Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Hoe emoties donkerden
ik voelde de
weerspannigheid
van witte verf
zij wilde
niet in een keer
stralend dekken
kon de verhalen
van de muur niet
zomaar afsluiten
door een nieuw
onbezoedeld klankbord
als blikvanger te openen
ik zag hoe
emoties donkerden
na eerst drogend lichten
hoorde spanning
in de lucht door
schaduwen van partijen
heb alles gesust
een tweede laag brengt
de balans weer terug
In dit doolhof
ik heb woorden
gevangen maar
de mazen van mijn
net waren te klein
er bleven teveel hangen
zinnen groeiden
strofen stapelden
er kwam geen einde aan
in dit doolhof lieten ogen
mij zonder vragen gaan
ik wil weer klein
en overzichtelijk de
ruimte in mijn leefnet
is aan de schrale kant
vangsten lopen uit de hand
wil kwaliteit
dat is mijn eerste eis
geen grote dichten over
zaken waar wij toch geen
nieuws meer van kunnen maken
De herders van Bethlehem
Dichtbij de stal waar Jezus was geboren
Zaten trouwe herders in het veld
Om op hun kudde schapen te passen
Waar ze het grote nieuws mochten horen.
Het was midden in een donkere nacht
Toen de herders plotseling werden bezocht
Door een engel die helder licht verspreidde
Ze schrokken en hadden dit niet verwacht.
De engel sprak echter tot hen, “vrees niet”
“Ik verkondig u grote blijdschap, want
Jezus, de Redder is geboren te Bethlehem”
De herders ging direct op zoek in dit gebied.
Ze vonden Jezus al snel in een stal, vlakbij
Hij lag gewikkeld in doeken in een voerbak
Natuurlijk waren ook Jozef en Maria daar
Een koor van hemelse engelen zong blij:
“Ere zij God in de hoge, vrede op aarde in
de mensen een welbehagen”.
Een triest anachronisme
ik heb
mijn gedachten
gebouwd op de
fundamenten van de
maatschappij waarin
wij ons bewegen
en waar wij leven
wilde een
betrouwbare woning
maar dat kon ik meteen
al vergeten omdat
wij niet pasten in het
model maar met extra
belonen lukte het wel
sociale woningbouw
op de linkse hoek
vol denimblauw met
grote gaten in de broek
wat stoffig haar in een
scherp getekend gezicht
dat eigenwijs nog alles wist
zij woonden allemaal
te groot de jeugd was al
verdwenen en schopten
andere tegen schenen die
niet geloofden in de
eeuwige kracht en macht
van het ochtendrood
de tijd heeft alles
gekeerd er zijn geen
werkers meer weg zijn
vakbonden als een triest
anachronisme uit de
periode dat arbeiders
alleen nachts hun petje misten
In verdronken grijs
het orkest is niet
vooruit te branden
ik voel klam zweet
opkomen in mijn handen
als ik op noten jaag
stroperig golft
een oceaan aan tonen
in verdronken grijs
alle opgezweepte koppen
betalen zo in schuim hun prijs
er zijn geen brekers
die dwars liggen in een
vals akkoorden soort
zij hebben niet gescoord in
gruwelijke middelmatigheid
toch stript wind
met valse luwte en
vervaarlijk scherp basalt
een diepte die het orkest met
plotseling staccato overvalt
violen vlagen tussen
paukenslagen trompetten
schetteren tegendraads in
deze waterval muziek en ik
zing eindelijk weer een hemels lied
Jezus. Mijn Heiland
Jezus, mijn Heiland
U kwam op aarde, ook voor mij
Maakte mij van zonden vrij.
Jezus, mijn Heiland
Hoe kan ik U voor alles prijzen
En U alle hulde bewijzen?
Jezus, mijn Heiland
Uw liefde is zo ontzettend groot
U bent de Redder in de nood.
Jezus, mijn Heiland
Dank voor Uw liefde mij gegeven
U bent mijn toeverlaat in dit leven.
Jezus, mijn Heiland
Dat heel de wereld U moge loven
Want Uw liefde gaat alles te boven.
