Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het feest van binnen
zij zat in de
schaduw van
het overvloedig
gouden licht dat
naar buiten viel
door de ramen
van het grote huis
rook de fijne
spijzen die
op de tafels
geserveerd
stonden zag de
rode twinkeling
in jaren oude wijn
nog waren er
geen gasten maar
het was een drukte
van belang
zij had nog wat
zwavelstokken voor
licht en warme hand
honger knaagde
zijn bekend gevoel
zij wist van
arm en rijk en in
oplichtend donker
van een niet
verkochte stok
droomde zij
haar sprookje
in de schaduw
weggestopt vol
flakkerende beelden
hoe buiten toch het
feest van binnen werd
Heroïsche strijd
er zitten
lacunes
in de lucht
waardoor ademen
moeilijker is en
horen bijna
onmogelijk
is geworden
daar waar
emoties altijd
jeugdig vleugden
lijkt het
ontbreken van
jouw aanwezigheid
te resulteren in
moeizaam gehijg
jij was al
eten en drinken
voor mij maar
zonder jouw adem
voelt je afwezigheid
als het einde na
een onverwachte
heroïsche strijd
Bomen over Kerst
nog stond
het groen te
bomen over kerst
ook zij die jarig
worden en hun
dagen vieren
in de huiskamers
met de geur
van dikke snert
sfeerlicht rond
kribbe en stal
met de namaak
beesten en af en toe
een verdwaalde knal
behaaglijk binnen
terwijl het luiden
van kerkklokken
buiten bevriest
in het roepen om
samen te komen
met onze dromen
die dit jaar ruw
zijn verstoord door
doodslag en moord
in een oorlog waar
alle menselijkheid
vreselijk is ontspoord
Licht gespikkelde mist
we zagen
de wereld
dompelen in
het vage van wit
licht gespikkelde mist
vleugen zon
kwamen steeds
weerom zonder
opklarend
door te breken
om ons de
somberte te
laten vergeten
alleen het vorst-
gerijpte oppervlak
gaf ons de
illusie dat het
winterse ons heeft
platgelegd omdat
rijden te gevaarlijk was
Het zwarte ijs
ik wist
dat je ging
schaatsen
in je wit
kristallen pak
strak aan
je lijf om
nergens aan te
haken en toch
snelheid te maken
als een flits
voorlangs het riet
dat zo zijn eigen
tonen zwiept in
een krakend lied
in jouw cadans
langs deze rij
het kleurgezang
met wuiven van
de gouden kant
voor je uit
op het zwarte ijs
jouw schaduw en in
terugkom op je rug
de warmte van zon
Hartverscheurend
nog heeft
de kou
haar hart
niet bereikt
in een lijf
vol verzet
waar gebed
heeft gefaald
afgeschaald
voorbij het
minimum
met uitzicht
op nooit maar
ondertussen
komen reserves
de bodem tegen
nog kijken ogen
hun heldere blik
zeg jij gaat niet
gebeuren maar
kou is het venijn
dicht bij je ziel
is jouw verdriet
hartverscheurend
Hun schepping
nooit heb ik
het opgegeven
ben de grote stenen
in mijn hart gaan
lezen heb mij hun
structuur eigen gemaakt
verzameld in
magische ogenblikken
opgeraapt uit hun
mystieke kringen in zeer
spraakmakende en
educatieve ontmoetingen
waar kinderlijke
zachtheid met
universele empathie
in volwassen sfeer
kwamen was
verweer onmogelijk
helaas kreeg een
liefdevolle bedding
door de constant stroom
een verharding uit
levensbehoud waar
de oevers verzakten
ik heb liefde
en lijn in hun
schepping gelezen
alsof ik mijn bestaan
maar nu in liefde
opnieuw mocht beleven
de keien zijn
verdwenen in samen
op schrift dat wij
elkaar liefdevol
leerden in houden van
en eindeloos proberen
Woordloos spreken
zij was
haar lach
alles daar omheen
ademde plezier
gaf warmte af
bij haar voelde
jij je nooit alleen
want als de afstand
groter werd was
er altijd die blik
met de knik van
genegenheid als
binnenkomer voor
heel veel gezelligheid
op elkaars golflengte
samen naar stilte
die geladen was
met begrijpen dat
kijken eigenlijk
woordloos spreken was
Narcisten zonder ziel
ik heb ze
zien acteren
narcisten
zonder ziel
wat zij ook
proberen er
is een lek in het
algoritme om tegen
aan te hikken
steeds hetzelfde
marionettenbeeld
dat van die ander
die zichzelf totaal
vergeet in het
jagen naar de titel
verdwaasde gek maar
er is niemand die
dat van zichzelf vindt
ja de stukjes namaak
de geplakte resten ziel
zelfs de gezichten
verrekken als ze aan
de touwtjes trekken
waarbij het echt
persoonlijke voor
geld en heel
veel aandacht viel
Met bliksemvoeten
ik zag
je dansen
met bliksem-
voeten strijkers
ontsteken en
een beschaafd
gedonder
maakte de herrie
die bij je paste
wind streek
cumulus
wolken met
kleuren uit
het bos vol
losse noten
bladerden er
op los want
zonder bui als
dirigent werd
er niet op elkaar
afgestemd bleef
onweer meer
een chaotisch
gebeuren waarin
jij als soliste
muziek en kleuren
aardse schoonheid gaf
Jouw stoet
ik zag je
met gevolg
door de wolken
zwieren
licht spatte in
duizend kleuren
uiteen die
regenbogen
vierden
jouw ogen
horizonden
de flauw gebogen
verten toen
jij de teugels even
