Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De mythe van salsa
ik zag passen dansen
hoge hakjes klakken
voelde de zwiep van de
salsa diep in mijn lijf
jij met je temperament
maakte een vent van mij
resoluut en doortastend
ook teder en afwachtend
na eindeloos draaien
verraadden je ogen de finale
waarin spanning was opgebouwd
vol liefde kleurend als goud
in volledige overgave
keerde jij naar binnen
ik begeleidde en verdronk
in je ogen toen wij samen gingen
omdat geven en nemen
in balans was gedanst accentueerde
dat schoonheid het applaus gaf de
mythe van salsa nog extra glans
De zeewaterse kou
ik zag ze allemaal
passeren in condens
rond het stoffelijk element
hebben zij zich gedrapeerd
soms herkenbaar als mens
zij vormen naast elkaar de
grens tussen vochtig en blauw
waar luchtig transparant
de warmte laat schieten
tegen de zeewaterse kou
wordt dit toekomstig reizen
het verblijven in moleculen
waaruit je bent opgebouwd
eenmaal aangekomen word
je milieuvriendelijk geschouwd
het parkeren is gedaan
alleen de maan heeft nog
een eigen plek als stek waar
jongeliefden anoniem de
vorm kiezen die hen belieft
ik was verkeersagent
deze manier van verplaatsen
zal mij overbodig maken iedereen
gaat op zijn beurt zolang de zon
de lengte van je schaduw keurt
Zusters en witte jassen
ik wist de kamer
niet meer te vinden
hij was wit en blauw
van binnen met
zitje en raampartij
de geur was antiseptisch
gesproken woorden
kwamen langzaam terug
bedachtzaam afgewogen
zwaar van waarheid gedogen
ik was verdwaald tussen
zusters en witte jassen
die elkaar beglimlachten
op een professionele manier
maar waarom was ik hier
later bleek alles toch
opgelost te zijn
ik was niet met de auto
of per trein maar met
de lift naar de 12e etage
natuurlijk was ik
in de war ook chaos
volgde de sporen die ik
kruiste maar verhuizen was
zelfs voor mij een brug te ver
ik wilde van het strand
genieten zonder drukte
om me heen en kende
van vroeger het gebouw
met fantastisch uitzicht op zee
Hun hoge hoed
zij waren spelers
in dezelfde scene
het spel kenden
zij ondertussen wel
alleen de intonatie
en het stemgeluid
verraadden deze avond
de kwaliteit van hun huid
hun blikken
troffen niet elkaar
daarvoor waren zij al
veel te lang een paar
de ogen bespeelden
het publiek deelden
met hen leed en lief
maar toch met happy end
het venijn is de surprise
uit hun hoge hoed
helaas kende hij
het konijn al veel te goed
Zelfs als glimp
je zwarte hoed
was handelswaar
completeerde altijd
jouw outfit in
het openbaar
een bekend verschijnen
zelfs als glimp kon
jij nooit onopgemerkt
verdwijnen alleen al
je ogen waren gekend
de gouden handtas
en je dito nagellak
gaven stof aan een
karakteristiek in hun
kleine roddelcircuit
maar wie al jaren
op de set verkeerde
genoot juist van
jouw subtiele kracht
in zwart onaangetast
jij had de tijd
en roddelbladen
in je macht want zwart
domineerde alle kleur
op het blanco blad
Stilte
het was als vuur
wij voelden het
alleen de warmte
ging ons voorbij
er waren geen vlammen
wel ongekende emoties
niet op een rij maar
in chaotische werveling
waarbij de een
snel de ander verving
om gaten te vullen die
alles zouden verhullen
het was stilte die
joeg door ons bestaan
het steeds laten gaan
van niet te raken zaken