Handgeschreven inkt
ik heb de opstanden
meegemaakt die
voortkwamen uit de
taalarmoede van de
laatste twitter jeugd
kristalnachten gezien
van sprekende boeken
die hun inhoud in
stralende decors etaleerden
aan de vele analfabeten
geheime bijeenkomsten
bijgewoond in afbladderende
cultuurparadijzen waar
echte schrijvers nog signeerden
met handgeschreven inkt
waar ook soft occulte
groepen stukjes landschap
onder de aandacht wilden
brengen door het weer
benoemen van kleur en geur
er was geen scholing
maar wel begeleiding
en coaching van de
achterstanden in psycho
emotionele ontwikkeling
het was geen babel
in elkaar niet verstaan
maar een nieuw neuro
linguïstische programmeren om
de achterstanden tegen te gaan
Verslaving
zij hebben mij
iets afgepakt
waarvan ik echt
niet wist dat ik
het in mij had
met een zorgvuldig
opgezette val
waarin ik al als
kind werd gelokt en
door hen opgefokt
zij hebben toen
mijn eigen wil gepikt
er een verslaving
van gemaakt die
nu nog steeds bestaat
natuurlijk ben
ik ooit gestopt maar
de triggers werden
sterker in de jaren dat
ik door hen ben gefopt
de keuze hebben
zij mij afgenomen
ik moet stoppen maar
stik nog regelmatig door
het roken in mijn dromen
Alleen voor winnen
met een licht
autistische lach
handel ik snel de
dagelijkse ongemakken af
heb ze al op
mijn bureau
gesorteerd in kleine
hoopjes aandachtspunten
de ergsten zal ik
meteen negeren
omdat zij proberen
mijn leven te ontregelen
met andere zaken
kan ik net als bij
het muziek maken
alles rustig moduleren
door links af of
rechts om weer eens
te wisselen om betere
resultaten te genereren
over de irritantste dingen
wil ik nu niet beginnen
die gevechten ga ik zelf aan
winnen is waarvoor ik sta
Donkere dagen voor Kerst
In deze donkere dagen voor het Kerstfeest
Kunnen de gevoelens zo tegenstrijdig zijn
Veel mensen vinden deze tijd wel heel fijn
En anderen voelen het gemis dan het meest.
Eenzaamheid, vooral met de Kerstdagen
Wanneer je geliefde er niet meer is
Dan voel je juist extra het grote gemis
Je bent zo alleen en zit met zo veel vragen.
Voor jou is het met de Kerst geen groot feest
Omdat je gedachten bij het verleden zijn
Hetgeen gepaard gaat met heimwee en pijn
Het wordt nooit meer zoals het is geweest.
Toch mogen we elkaar het goede wensen
Want ondanks alle verdrieten zorgen
Ben jij ook bij God, onze Heer geborgen
Hij is op aarde gekomen voor alle mensen.
Het magisch spel
wij hebben
de wereld
weer geboren
zien worden
in maagdelijk
ontvangen
bleven sneeuwbuien
urenlang hangen
gebiologeerd
speelden kristallen
het magisch spel
op wie zal jij vallen
gaan wij
inhaken of elkaar
met een lach in
smelten vermaken
bijna sacraal
hebben wij het
buiten betreden
in sporen van heden
een schietgebed
uit dankbaarheid
voor het genieten
van dit winters paradijs
Hun bevroren muziek
mijn viooltjes
speelden vandaag hun
bevroren muziek uit
de eerste sneeuwwitte
partituur van het jaar
in een kleurig
afstemmen moesten
zij wel wennen
aan hun nieuwe plaats
op het seizoenpalet
juist in de herfst
waren het groentjes
pas in de kou onder
het vorstig winterblauw
mochten zij kleur bekennen
na stormachtige buien
van wit pluizig applaus
lagen zij languit in borders
te genieten van hun
eerste onderkoelde show
De ster van Bethlehem
Er was een bijzondere ster die nacht
Tussen al die miljoenen anderen te zien
Was er een wonder gebeurd misschien?
Wat eigenlijk niemand had verwacht?
En ook de Wijzen uit het Oosten niet
Maar vonden wel dat het bijzonder was
En volgden die fel blinkende ster alras
Wellicht waren ze bekend in dat gebied.
De ster bleef schijnen boven een stal
In de plaats die de naam Bethlehem droeg
De Wijzen uit het Oosten wisten genoeg
En ze verheugden zich over dit geval.
