Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Licht geworteld
de stam
is licht geworteld
in onthechten
buigzaamheid
van twijg en tak
is wat verzwakt
toch straal jij
met trotse kracht
weerbarstigheid
de balans is fragiel
in confrontatie voelt
jouw weerstand iel
buig maar en
kom langzaam op
ook zo bereik je ooit de top
Het water breekt
uit schijnbaar klare lucht
rolt wind ineens omlaag
maakt herfstig stemmingen
met donderklap en regenvlaag
de oogst nog warm
van lange zomerzon
verschrikt en schikt
zich beurzig op de grond
gelijkmatigheid
verliest in mist
de strijd van donker licht
in aanloop naar de wintertijd
nog warmt de zon
met zomersheet
terwijl in het open veld
de eerste vorst het water breekt
Kunst wordt gefileerd
in contrast
overtreft het licht
zichzelf in helderheid
weg zijn ruis
en zachte tonen
in vervloeien
hardheid kan ook
intrigerend boeien door
scherpte van details
kunst wordt gefileerd
door eigen waarheidsmix
gaan voor alles of soms niks
Het rijpen van stilte
het is geen cel
waarin jij mantra's prevelend
jezelf tracht vrij te pleiten
jouw buitenissigheid kent enkel
zelf gepermitteerde grenzen
door betutteling van het lot
geen brandhaarden
van energieën worden zichtbaar
als men jou de voeten wast
stigma's uit
een vroeger leven zijn al
bij de eerste kruisiging vergeven
pas in het rijpen van stilte
zullen de waarden van
lach en bolle buik gaan leven
Schoonheidsideaal
wij streven al
een leven lang naar
symmetrie als schoonheidsideaal
bewerken en her profileren
wat de natuur
ons meegegeven heeft
zien als resultaat
gelijkvormig zonder hart
twee helften bij elkaar gebracht
kies maar voor uniek
het ene oog is ook
het andere niet
de lach trekt links
op vrolijkheid en rechts
zit het venijn in chagrijn
laat je hart maar spreken
in ongelijkheid en gebreken
een gezicht om nooit meer te vergeten
Rouwt afscheid
waar stilte
ademt in de
laatste tekens leven
rouwt afscheid
in het alom
aanwezig zijn van pijn
er is geen strijd
maar een serene rust
van overgave
de hand
voelt warm in
bevestiging van samen
nog klonk je naam
in de herkenning
van zijn laatste blik
inkeer ademt stilte
heel zachtjes
sluit ook zijn gezicht
Vlammende verhalen
laat je geest eens dwalen
door vlammende verhalen
uit de open haard
het beuken blok
net achteloos gedropt
vertelt zijn laatste uur
reeds danst de rook
in smeulende herinneringen
opent vuur de eerste jaarringen
sist en knettert namen
in een knisperende vonk
strooit spetterend wat anekdotes rond
in het verzameld werk
van meer dan vijftig jaar staan
generaties lief en leed achter elkaar
Zo voor het rapen
jij had de rust
zo voor het rapen
maar je sporen
in het zand
lijnden vaste koers
geen twijfel
of moment van
overweging tekenden
hun speelsheid
op het strand
in het spel van
wind en wolken
ging je volledig mee
toch bleef je tred
steeds parallel aan zee
de verte focuste
in eindeloos herhalen
maar op een eiland
vertellen einde en begin
dezelfde verhalen
Door witte guirlandes
woorden vielen
in waaiers uiteen
door vuurwerk van de zin
strofen
schoten als pijlen
naar ongekende hoogte
cirkelden daar
in steeds snellere vaart
tot een veelkleurig begrijpen
als apotheose werd het gedicht
met een oorverdovende knal
door witte guirlandes uitgelicht
Op eigen benen
zij hebben geleerd
in liefde en vertrouwen
een huis te bouwen
nog spelen ze
hun bloementuin
als hemels paradijs
maak ik ze wijs
dat de wereld
niet is wat zij lijkt
zou ze graag behoeden
voor knauwen in vertrouwen
de barsten in het goede
toch laat ik ze gaan
zij zijn in staat om eindelijk
op eigen benen te staan
Niemand is perfect
Niemand is perfect
volmaaktheid bestaat niet
iedereen heeft zijn gebreken
dat is al meer dan één keer gebleken
probeer het ook niet
perfect te willen zijn
dat is in dit leven, helemaal niet mogelijk
je kunt er niet naar streven
Je kunt niet alles goed doen
iedereen heeft positieve en negatieve kanten
dat is gelijk voor elk mens
geen één mens is foutloos geboren
Als je dat echt wilt ...
zal je steeds teleurgesteld zijn
want het leven
gaat gepaard met geluk
boosheid, verdriet en pijn
ook met liefde
die iemand je kan geven
Maar je kan niet foutloos zijn
zo is geen één mens geboren
probeer gewoon een gelukkig leven te leiden
en weet ...
