Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik voel me alleen
ik voel me alleen
en eenzaam.
ik voel me verloren
tussen de mensen
die mij zijn gegeven.
ze zijn niet de mensen
die ik nodig heb.
ze zijn aards en ik ben
een geestelijk mens.
ze zijn gelukkig met hun
aardse leven
maar de heer
maakt nog gelukkiger
dat weet ik zeker.
ik hoop geestelijke mensen
te ontmoeten.
Onafscheidelijk
ik speel met mijn pop
de kop kapot
het lijf zonder kapok
zij voelt wie ik ben
omdat zij mijn jeugd
en leven heeft gekend
is totaal versleten
van alles weten
heeft mij altijd gespaard
nooit ben ik dat vergeten
streel het gehavende lijf
bij haar kon ik echt alles kwijt
zij is nog dezelfde gebleven
onafscheidelijk zijn wij
vergroeid tot altijd samen leven
Eenzaam
mijn ziekte maakt me
eenzaam,
ik lijd al zolang,
toch voel ik dat ik
gedragen word,
door een lieve kracht.
mijn beschermengel is
altijd om me heen.
ik hoop spoedig in een
wereld te leven waarin
ik niet meer eenzaam ben.
waarin ik mensen kan beminnen
die in mijn denken passen!
Rechtop in het gras
ik wilde springen
maar jij hield me tegen
om alles nog een keer te overwegen
jij spiegelde ons leven
terwijl ik stil bleef staan
liet jij de caleidoscoop van jaren gaan
de affiniteit was weg
ieder detail was al eerder gezegd
in perspectiefloos constateren
in confronteren konden wij
elkaar niets meer leren
jij bleef de tunnel waar ik leefde
wij verdwenen uit beeld
maar voordat ik beneden was
stonden jouw scherven al rechtop in het gras
Totale eenzaamheid
vals draait
een kring
rond de maan
in het duister
is er een komen
en gaan van geluiden
onherkenbaar
in bestaan
reppen zij zich voort
met een spoor
van buitenissigheden
achter zich aan
aarde lijkt
te schokken door
brokken vreemde energie
mythen sagen
en legenden geven
nooit zoveel ellende
de stoet lost op
in het licht van zon
hellegeur hangt rondom
het is geen branden
maar totale eenzaamheid
zonder menselijke banden
Als ontheemde
haar hoekje is bezet
waar ze altijd staat te wachten
's morgens om kwart voor achten
de rollen waren goed verdeeld
in dag en tijden van de week
vastigheid als steun tegen vergeet
het protocol is nu doorbroken
iemand heeft haar plaatsje ingenomen
dralend kom zij dichterbij
elkaar bekijken was al afgeleerd
de smartphone voor vermaak
samen praten wordt niet gewaardeerd
op haar plekje tegen weer en wind
verworven in langdurige traditie
staat een onzeker slungelig kind
grootogig kijkend
de emoties niet begrijpend
waarin jij je als ontheemde nu bevindt
Ik ben eenzaam
veel geluk heb ik gekend,
en de laatste jaren ben ik eenzaam,
contact zoeken is moeilijk voor me.
ik voel me eenzaam en alleen,
toch laat mijn God me nooit alleen.
hij is er altijd,
al voel ik dat niet altijd.
hij verjaagt de eenzaamheid
en neemt me in zijn armen.
Waar bljf je
waar blijf je lieveling,
ik voel me eenzaam zonder je,
ik kan het leven niet aan
zonder je,
ik mis je iedere dag.
kom snel, verhaast je passen.
ik snap niet, dat je zolang
bij me wegblijft.
ik heb je nodig,
mijn eenzaamheid is groot,
lieveling, kom, omarm me
en kus me.
zacht met je lieve mond.
Zwart van nacht en ontij
leven breekt
onder mijn handen
in losse verbanden
gedachten sporen
niet meer goed
blijven staan op een perron
terwijl de trein
maar verder raast
naar het volgende station
zie het zwart
van nacht en ontij
door het raam van de wagon
rij de wereld
in de wielen met mijn
steeds eenzamer bestaan
er komt een halte aan
kan de noodrem niet vinden
zie nog de rode lichten gaan
Heb je schaduw gedragen
jouw lichtval
inspireerde me
jij mijn godin van glas
in het koele blauw
van zelfverzekerdheid
met roodwarme handen
die in subtiele strelingen
mijn koude huid
's nachts deed branden
heb je schaduw gedragen
zonder te vragen
mezelf gekoesterd aan jou
tot de kleuren verschoven
jouw verborgen diepte
langzaam naar boven kwam
en ik verblind
door de bron van het licht
wist niet meer met jou om te gaan
maar ook in het scheiden
van onze wegen ben jij
altijd mijn glazen godin gebleven
Alleen
je kunt je alleen voelen
alleen op deze aarde
terwijl er toch zoveel
mensen op wonen
mensen die naar elkaar
zoeken
mensen die elkaar willen
begrijpen
eenzaamheid is niet fijn
het doet pijn
maar het wordt toch met
velen gevoeld
toch zal het eens verdwijnen
als de nieuwe aarde komt.