flink liet vieren
slechts een
vage mist
wist waar jij
gebleven was
toen jouw stoet
eenmaal gas
gegeven had
Nuanceren
zij wist
als geen ander
met haar blik
dromen te kleuren
hoewel zij al met liefde
zijn toegedekt en de
pijn snel vermindert
waar woorden
tekort hebben
geschoten om
voorzichtig
emoties aan
de oppervlakte
te brengen en
om ze het daglicht
te laten zien
omdat zij al zo lang
in het donker
verkeerden zonder
mogelijkheden om
voorzichtig te nuanceren
Verbroedering
ik schoof
gedachten tot
herkenbare woorden
voor iedereen
maar waar het
kruimelde en brak
werd het met het
vlak van de hand
van tafel geveegd
restanten die toch
de spanning en sfeer
hadden gesmaakt
van het vergaderstuk
dat door iedereen tot
maaltijd was gemaakt
van producten uit
het land van herkomst
met de versheid van de dag
die met trots
en vol overtuiging naar
de dis werden gebracht
waar verbroedering
gevierd werd met het
proeven van de wijn
waarvan de druiven
genoten hebben van het
schitterend zomerfestijn
Hun laaiend gesprek
ik kan het
niet laten
even achterom
te kijken en
dan dat wegwerp
gebaar te maken
in pure onmacht
natuurlijk ben ik
gewend aan wat
ik zie maar toch is
er nog altijd de
stille hoop voor
een vlot herstel
van dit gebied
in de brand was
de immense hitte
van het vuur
allesverzengend
withete emoties
waren loeiend in
hun laaiend gesprek
alleen de punten
en komma's staan
ontdaan van alle
onzin nog fier rechtop
ook de alinea's
hebben hun vorm in
vertrouwen behouden
de boodschap
van het landschap
is dan ook voor
iedereen te lezen en
wordt met het jongste
groen en hier en daar een
bloem al lieflijk geïllustreerd
Uitermate klein
zij had een
stukje wereld
in de hand
gekleurd door
elementen
en de tijd
onomkeerbaar
in het boek
dat communicatie
scheidde
het onderzoek
was al gedaan
het hoe en
waarom bleek een
toeval verhaal
er waren geen
degeneratie
protocollen
en alles was
fundamenteel
uitermate klein
zo bleek ook de
microscoop helaas
niet groot genoeg
Iets persoonlijks
in jouw winkel
is alles te koop
maar de prijzen
zijn niet bekend
wel jouw glimlach
voor ons als
consument die
ons meteen warm
welkom heet
wat jij hebt
geëtaleerd
transformeert
tot product en
draagt in vorm
en uitstraling
jouw talent dat bij
mij al een behoefte
heeft herkend
samen lopen wij
de paden na van
onze overeenkomst
besluiten met warme
hand zelden heb ik
zo een koop gesloten
want de eer en het
gewin voelde geweldig
aan mijn kant
alsof jij iets had
weggeven dat een
belangrijk stukje
was in jouw leven
iets persoonlijks
waarmee ik mij mocht
verrijken door mijn
geluk ook door anderen
te laten bekijken
Laatste filmscene
de diepe zucht
gaf lucht
ontspande de
huid van je
gezicht met
lichte schrik
werd je
wakker als
onderdeel van
het protocol
ontwaken
ik zag je
klimmen uit
catacomben
vol diepe rust
naar een
werkelijkheid
waarop jij
nog niet
was voorbereid
maar als eerste
was er de lach
de wereld
weer zien
gemaakt als
laatste
filmscène
voordat jij
je ogen sloot
als troebel
water uit de
overvolle
wereldgoot
In weerkaats
ik zag je
dansen op
de zwarte
lijn die de
gouden glans
als schaduw had
alleen je ogen
twinkelden
in weerkaats
het ongeziene
priemden stralen
zonder eind
met jouw
pirouettes
bouwde licht
zijn cirkels
in piramides
tot de hemel
waar zij
in ontmoeten
het sterrenlicht
begroetten
in de blauw-
gouden kleur
die zonder
zwarte lijn
het universum
als vloer trof
voor jouw
dansfestijn
Het incomplete nog gist
Zij liet mij
Uit alle hoeken
Van de kamer
Zichzelf zien
Lichtte op
Met figuur
Gezicht en
Voorkomen
In complimenten
Aan de genen
Van haar ouders
Het reproductieve
Gen lijkt in haar
Vingers te hebben
Gezeten of zouden
Resultaten de
Fundamenten
Kunnen zijn voor
De grote zoektocht
Naar zichzelf
Die blijkbaar nog
Niet is afgerond
vol verbazing
Zie Ik hoe haar
Ontdekkingen
Eigenschappen die
Anders onderbelicht
Waren gebleven
Nu het beeld
Completeren uit
Het gevoel van
Gemis waar het
Incomplete nog gist
Pas in de totaal
Versie springt het
Persoonlijke er uit
met lach en ogen de
warme kleur van
haar en huid in
welgevallen poses
waar op de voorgrond
commercie spreekt
tekenen lijnen haar
liefelijke fotoreeks
Geestverruiming
ik heb
geprobeerd
jouw puzzels
te leggen
het is me
niet gelukt
jij wilde
niets zeggen
jouw opvallend
bewegen
trok wel snel
ieders aandacht
door souplesse
en richting keuze
tegengesteld aan
die van andere
neuzen die voor
binnenhalen kozen
totaal opgaand
in jezelf op
een extatische
manier zonder enig
communicatief contact
met anderen
een buitengewoon
vreemde metamorfose
van handen armen
benen en lijf bezig met
geven in een vrijwel
totale geestverruiming