Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Donkerden vage vormen
zij speelden niet
rollebolden liepen
en sprongen nooit
donkerden wel
vage vormen op een
ondefinieerbare achtergrond
zelden direct
in zicht maar je wist
en voelde hun aanwezigheid
soms sluierden
ze grijs waar helder
licht te verwachten was
mineurden geluid
waar jeugd zich
altijd sprankelend uit
de donkere kant
van jouw balans is
niet altijd in evenwicht
maar nooit te zien
op je immer stralend gezicht
dat niet voor tegenslagen zwicht
wil melker
30/11/2018
Spanning vonkte
jij hebt licht
ontvangen dat
glinsterend in je
haar is blijven hangen
lichtte je blik op
straalde iedereen aan
in een intens
voelbaar sferisch gaan
spanning vonkte
in elkaar raken door
het licht fysiek
knetteren en kraken
maar opende ook
lagen van een inactieve
geest die veel te lang
niet aan bod zijn geweest
waar hun inertie te lang
rustbepalend werd en door
licht weer aan gang gezet
in het creatieve proces
met jouw lach werd dit
een van die zeldzame dagen
waarop menselijke geesten
samen alles kunnen maken
Parasitaire symbiose
een zwaai
ogen en een lach
vingers die nog reiken
aan wat eens was
de hoek om
dan uit zicht in
leegte die altijd gevuld
werd door jouw blik
er kaatst geen
spanning meer in het
opgeloste perspectief
de nasmaak is niet lief
nog voordat grieven
zich manifesteren in de
uitleg van het gebeuren
wil ik niet gaan treuren
maar mijn verlies
nemen als man met
begrip ook hoe het in
jouw mening anders kan
heb mijn spiegelbeeld
bekeken in komende
jaren en zag mezelf
steeds meer verbleken
heb jou zien bloeien
wil zelf ook verder groeien
zonder de parasitaire symbiose
waarin wij elkaar nu gedogen
Jou heb ik lief
jou heb ik lief
ga nooit uit mijn leven
maar blijf altijd bij me
je bent het mooiste
in mijn leven
mijn leven was leeg
zonder je
jij geeft me zoveel liefde
ik heb je meer dan nodig
bij jou is het enkel liefde
lieveling, hou van je!
Vleugje oogcontact
jij hebt het
dna van geluk verspreid
door jouw fysieke aanwezigheid
overal waar jij
in de wereld hebt gestaan
is die door jou aangeraakt
zelfs het vleugje
oogcontact voelde al
als een heerlijk warm bad
je lach spatte er
ook altijd af in een
koesterende douche
waar jij ook verkeerde
daar leerde de wereld uit
niets blijdschap te genereren
jouw dna is uiterst besmettelijk
gebleken gelukkig houdt niemand
dit stukje paradijs nog tegen
Lach en ogen
ik heb je ontmoet
maar ook virtueel
doe jij het goed
zelfs in dromen
mag ik steeds vaker
even bij je komen
ik voel je warm
om me heen als
in liefde gevangen
waarbij het blauwe
scherm al veel van zijn
kilheid heeft verbannen
lach en ogen stralen
als vanouds omdat jij
zegt dat je van me houdt
toch blijft de
echte liefdeslijn het
ontmoeten in samenzijn
dan is de puzzel klaar
van het dagelijks zoeken
naar het liefste van elkaar
Het blotevoetengras
jij veranderde
steeds de pas in
het blotevoetengras
een sprongetje of
huppelen al naargelang
je daar plezier in had
pas later na
de glinsterende dauw
danste jij de lichte strepen
waar het eerst
nog warm voelde
glansde nu de ochtendkou
ik heb de letters
gelezen die jij ongemerkt
voorzichtig hebt geschreven
een eerste boodschap
aan het alledaagse leven om
vandaag alleen liefde te geven
Stralende ogen
ik zag je
wenkbrauwen
licht gebogen
boven stralende ogen
wij doken
in de bloemenzee
jij nam het geurenkleed
vol zomerwarmte mee
bezaaid met
duizend kleuren
gebloeid uit het
nazomerse dessin
ons ravotten
werd later stoeien
tot jouw eerste kus
de stilte deed gloeien
bij het blauw van
hemel en ogen moest
ik in al mijn onwetendheid
ware liefde beloven
met schemer omgord
zijn wij naar huis gespoord
waar donker wachtte op excuus
hij was al eerder thuis
Bovennatuurlijke allure
ik heb de letters
in je ogen op een rij gezet
het alfabet keek niet blij
er waren wat manco's
in de schikking op klank
vooral klinkers klonken te lang
maar tussen de fonemen
liet jij je lachjes weten
over het kort taalgebruik
er wordt vandaag de dag
al veel gespuid en pardon loos
losgelaten in heftige emoties
de syntaxis wordt al
helemaal misbruikt door
lettergrepen naar de macht
gelukkig hebben jouw teksten
een bovennatuurlijke allure
in de uren dat jij lacht
Frivoliteiten
langzaam drijven
slingers en boogjes
uit het dagelijks zicht
speelse lachjes en
ondeugende ogen
donkeren licht
frivoliteiten kleuren
steeds minder het
verrassingsmoment
alsof de wereld
verhardt in hoekigheden
van scherpe lijnen
het soepele is
aan het verdwijnen
tolerantie zonder expansie