In het verschiet
zag je hand
in het donker
langzaam verdwijnen
je armzwaai
lichtte nog even op
toe de auto ging rijden
terug in
de hal van het huis
ontbrak er een schaduw
de kamer was leeg
in het gevoelloze
schijnsel van lampen
keek naar de klok
die zonder te leven
de tijd weg leek te geven
een doelloze avond
in het verschiet
zonder jou ben ik er niet
De drup van regen
zag de klinkers
glinsteren in het neonlicht
verdwaald door koude regen
had haast maar
wist niet meer waarheen
kwam verder niemand tegen
hoorde stemmen in paniek
uit een groezelig portiek
in passeren werd gezwegen
voelde hoe de wereld sloot
kou het bot verkilde
omdat de dood mij wilde
zag licht bewegen
in een opklarend raam
de wenk om niet te gaan
kwam zo mezelf weer tegen
in de drup van regen die
voor mij fataal had kunnen zijn
Achter schuiltakken
in stilte
achter schuiltakken
rust ik uit
maar de bladeren
zijn gevallen
langs mijn huid
onbedekt
trotseer ik
alle blikken
weer
doet het zeer
dat vragend prikken
ben nog niet klaar
om het heden open
tegemoet te treden
hardnekkig
spookt de pijn
uit mijn verleden
Alleen zijn
ik verlang naar liefde
en voel me eenzaam
alleen zijn doet pijn
in mijzelf gekeerd
niemand bereikt me
in mijn eenzaamheid
en pijn en moeite
ik verlang naar je lieveling
en weet dat je bestaat
kom spoedig
om me te bevrijden.
Je bent er niet
je zei 'vrienden voor altijd'
maar dat zijn we niet.
je zei 'ik begrijp het'
maar dat deed je niet
Je zei dat ik geliefd was
maar dat ben ik niet
je zei dat je van me hield
maar dat doe je niet
je zei dat je mijn leven zou redden,
maar hier ben ik dan aan het besluiten
of ik zou springen
de pillen te nemen
of mijn pols om te snijden
Angst
Ik kijk om me heen,
En zie een heldere lucht.
Ik kijk om me heen, en zie een meisje dat vlucht.
Ze vlucht voor de pijn en de verdriet die ze heeft,
Ze vlucht voor haar verleden, haar verleden die ze heeft beleefd.
Ze huilt, ik zie een traan over haar wang.
Ze weet uit angst niet wat ze moet doen, want ze is heel erg bang.
Bang dat ze in de steek gelaten word, en er alleen voor staat.
Bang dat haar familie, haar voor altijd achterlaat.
Maar er wordt gezegd, alles komt goed.
En dat, dat geeft mij extra moed.
Moed om verder te gaan in het leven,
Met een mooie toekomst vooruit kijken en niet op te geven.
Want je hebt vrienden om je heen die altijd klaar voor je staan,
En door al je lieve vrienden, kan je alle angst die je hebt, verslaan!
Je gaat positiever denken, en doen.
En als je dat doet, dan ben je een kampioen.
Misschien niet voor de rest, maar wel voor jezelf.
En dat, dat is het belangrijkste dat mee telt.
Decor van gisteren
ik speelde
toneel
met hart
handen en voeten
maar gaf
veel te veel
na het applaus
was ik leeg
vond mezelf
terug
met een stuk
in mijn kraag
als decor
van gisteren
in de zaal
van vandaag
Eenzaam
eenzaam ga ik door het leven
in mijn hart voel ik me alleen
mijn verdriet stapelt zich op
ik durf haast niet te leven
en vind het leven moeilijk
waar is mijn zelfvertrouwen
gebleven.
ik ben in mezelf gekeerd,
en elke dag is haast niet te dragen.
ik ga door een diep dal
vind geen tranen meer,
zo diep is mijn leed.
Verdwaalde plukjes zon
de matheid van de dag
breekt licht in donkere stukjes
die samen nog wat vonken
in verdwaalde plukjes zon
geen droefheid
maar een doffe pijn
de uren niet meer weten
er slechts fysiek te zijn
ben dwalende in
niemandsland waar geen arm
de hand op steekt in groet
men elkaar gewoon vergeet
zonder enige impuls
is zelfs geduld
een schone maar
helaas verloren zaak
het bestaan
is aan het vergaan
als leven niets meer
aan de ander heeft te geven