je kan niet bij iedereen worden uitverkoren
Nachten vol maan
ik ben
aan de haal gegaan
in nachten vol maan
zonder bezem of tapijt
maar geleid door
kosmische krachten
maakte me leeg
bevrijd van aardse ballast
dreef ik op duizend gedachten
in een groots perspectief
openbaarde zich schoonheid
loste tijd op in zijn
zag de maan
langzaam ontkleuren
in het goud van de zon
de morgenstond
bracht mij geluk en
weer terug naar waar ik begon
Zoveel melodieën in mij
toen ik klein was wilde ik kunnen schilderen
elke droom en elke wens schilderde ik mezelf.
maar talent ontbrak en ik zocht iets anders
ik hield ook wel van drama en vond het toneel
kleine rolletjes op school, ook dat werd niets
misschien kon ik gaan schrijven, hoe moeilijk kon dat zijn?
vol vertrouwen leerde ik de kunst van het verhalen
maar het schrijven vertelde mij niets
ineens zág ik mijn passie ...
ze was er eigenlijk altijd al geweest
op een dag sprak mijn lichaam zijn eigen taal
ik danste, niet in het minst verlegen voor andere ogen
Eindelijk had ik mijn talent gevonden
mijn lichaam gaf me alles wat ik zocht ...
luister naar de muziek, zoek en vind haar kracht
dansen is voor mij vrijheid, één die ik kan delen
kijk gerust, ik vind het fijn
want zoveel verschillende melodieën zitten in mij
ik voel me volkomen vrij en mijn
lichaam spreekt alle talen
Pigmenten
heb licht gevangen
zag het hangen
aan kaarsen en lampen
pas in de ochtend
ging het verdampen
in de rijzende zon
keerde weerom
in duizenden kleuren
van bloemen en planten
heb pigmenten gemengd
schilder met verf die in licht
haar vrijheid weer vindt
De aandacht fuik
een danspas en een grap
zo maakt hij
na begroetingsritueel
zijn nonchalant entree
ogen draaiend
en een denkbeeldige
vriendin in
afscheid aaiend
kiest hij een vriend
als springplank
voor zijn diepe duik
in de aandacht fuik
onnozel paraderend
langs hun nieuwsgierigheid
de laatste roddels strooiend
wint zijn aanhoudendheid
de kaarten zijn geschud
zij zijn al overbluft
volgen de verhalen
over zijn levensidealen
Naar binnen gericht
zie je ontwaken
uit de wanorde
van dromend slapen
ogen verschrikt
blikken nog steeds
naar binnen gericht
vingers ontspannen
in laten gaan van chaos
zonder aanwijsbare naam
tot je lach
alles breekt en jij
je weer bij de mensen weet
intens voelt het leven
na weggeëbde angst
de dag is nu op zijn langst
Zielen zonder naam
vleugels
vliegen af en aan
van zielen zonder naam
verdriet
ligt in het verschiet
van hen die achterblijven
vooral het
plotseling verscheiden
doet in afscheid lijden
hun vlucht
lijkt onbenoemd in
hergroeperen van de geesten
nog een keer het aardse gaan
of past de cirkel eindelijk
in het organische bestaan
Weltrusten iedereen
Ik loop in het donker over straat.
Ik ben niet alleen, ik zie een grote man,
die zijn poedeltje uitlaat.
Ik zie nog net,
hoe de maan achter een wolk verdween.
Ik merk en kijk er van op, dat ik tegen mezelf praat.
Ik loop, maar weet niet precies waar heen.
Ik voel hoe mijn hart op hol slaat.
Een reden kan ik hier niet voor bedenken,
ik heb er geen.
Ik kan niet slapen,
maar ben het gewend zoals het nu gaat.
Ik hou mezelf bezig, want dat houdt me op de been.
Buiten een ronde gelopen te hebben,
heeft me toch wel moe gemaakt.
Ik kan nu rustig gaan slapen,
welterusten iedereen..
Hoe ik ben
Ik ben manisch,
manisch gelukkig, manisch depressief.
Ik zonder me graag af, maar behoor niet tot the Amish.
Ik ben zwak, tegelijkertijd hard als steen, massief.
Doe mezelf stoerder voor dan dat ik daadwerkelijk ben.
Er vloeit chaotiek door mijn hoofd, maar mijn lichaam is zen.
Onaffe structuren
jij toont veelkleurigheid
ik het onderscheid
maar de vorm waarin
geeft altijd strijd
jij weet de wereld gemaakt
in geruststellende beelden
waarbij plaats en formaat
balans in realiteit delen
ik zie onaffe structuren
wachtend op inhoud
emoties en groei om
ooit te komen tot bloei
wij lopen geen pad
het mijne is niet af
wel is er het zoeken naar
vorm en kleur in ontmoeten