Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Het klein touche
ik heb
lippen gekust
in alle kleuren
emoties gevoed
ook weer gesust
in dagelijks gebeuren
het klein touche
proefde in delen
leven en dood
in de abrupte
wisseling van
veilige schoot
waar hergeboorte
geen familie kent is
toekomst onbekend
toch smaken
kussen altijd
weer naar meer
opdat zo de mens zijn
medemenselijkheid
nooit meer verleert
Ogen van bekenden
stappen op
het pad
geknerp van
losse kiezels
de stille tred
op veerkrachtig
lichtgroen
lentegras
het bankje
bij de vijver
die spiegelend
zijn schaduw gaf
armen die
gedachteloos
schouders vonden
om even te ronden
verlangen dat
een uitweg zocht
in speels en heel
langdurig kussen
wij zijn
niet uitgerust
lust smeult zacht
in onze lenden
zoeken naar
een zachte plaats
verborgen voor
ogen van bekenden
Een tijdloos open
niet de jaren
hebben je gewogen
jouw ogen
passeerden alle grenzen
in een tijdloos open
de enige bagage
die jij altijd
bij je had was de
schat van een lach op
de paspoortfoto in je tas
waarbij iedereen
toch even moest kijken
om de intensiteit
van a-live met de foto
te kunnen vergelijken
jou zien was altijd
een stukje van je
warmte raken met
het gevoel samen ook iets
moois van het leven te maken
In ziele sfeer
jij liet mij
bijna alles
van liefde zien
de lach een
onverwachte kus
de warme hand
waar vonken
springen in ontladen
dierbare omhelzing voor
intieme samensmelting
toch hangt er nog
een licht taboe over
ontmoeten in ziele sfeer
begrijpen heeft dezelfde
woorden niet meer
voorzichtig kijken
baant nieuwe wegen
in het doelenperspectief
maar voor van harte moeten
we nog even wachten
Jouw aureool
ik zag je op het
scherm verschijnen
waar jij bewoog
boog een ander
zonder deemoed
zijn hoofd
jouw bewegen
had nooit wind
of regen tegen
natuurlijk werd
jij nat had wind ook
zijn reactiekracht
maar het leek
of alles wat jou
dwarsboomde de
energie balans van
jouw aureool met
sterker licht bekroonde
met de virtuele
overwinning al
op je gezicht deelde
jij warmte en liefde
met hen die het al
zo lang hebben gemist
Lege handen
zij kende
de vraag
in hun ogen
legde het
antwoord
in haar lach
zij waren
uitgenodigd
werden verwacht
helend
luchtte zekerheid
alle oordelen op
vol liefde
en warmte
sprak hun hart
zonder woorden
verloren agressie en
boosheid hun kracht
lege handen
zijn gedaan zij kunnen
weer van elkaar op aan
Een juweel
jij hebt
het talent
om kleine lieve
dingen van jezelf
onbewust op een
beeldschone manier
te etaleren
zonder op
de voorgrond
te treden
blinkt er ineens
een juweel
met schoonheid
door hemelse zegen
jouw bewegen
de oogopslag
of warme lach
het onuitgesproken
woord dat
duidelijk mimisch
aandacht pakt
het zijn details
die je nu al geslaagde
performance verder
zal vervolmaken
tot een verschijnen
dat steeds meer
opzien gaat baren
Wereld zonder jou
wij hebben gezwaaid
elkaar de hand
laten zien die wij
zo graag wilden geven
maar tussen ons is
de afstand gebleven
ik zag je stappen
hoorde de finaliteit
in het geluid van
je hakken dat
verder droeg in een
wereld zonder jou
je draalde
heel even leek om
te keren maar door
gedachten gedreven
volgde je het pad
steeds verder van mij af
ik had willen
rennen schreeuwen
hollen draven om jou
terug te vragen maar
stond als verlamd te kijken
naar die zwaaiende hand
Een gouden gloed
sereen wolkt
avondlicht met
lange schaduwen
voorbij de drukte
van een hectische dag
nog speelt
een gouden gloed
door je krullend
haar waar wind zijn
laatste adem blaast
vaag ritselt
wat verdwaald
papier op luwte
plekken in het
definitieve setten
een verre schreeuw
wiekt weg in echo
kaatst de kreet het is
voor vandaag wel
weer genoeg geweest
Hemelse pijn
ik wist in
eerste oogcontact
dat jij alles
wat ik miste had
met sprankelende
ogen weefde jij
het web dat er
tussen ons was
waarbij je
volle lach ontspande
in plezier en ik zicht kreeg
op de kleuren van je hart
in die wisselende
harmonie van
pracht en kracht
voelden wij magie
in aantrekken van
het onbekende en de
verbazing die wij herkenden
door ongrijpbare mystiek
wij dachten het paradijs
op het pad der liefde
maar verliefd zijn bleek
het voelen van hemelse pijn
Scherpe kantjes
hij was hoekig
maar zij wist
zijn scherpe kantjes
zacht af te vlakken
