Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Uit oude roots
ik heb gesnoeid
in de meest
wonderlijke perspectieven
alles weggeknipt
wat me ooit heeft geboeid
soms verbaasd
ook vaak teleurgesteld
heb ik die toekomst
met hartzeer geveld
en weer geëgaliseerd
nog resten uitvalsrouten
begaanbaar in open terrein
niet meer de sociaal
ingewikkelde constructies
zoals ze vroeger plachten te zijn
toch ligt het overige
niet braak want welig
schieten jonge scheuten op
uit oude roots naar licht
dat naar vernieuwen smaakt
Een prachtig palet
ik zou je zo
een orkest willen geven
waarin alle bloemen
hun kleuren en geuren
in muziek uit kunnen leven
een dirigent
die ook de kleinste
orchideeën kent
ze laat wiegen in de
bomen van hun dromen
kom mee
naar de bloemenzee
dans in het gras
want de voorstelling
begint pas als de zon er is
zij opent hun harten
in de eerste zucht
van de zomerwind
ieder heeft gewacht
tot het bloeien begint
in een prachtige
palet krijgen allen
hun muzikale kans
deze bloemenmand is
voor jou zonder een dissonant
Verlangen naar God
Heer, mijn verlangen gaat uit naar U
Die hemel en aarde geschapen heeft
En nog alles onderhoudt wat leeft
Altijd blijf ik naar U uitzien, ook nu.
U bent mijn Koning en mijn God
Gelukkig zijn zij, die met U leven
En hun vertrouwen aan U geven
U Heer blijft bewogen met hun lot.
God, U beschermt mij steeds weer
Ik mag mij aan U toevertrouwen
En die keus zal mij nooit berouwen
God mijn Heer, U zij alle lof en eer.
U bent het licht in mijn bestaan
En zult mij leiden op al mijn wegen
U wilt mij omringen met Uw zegen
Ik mag veilig met U verder gaan.
(woorden uit Psalm 84)
Als kunst
nog is het glas
niet gebroken maar
de breuk spiraalt
grillig omhoog
jij hebt kunst
uit je mond doen
ontvlammen in vorm
veelkleurig neergezet
het groeiproces
bleek te gespannen
toen is de kiem voor
een barst al gelegd
we keken en beefden
hoorden het scherpe
geluid van verscherven
hoog boven ons uit
de top was gelukkig
onbeschadigd gebleven
de barst had zich als kunst
door het werk geweven
Oude waarheden
in het stapelen
van tijden beginnen
oude waarheden te glijden
hun structuren
blijken niet bestendig
tegen democratische druk
met een constant
administratief ad hoc
houden zij het leven op
maar in de
reparatiemodus blijven
deze heilige huisjes staan
bij monumentenzorg
zijn zij opgenomen met
behoud van plaats en baan
zo klit de zaak
steeds verder dicht
is transparant een modegril
want wie wat waagt
zal flink zijn vingers branden
kan zijn luit wel aan de wilgen hangen
Ontroerend
Wat kan het ontroerend zijn
De geboorte van een kind
Door de ouders zo bemind
Een kind heel mooi en klein.
Wat kan het ontroerend zijn
Een moeder die haar baby voedt
En dat met zoveel overgave doet
Haar kindje, zo lief en rein,
Wat kan het ontroerend zijn
De liefde tussen twee mensen
Je zou het iedereen willen wensen
Het maakt het leven zo fijn.
Wat is het ontroerend te mogen weten
Dat God, de Heer, ons nooit verlaat
Maar dat Hij altijd met ons gaat
Hij zal ons nooit of te nimmer vergeten.
Jij bent soldaat
wie zijn wij
anders dan de
blik in onze ogen
met de sprankeling
van perspectief en zoete
streling van ik heb je lief
de vitale duiding
van de woorden
in onze stem
die weerbarstigheid
doet scherven om
warme liefde te erven
het werk van
noestige handen dat
langzaam de wereld verandert
gestaag in het ploeteren
binnensmonds foeteren
maar met groot resultaat
ja jij bent soldaat
aan het front van de wereld
waar liefde ongewapend gaat
Samen ter ziele
wij hebben onze zielen
naamloos geopend
de pijn geleden van
het er niet meer zijn
na wanhopige gebeden
samen waren we daar
zonder gezichten omdat
we niets van elkaar wisten
tot het moorden in woorden
die we niet wilden horen
de explosie het geren
paniek zonder perspectief
de inkeer en het weten
dit niet te zullen overleven
in de schreeuw wie ik ben
nog was er het spel
van licht en rook de dood
hoe hij zich boog en wij
al ver en hoog weg dreven
uit een al gespleten wereld
we gingen samen
ter ziele zonder te knielen
in een laatst gebed maar
wisten alwetend dat in afscheid
alles nog moet worden gezegd
De laatste waan
het windgedicht
over mijn vrind
stormt ook een
menselijk gezicht
ik dacht dat hij speelde
wat vlaagde en de
tijd vertraagde in
de luwte van toen
had met hem te doen
omdat hij zich
stuurloos liet gaan
duikend in de laatste waan
wilde de wereld zien
zijn krachten meten
zonder ankers en
limieten alles vergeten
liet zijn macht tot
orkaankracht vieren
maar verzoop in
gezwollen rivieren
kon hem niet bedaren tot zijn
stormpsychose was uitgewoed
platgespoten zond hij mij
een vrijwel windstille groet
Als excuus
de speelse wind
danst en glinstert
in het stof dat
hij doet opwaaien
het is mijn vrind
vaak botsen wij op
strand en boulevard
hij jaagt scherp zand
met hagel en regen
door mijn haar
maar als wij lopen
langs de vloed
is hij het steuntje
in de rug dat doet
mij oneindig goed
soms schiet hij
uit zijn slof
orkaant kusten
drijft water op en
plenst in overstroming
maar in de stilte
van het oog flitst hij
zijn kleurrijke bliksems
opent als excuus
zijn mooiste regenboog
Ik wil U danken
Ik wil U danken, Heer, voor wie U bent
Voor al het schoons en mooie dingen
Waarmee U mij steeds wilt omringen
Dank U wel, dat U mij bij name kent.