mensen worden
strakker aangehaald in
oude harnassen van fatsoen
het is de kou
die buiten doemt om
binnen warm te cocoonen
Waar liefde droomt
jij hebt geen macht
wel stille kracht en de
lach van overtuigen
in een uitnodigend
buigen open jij ogen
die anders weer sluiten
door elkaar raken
gaan we eindelijk praten
zonder confrontatie vooraf
een samen in de stroom
waar liefde droomt en door
oevers wordt gekoesterd
jij haalt mensen
aan door plaats te maken
in de groep waar ze horen
weet ze uitverkoren
door unieke wensen in de
waardering door medemensen
Mystieke patronen
jij tekent
mystieke patronen in
affectieve stromen
legt vingers
op zere plekken om hun
kwetsbaarheid te bedekken
zingt ontspanning
danst verwarring in
de stroomlijn van balans
jouw talent is fenomenaal
ongekend als sprankjes witte
magie in een donker moment
een warm contact is
snel gelegd als werelden
kruisen in de taal van gebed
waar jij liefde bent
ieder jouw lach veelvuldig schenkt
om samen even gelukkig te zijn
Je wonderlijke lach
ik ken de elementen
die jou maken
je lieve dingetjes
die anderen raken
jij met je wonderlijke
lach die alles mag
toch zijn er ook
scherpe kantjes die snijden
die wij in contact
zoveel mogelijk mijden
omdat zij in haken
kleine wondjes maken
ervaring leert dat
wij snel recupereren
maar onze zorg gaat uit
naar littekens op de huid
die zichtbaar verhalen
hoe wij af en toe nog dwalen
Handreiking
ik voelde
warmte van je
hand op mijn huid
de straling
strekte zich snel
onderhuids uit
alsof zij de
weg wist direct
naar het hart
weinig tijd
verloren liet gaan
in energetische baan
er kwam geen
explosie maar wel een
rood blozend gezicht
dat de verwarring
herkende die met jouw
handreiking werd aangericht
Liefde en sterren
liefde kan je vergelijken met sterren.
sterren geven licht wanneer het licht gedoofd is.
liefde geeft hoop wanneer niemand nog hoop heeft
en jij bent voor mij als de liefde en de sterren.
dus je geeft mij licht en hoop als ik het moeilijk heb.
Maan en de zon
jij ben als de maan en ik als de zon,
en de sterren om ons heen geven ons licht.
Om de liefde eruit te laten springen.
Samen kunnen we alles aan
De liefde is ons geheim wapen
om ons te verdedigen tegen alles.
Samen overwinnen we alle obstakels op ons pad.
Siert je gezicht
op de vroege morgen
heb ik je lach
al zien ontluiken
in de opkomende zon
nog dromen
je ogen op kleine
bogen ochtendlicht in
het vergeten van de nacht
pas als armen en
benen zich strekken om
de stramheid eruit te rekken
ben jij aan het ontwaken
jezelf af te vragen
wie of waar je bent
in de laatste film van gisteren
aan het end van het spel
een brede volle lach
siert je gezicht want ook
in dit gedicht is alle aandacht
natuurlijk weer op jou gericht
Je fluidum
je fluïdum was warm
raakte mij op een
heel bijzondere manier
met kussen vol plezier
koesterend laadde jij
mijn verschralende
mannelijke energie op
naar een heerlijke balans
jij straalde al bij eerst
contact in een zacht
pulserende beweging die
volgend met mij meeging
ik wist mij begeleid
op het magische pad
dat op wonderlijke wijze
toekomst in zich had
wij completeerden
in een passievol eigen
dat ons in de schepping
structureel onthouden was
waar liefde triggerde
tot een volledig samenzijn
bleek dat de sleutel voor het
verder gaan van ons bestaan
Een eigen stek
sferisch vloeide ik
zacht lang je wang
over het juikbeen
naar de overhang van
ogen en wenkbrauw
wist dat ik
verloren zou zijn
in de onmetelijke
ruimte van je blik met
focus op oneindigheid
toch ging ik
buitengaats ervaarde
geen angst voor vreemde
werelden in het loslaten
van het bekende aardse
wist mij gesteund
door de omringendheid
van jouw warmte en liefde
jij gaf alle vertrouwen
wilde mij niet kwijt
samen zijn we
teruggekeerd ieder op
zijn plek en weer heb ik
de rijkdom geleerd van het
hebben van een eigen stek
Met iets teveel nagel
het was een streel
met iets teveel nagel
rood opende
de sierlijke veeg
op je gebruinde huid
de scherpte had ik
niet goed ingeschat
het vel was minder
veerkrachtig dan ik
dacht toen het scheurde
het tafereel
bracht mij geen schrik
eerder voldoening
dat ik het waagde
jou onbewust te tekenen
maar in je ogen zag ik
wantrouwen rekenen
herinnering aan vreemde
momenten als afrekening
bij meerdere zaken
beschadigen en pijn
bleken oorzaakloze
gebeurtenissen te zijn
als uitvloeisel van heftige
liefde en aanhaligheid
ook jij zocht naar
een vorm van balans in
de veelheid van geven
helaas koos jij te vaak bij
mij de destructieve kant