met tijd
politoerde zij de
mooiste vlammen die
zijn innerlijk verwarmden
in zijn vrijwel
ontoegankelijk doolhof
kende zij de wegen
uit zijn turbulente leven
de buitenkant
bolstert nog altijd ruw
maar zijn ogen zijn
rustig warm en zacht
in samen bloeit
genegenheid en kracht
om de wereld te laten zien
dat liefde prioriteit verdient
De hunker
stil bewoog
je hand boven
mijn huid
het was
geen raken meer
een vriendelijk vragen
net geen
ontmoeten wel
een warm begroeten
in een
vluchtig eerste
verkennend contact
getraind als
jij was voelde je
energieën ontspannen
de hunker
naar meer in
verbazing opvlammen
jij lachte
om de focus in
rust te vertragen
leidde af zodat
wij niet geblokkeerd
zouden raken
na een warm
weldadig begin zit
de hemel er zeker in
Nieuwe stilte
ik heb gespeeld
met de breekbare
stilte in mijn hart
het soms verplaatst
als het in melodie iets
liefs en aardigs had
altijd een luisterend oor
met koesterende warmte
als duidelijke indicator
ook ik schoof snel
dichterbij om mij te laven
aan die zeldzame bron
maar voelde al dat
de tonen die zij maakte
niet voor mij welkom spraken
ik kon de harmonie
niet volgen werd onder
dissonanten bedolven
heb mijn hart gesloten
ben met nieuwe stilte een
paar dagen ondergedoken
Handtekening
ik heb je naam
geschreven in het water
zacht golft jouw
liefde tegen de kant
wil letters pakken
alleen hun inkt
blijft onzichtbaar aan
mijn handen plakken
jouw warmte is
uitgedijd heeft
de wereld bereikt
in een liefdevol raken
daar waar golven
de kanten klotsen vlaagt
wind het samen praten
als ode door de bossen
waar je handtekening
van warmte en liefde
al jaren wordt gekend door
hen voor zij is bestemd
Hoogpoligheid
wij hebben
tijd gedeeld
waarvan de uren
zich als bloemen
hebben geopend
ons is tijdloze
schoonheid
voorgeschoteld
waarvan vorm en kleur
eeuwigheid omspanden
waar liefde als
schering en inslag
ons zacht tapijt in
hoogpoligheid gaf
met elkaar voorhanden
weer hebben wij
tijd gedeeld omdat
aanwezig zijn een
te grote wissel trok op
elkaars inschikkelijkheid
Artistiek ontladen
jij scheen licht
dat om je heen
geen schaduw gaf
wel zachte kleuren
van de regenboog had
zonder spetters nat
fluctuerend
vielen de stromen
zo door je heen
met een harmonieuze
cadans die je paste
als natuurlijke dans
in artistiek ontladen
gaf jij ons alles wat je had
aan liefde en genade
Danste zonder wolken
ik zag het
zachte ademhalen
hoorde hoogte
wist de dalen
met in je lach het
liefste vergezicht
dat er vandaag
op aarde was
de ochtendzon
scheen licht contrast
schaduwde wat
nog slaperig was
om in het proces
van ontwaken
alles nog eens extra
mooi te maken
in je lenteachtig
lief bewegen
bloeide kleur
dauwde kou het
gras met de
fijnste druppels
die edelsteenden
als kristallen van de zon
je danste
zonder wolken
het lichte blauw
al van de lucht
pakte de laatste
dromen waarvoor
de mensen door de
wekker waren gevlucht
Ontlading
zij zagen
jouw blik
keken mee
ontdekten de
magie van
samen beleven
een armzwaai
je vinger wees
ingehouden adem
kwam ineens
tot ontlading
het was feest
zij waren op
pad gegaan maar
kwamen niet aan
het was of iedereen
hun kleine bestaan
zomaar vergat
maar in jou
herkenden zij
stukjes leven
waarvan zij dachten
die zelf nog niet
te kunnen geven
Jouw charisma
j
jouw charisma
bloeit veelkleurig
vlindert in waaiers
die de horizon raken
daar waar rechtlijnige
perspectieven in punten
verdwijnen zullen jouw
ronde vormen verschijnen
het star rigide
van vele vertes zal
worden gebogen door
souplesse in zachte ogen
de eeuwenoude blikken
uit licht blauwe kijkers
zullen niet meer uren turen
maar communicatief stralen
om weer warmte uit
de harten van mensen
te halen in het eindeloos
dwalen over het mystieke land
Een ander licht
zij waren
langzaam in
gesprek gegaan
de fijne lijnen
rond je mond
ook in de rest
van je gezicht
stond ineens het
zo vertrouwde in
een ander licht
nog bleef in
lichaamstaal
je expressie rustig
en vooral nog
heel neutraal
maar ik voelde
het verkeerde raken
zag woorden lichte
beschadigingen maken
in niet verkende lagen
heb in een
sussend gebaar
je handen genomen
om samen tot
ontspanning te komen
stilte aangedragen
om de pijn van
verleden aanvaardbaar
te maken op weg
naar een open heden