Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Kom terug
Lieverd, je weet dat ik er altijd voor je ben!
Het maakt me niks uit dat ik je niet persoonlijk ken.
Ik ken je goed genoeg om te weten dat je niet zomaar opgeeft!
Je hebt al zoveel in je leven beleefd!
En je bent zo'n sterk meisje, en je moet doorgaan.
Je laat je toch niet zo gemakkelijk uit het veld slaan.
Ik weet dat je sterker bent, ik weet dat je het aankan.
Maar ik weet het niet, meisje, wat ben je van plan?
Alsjeblieft, het maakt me gek.
Ik weet dat ik het zo echt niet lang meer trek.
We moeten samen vechten! Samen redden we het wel!
Dus, alsjeblieft, kom terug! En snel.
Ik zal gaan
ik zal gaan zonder iets te zeggen
gaan zonder een groet
maar ik kan je niet vertellen
hoeveel pijn mij dat doet
ik zal niet meer bij je komen
hopelijk doet jou dat goed
Spiegel
ik kijk in de spiegel van mijn leven
goede en slechte dingen kwamen voorbij
nu zal ik het moeten geven
met jou als kleintje aan mijn zij
ik wil dat jij het goed maakt
en laat zien hoe het moet
en als jij jezelf blijft
doe je het vast wel goed
Ik geef niet op
Eindeloze nachten, keer op keer weer.
Denkend aan jou en al die ruzie met jou.
Hoe moet ik nu verder leven, zonder jou aan mij zij?
Er gaat weer een dag voorbij, ik wil het niet opgeven.
Ik probeer het nog heel even, ik zal de moed niet op geven.
Jou verliezen is een beetje doodgaan
Zie je niet dat ik bloed, dat ik doodga vanbinnen
Voel je niet de pijn van verdriet te overwinnen
Hoor je me niet roepen, met alle adem die me nog rest
Zeg me dat het goedkomt, misschien is liegen zelfs het best
Proef de sfeer van levenslicht dat stilletjes dooft
Laat me nu alleen, ik wil doodgaan in mn hoofd.
De woorden van jou
de woorden van jou, ze doen me zo'n pijn
hoe moet ik uitleggen
wat ik doormaak
laat maar, ik wil al niets meer tegen je zeggen
je confronteert me met de waarheid
maar de waarheid kan ik niet aan
het is gewoon mijn tijd
laat me nou maar gaan
zie je dan niet wat je doet
maar hoe zou jij kunnen begrijpen wat ik doe
je kent jezelf niet eens goed
laat me nou maar gaan, ik ben zo moe
Genoeg
's avonds begint mijn angst weer te groeien
om dat beloofde te doorbreken
om weer bloed te zien vloeien
om het te voelen steken
ik heb nergens spijt van
omdat ik voor mezelf geen andere kant op kan
maar overdag kijken mensen mij raar aan
weer vragen ze: wat heb je met je hand gedaan
opnieuw moet ik leugens bedenken
ik kan niet zeggen: het gaat jullie geen knipper aan
maar weer een leugen
even geen vragen..
ik voel dat ze me uitdagen
maar ik voel de ogen branden
ze blijven kijken naar mijn handen
ik hoor ze fluisteren achter mijn rug
de avond zal niet meer komen
want,
wanneer is het genoeg?
Verminking
Een steek, een kreet een ril.
Van binnen voel ik me kil.
Waarom doe je dit, kom op, doe het niet.
Maar aan de andere kant, toch niemand die het ziet.
Het begint te glimmen, en mijn pols wordt rood.
En van binnen, van binnen is alles dood.
Ik ben boos, op mezelf, dat ik me weer heb laten gaan.
En in mijn oog, vloeit de volgende traan.
Is het een traan omdat het zeer doet, voor de pijn?
Of voelt het nou eigenlijk, toch best fijn?
En is het mijn hart, dat steekt en dat woelt.
Al mijn pijn, die mijn hart van binnen voelt.
Maar ik kan niet stoppen, ik wil het wel, maar kan het niet.
En dat, doet me zo ongelooflijk veel verdriet.
De drang is te groot, tegenhouden lukt niet meer.
