Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Overschaduwd
Lieve ik, waar ben je gebleven,
En waarom zie ik je niet?
Ik heb je meer dan ooit nodig,
Want ik doe mezelf alleen maar verdriet.
Ik wil me groot houden,
Laten zien dat het goed met me gaat.
Ik zet alleen maar mijn masker op,
Maar dat kan toch geen kwaad?
Ik wil niet dat mensen zorgen om mij maken,
Hoe lief al die bedoelingen ook zijn.
Ik wil ze echt niet kwetsen,
Maar toch doe ik jullie verdriet en pijn.
Dit is nooit mijn bedoeling geweest,
Ik heb het nooit zo gewild.
Jullie kunnen beter afstand van mij nemen,
Want anders heb je echt al je energie en tijd verspild.
Verspild aan iemand die het niet verdient,
Aan iemand die overal voor weg loopt.
Aan iemand die niks wilt aannemen,
En iemand die nergens meer op hoopt....
Toch is er één ding waar ik wel op hoop,
En dat is er niet meer zijn.
Gewoon weg van deze wereld,
En weg van al het verdriet en pijn.
Maar toch wil ik ook beter worden,
En weer kunnen genieten van het leven.
Ik hoop dat jullie me hierbij willen helpen,
En mij willen vergeven.
Dan kan ik het stemmetje in mijn hoofd loslaten,
En mijn eetstoornis laten gaan.
Ik hoop dat ik over een tijdje kan zeggen,
Ik kan het leven weer aan.
Tweestrijd met mijn eetstoornis
Je zit zo diep van binnen,
En doet me heel veel pijn.
Waarom ga je niet gewoon weg
En moet je altijd bij me zijn?
Ik wil niet met je leven,
Maar zonder kan ik niet.
Ik heb je nodig om te overleven,
Maar je doet me veel verdriet.
Ik wil je laten gaan,
Maar ik ben niet sterk genoeg.
Niet sterk genoeg om te leven,
Ik kan het gewoon niet aan.
Bij jou ben ik veilig,
Bij jou voel ik me vertrouwd.
Omdat jij me in bescherming neemt,
Heb ik een muur om me heen gebouwd.
Hoe ver we ook zijn gekomen,
Het word toch wel eens tijd.
Tijd om te laten zien,
Dat jij dit verliest in deze strijd.
Er komt een dag dat ik je moet loslaten,
Hoe moeilijk dit ook is.
Ik weet niet of ik hier ooit klaar voor kan zijn,
Maar ik wil weg uit deze gevangenis.
Zacht sponnen tonen
er klonk steeds muziek
als onze blikken kruisten
maar de vonk sprong nog niet
zacht sponnen tonen
patronen tot een melodie
alleen woorden wilden niet komen
stilte heeft ons
alles van liefde geleerd in
gezamenlijke toekomstdromen
helaas is die realiteit nog niet
onze werkelijkheid maar het lied
zingt al een paradijselijk perspectief
Een doorzichtige lach
er golft water
speels en traag
onder eeuwig
spiegelend blauw
ik schep
met mijn hand
een doorzichtige
lach als innige band
die je pas ziet
in het verdromen
van beelden die
mee zijn gekomen
langzaam sijpel
ik weg zonder een
woord te hebben gezegd
in de scene van scheiden
ik kijk niet om
maar het nat van
mijn schaduw droogt
op de donkere grond
Zondag
noem het regendag
al kan de lucht niet blauwer zijn
noem het ijzeldag
bliksemdag
onweersdag
donderdag
maar noem de dodelijkste van de zeven dagen
in godesnaam geen zondag
De eenzaamheid
eenzaamheid is heel erg
veel mensen zijn eenzaam
er zijn veel gescheiden mensen
en dat doet heel veel verdriet
ook zijn er veel mensen die
hun partner door de dood verliezen
ja er is veel verdriet in de wereld.
maar het duurt gelukkig niet lang meer.
er zal een rijk komen dat geen
verdriet en leed meer kent..
dat er spoedig een einde aan komt.
want verdriet is niet fijn.
Vandaag is st. nicolaas gekomen
vandaag is st. nicolaas gekomen
heel mooi te zien, met zijn rode mijter
en rode kleed op het witte paard.
duizenden kinderen waren aanwezig.
het is een prachtig feest.
ook waren er veel zwarte pieten,
waar kinderen wel angst voor hebben
ze mochten van de sint
allemaal hun schoen zetten vanavond
ja, het sinterklaasfeest bestaat al heel lang.
en heeft heel wat kinderen hun hartjes beroert.
niet weg te denken uit ons land
Blijdschap
wat is dat toch een mooie gave, blijdschap
ik snak ernaar, vaak ben ik heel blij geweest.
met fijne mensen die mij omringden.
wat was dat een gelukkige tijd.
maar ik weet dat zij weer gauw terug komt.
hier wonen ook fijne mensen,
waar het goed te vertoeven is.
mijn neerslachtigheid zal spoedig voorbij zijn.
dat weet ik zeker.
