Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Dwalend
je zweefde
weefde een
lieftallig
schaduwpatroon
als lust om
naar te kijken
een cirkelende
symmetrie die
ons dwalend
achterliet
zonder totaal
verloren te zijn
jij bent nooit
een doolhof
geweest door
de transparantie
van je lach die vele
ontsnappingswegen gaf
warm en
toegankelijk
waarin zorg
de loper is die
jij altijd uitrolt
voor je medemens
Scheppingstijd
ik heb je
zien stralen in
affectie en warmte
van binnen uit
een oogopslag
doorbrak de
werkelijkheid
ademde scheppingstijd
opende in
vorm en ruimte
de woordloze dialoog
die liefde bood
wat samen ooit
als spel is ervaren
zal in verliefdheid die
intensiteit snel evenaren
in licht fluctueren
mogen wij ons geluk
en blijdschap ook op
anderen projecteren
Richting zee
nog sporen
je voetstappen
richting zee
onuitwisbaar
de indrukken
ik liep met je mee
nog jaren later
tekent de omgeving
jouw gelopen tracé
er lijkt niets
veranderd in
water en zand
gehalmde duinen
de basalten pier
zij zijn nog hier
weer springen wij
over de laatste golf
die onze afdrukken wist
ik kijk naar jou
zie eeuwige liefde op
je zonovergoten gezicht
De smidse van emoties
zij dwaalde
in herkennen
koesterde de tijd
die was geweest
raakte aan
herinnering voor
een begin van
samen dieper voelen
in de lach en
warme hand lagen
harten nog te wachten
op oorzakelijk verband
die eenheid
werd gesmeed in de
smidse van emoties
maar het vuur was uit
nog is er de huid waar
jaren van verbondenheid
hun eigen woorden spreken
zonder de taal van vergeten
Zonder ballast
ik ga binnenkort
de ultieme duik
in je ogen maken
om jou op de bodem
van je ziel te raken
in een totaal geven
zal ik mezelf vergeten
om zonder ballast
de diepte in jouw blik
voor het eerst te meten
heb veel los
moeten laten om
vaardig te worden
snelheid te maken om
ons ontmoeten te smaken
voel al de warmte
van je lach weet me naakt
in het licht van jouw
nacht waar je liefde mij
zal bedekken als jij me ziet
Engelen bestaan niet
ik heb
weleens gedacht
als ik jou zo
bezig zie aan
het liedje engelen
bestaan niet
jij bent juist
zonder aureool
en vleugels het
levende bewijs
van het tegendeel
want jij bestaat
ook al vlieg
je niet en doe je
nauwelijks wonderen
ontken je dat
jij lief leuk en juist
bijzonder aardig bent
hoef ik jou niet
te ontmaskeren
want als ik naar
je kijk voel ik me rijk
in het weten dat jij
altijd bij mij zal zijn
waar jij lacht
bloeien bloemen
ruikt het naar
pas gemaaid gras
kletsen vogels groene
blaadjes zomaar van hun tak
Een liefhebbende hand
jij wist mijn
huid te raken
met plooien en
rimpels te praten
over geboorte
leven en dood
in lichtjes bewegen
kleurde tijd een
warm onderscheid in
diverse lagen door
hun reacties op
dagelijkse vragen
nog is de souplesse
groot maar vaste
gewoonten en tradities
hebben de plooien
dieper gemaakt tot
onoverbrugbare kloven
waarvan alleen een
liefhebbende hand
de taal nog kan
lezen en door oogcontact
de geruststelling kan
geven van samen weten
Een lief entree
je keek me aan
de glimlach brak
het kwetsbaar ogenblik
waarop wij nog niet
hadden besloten
hoe verder te gaan
de toegestoken hand
een lief entree
je nam me mee
om tijd te winnen
voor het garen dat jij
dacht te spinnen
waarmee jij de klus
wilde klaren van
weer opnieuw beginnen
jij spon vals
verdikte de draad
tot de helft van de maat
waaraan zelfs bij het
weven nooit een lang
bestaan werd gegeven
Het andere land
ik kende
de betovering
door je ogen
jij raakte
diep in mij
het andere land
waar wij ooit
verliefd hebben gelopen
uren hand in hand
voelde de magie
die om je hing
als een gouden ring
waar alles anders
was door de bijzondere
uitstraling die jij het gaf
jij hebt mij nog het
meest verrast door het
mysterie dat jijzelf was
in je lach
sprankelden eeuwen
intens plezier
de warmte die je
overbracht had een
andere kleur dan hier
jij hebt alle liefde
uit een paradijselijk verleden
meegenomen naar ons heden
Herfstbuiige regenbogen
ik proefde
in onze laatste
kus nog de
paradijselijke lust
van het afscheid nemen
weer zoende jij
de zomerhitte
dichterbij terwijl
ik al oogstte langs
herfstbuiige regenbogen
nostalgisch trokken
warme avonden voorbij
waarin handen verlangden
naar geluidloze ontdekkende
gesprekken over intimiteit
wij genoten van
rust en tijd in deze
mooiste zomer van de eeuw
alweer lang geleden met