Ik verlang elke keer, naar meer.
Zo, het is weer voorbij, en nu niet meer aan denken.
En hopen dat het over gaat, mezelf verminken.
Niemand die het ziet
één moment,
Een kreet, van pijn.
Niet van buiten, maar van binnen.
Van buiten voel ik het al niet meer.
Het is verdoofd.
Maar in mijn hoofd,
In mijn hoofd doet het zeer.
En ik kan niet stoppen.
Wil steeds maar meer.
Ik ga door, en door, en door.
Mijn hart zegt, stop, mijn hoofd ga door.
En ik ga maar door.
Heb mezelf niet meer onder controle.
Dan, opeens, ik schrik op.
Oeps, bijna betrapt.
Snel, alles weg, alles onder mijn bed.
De deur gaat open,
Hoi, jaaaa is goed, ik kom eraaan!!
Ik klink zo vrolijk, bijna overdreven.
Maar, het is gelukt, alweer gelukt.
Ik voel me goed, en toch zo slecht.
Snel weer door, en niemand die het merkt.
Achter mijn stalen gezicht...
En mijn oh zo vrolijke smile
Schuilt een meisje,
met pijn, en verdriet
Maar niemand, nee niemand, die het ziet.
Bedankt
Bedankt, voor die lieve woorden ze deden me goed.
Zoiets geeft je op het randje van het leven, toch weer een beetje moed.
Maar lieve meid, denk aan jezelf, ik red me wel altijd.
Want straks, gaat het nog mis met jou, en heb je later spijt.
Als je eenmaal daarmee begint, moet je telkens weer.
En elke keer, vooral geestelijk, doet het zo verschrikkelijk zeer.
Dus denk alsjeblieft goed na voordat je domme dingen gaat doen.
En zeg je na die tijd tegen jezelf, wat was ik toch een oen.
Ik weet dat je sterk bent, maar je kan altijd op me leunen.
Ookal denk je het zelf te kunnen, soms moet je gewoon steunen.
Dus vergeet niet, ik wil je altijd helpen, en zal er altijd zijn.
En doe je zelf, alsjealsjeblieft, toch geen pijn.
Compleet in de war
ik ontmoette haar totaal onverwacht,
nooit had ik dit voor mogelijk geacht
mijn liefde was zo groot,
dat ik er nog nooit zo van genoot
toch heeft het niet mogen zijn,
ze liet me achter met zoveel pijn
er kruiste een ander mijn pad,
en 'k hoopte dat ik alles vergat
maar niets is minder waar,
in gedachten is ze altijd daar
Lieve Spijkie
Lieve Spijkie
Help me, want ik voel me niet zo fijn.
Mag je dan, terwijl jezelf voelt dit is het einde egoistisch zijn?
Als je van de arts hoort:
Dit komt nooit meer goed,
en zij krijgt steeds meer pijn.
Mag je dan, omdat je haar niet wilt missen egoistisch zijn?
Als twee lieve bruine ogen zich sluiten gaan, voorgoed,
en je zonder haar naar huis toe moet.
Met de riem in je handen en je hart vol pijn.
Dan probeer je jezelf te overtuigen;
Dit is het beste. Ik mocht niet egoistisch zijn?
Vele jaren was zij bij ons»
Elke dag was een feest en al die fijne jaren...
is zij zelf niet een keer egoistisch geweest.
Speciaal voor mijn overleden hond Spijkie 15-02-2003 tot 14-02-2005
Ik blijf in jou geloven
een ding..waar je bent, ik denk aan je
wat je ook beleeft, ik leef met je mee
waar je naar toe gaat, ik ga met je mee
wat je ook zegt, ik blijf in jou geloven..
Valentijn
het is vandaag valentijn.
de dag waarop je bijelkaar hoort te zijn.
de dag na dat je me heb verlaten.
maar het zal zo beter zijn.
want soms is het fijn om alleen te zijn.
Wildernis
Uit de wildernis geboren en mijn weg verloren,
Die eerste blik in jou ogen bewogen bestreek mijn ziel tot daar.
