Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Theo (van Gogh)
je bek was groot en je daden nog beter
nu ben je dood en we zullen je nooit vergeten
jij zei wat je dacht en deed wat je vond
nu heeft ons land wéér een gapende wond
alleen omdat jij je mening wou geven
heb jij moeten betalen met je leven.
ik ben er kapot van en snap het echt niet
we zullen je missen, dit doet echt verdriet.
M'n vent
Elkaar liefde geven dat maakt me blij.
Lieverd JIJ bent het voor mij!
M'n kanjer, m'n schatje, m'n engel, m'n vent.
Jij maakt me gelukkig, gewoon zoals je bent!
Laat mij alleen
je bent alleen
niemand om je heen
helemaal alleen
op een donkere plek
en mensen zeggen die is gek
ik voel me zo goed
dus laat mij alleen
iets wat ik meen
Rustig aan
Het is niet dat ik je niet vertrouw of achterdochtig ben.
Maar ik kan mezelf pas geven als ik jou wat beter ken.
Ook al vind ik je geweldig, alles op zijn tijd.
En steeds een beetje meer en meer geef ik mezelf bloot.
Maar nu nog als ik onzeker ben, hou ik mezelf groot.
Het ligt gewoon aan mijn kwetsbaarheid
Zo vaak bedrogen, zitten janken als een klein kind.
Maar ik kijk in jou ogen en de liefde die wint.
Daar ga ik weer, ik stort mezelf erin.
Daar ga ik weer, verstoppen heeft geen zin.
Want de liefde, ik weet dat ze me vindt.
Ik ben gewoon voorzichtig want jouw liefde maakt me bang.
Maar ik kan het ook niet ontkennen dat ik vaak naar je verlang.
Ik kan mezelf niet alleen zomaar laten gaan.
Er is zo vaak gelogen, dat ik me zo snel niet bind.
Maar ik kijk in jouw ogen en de liefde wint.
Daar ga ik weer, ik stort mezelf erin.
Daar ga ik weer, verstoppen heeft geen zin.
Want de liefde, ik weet dat ze me vindt.
Gestrand
Als ik jou zie…
gaat mijn hart op en neer
Als ik jou zie…
gaan mijn gedachten te keer
Als ik jou zie…
ben ik in mijn gedachten hier niet meer
ik ben in de wolken, gestrand in jouw hand.
Nooit
Nooit had ik gedacht dat jij zo zou zijn.
Dat jij mij tot wanhoop dreef,
dat jij wilde zijn wie ik ben,
dat jij mij belachelijk maakte
maar toch vrienden bleef,
dat was mijn fout.
Nooit had ik gedacht
dat jij tegen mij zou liegen.
Dat jij verhalen over mij rond vertelde
waardoor mensen mij raar aan keken.
Waarom? Door jaloezie?
Nooit meer zal ik voor je klaar staan,
dat deed ik te vaak.
En jij die mij zwart maakte
om te zijn wie ik ben,
zo ging het toch?
Nooit zal ik dit vergeten,
want dit doet mij zo'n pijn...
Want door jouw stomme jaloezie
kan ik niet meer zijn wie ik hoor te zijn.
In de wolken
Ik was vaak in de wolken
Maar toen schoot jij me neer
Viel keihard naar beneden
Gebeurde me steeds weer
Ben nu wat opgelaten
Net als een ballon
Zweef door lege ruimte
Langzaam naar de zon
Ik zie de mensen kijken
Is geen wolkje aan de lucht
Valt een druppel op de aarde
Voel de tranen van mijn vlucht
Ik was eerst zo stapel maar
Toen donderde ik weg
Sta nu wolkloos aan de hemel
Waar geen schaap hoort wat ik zeg
Gemeen
ik wist niet hoe ik me voelde.
ik voel pijn van verdriet,
alleen dat weet jij niet.
En het doet me nu't meeste pijn
omdat ik wist hoe gemeen jij kon zijn!
Papa
de pijn die ik voel is met geen woorden te beschrijven
die eeuwige pijn, die zal altijd blijven
al het verdriet, al die pijn
waarom moest het nou zo zijn?
die ziekte in je lichaam
die ziekte, een verschrikkelijke naam
je had kanker.. en hebt het niet gered
die ziekte, bedierf alle pret
we liepen ziekenhuis in, ziekenhuis uit
zo ging het 7 maanden door,
toen maakte je een verschrikkelijk besluit
je wou dit niet, het ging niet meer
je gaf het op, dat deed me zeer
maar ergens kon ik het begrijpen
die pijn die je had, zou nooit meer slijten
ik huilde en huilde, na 3 weken ben je heengegaan
zo verschrikkelijk ver van ons vandaan.
maar papa, een ding moet je weten
ik hou van je en zal je nooit vergeten!
Alleen
Ik zit hier,
Alleen.
Zonder jou.
Alleen ik en het donker.
De wind suist langs mijn oren.
Hier zit ik dan.
Onder een zee van sterren.
Alleen,
Waren we maar samen.
Samen alleen...
Onwezenlijk
Het is allemaal zo onwezenlijk.
Ik kan het soms niet vatten.
Het verdriet, de tranen,de pijn.
Dat de dood zo erg zou zijn.
Het was in zo'n korte tijd,
Een grote strijd.
Je kon het gevecht niet winnen.
Je ging bij ons vandaan.