waar is de stop
die de strop van ons leven
weer lucht zal geven
in een vrij kunnen spreken
met het geluid van breken
zullen woorden open gaan
hun talen laten weten en
voelen we de warmte weer aan
Vals zonnemoment
zij greep
een donkere wolk
tijdens zijn vlucht
door de lucht
verijsde de druppels
hagelde ze wit uit
aan de zwarte kant
van de dreigende bui
nog scheurde
spanning zijn bliksem
langs kartelige randen
om in donder te aarden
zij lachte in een
vals zonnemoment
regenbogen dichterbij
kleurde zo dit schouwspel voor mij
Tweede klas
het was
tweede klas
maar meer kon
ik echt niet vragen
stralende ontvangst
met warme lach
bloemen fleurig
net geplukt in de kas
blijheid
recht uit het hart
dus weg met het
etiket tweede klas
het is iets
dat niet meer past
in de maatschappij
die wij dragen vandaag
een relikwie
uit rangen en standen
wij kiezen voor stranden
met all inclusief voorhanden
Gods hand
licht wolkte
speels tegen
een donkere hemel
vonkte af en toe
in het versterken
van elkaars intensiteit
in serene stilte volgden
kleuren het tijdloze
pad van komen en gaan
zonder een ons
bekend patroon bleef
de balans zuiver en schoon
ergens lichtte
volmaaktheid op maar
gods hand wuifde gewoon
Haat mystieke kant
in een valse
onweerszon
schittert de
monoliet zijn
boodschap tegen
donkere wolken
magistraal torent
hij hoog boven
het stille land
schaduw werpend
op haar warme
mystieke kant
zij voedt de
atmosferische
energieën diep in
het spanningsgebied
van het reflecterend
geestelijk verkeer
zij zijn onthecht
waren een eenheid
op interstellair niveau
toen de mens in
eerste genen langzaam
naar boven kroop
nu zijn het
artefacten uit
lang verleden tijden
waarin het eerste
leven voorzichtig met
de eeuwigheid vrijde
Totaal onthecht
ik heb mensen zien staan
groepen met vage gezichten
op tal van perrons waarvan
wij nauwelijks het bestaan wisten
wij gingen langs
namen alles mee in een
nog niet ingepakt herinneren
door gehaast vertrek van overzee
proeven lucht in
duizend andere smaken
zien huizen en gebouwen
die wij thuis niet kunnen maken
stoppen op
vreemde plaatsen
het voelt niet echt
wij zijn totaal onthecht
pas na een lange rust
is er die zucht
stilte voelt weldadig aan
we delen nog dezelfde maan
De laatste spriet
lichtvoetig
liep ik over gras
knipperend in
mijn relatie
greep de laatste
spriet houvast
voor een zekerheid
die er niet meer was
plukte later
madeliefjes
voor het grote
kringgebeuren
in onze cirkel
vertelt de krans
alle details in
geur en kleuren
we hebben nog
gezongen en met
aanwijzertje gekust
het gaf mij geen rust
ik zag hoe
jouw hand en ogen
zacht het gras bewogen
waarop ik had gelopen
Als ik maar weet...
Als ik maar weet, mijn God,
Dat U mijn aardse leven leidt
En mij van zonden hebt bevrijd
Dat U begaan bent met mijn lot.
Als ik maar weet, dat ik mijn zorgen
Altijd aan U mag toevertrouwen
En dat die keus mij nooit zal berouwen
Dat U bij mij bent, elke nieuwe morgen.
Als ik maar weet, dat U mij niet verlaat
En ook altijd bij mij wilt zijn
In vreugde, maar ook in pijn
Wil mij gedenken in Uw wijs beraad.
Als ik maar weet, dat U mij bij wilt staan
In alle omstandigheden en in alle tijden
Dat U Uw aandacht aan mij zult wijden
Mijn God, ik bid U, blijf met mij begaan.
