Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Echte mannenzaken
zij wiste
de tranen van
haar gezicht
maar de beddingen
bleven vochtig in
onbenoembaar verdriet
haar treurnis in
dit lied gold niet
de dingen van de dag
maar meer de
stappen die anderen
in overmoed namen
zij was tevreden
met de tuin en
een kleine stapel vee
alleen hij wilde meer
de stad en verder weg
voor echte mannenzaken
hij is gegaan zij droogt
in de tuin van herinnering
haar tranen in dit stil bestaan
De nadagen
het was geen
majestueuze vuurbal die
aan de hemel verscheen
noch een ingetogen
stukje décor vol
nostalgie uit de nadagen
er vibreerde iets
tussen licht en lucht
dat ieder mentaal raakte
onontkoombaar schreef
een boodschap zijn letters
in de menselijke geest
een bericht dat voor
allen dezelfde inhoud had
door tal van beelden begeleid
er is geen geloof
en hopen meer wel liefde
in een heel zeker weten
wij delen eeuwigheid
zijn deel van de
oneindigheid van leven
wij hebben eindelijk onszelf
begrepen als goden in een hemel
die voor ons moeder aarde zal zijn
Schermde schimmig
de passen
waren afgemeten
alsof het gaan
structureel verbonden
was met ons bestaan
voor zwierigheid kul
en vreemde strapatzen
bleek er geen ruimte te zijn
hun vertoon schermde
schimmig en incidenteel
ontsproten aan
losbandige geesten die
keten belangrijker vonden
dan orde en rust in ons al
zo saaie burgermansleven
het was niet alleen
de avant garde maar
ook van binnenuit werd de
moraal op de hak genomen
in gewone menselijke dromen
Verte
ik voelde energie
uit je ogen stralen
ervaarde warmte door
een liefdevol inhalen
je heerlijke lach
was als groen gras
op een koele wellness
tijdens een hete dag
muziek was er niet in
een weldadige stilte die
lommer zonder woorden
voor zich deed spreken
wij hebben tijd stilgezet
door op te gaan in elkaar
de verte heeft een klok doen
luiden maar we wisten niet waar
Iets natuurlijks
ik heb alle toeters
en bellen weggedaan
wilde alleen iets hebben
waarmee ik kon gaan
geen namen of
andere herkenbaarheden
zij verwijzen bij verdienste
al snel naar het verleden
waar het object
belangrijker dan functie
is geworden en zijn eigentijdse
doelstelling snel heeft verloren
langzaam kom ik zo
uit bij mijn eigen lijf dat
ook gebouwd is om te gaan
hoewel we liever zitten
tijd en snelheid
zijn de heersers die bewegen
bepalen en wij de sukkels die
voor iets natuurlijks veel betalen
Veertigdagentijd
Een tijd van bezinning en inkeer
Want Jezus moest voor ons lijden
Om ons van zonden te bevrijden
Jezus onze Heiland, onze Heer.
Hij heeft voor ons gestreden
Tot in de dood is Hij gegaan
En wist de boze te weerstaan
Onschuldig heeft Hij geleden.
Jezus, Hij heeft aan ons gedacht
En heeft zich voor ons gegeven
Opdat wij met Hem zullen leven
Hij heeft alles voor ons volbracht.
O wonderbare liefde ons betoond
Geen dank hier voor is te groot
Jezus, onze Redder uit de nood
Die nu bij God de Vader woont.
Veel engelen
er zijn veel engelen om me heen
mensen met een liefdevol karakter
en zachtmoedig van aard
ja, het zijn kinderen van god
altijd worden we weer geholpen
door deze engelen
hoe gelukkig mogen we zijn
ze op ons pad te mogen ontmoeten.
Ik hou van u
lieve vader
ik hou van u,
u bent het allerliefste
het is te zwaar voor me
zoals het leven nu is
de tegenstand van de
geesten in de lucht
zijn te groot
maar ik weet ook dat ik de
heilige geest heb ontvangen
en dat zij me helpt.
dank u wel, vader.
dank u wel, vader, dat ik
een kind van u mag zijn.
wilt u me deze dag ook helpen?