Maar de liefde en warmte,
die je Mij heb gegeven
ZAL ALTIJD BESTAAN
Echte vrienden
Echte vrienden,
Laten elkaar nooit vallen
Wat er ook gebeurt
Ze accepteren je,
Hoe je bent
En hoe je je gedraagt,
Als het nodig is
Helpen ze je,
Of komen ze voor je op
Je moet trots op ze zijn
Er zijn er niet veel
Die deze titel verdienen
Verdriet
Verdriet,
Iedereen heeft het,
Ook al wil je het niet
Een traan in je ogen
Rollend over je wang
Nog één, er komen er meer,
Je veegt ze weg
Maar het helpt niet,
Je verdriet blijft
Praat erover,
Het lucht op
Maakt niet uit met wie,
Laat je helemaal gaan,
Het helpt!
Spiegelbeeld
Turend in de spiegel
Met emotieloze blik,
Zie ik in de spiegel,
De weerspiegelde ik
Op zoek naar mezelf,
Zie ik mijn spiegelbeeld
Weerkaatst in mijn ogen
Over mijn netvlies verdeeld,
Wat zou er gebeuren,
Als ik er voor zou kiezen
De spiegel stuk te slaan,
Zou ik dan mezelf verliezen?
Wanhopig
Als ik over je lig te dromen
Rustig op mijn bed..
hoop ik dat je ooit zou komen..
glimmend van de pret.
Zoenend, strelend, naast elkaar..
dat is naar wat ik verlang
Maar dat wordt misschien nooit waar..
En dat maakt me juist bang..
Zo'n hopeloos gevoel van binnen..
Van: Ik ben zonder jou..
en praat ik erover met vriendinnen..
lijkt 't of ik je erg vertrouw..
Maar amper ken ik jou, tot spijt..
ik durf niet naar je toe..
Daardoor raak ik jou juist kwijt..
En raak onzeker door wat ik voel..
En zie ik jou, met een ander lopen..
Denk ik.. was ik dat maar..
Jaloezie komt in mij gekropen..
Pijnlijk als ik naar je staar..
Maar het is verder weg dan dat ik ooit had gedacht...
Ik ben ook zo wanhopig!
En ben al blij als je naar me lacht..
Daar blijft het bij, voorlopig!
Lief zusje
Ik wil je nog een keer bellen,
je nog zoveel vertellen.
Ik wil je nog een keer zien,
dan gaan we dansen zingen springen gewoon pret hebben voor tien.
Maar waarom is deze ziekte nou jouw lichaam binnengedrongen,
die vreselijk ziekte in jouw longen.
We zaten maandenlang bij jou in het ziekenhuis,
maar jij was veel liever zonder die ziekte bij ons thuis.
Je moest zo hard vechten voor je leven,
dat je het na een half jaar hebt opgegeven.
De tranen liepen over mijn wangen,
toen ik hoorde dat je er niet meer was,
schreeuwde ik zo hard door de ziekenhuisgangen.
Ik kon gewoon niet meer geloven dat jij bent heen gegaan,
zo ontiegelijk ver van mij vandaan.
Maar, lieve zusje, een ding moet je weten,
ik hou van je en ik zal je nooit vergeten!
Beste vriend
Jij, jij bent mijn beste vriend.
Er is niemand anders die dat verdient.
Ik hou van jou, mijn hele leven.
Het is van nemen en geven.
Ik sta altijd aan je zij.
En jij maakt me altijd blij.
Ik zal je nooit laten gaan.
We lopen vanaf nu op die zelfde baan.
Ik hou van jou mijn hele leven.
Zelfs als ik het mijne er voor moest geven.
Blijf positief
Soms voel je je zwaar k*t
en denk je wat heeft het leven nog voor nut...
dan kijk je in de spiegel en denkt wie staat daar??
maar dan ben je het zelf maar...
Je voelt je niet zeker en voelt je niet goed...
iedereen weet hoeveel dat met je doet
Je hebt geen zin om naar school te gaan
staat voor de kast en vraagt je af: 'wat trek ik aan?'
Die periodes komen en gaan...
neem dat maar van mij aan!
De ene dag voel je je vrolijk en blij...
en de andere dag heb ik een hekel aan mij...
Vrolijkheid en verdriet wisselen elkaar af...
net als huilen en een lach...
de zon en de maan...
en toch zal de wereld niet vergaan!
Probeer altijd positief te leven...
verdriet duurt niet lang, maar altijd maar even!!....
....dus NOOIT de hoop opgeven!!!
Verdriet
Verdriet, weet je wat dat is?
Iets wat nooit meer weggaat
De pijn die altijd blijft.
Verdriet is iets voor jou...
wat een ander niet begrijpt.
Je treurt, je wil alleen zijn
Je denkt dat alles jouw schuld is.
Als je het zou kunnen
zou je al je pijn in het graf meenemen.
Je bent onzeker en durft er met niemand over praten.
Weet je nu wat ik altijd voel???
Nee, niemand weet het, behalve... ik
Oorlog in de straten
Oorlog in de straten
een harde knal
je voelt je heel verlaten
als bittere gal!
Waar zijn je moeder en vader
verdwenen in de mist
in de verte hoor je een radar
ALLES een grote list!
Mensen gillen en schreeuwen
ik ren er door heen
ik zie een aantal meeuwen
al het geluid gaat door merg en been!
Ik ren een zijstraat in
plots een knal
een kogel van tin
een oude vrouw maakt een val!
Vergeten en vergeven
in deze wereld, zo hard
ik blijf maar beven
ik voel me alsof ik zit in een gard!
Wachtend op het eind
schuilend in een kelder
hopend dat de lamp niet op mij schijnt
NIKS is meer helder!
Veel sterkte aan de mensen die zoiets moeten verwerken!
Liefs Amanda