaar
geknipt en
geschoren kwamen
zij timide onder
het mes vandaan
dachten een deal te
hebben maar hij had
hen stevig bij de staart
Buitengewoon bezoek
het was buiten
beladen vochtig
in de donkerende
lucht waar druppels
aan takken groeiden
en vielen zonder regen
een klammige stilte
dreigde en maakte
alert ik hoorde vage
geluiden die ik niet
kon thuis brengen
in het verlaten park
een soort zich
mechanisch
voortbewegen met
de smaak van nieuw
in vreemde techniek
vrijwel onzichtbaar
ik ging sneller lopen
door opkomende angst
dichterbij komend dacht
ik dat het mij raakte
in een voorzichtig voelen
alsof ik gevisiteerd werd
door iets met
mogelijk dezelfde
menselijke coëfficiënten
het bewoog op vriendelijke
behoedzame wijze met
respect door lichaam en geest
bedankte voor het
onverwacht op
een buitengewoon
bezoek te zijn geweest
met excuus voor de
persoonlijke interventie
Met rood overgoot
we lachten
speelden met
lange schaduwen
die onze benen
maakten in
de lage zon
donker
contrasteerden
ze op de witte
stenen muur
van de buren
jouw voeten
raakten net
de rand ik
bescheidener
in lengte maar
gespierd de
overhand
we liepen alle
passen hinkelden
en sprongen
hoger dan ooit
moesten vreselijk
lachen hoe
onze schaduwen
vaak uit zichzelf
bewogen en wij
in herkenning de
reprise wilden
doen wat niet
lukte met zo
iets kleins als
een lieve zoen
pas toen
avondlicht het
contrast met rood
overgoot zijn wij
opgestapt de muur
zag ons met
ludiek leuke
schaduwen
verdwijnen in het
tegenlicht van de
ondergaande zon
De zielsinfo van je huid
ik wilde
je aankijken
maar je had
geen gezicht
wel een prettig
bekende stem
die pittig
binnenkwam
alsof je de
lippen net
keurig strak
had gestift
er was geen
beeld maar
wel geluid
ik miste
de zielsinfo
van je huid
een bijzonder
fenomeen dat
als het er niet
was meteen als
irritante pijn
gemist werd
alsof er tal van
dimensies
ontbraken waar
wij in zien en
spreken altijd
van alles omgaven
en zo het beeld
van jou bouwen
en vertrouwen
in steeds opnieuw
herstellen en
restaureren
de authenticiteit
die wij krijgen van
echt kussen en
omhelzen brengt ons
pas echt weer terug
naar de huidige tijd
Zonder magie
ik liet
mijn bord
vol dromen tot
werkelijkheid
komen maar
het smaakte
mij niet vandaar
dat ik het met
een lichte
mystiek begiet
honger deed
mij schrokken
maar de grote
brokken missen
de verfijnde smaak
dus ben ik
gaan prakken
om de realiteit
in kleine stukjes
te behappen
er waren nog
wat onverteerbare
zaken die niet echt
koosjer smaakten
al in plastic verpakt
een probleem
afvalbak die
luchtdicht was
gesloten zonder
magie geen open
Hysterie glimt in ogen
schermen vol
straten massa's
psychoten in
het zwart gekleed
met anonieme
gezichten alleen
de hysterie glimt
in ogen die echt
in de hel geloven
waar normen en
waarden op de
brandstapel gaan als
zij hun gekoesterde
dromen te grabbel
gooien omdat ze
niet haalbaar zijn
nog warmt verterend
vuur al hun pijn
knallen kogels en
vuurwerk de oren
doof maar de groep
wordt systematisch
gedecimeerd en
geïsoleerd van
meelopers en publiek
terwijl vluchtwegen
worden gesloten
dan komt het besef
door keihard koud
water met grote kracht
van enige realiteit
weer langzaam bij
bewustzijn als zij
in busjes bont en
blauw geslagen
worden afgevoerd
Melodie voor jou
ik wist
hoe tonen
mijn melodie voor
jou droomden
melodieus met
een aangehouden
zachte echo
als verrassend
intermezzo
waarbij
akkoorden
afsluiten en
weer openen
aan de bron in
het kabbelend
ritme van de beek
want zij volgen
water naar de zee
ook dromen
moeten daarop
letten anders
stap je zo
in een lift
die er even nog
niet helemaal is
zak je een octaaf is
de sound niet gaaf
Sporen van toen
ik heb jou
ooit gekend
herken het
uitslaan van
je vleugels
de kleuren
staan op
mijn netvlies
gegrift
heb je vlucht
gezien tegen
de blauwe
achtergrond
bevallig
fladderend
voorzichtig
landend in
de warme zon
waar jij mij
sprietend
verkende vleugels
sierlijk schikte
en in de rust
die wij elkaar
bekenden
hebben wij met
stilte gesproken
die ons had
verbroken
jij weggevlogen
en ik langzaam
teruggelopen
teleurgesteld
alleen in de
nagelaten
sporen van toen
Vonkje agressie
zijn woorden
passioneerden
niet meer
kwamen als warme
verstikkende
dekens uit de krant
mimiek en
lichaamstaal
waren verdroogd
zelfs het vonkje
met agressie
was gedoofd
met passieve
euthanasie
omdat er
geen spirit
meer voor
handen was
nog bewogen
zijn lippen met de
bekende mimiek
we zijn bijna klaar
met er stevig
aan bezig zijn
maar zijn ogen
vonkten niet
hij is nu eindelijk
zover dat ook hij
zichzelf niet
meer geloofde
Vakantieparadijsje
ik heb altijd