Met gods zegen
wij hebben
het land verdeeld
een tuin geschapen
waar ieder zijn deel van
de schepping kan maken
met groene vingers
zwarte aarde strelen
knoppen en verwarde
bloemen nog even stelen
in hun openen naar de zon
ik wilde stuifzand
duinen en veel wind
dacht mij een kind
met grote zwarte hond
en zee als vagebond
alleen het helm
is blijven staan
bramen hebben alles
overwoekerd ik heb ze
met gods zegen laten gaan
nog hebben wij
het land niet afgebakend
er is geen strijd want ook
eeuwigheid is door de natuur
vandaag nog niet te maken
Gesloten kracht
ik heb ze zien komen
zachte lieve lijnen
zonder elkaar te raken
op weg naar verdromen
klaar zijn de scherpe
hoekigheden in
splijtend uitstralen
nu rest kwetsbaarheid
in zacht ontvangen
op het pad van verlangen
naar nog meer lijnen die
geborgen zijn verfijnen
wij naderen geen cirkel
zijn niet op zoek naar
gesloten kracht maar openen
voor schoonheid en pracht
Het donkerzwart bevriezen
zuiver en grillig
schraalde een melodie
veeltonig de
strakblauwe lucht
ontdaan van
warme tierelantijnen
klonk in het hoog ijle
de noordooster kou
herauten speelden
de macht van de vorst
in een uitstralend
winterse nacht
waar helder kraakte
in het donkerzwart
bevriezen van spiegels
op sloten en vaarten
pas toen zon
de rijp deed schitteren
slepen schaatsen nieuwe
tonen tussen oude rietkragen
Een tikje snobistisch
ik heb het rusten
gecultiveerd tot een
er bijna niet meer zijn
het futiel fysiek
contact gaat via
traag reagerend schuim
waarbij zwaartekracht
om de tuin wordt geleid
door optimale ondersteuning
ik zweef en begeef
mij naar hogere sferen waar
mijn geest gelijkgestemden vindt
niet voor een
toepasselijk lied bij
dit zeer exceptionele feest
maar om samen de
harmonie van expansie
in gedachten te ervaren
iets van het komend
goddelijke nu al in het
aardse te kunnen evenaren
een tikje snobistisch
wij zitten god op de huid
zijn dus de anderen al ver vooruit
Al scharrelklaar
ik trek morgens
langzaam de wereld aan
laat donker achter mij
kleed me met nieuw licht
dat wat ik heb
biedt zich al aan in
vroege aandachtspunten
bedaard zet ik alles op een rij
heb door frequent vergeten
geleerd mijn tijd goed
af te meten tegen de energie
die ik beschikbaar heb
lach terwijl ik koffie zet
ook zonder hek is de dam
al waanzinnig druk in de
heethoofden van reporters
zij spelen radio op tv
proberen ieder te bereiken
om vooral zichzelf te verrijken
op dit onbeschermd vroege uur
wat nu wordt gezegd
kan ongemerkt het ei zijn
dat al scharrelklaar wordt gelegd
om onze dag te gaan beheersen
Bijna autistisch
ik heb ballonnen
op kleur gesorteerd
lampionnen al aangestoken
guirlandes en slingers
feestelijk neergelaten
in open ontvangst
het is jouw party
de verrassing op je gezicht
ziet enkel sprookjesachtig licht
ik ben voorzichtig
met schikken geweest
alles luistert bijna autistisch
nog is er enige
souplesse in ogen en
een wat flexibele geest
maar het vrij ongedwongen
lijdt al jaren aan een steeds
toenemende evenementenvrees
gasten kennen
de kantjes van jouw protocol
benaderen je altijd heel liefdevol
aan het eind van het feest
is er altijd weer de verwachting
dat dit echt de laatste keer is geweest
Hun zwepen
ik open deuren
maar wind breekt uit
jaagt schaduwen na
door het gebarsten licht
wankelend scherft
realiteit uit eigen
spiegelbeeld het is
weer mooi geweest
in vervlakking eist
de top beloning
hun zwepen hebben
lang genoeg geslagen
striemen tekenen de huid
als aanklacht in de kleine
letters van het leven
zij zijn volledig uitgebuit
het is voorbij
gelieg en belogen zijn
bedrogen willen worden
voelen eindelijk weer als pijn
Grijsde grauwe dagen
de winter
speelde niet
hij grijsde
grauwe dagen
in eentonigheid
versliep de
uren knorrig in
een winterslaap
die korte dagen nog
donkerder zagen
geen sprankje zon
of bedje sneeuw
met warmte voor
de net ontloken
allereerste krokus
en toch is er
beweging in de
zwarte grond waar
wortels en knollen
al stevig bollen
het is wachten
op de vleug die de
lente laat ontwaken
om van winters afscheid
voorjaar te gaan maken
Mijn Jezus, ik hou van U
Mijn Jezus, ik hou van U
U hebt zo veel voor mij gedaan
En bent steeds met mij begaan
U blijft bij mij, ook nu.
Mijn Jezus, ik hou van U
Want U droeg mijn grote schuld
En hebt mij steeds weer geduld
U blijft bij mij, ook nu.
Mijn Jezus, ik hou van U
Want U zorgt elke dag voor mij
U gaat mij nooit voorbij
U blijft bij mij, ook nu.
Mijn Jezus, ik hou van U
Ik dank U voor alle goede dingen
En wil U daarvoor lof toezingen.
U blijft bij mij, ook nu.
Een reiken
ik zag je
gedragen
door de wind
je voeten
raakten amper
het grint
het was
reiken om
zacht te raken
even contact
maken met
diepte uit ons zijn
volheid
genieten in een
vluchtig schampen
zonder aan
te klampen in
een magische spel
het mysterie van
diepte ervaren in
een luchtig evenaren
Schaduwde tijd
jij was weg
van de wind
schaduwde tijd in
het verkennen van licht
bang voor volume
in een commune
van lichtgewichten en
verdwaalde anorexia 's
wist hun agenda's
door het turen op uren
in ledigheid doorgebracht
met negatief passionele kracht
in dwangmatige
perspectieven doorstonden
zij therapieën gingen niet door
de knieën voor zorgende freaks
die actief in de
eerste uren van de dag
onverwachts opduikend hun
pupillen met raad verzuipen
in een circuit dat
bijltjesdag heeft gezien
al voor de zoveelste keer misschien
en toch op warme zorg blijft wachten
Lieflijke loopjes
de lach
heeft jou
nooit verlaten
vaak schieten
tijdens het praten
de tonen omhoog
beginnen je ogen
te glanzen en
dansen je wangen
iets ingehouden
na een licht
proestend betoog
jouw lach
is als het golven
van de dag
in kleine rimpelingen
zie je lieflijke
loopjes beginnen
die zich krullend
vergroten om later
in rust te ontknopen