Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De solo's voorbij
heb mijn vleugels gestrekt
ben tot de toppen gegaan
wist dat ik niet hoger kon
kende de verte
daalde langzaam in glijvlucht
keek af en toe achterom
maar de horizon wenkte
in het nieuwe verkennen
de solo's voorbij ook voor mij
Het lange lage licht
mijn schaduw
wilde intenser leven
heb hem wat meer licht gegeven
trad in het donker
nauwelijks naar voren
wilde mij daar privé niet storen
nog loopt hij gebogen
danst en springt van lieve lust
maar kijkt mij nooit in de ogen
de schemering is favoriet
in het lange lage licht
krult hij melancholiek
voor het duister ons versmelt
helpt hij mij nog even
eindelijk kom ik mezelf weer tegen
Een klein houten paneel
heb mezelf gezocht
in rijke kleuren op palet
maar vorm en harmonie
gingen in samenkomst teniet
met een speciale streek
van mes en penseel
kon het nooit treffend raken
altijd bleek er een te veel
heb mezelf gevonden
op een klein houten paneel
wat eenvoudige basiskleuren
een paar streken maakten het geheel
Las de eeuwen
de stenen
voelden warm aan
in hun teruggetrokken groeven
het metselwerk
was half vergaan
maar de muur is blijven staan
ik zag
woorden van de tijd
in overleven opgeschreven
raakte aan
emoties van het
vroegere in herbeleven
las de eeuwen
uit het boek dat
generatieslang is bijgehouden
ben een geworden met
getrouwen vanaf het moment
dat zij de muren bouwden
Had mijn bodem lief
ik aardde diep
in vele generaties
had mijn bodem lief
het weidse land
onder de hoge lucht
stond altijd borg voor rust
nu scheurt de grond
trillen lagen in verzet
fundamenten zijn onthecht
mijn wortels
zijn gespleten
de toekomst is vergeten
het was geen menselijk falen
dat de grond zou dalen
maar een bewust genomen gok
als zij dit niet gaan stoppen
gaat groningen naar de knoppen
maakt het aardgas ons kapot
Het scherven pad
het is breukenoorlog
op het scherven pad
jonge planologen
hebben het helemaal gehad
ieder zit met lijm en kwast
zijn perspectief te herwaarderen
het licht vliegt alle kanten op
is niet meer te repareren
de wereld van hiernaast
is aan diggelen gegaan
transparantie was de kracht
die hemel dichter bij de aarde bracht
de poort blijft dus van hout
luchtkastelen zijn vervlogen
weer buigen planologen zich
over de scherven die wij erven
Gretige kijkers
altijd trekt vuur
gretige kijkers
strakken banieren
schouders en borst
spannen verwachtingen
een ademloos volgen
heffen mensen
hun vuisten vol trots
weer klinkt opstandig
het protest van de tijd
scanderen van woorden
verenigt gevaarlijke massaliteit
hysterie loert
in verval van de normen
het gevreesd populisme
gooit olie op de al brandende strijd
Vastgeroest in denken
in haar oude huid
ligt ze
vastgeroest
in denken
aan vroeger
toen jonge huid
werd begeerd
ze kon niet
vergeten
noch vergeven
ze maakt
van iedere
eenzame nacht
vroeger
haar huid, nu
rimpelig
en oud
ergens klopte
dat niet
vond zij
Onafhankelijk en vrij
ik wil niet meer
dat een ander
aan de touwtjes trekt
mijn benen heft
en armen laat bewegen
wil geen marionettenleven
heb de draden doorgeknipt
mijn oude ik vaarwel geknikt
deuren achter me gesloten
het voelt kwetsbaar
koud en kaal om eindelijk
weer op mezelf te staan
maar ik heb doorgezet
oude gewoontes afgelegd
voel me onafhankelijk en vrij
tenminste voor
zover dat kan in deze
strak geleide maatschappij
Pigmenten van de geest
heb mijn leven geschilderd
jaren in kleur aangezet
maar kon er uiteindelijk
geen juiste vorm aan geven
penseelde lijnen
in verlopende einden
cirkelde speels met
pigmenten van de geest
het doek was te groot
verdwaalde in miniaturen
van creaturen die
leefden van de goot
schetste in blauw
mijn ontsnappen
moest terug door de kou
met de dood op mijn rug
wind waait nu herfst
op een drogend paneel
ik ben het spoor bijster
zelfs in wit ben ik te veel
In voeg en groef
nog spreken mij
de stenen toe
als ik ze raak
in voeg en groef
hun bestaan
is langs ons heengegaan
we hebben ze
niet eens zien staan
in woord en beeld