kleuren gedragen
die mij niet
flatteerden
ook wisselen
ging niet goed
wat wij ook
probeerden
blond en
met een lichte
huid ja daar
kwam je echt
niet mee vooruit
in licht pastel verdwijnt
de eigen kleur snel
als vuur in de hel
in mijn verschijnen
leek volmaakt
te verdwijnen
in kleine hinten
die goed bedoeld
toch altijd geen
goede zaken deden
met het geheel
pas in de laatste
vakantie heeft pech
mijn wereld veranderd
bagage was zoekgeraakt
boeking verkeerd gedaan
wij belandden bij nudisten
het heerlijkste vakantie-
paradijsje uit de gidsen
Vrouwenstemmen
ik droomde
hoorde het
irritante geluid
van ruziemakende
vrouwenstemmen
met op de achtergrond
het uithalend dreinen
van een teveel
verwend kind
een tot de orde
schreeuw moest
herrie voorkomen
maar de gezworenen
waren niet van plan
er meer aandacht
aan te besteden en
verhoogden enkel
het eigen volume
nog werd de
herrie niet minder
cumulatief alleen
de toon waarop
gaf het laatste deel
van het draaiboek aan
ik zag de kleine lachen
want hij wist er kraaide
vandaag weer geen haan
De stem van leven
soms spelen
je vingers
gedachteloos
met de kleine
mannetjes die
ons vroeger
gezelschap hielden
in dromen die
de stilte herriepen
met een zacht
verteld verhaal
ik weet dat zij
ons meenamen
naar de plaatsen
waar zij tezamen
kwamen met het
leven in het bos
nog zijn zij er als
ik jouw vingers
zie spelen en er in
de kamer een
vage boslucht hangt
ze zijn nog niet
verdwenen dichter
bij dan je denkt want
hun aandeel in de
schepping is vaak
ongezien en ongekend
omdat er niemand is
die de overzichten
heeft en de balansen
stuurt met de stem
van leven in de buurt
De twist
ik zag je
langer
dan ik wist
je danste klein
creatief uit
de vroegere twist
je lachte
heimelijk retro
passend
bij de jurk die
zich wellustig rond
je lichaam vlijde
juist je lijf
bepaalde de
vlotte draaien
waarbij ik geen
erg had in jouw
snel voetenwerk
langzaam kwamen
ritme en herkenning terug
de twist van chubby checker
was ook door niet dansers
te doen met omarming
en afsluitende zoen
Het depersonaliseren
de grootste fout
die wij als mens
konden maken is het
depersonaliseren van
het unieke in de mens
tot groep zonder talent
eigen inbreng ongekend
alles graag in dezelfde
aanpak en lijn
in eenheidsprotocol
opvoeding opleiding
maatschappelijk positie
om voor ieder uur
alle dagen maanden
en vele jaren dezelfde
eenheidsworst te
mogen garen zonder
spatje eigen initiatief
de huidige egotripperij
is het sublieme antwoord
dit streven kan geen
verbindingen weven
omdat de uniciteit van
ieder al is vergeven
Op strooptocht
ik heb ze
al zien vallen
de komende
zomer en
herfstkleuren
uit de krullen
van je haar in
fantasiemodel
speels opgelicht
door de lange
zomerzon die
haar oogst bij
tegenlicht zag
in de groot
ovale spiegel
van de kapper
het rood van
je lippen en
de warme
vriendelijkheid
van je lach
completeerde
het assortiment
maandenlang haar
je bent weer snel
met nieuw model
dat qua kleur en lengte
ongezien door het
landschap raast met
licht verschiet dat
alleen de jager op
strooptocht ziet
Redeloze wispel tuur
alsof lagen ijs
over elkaar
schoven zo
versplinterde
het geluid
ertussen en
lichtte donker op
in denkbeeldig wit
de bui contrasteerde
met zwart het
gemêleerde wit
van de rafelige lucht
die gordijnen
optrok en openden
in kwaadwillige
tumultueuze ontlading
jij was niet bang
voor de elementen
keek met interesse
naar het immense
geweld dat natuurlijke
krachten showden
in ongebreidelde
redeloze wispel tuur
hun energetisch
vermogen was
immens en
onvergelijkbaar
met de menselijke
beteugeling van
deze krachten
op aards niveau
Pandemisch geluid
geluidloos
was het
bombardement
fotonen
op mijn huid
zoals ook dat
van straling die
van 0nbekende
bronnen komt
mijn
trommelvlies
detecteert
drukverschil
van hoog
tot laag
selecteert
bekendheid uit
herinnering
lokaliseert
plaats sterkte
en volume
geregisseerd
in tijd een
pandemisch geluid
hoe houden
mijn gehoor en
hersenen dit uit
Korter dromende dagen
wij verpakken
de dag met ijs en
zonnebrand
nemen resten
schelpen en zand
mee van het strand
wuiven nog even
naar de warm
lome zee die eb
krabbelt onder een
laagvliegende meeuw
nog is er geen
besef van langzaam
korter dromende dagen
getinte mensen
die met lichte ogen
steeds weer meer
van hetzelfde vragen
nog niet wetend dat
dit intiem gebeuren
een dagje strand
mogelijk als enige
herinnering
de vakantiesferen
als laatste uitbundig
zullen gaan kleuren
ook in dit seizoen
sneuvelen records
in een vrijwel
onbeheersbare natuur
zijn wij de balans
kwijtgeraakt en zullen
de chaos erven
van onze werken
die aarde ons laat