nu een zeer onrustig heden
Hartverwarmende muziek
jij zong
de muziek
van het leven
waarin
woorden verhaalden
over liefde en leed
jouw tonen
konden daar kleurend
vorm aan geven
het diepste
verdriet in de
donkere bassen
het ijle geluk
van subtiel
fonkelende kristallen
zelfs de vlagen
van wind kwamen
om hun teksten vragen
gedragen door
het vlammende
schijnen van vuur
dit donkere uur was
mijn favoriet met jouw
hartverwarmende muziek
Je schitterende lach
jij hebt
je altijd met
kleur gekleed
in je
eerste naturel
was je een beeld
later kwamen
de nuances waarin
je ook kon dansen
soms iets
wijder in het vel
dat beviel je wel
er waren
zonnecontrasten die
schitterend bij je pasten
soms een
tikkeltje gewaagd
pikant was de grote vraag
veel accenten heb jij
gegeven aan de accessoires
die je hebt meegekregen
haren ogen
en je schitterende lach
maakten alles feilloos af
je bent altijd
puur natuur gebleven
jij de liefde van mijn leven
Een miraculeus treffen
verrast lachen
je ogen
warme energie
straalt je
gezicht intense
blijdschap
als ik je
totaal onverwacht
weer kan zien
een gebeuren
waar toeval de
hand in had
plaats en tijd
coördineerde tot
een miraculeus treffen
er was niets
meer te zeggen
in dankbaarheid
wij raakten
maakten de wereld
voor heel even rijk
Flits van geluk
zij zwaait
vurige strepen in
ontbindende energie
fragmenteert waar
eens harmonie
heeft geregeerd
samenspel is
voorbij chaos wordt
het nieuwe vrij
nog steeds
vitaliseert jouw
spanning de sfeer
is liefde
een knetterend
raken in ontladen
waar leiding
ontbreekt zet
charisma de streep
is volgen vertrouwd
omdat er altijd
iemand van je houdt
want jij omvat
met je universele blik
de flits van geluk
Het ontcijferen
in hiëroglyfen
van het leven
heb ik ooit mijn liefde
op jouw lijf geschreven
maar onze steen
van rosette is
verloren gegaan
in onrustige tijden
het ontcijferen
is ons niet meer
gelukt maar de kleur
van liefde is gebleven
als wij samen dromen
kunnen wij heel dicht
bij de betekenissen komen
in houden van elkaar
Als bescherming
zo af en toe
voel ik in
gaan en staan
je vleugels van
aanwezig zijn
de kleine hint
een zacht begeleiden
het geluid dat
niet is te vermijden
in opmerkzaamheid
er is nooit
de discussie
van eigenheid
wij delen dit bestaan
waar wij ook gaan
zonder interventie
kruip ik onder
zachte vleugels
als bescherming
tegen angst en pijn
dek me toe
met je warme
aanwezigheid als
wereld tegendraads
en koud wil zijn
wie of wat is
niet van belang
wel dat je er bent
speciaal voor mij
jij maakt mijn leven blij
Zij droomt muziek
in haar wereld
is warm licht
wordt er gedanst
wijken de lachjes
niet van het gezicht
zij droomt
muziek bij hun
kleurrijk bewegen
dit zijn de poppen
waarmee zij kan leven
hun kamer
is boven in de
rust van het huis
daar hebben zij
ieder een eigen thuis
zij kent de trap
uit het moeizame gaan
weet boven de hemel
waar alle liefdes ooit
samen zullen bestaan
nog spelen zij
met intens plezier
in de kamer vol poppen
hun feest is leven in
de tijd die hen is gegeven
Blote voeten
je hebt even
lente gedanst
onhoorbare tonen
raakten jouw
voorjaarshormonen
waar pril
teer groende
tussen zon en kou
bloeiden juweeltjes
kleuren in grauw
danste jij
op je eerste
blote voeten
om de warmte
van zon te zoeken
je gelukzalige
lach tekende jou
stralend lief tegen
het opkomend
wolkjesoffensief
in het warme
zonnereflecteren
glansden je ogen
speelde wind
met mijn lentekind
Heerlijke dromerijen
mag ik af en toe
even alleen
gewoon wandelen in
jouw tuin vol herinnering
de eerste zaadjes zien
die we in wedstrijd
hebben weggeblazen
na hun pluizige bloei
omkijken naar
de wereld die we samen
hebben zien groeien tot
de dag van vandaag
soms was ik alleen
maar altijd zag ik jouw
handen hoorde de kleur
van je lach om mij heen
vaak was ik verdwaald
in heerlijke dromerijen
jij opende altijd je hart
wees mij vergevend ons pad
daar waar ik nu de
mooiste momenten oogst
weet ik waarom mijn
liefde jou boven alles verkoos
Dat dialogisch ogenblik
ik wist niet
of jij lachte
of zong
maar zag
dat je blijdschap
ontsprong in geluid
waarvan je mond
klanken moduleerde
van binnenuit
vloeiend leken
woorden te dansen
op eigen muziek
die in melodie
de lach overnam
met vrolijke refreinen
zag je ogen
dirigeren uit
een stralende ik
voelde hoe jij
mij charmeerde in
dat dialogisch ogenblik
mijn applaus
was met eeuwige
liefde onderbouwd