Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Stukjes zien sterven
ik heb al
te veel stukjes
zien sterven
te snel
omdat er in
de laatste
ademfase
geen adequate
hulp meer was
niet om de
processen
te keren maar
om de pijn van
het flamberen
van leven te
nivelleren het
gaan dragelijk
te houden
zacht is de
troost van het
samen lijden
in een strijd die
al verloren was
maar die de
conceptie van de
nieuwe aarde
al met zich draagt
Stil verdriet
in je plots
verschrikken
had het ikke
even hulp
nodig om
weer rechtop
door te gaan
niet te
blijven staan
in overwegen
maar goed en
slecht afwegen
in de te volgen
weg die ook
door anderen
al met succes
is afgelegd
ook toen zag ik
tranen geboren
worden op het randje
van hulpeloosheid
die in paniek
huilend gestalte
kregen in stil verdriet
dat uitzichtloos
de ogen sloot
zich zacht wiegend
keerde naar de dood
Slinger in het uurwerk
toen ook de zon
probeerde te
schuilen voor
zijn eigen schaduw
kon ik wel huilen
omdat geboorte
en dood de
cyclus zijn van
het leven in ons
universum
ik weet nog
dat zij warmte
licht en volop
energie scheen die
in haar bron leefde
zij bleek de
gangmaker te zijn
die als slinger in het
uurwerk van aarde
het leven weg tikte
tot zwaartekracht
en massa niet meer
synchroniseerden
en alles en iedereen
andere tijden beheerden
in eigenwaan
dachten zij de slag te
slaan om tijd aan hun kant
te krijgen maar de realiteit
kon dit pogen niet gedogen
De snaar
rustig
vervloeien
tijden die
ons even scheiden
waarvan de
inhoud in veel
aparte emoties
uitkristalliseert
die integrerend
hun kleuren
spreiden om het
vloeken te vermijden
ook zonder
blauwdruk regie
en coaches dekt
liefde alles toe
omdat wij
geïnvesteerd hebben
in elkaar vertrouwen
kan afwezig bouwen
met een
enkel woord
of terloops gebaar
de snaar laten trillen
zo voegt ons
veelstemmig orkest
al de meest
fundamentele lijnen
tot een harmonisch
geheel met een
duidelijke uitnodiging
dit te delen met velen
Doden droeg naar later
ik voelde in een
vlagend licht touche
op mijn huid jouw
verhalen dwarrelen
in het gaan
van het ene huis
naar het andere land
in talloze talen
van ijzig dun
tot dampig warm
beklampend op de borst
tot siberische vorst
ben meegevoerd
door chaotisch
golvend water dat
doden droeg naar later
met de vlucht van storm
naar orkaan en tyfoon
langs imploderende
winkels en huizen
waar regen door droogte
niet opgenomen werd
en aarde door scheurend
verdriet overstroomde
Droomt het licht
langzaam
worden de
dagen korter
en als je
dan even zit
droomt het
licht zelfs
al voor je
slapen gaat
je streept af
wat je allemaal
hebt gedaan
en concludeert
vroeger deed
je in dezelfde
tijd veel meer
nu langzaam
en behoedzamer
dat is mijn live
style geworden
strakker aan
het ritme en
regelmaat
anders kom
ik tijd tekort voor
kwaliteit zoals
het hoort
smokkelen
heb ik nooit
gedaan dat is
verplaatsen naar
momenten die
zeldzaam zijn
die staart heeft
het venijn nooit
klaar te kunnen zijn
Glimp als reflectie
op een
onbewaakt
ogenblik
was ik tot
mijn schrik
de rode draad
verloren
onze levenslijn
als houvast
in bange dagen
die hoe dun
ook uitgerekt
ontzettend veel
liefde kan dragen
het voelde alleen
voor het eerst
niet verbonden
in de realiteit
van alle dag
waarin jouw lach
mijn leidraad was
hoe ik ook
mijn oren spits
ik zal het voorlopig
met de fotografische
spiegeling van je
blik moeten doen
een glimp als reflectie
op te diepen
uit herinneringen
van vele jaren her
uit liefdesmomenten
van toen naar nu
ja van vele jaren
mijn liefste
Danste wind
ik wist
het nog
van vroeger
jij blij in
het midden van
de bloemen wei
ik beloofde een
handvol wind en
spetters regen
met de bui
zat het echt tegen
die kleurde regenboog
maar in jouw
blonde haar danste
wind de krullen klaar
Jouw gezicht
als mijn
gedachten
uitvliegen op
het licht
van de zon
verzamelen
zij stukjes
schoonheid die
samenvallen tot
jouw gezicht
waarbij het
langzaam in
warmte begint
te stralen en
je gevoel
een mystiek
lichaam
aanneemt
waarin wij een
worden
omdat wij
voor elkaar
geschapen zijn
nog zijn wij
niet volmaakt
maar weten
het pad te gaan
waarbij bestaan
beleven wordt zoals
leven bedoeld is
Glas in lood
zacht
glinsterden
stofjes alle
kleuren op
de thermiek
van de warme
middagzon
het glas in lood
speelde met
de kleuren
van de dood
die onder koude
grafzerken
begonnen was
nog dwarrelden
vleugjes wierook
in het voorbij
gaan van gelovigen
die in devote rust
de zomer en hitte
waren ontvlucht
bij een kaarsje
baden om regen
op het land of
een zonnetje bij
zee en strand
witte wolken kiezen
salomons golven
hoog tegen
het strakke blauw
voor de een de
hitte en voor
de ander kou
je hebt helaas
niet allebei
Het foutieve grijs
ik wist nog
hoe jij binnen
kwam en alle
kleuren verschoten
wat overbleef
was in het
foutieve grijs
gegoten
waar vroeger