Tot het moment van bevrijding en een reis stond voor mij klaar,
Als in de wolken deed jij gevoelens kolken,
Nee, niemand zal mijn reis verstoren.
Tot aan de grens van het bestaan en tot waar werelden vergaan,
Tot daar zal ik al mijn liefde geven en blijf jij altijd in mijn leven.
Tot aan de stam van ware liefde,
Tot daar zal ik wachten want jij blijft in mijn gedachten.
Langzaam barst ik uit en gaat mijn fantasie alleen vooruit,
Vooruit op grootte hoogte waar ik mijn deuren houd gesloten.
Toch nog niet verloren want ik word opnieuw geboren,
Tijd is verbreid als jij mijn ziel bevrijd,
Houdt mijn deuren niet gesloten ik wacht op jouw besluit.
Tot in de grens van het bestaan en tot waar werelden vergaan,
Tot daarachter zal ik al mijn liefde geven en blijf jij altijd in mijn leven.
Tot in de stam van ware liefde,
Tot daarachter zal ik wachten want jij blijft in mijn gedachten.
Als ik naar je kijk
Als ik naar je kijk
begint mijn hart sneller te kloppen
Ook al was het een moeizame start,
jij bleef altijd op een speciale plek in mijn hart
Ben blij dat je toch voor mij gekozen hebt
want deze tijd had ik voor geen goud willen missen
Om jou draait nu mijn leven,
en ik hoop je nog heel veel liefde te kunnen geven!
Spiegel
Ik kijk in de spiegel, en vraag me af wie ik zie.
Een meisje zonder lach, maar ik weet niet goed wie.
De woorden spelen door mijn hoofd, wel een miljoen keer.
Als je lacht heb je zo'n mooi gezichtje, lach toch eens wat meer.
En weer kijk ik in de spiegel, en ik tover een kleine lach.
En zo telkens weer, dag na dag.
Maar ik weet dat het niet echt is, 't is voor de mensen allemaal schijn.
Ik wou dat ik nog zo'n gesprek kon hebben, het praten voelde fijn.
Gewoon een moment, van even echt gelukkig zijn.
Opgesloten
Mijn allerliefste,
Je zit nu daar, je bent niet hier..
We voelen ons beide rot..
De hele week geen plezier.
Maar elke maandag is er dan dat ene lichtpuntje..
Dan mag ik op bezoek..
Dan is alles weer normaal.. Gezellig kletsen, samen in de hoek.
Maar schatje, een uur is veel te kort..
Ik kan mijn verhalen niet afmaken..
We kunnen niet gewoon ons gangetje gaan.
Maar morgen is het weer maandag..
Het is dan valentijn..
En lief, ik zal je beloven, dit zal de mooiste zijn..
Ook al moet het tussen vier muren,
ik zal je alles geven..
Je zal de mooiste valentijn ooit gaan beleven.
Lieverd ik hou van je, en ik mis je zo..
Leven met pijn
Ik dacht echt dat je om me gaf
toen je me greep
Iets wat ik nooit meer vergeet
Ik wou het niet, ik zei nee
Maar daar hield jij geen rekening mee.
Nu leef ik de rest van mijn leven met pijn
Geen vertrouwen meer, dat is niet fijn
Leef nu met pijn
Ik wou dat het anders kon zijn
Verdoofd
het doet pijn, zo verschrikkelijk pijn.
hoe kon ik ooit zo stom zijn.
ik had nooit met hem buiten moeten gaan staan.
en me nooit moeten laten overhalen iets verder weg te gaan.
ik had nooit met hem moeten kussen.
maar beter moeten luisteren naar de verhalen van mijn zussen.
maar ondanks dat, geeft dat hem het recht
om niet te luisteren naar wat ik zeg?
'nee' betekent niet doen.
maar wat deed hij toen.
hij heeft misbruik van mij gemaakt.
door de situatie en mijn zwakheid me op mijn zwakste plek geraakt.
ik weet niet hoe, maar ik kon niet slaan.
en hoe graag ik ook wou ook niet weggaan.
oude en pijnlijke gevoelens kwamen naar boven.
die mij, gelukkig voor hem, deden verdoven...