ligt alles opgeslagen
alleen bezitten wij
geen reproductiegave
maar in voelen
spreken alle talen
komen herinneringen
onze kleur en warmte halen
In serene rust
al eeuwen
gaan de jammerklachten
strak omhoog
langs pilaar en
kathedralenboog
tot in de donkere gewelven
om daar
bij het gesloten dak
het onderspit te delven
verlost van gif en kwaad
verlaat men in serene rust
de plaats waar het geweten is gesust
maar in den hoge gisten twisten
de oplossing zit binnenin
met het maken van een nieuw begin
Kleine dingen
het waren kleine dingen
die ieder
voor een eigen leven gingen
losgeslagen uit verband
in vrijheid
keuze voor een andere kant
waar structuren
in voorzichtigheid
de dagen lijken te besturen
komt chaos om de hoek
maakt troep
zonder verdwijnen
moet de tolerantie groter
alle neuzen naar één kant of
geeft groot ook klein de hand
Rode zonnestralen
ik spin secuur mijn web
en kleur het met
wat rode zonnestralen
maar binnenkort
vriest ochtendvorst
zijn eerste ijsverhalen
dan vonk en schittert
alles kristallijn alleen mijn prooien
zullen ook gewaarschuwd zijn
Het tikje border line
ik ben
niet eens gevallen
maar gestruikeld over
de zelfgespannen draden
van mijn bestaan
ging perken te buiten
waarin normen huisden
het tikje border line
vergrootte steeds in
waarden het allerkleinst
heb de mazen
van het net bekeken
ben er in gebleven
gevangen of toch vrij
die strijd is nog niet voorbij
Een wereld zo dichtbij
gordijnen bewegen
zonder lichte tocht
het tikt en kraakt
waar je ook gaat
beladen is de stilte
met een hoge toon
herkenbaar zijn wat
elementen uit een droom
er is aanwezigheid
in het wachten
met ingehouden adem
voel ik gespannen krachten
nog kan ik niks raken
heb geen mogelijkheden
om contact te maken
met een wereld zo dichtbij
er piept een telefoon
alles lijkt weer heel gewoon
de cirkel is gebroken maar
mijn wereld krijg ik niet meer open
Leven voor alles
Leven voor de aarde.
Leven voor de maan.
Leven voor de zon...
En ik zal aan jouw zijde staan,
samen leven we op een bol.
De wereld is best wel klein...
Maar wees blij dat we hier,
bij elkaar mogen zijn!
Leven voor jou.
Leven voor mij.
Ik heb een vraag...
Doet het leven pijn???
Leven voor de wereld.
Leven voor mij.
Leven voor het water.
Wees nou eerlijk...
Doet het leven pijn???
Het leven doet pijn...
Wist je dat niet?
Ik hoop dat je het nu eindelijk ziet...
Leven is niet altijd even fijn.
Leven zullen wij.
Niet zonder pijn.
Maar het is al fijn om zo dicht bij jou te zijn...
Leven eindigt ooit.
Soms duurt het nog maar even.
Maar je komt je familie nog wel tegen,
ook al is het maar voor heel even...
LEVEN
Wat Jij doet met de waarheid
Het is maar wat JIJ met de Waarheid doet;
En of je voor jouw fouten hebt geboet.
Dan ga je je leven anders bezien.
Leer de Kracht van De Ziel opzoeken;
zo kan je verschillende werelden zien.
Of je nu met de maatschappij,
jezelf met je naasten inleeft,
of juist de maatschappij tegenstreeft.
Denk maar aan Eén ding,
Leer ook uit ervaring,
En geef niet toe aan een levensdaling,
Maar ga voor Verlichting,
Dat is dan ieders een verdiende beloning.
Spieren in extase
zij serveert thee
uit het antieke servies
geen sherry of wijn
het is weer trendy
om middags nog niet
aangeschoten te zijn
voor het avondfestijn
vol rauw mannenvlees
met spieren in extase
binken die stinken
naar olie en zweet
huid licht gelooid
de blik niet gekooid
in wellustige jacht
maar ze hebben
het allemaal gehad
van plate naar date
de coke en speed
nu gaan de fleeces aan
en samen op de bank
weer hand in hand voor de tv
In edelmetaal
het was niet altijd
een blok aan mijn been
ik koester doel en bestemming
heb het gezaagd gefreesd
geschuurd en gelakt
tot het echt duurzaam leek
maar het gelach
van kenners en weters
verbrandde het blok als te soft
koos ijzer en smeedde het heet
vormde en draaide in koelend gaan
kon het niet passend beslaan
pas in edelmetaal
heb ik met liefde en vlijt
mijn doel en bestemming bereikt
ragfijn bewerkt
met ervaring en pijn
is het de relikwie van mijn zijn