Ik weet, U blijft altijd voor mij zorgen
Zonder U zou ik niet kunnen leven
U hebt mij zoveel liefde gegeven
U bent bij mij, elke nieuwe morgen.
Dank U wel voor het dagelijks eten
Dat U in ruime mate mij wilt geven
Tot instandhouding van mijn leven
Geef, Heer, dat ik U nooit zal vergeten.
Dank U, dat U bij mij bent elke dag
Dat U mij in liefde wilt aanschouwen
En ik mij aan U mag toevertrouwen
En het goede van U verwachten mag.
Amen
Wij prieelen
je trippelt
lichtvoetig blij
over gras dat
groen naar je lacht
rondt borders
streelt bloemen die
bloeiend op je wachten
geurt hen dichterbij
wij prieelen tussen
slingers herinneringen waar
ooit ballonnen hingen
met opschriften van toen
nog is je jeugd
onvergankelijk vitaal
straal jij warmte en
liefde naar ons allemaal
laten we proosten
op volle oogsten want
ook deze herfstige momenten
kennen helaas hun downs
Hernieuwde dialoog
het scheurde
niet helemaal plotseling
maar wat verbonden was
heeft zich een eigen
plaats toegeëigend
verkent voorzichtig
licht gehavend haar
nieuwe plaats met
wat pijnlijke rafels
resterend uit breuk
er is geen achteromkijken
kleinigheden overdrijven
wel liefdevol over de
zere plekken wrijven
in hernieuwde dialoog
een noodzakelijk kwaad
waarmee onafhankelijkheid
alleen maar is gebaat
nog zijn er kleine weeën
maar jullie zijn nu met tweeën
Schriftelijk sterven
ik schreef met
mijn donkere pen
schaduwde lichte letters
met een krullig accent
wist mij in
contrasten te verbergen
verboden emoties liet
ik zo schriftelijk sterven
in cursief kon ik mij
niet staande houden
op mijn verlegen aard
wilde niemand bouwen
nooit heb ik
iets onderstreept
de nadruk moest liggen
bij degene die het leest
ik schavuitte te vaak
in taal gebruik
mijn metaforen waren
meestal hun tijd ver vooruit
Het verleden
Vaak denken we aan het verleden
Aan die mooie, goede oude tijd
Een tijd van gezellige huiselijkheid
Toch een heel verschil met het heden.
Toen was er nog geen computer en t.v.
Men speelde ganzenbord of een ander spel
En dat lukte allemaal bijzonder wel
Men leefde rustig en ook wel best te vree.
De gezelligheid van toen is er niet meer
We leven in een drukke moderne tijd
Met knappe uitvindingen door de mensheid
Soms verlangen we naar de tijd van weleer.
De techniek schrijdt steeds maar weer voort
We zullen het verleden wel moeten vergeten
En blij zijn met de tijd die ons nu is toegemeten.
Vertrouwende op de beloften van Gods woord.
God is met ons geweest in het verleden
Hij heeft ons gedragen door alles heen
Hij liet ons in het verleden nooit alleen
En zal ook met ons blijven in het heden.
Mystieke rust
ik was verdwaald
bomen waren al
geschraald tot aan de top
zon scheen vaag
de theatrale kleuren
van het glas in lood
dat ons de vensters
bood van kathedralen
in het herfstig bos
na zomerlange
beden om verkoeling
heerst er nu mystieke rust
nog zucht de wind
kraken takken zacht
in een devoot ontroeren
zij bezielen nog het
kleurrijke palet voordat
de kou het gaat beroeren
Veel engelen
er zijn veel engelen
om mij heen
dat weet ik zeker
die door u zijn
gezonden, lieve vader
daar dank ik u voor
die ons behoeden
voor vallen
en bij ons zijn
in moeilijkheden
ons troosten en leiden
uw uitverkoren kinderen
zijn allen engelen
er zijn duizenden engelen
wat mogen we
daar blij mee zijn.
dank u wel, vader!
Ja, ik ben blij met u, god
ja, ik ben blij met u, god
in u te mogen geloven
deze wereld is zo dwaas
en zo vol lawaai en geluiden
maar we weten dat u
ons helpt alles te verdragen.
en dat we dagelijks
uw liefde mogen ontvangen
en dat er spoedig een tijd
aanbreekt vol vrede
ja, daar kunnen we heel
erg naar verlangen.
dank u wel voor uw
heilige geest
die ons kracht geeft.
en ons niet alleen laat.
Wilt u ons helpen
wilt u ons helpen
en ons beschermen
laat uw licht
over ons schijnen
en laat uw zegen
op ons zijn
wij hebben u zo nodig
en kunnen niet buiten u
met al ons verdriet
en al onze vreugde
mogen we tot u naderen
we weten dat u van ons houdt
en dat u ons nooit alleen laat.
wij houden van u
en danken u voor uw liefde.
Blijdschap
hoe gelukkig en blij
mogen we zijn
dat we het leven
hebben gekregen.
en we op onze vader
mogen lijken
wij zijn zijn kinderen
wat mogen we daar
dankbaar voor zijn.
om deel te mogen nemen
aan dit kostbare leven.
ja we zijn blij en dankbaar
een deel van u te mogen zijn.