speelsheid in een
lach overheerste
schokte en bibberde
stramheid
minutenlang
tot ver voorbij
deur en behang
nooit waren zij
met stomheid
geslagen er kletsten
altijd wel wat dwazen
jij gooide het met
ellende op een
akkoordje liet de
muziek weer swingen
zo zelfs dat
ook de oudsten
weer helemaal jong
werden van binnen
Een fysiek netwerk
ik heb de lijnen
van je handen
leren lezen
ook de freesjes
die kleine zorgen
getekend hebben
in de huid voelden
we kleine spanningen
de verschillen
in frequenties zijn
gemeten en in een
grafiek uit te lezen
ons ontging de
logica van het
gebeuren maar met
behulp van AI ‘s
en algoritmes begon
de tekening te kleuren
die nieuwe
invalshoeken toe
lieten voor meer
dan de voor de
hand liggende
geijkte interpretaties
vele handen
en een kringvorm
brachten grotere
amplitudo's in elkaar
versterkend op de
goede weg te zijn
naar een fysiek
netwerk dat aarde
en hopelijk meer van
het universum kan
omvatten voor hulp bij
de Apocalyptische brand
De middelmaat
de statistiek
is decennialang
de meetlat
geweest voor
leven en bestaan
klein groot
dik en dun
intelligent of dom
beoordelingen
staan bol of krom
synthese van wat
zij te zeggen hebben
kunnen we helaas
niet geven is enkel
op het lijf geschreven
ieder is regelmatig
door de stofkam
gejaagd consultatie-
bureaus hebben daar
echt werk van gemaakt
significante verschillen
hadden appeltjes te
schillen met calamiteiten
tegen gaan of op dood
spoor te laten staan
de middelmaat lijkt
hoogste goed maar
is dat ook zichtbaar
op hun gelukzalige
heerlijke snoet
Boulevard van dromen
het patina
van deuren lijsten
stijlen knoppen
en vensterbanken
maakten als eersten
contact met de mens
in voorzichtig tasten
naar verstaanbaarheid
met een dieper voelen
in emoties en een
scherper beschouwende
blik dan normaal
het raken van de
wereld rondom
ervaarde de mens in
vreemdheid bedreigend
toen inhoud
onze communicatie
werd liep aarde al
op zijn laatste benen
langzaam stappend
de vele breuklijnen op
de boulevard van dromen
voorzichtig vermijdend
Gespannen snaren
zacht strijkt
jouw liefde over
de gespannen
snaren van
mijn viool
de klankkast
geeft de body
en mijn vingers
moduleren de
rondheid van toon
samen bepalen
wij de melodie
die in blij
geven en nemen
vertolkt als refrein
ogen schitteren
ijle klanken
die warmte
kleuren in het
subtielste element
je lach klinkt
ondersteunend
laag in het
soms donkere
meeslepend traag
wij zijn geen
duet wel een
bijzondere eenheid
nog gescheiden van
tafel en bed
Een waarheid
we draaien
bladzijden om
als de dagen
verstreken zijn
in de stilte van
kleine uren
turen we nog naar
de laatste letters
het blanco wit
zal weer een
volle dag gaan duren
ondanks het samen
heeft ieder een
eigen inhoud aan
het boek gegeven
niet dat we niet
nieuwsgierig zijn
maar waarschijnlijk
wel bang om een
waarheid te lezen
die zwart op wit
duidelijk is beschreven
in een realiteit die wij
nooit willen beleven
Oneindig verlangen
je staat
te lachen als ik
de hoek niet
durf om te gaan
ik jank als ik
door jou mijn
vingers zal branden
aan het liefste
dat mij ooit
is aangedaan
en nu bijna
voor mij staat
in separeren zijn
zinnen gevangen
is afstand praktisch
isoleren gebleken
mijn liefde zijn
de talloze stukjes
oneindig verlangen die
magisch rond je hangen
nooit met spijt
soms misverstand
of gezonde strijd
jou wil ik niet kwijt
Volwaardig mens
ik heb ze
gezien jouw
blikvangers
met ogen die
anders verhalen
dan de geschiedenis
die op hun
gezichten staat
jij hebt met
ziel en geest
geleerd om
alles van hen
te vertalen
ook al geven
zij niet altijd de
juiste signalen
een plaats in
je hart is voor
hen vrijgemaakt
ondanks de bagage
en alles wat zij
hebben meegemaakt
zonder besef van
de gangbare maat
jouw drive was
begrijpen en dat een
eerlijk gevoel geven
van volledig leven
ondanks beperking
geen cliënt maar
een heerlijk
volwaardig mens
Het blonde staartje
ik zag je
bewegen kwam
in kracht en
sierlijkheid
je ziel tegen
rechtstreeks
stralend uit de zon
jij leek in
hogere sferen
te verkeren
ogen gesloten
mond met
tandenwit
tikje open
alles in cadans
dat training en
doorzettingsvermogen
vereist door verfijnde
afstemming en
optimale concentratie
op het eigen patroon
dat het
blonde staartje
parmantig wipte
was de kers
op de taart
en gaf vaart
aan het geheel
Friemelt en krioelt
het woelt
friemelt en krioelt
met vleugels
en harige poten
jij fietst en loopt
onbewust af en toe
met de mond open
maar je bent
het zat dat
onderhuids
gekruip en jeukend
gevoel ze komen
jou de oren neus
en mond uit
niemand heeft
thuis de juiste
spuiten en pillen
om het ongedierte
effectief te stuiten
en buiten te sluiten
voor een goede nacht
zag er laatst een
langs jouw been
naar boven kruipen
verlamd van schrik
kon jij helemaal niks
waar hij is gebleven ik
zou het echt niet weten