Amen
Omkijkend
wij vleugelen niet
verplaatsen ons al
ongehinderd in de geest
zeggen dat we dromen
praten vaak met anderen
die naar ons komen
omkijkend zien we
de lach die het nu ontspannen
lichaam vervult met kracht
wij lijken zorgenloos
de werelden te omspannen die in
ons deel van het universum hangen
nog is er niet het gevoel
van er helemaal bij te horen in
een antwoord dat ons zal bekoren
wij wachten af
zenden onze boodschappen
hopend op een vruchtbaar contact
Onuitgesproken jeugd
ik heb als kind
met zuchtjes wind
mijn leven al beschermd
waaide mee
in het driften van zand
langs een herfstig strand
verzamelde luwte
voor een poos als vorst
zijn snijden tot lijden koos
toch moest ik later
kleur bekennen om mijn
bescherming daarop in te stellen
ik harnaste een
onuitgesproken jeugd
waarin ik gezichtsloos loog
heb net uit colbert
pantalon en pet mijn
gevechtspak in elkaar gezet
ben maatschappelijk klaar voor
de ratrace van gelijk gezinden die bij
de start zichzelf al niet kunnen vinden
De creatieven
ik zag kleuren tunnelen
van een verre zon
zij spiraalde warmte van
waaruit het ooit begon
haar koestering
schreef tekens met
een vlagende wind in de
liedmelodie van een kind
vol verbazing
herkende ik refreinen
als op het lijf geschreven
werden zij al snel de mijne
in een vreemde taal
zong diep in mij de
energie het verhaal van
ontstaan en verdergaan
hoe leven altijd
probeerde te ontsnappen
uit het eeuwige circuleren
in een gesloten systeem
alleen de creatieven
wisten als dieven in de nacht
te ontkomen aan de dodelijk
inerte aantrekkingskracht
Lange touwen
De wereld zonder lange touwen
Is moeilijk langer vast te houden
Zoals donker lucht word ingewijd
Maar licht raakt ook zijn stralen kwijt
Als we langer zouden hopen
om een straal te kunnen kopen
Is dat eerlijk, geeft dat zekerheid?
Geen ieder die dat licht vermijd?
In de wereld die wij houden
Vragen meer naar korte touwen
Naar een handvat die word opgelegd
Maar niemand die voor vrede vecht?
Zullen wij de losse handen
Gaan verbinden tussen onze landen
Dat iedereen voor langer kiest
Geen oorlog die de mens verliest?
Maar liever worden wij vergeten
Dan minder dan een ander weten
Ikzelf zou beter kunnen geven
Maar die gedachte was ik toch al lang vergeten
Apocalyptisch manifest
ik heb de tijden
erop na geslagen
het zal u niet
behagen maar
dit is alweer de
duizendste uitgave
van het veel te
vaak gepubliceerde
apocalyptisch manifest
ik ben gestopt
waar vissen kleine
plastic tranen huilen
in hun van afval
totaal vergeven zee
waar spiegels steeds
ondoorzichtige beelden
geven van vervuiling
door kleverig fijn stof
met roet beslagen
oppervlaktes wijzen
alle aanspraken af
op het zicht dat ons
ontnomen is en
nu verwordt tot
de ergste nachtmerrie
die de mens al is
overkomen in zijn dromen
Het koningspaar
de poppenkast
zit vast tussen
heden en verleden
nog spelen handen de
personages en vertolken
stemmen hun geluid
maar het jeugdig
tegenspel geeft
veel te vaak niet thuis
dan gaan de poppen
in herstel met grote
wasbeurt van de kleren
schuren en plamuren
een likje kleur
past dan wonderwel
het boek met teksten
is altijd leeg gebleven wel
zijn de datums bijgeschreven
wij voelden ons het
koningspaar in lachen en plezier
de woorden stroomden maar
Scheppingsgeluid
het gras
zingt groener
waar bloemen
kleuren orkestreren
in blauwe tonen
spant lucht
ruimte voor het
immens scheppingsgeluid
nog is de harmonie
onbestemd in
de veelheid van
gespeelde partituren
maar er is altijd
de dirigent die het
fenomeen lente kent en
naar een grootse finale brengt