Hoe lang nog
ik sta met
handenvol bladeren
kijk naar de lucht
biedt het blauw
alle kleuren aan als
de wind zacht zucht
zij voelt de wanhoop
van het herfstgebaar
het eonen oude ritueel
groeien bloeien oogsten
in herhaling van seizoenen
zonder hemels commentaar
dwalend in de
sterrenwolken lijken wij
er niet meer bij te horen
zelfs de boodschap van
wij zijn toch uitverkoren
blijkt na lange tijd verloren
dan zucht de wind
een eerst geluid van
het pas geboren kind dat
in een stal de winter vindt
nog mogen herders zingen
hoe lang nog denk ik van binnen
Ver
je bent te ver gegaan
ik wil je niet meer volgen
de paden die jij kiest zijn mij te grillig
het struikgewas dat hen omzoomt is veel te dicht
je kunt wat mij betreft niet ver genoeg gaan
Haast en stress
mijn sluimerend
verlangen fluistert licht
of er nog meer stilte is
leven doet pijn
in haast en stress want
jagen is onze genetische dress
bewegen is must
rust lijkt een vloek
te zijn in het aardse bestaan
wij zijn naar tal van
soorten ontspanning gegaan
verstilling lijkt aan te slaan
pas door overlijden zal de
hartslag van leven verdwijnen
doodse stilte in rouwkaart verschijnen
De trend
wat in de kleinste
kamertjes fluisterend is besproken
heeft nu de macht gebroken
hij heeft hun diepste
angsten en boosheid geroken
die in confronterende zinnen gegoten
hun gedachten gepeild en
bespreekbaar gemaakt in haat tegen
vooral de anderen ten eigen baat
de trend gevoeld van
engelsen die voor eigen mensen kozen
veel nieuwkomers snel willen lozen
nog is het wachten op
de fransen van le pen ook hollanders
en duitsers zullen grenzen langzaam sluiten
globaliseren doet een stapje terug
rug aan rug zal de strijd worden aangegaan
voor behoud van eigen volk en bestaan
Wat vage sporen
ik heb ooit
de karakteristieken
van je gezicht kunnen lezen
maar waar zijn
die markante lijnen
vandaag de dag gebleven
ik wil je leven zien in
het ervaren van emoties
liefde en verdriet misschien
wat vage sporen
geven nog enig zicht op
wat er van je huid is gewist
gelukkig spreken
je ogen tegen met wat jij
met je mimiek laat weten
het gladde is profiel
van jaren overstegen maar heeft
je weinig zichtbare rijpheid gegeven
Rollercoaster
Without any choice..
I came in a roller coaster again.. Do I like this one..
No, I don't like this one at all..
People ask me what happened..
I can tell you.. and I am not afraid to tell you
my story about my roller coaster..
The only problem is.. you can't do something about it..
So I can tell you.. you can listen..
but that's the only thing you can do for me..
And that is okay.. but please stop telling me everything will be okay..
You don't know.. I don't know.. We don't know..
The only thing we can do is wait..
Waiting for an answer..
An answer we both can do something with..
Okay..
Please let me feel like I feel
and don't blame me when I don't know things yet..
Thank you!
Vrij
het huis dat altijd tegen andere had aangeleund
waardoor het werd behoed voor onbestemd gevaar
weerspiegelt zich nu in een grijze vijver
en merkt tot zijn verbazing
dat het alleen kan staan
De vrije hand
de meeste bomen
willen enkel bos
laten hun zaden los
dicht bij de stam
groeien samen tussen
beschuttend struikgewas
in eerste levensjaren
later snel naar hogerop
zij ruizelen warmte
van de zomerwind
buigen voor de vlagen
als storm ze gaat plagen
vaak zonderen zich
wat exemplaren af
willen een ruimer bestaan
in hun gaan van wieg tot graf
zij markeren met
hun imposante omvang
de uitloop naar het land
geven wind weer de vrije hand
Verstilde jeugd
ik zag hun gezichtjes
opgemaakt in verstilde jeugd
ogen wijzer dan de lach
die even teveel tanden gaf
de dress is wijd in
nonchalant sportief met
hier en daar een duur gadget
vergeet de pinnen niet
zij stralen cool
door gemaakt negeren
bewegen surrealistisch in het
knokig hoekige van deze tijd
nog kapstokken zij
wat hen wordt aangereikt
zij zijn vergeten om hun
outfit affiniteit en ziel te geven
Een brandend kaarsje
Laten we een kaarsje aansteken
Voor onze geliefden die zijn heengegaan
Dat we daar telkens bij stil mogen staan
Een brandend kaarsje als gedenkteken.
Een kaarsje ontsteken, een simpel gebaar
Maar het kan toch zo'n diep gevoel geven
Aan allen die in rouw zijn achtergebleven
Heimwee en verdriet vallen nog zo zwaar.
Een brandend kaarsje dat licht verspreidt
Licht in donkere tijden van droefenis
Troost, als wij treuren om het gemis
In alle bewogenheid en eenzaamheid.
Een brandend kaarsje om hen te gedenken
Met wie wij lief en leed hebben gedeeld
En al zo lang aan elkaar waren toebedeeld
Dat God ons allen Zijn troost moge schenken.
Stervend licht
je ogen lookten
kleurden zacht
halfdromen in je lach
handen speelden
met de dingen
die jij zag in
schaduwen
van stervend licht
dat de nacht verwacht
het was een dag
vol hartstocht en
geluk in samen zijn
liefde doet nu
voelbaar pijn in de
naderende afscheidskus
Ik ben met u
Jezus heeft gezegd: “Ik ben met u
Alle dagen, tot het einde der tijden”
Niets kan ons van Jezus scheiden
Hij zal met ons zijn, altijd, ook nu.
Wat een troost, dit te mogen weten
Dat wij nooit alleen hoeven te gaan
Maar dat Jezus ons altijd bij zal staan
Hij zal ons dan ook nooit vergeten.
Laten we maar op Hem vertrouwen
Jezus, Hij zal altijd met ons willen zijn
In vreugde, maar ook in verdriet en pijn
Onze Rots, op hem mogen we bouwen.
Nog zegt Jezus: “Ik ben met u alle dagen
Vrees niet, ik blijf altijd met u begaan
Kom dan maar gerust achter mij aan
Als het moeilijk wordt, zal ik u dragen.”
(uit Matth. 28 vers 20)