Ze zagen het kindje Jezus in een voederbak
En bogen zich eerbiedig voor Hem neer
Ze brachten het in stilte alle lof en eer
Totdat een groot engelenkoor de stilte verbrak.
Zij zongen: Ere zij God, ere zij God in de hoge
Vrede op aarde in de mensen een welbehagen
Amen, Amen.
Een vreemde selfie
ik heb het
schermpje aan
een vreemde
selfie kijkt me
verbijsterd aan
moet ik mijn of
zijn ogen geloven
van die dwaze
foto's zonder
kop of staart
hoewel de kop
en het decor
duidelijk maken
waar het over gaat
het was
alsof ik viste
in zwart water
pas bij het
ophalen zag ik
mijn vangst die
maakte me bang
omdat ik mezelf
niet herkende of
terug kon voelen
hoe ik ooit was
heb ik alles weggedaan
wil niets meer
weten van dat bestaan
Smachten naar
ik had
op de dag
mijn kleine
verlangens
netjes ingepast
leefde van
wensen en
verwachten
in beheerst
smachten naar
ben gestopt
met roken
voel het in al
mijn knoken op
chaotische dagen
steeds maar
op zoek naar
wat essentieel
lijkt te ontbreken
aan een goed humeur
dacht lang
de koning te zijn
met sigaret tegen
onvervuld verlangen
dat te lang blijft hangen
nu is er alleen
leegte die ik spaar
vul met niet gerookte
dagen die ik vol trots
met pijn heb vergaard
Oma's eenzame Kerst
Oude oma zit in haar stoel voor het raam
Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien
Ook is het erg donker en triest bovendien
Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam.
Wat te doen met de komende kerstdagen
Zo helemaal alleen in haar grote huis?
Het huis voelt nier meer als haar thuis
De stilte en de leegte is haast niet te dragen.
Al vele jaren is oma nu alleen geweest
En met de kerstdagen doet dat zo'n pijn
Om niet meer met haar lieve man te zijn
Voor oma is de kerst geen groot feest.
Toch meent ze dat ze niet mag klagen
Ze weet, Jezus is ook voor haar geboren
En dat zij ook door Hem is uitverkoren
God heeft in de mensen een welbehagen.
Een korte hype
ik had mijn
handen gevuld
dacht met een
lach en geduld de
wereld te veroveren
het ging niet mis
er liep helemaal
niets verkeerd
wij hadden alleen de
juiste tools niet geleerd
na een korte hype
zitten wij nu knijp
als zzp ers van het
eerste uur zijn wij
nog lang niet rijk
Als grote kraker
ik heb geprobeerd
de muziek uit
woorden te vangen
hun intrinsieke
betekenis aan een
melodie op te hangen
waarbij de
klankverwantschap
opklinkt in lichte refreinen
stevige kwatrijnen
flair geven aan het
groots muzikaal geheel
nog klinkt er een
dissonant klopt ritme
en metrum van geen kant
maar er speelt al
een verfrissende
tune door mijn hoofd
die in woorden
op noten een toekomst
als grote kraker belooft
Zinsbegoocheling
het leek
alsof het pad
naar boven liep
een zinsbegoocheling
want ik hield het
bekende perspectief
toch voelde ik
mijn kuiten dat bedierf
het prettige van buiten
ademen werd zwaarder
mijn stappen trager en
de horizon steeds vager
ben gestopt
met transpiratie overdekt
mijn hoofd chaotisch gek
wilde terug
heb mij omgedraaid
schrok en zag het pad
dat bergopwaarts lag
met mij al in
het diepste dal
hoe ik ooit
ben thuis gekomen is een
van mijn slechtste dromen
wilde wandelend op meer
gezondheid hopen maar ben
tegen een burn-out aangelopen
Feeeriek tafereel
de zon wist
witte randjes
van de ruige vorst
die de bloemen omgeven
in een laatst overleven
nog is er geen wind
wel een tintelfrisse kou
die van de dauw
kristallen maakt met
duizend twinkelingen
alsof de tijd
heeft stilgestaan
ik wilde voor
de bloemen gaan
heb daarvan afgezien
jou geroepen
je kwam op blote voeten
over het bevroren gras
je lachte en ik wist dat jij
meteen klaarwakker was
we hebben genoten
van dit feeëriek tafereel
loepzuivere flonkering
van kleuren completeerden
het paradijselijk geheel