Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Spinnend noten zingt
ik heb eindelijk
de muziek ontdekt die
jij sprankelt in je lach
in een proloog
van stille klanken
spannen spieren aan
onderhuidse emoties
golven getijden in
komen en weer gaan
geen symmetrie maar
een natuurlijke mimiek
laat zien dat jij geniet
geen klaterende
geluiden die duiden
op extravagant plezier
wel een prelude op de
geweldige melodie die
liefde lacht in levenslied
dat met een intens
warme verhalenring
hier spinnend noten zingt
Nog glooi je heuvelend
waar donker net
het eerste rood
gaat raken weet ik
dat jij zo zal ontwaken
nog glooi je
heuvelend naast me
in de warmte die de
nacht ons heeft gebracht
je was zo zacht
in samen zoeken naar
ons ideaal meegaand met
alle voelhorens paraat
omsloten door
een duisternis die
alles wist van privacy
gingen wij voor volmaakt
een rode gloed
bloeit op als de nacht
gaat breken en in licht
donker alles zal vergeten
Gedachtenrood
zacht liep ik
achter je lach
wist dat jij op
mij had gewacht
de paden kleurden
zich gedachtenrood
meanderend in gras
dat spontaan verschoot
uit het ruisen van
bomen kwamen vage
stromen bladmuziek die
neerdaalden als lentelied
ik zag de sprookjes
al van ver en wist dat
jij de sleutel had om ze
hun ziel terug te geven
hand in hand
zijn we binnen gegaan
liefde en warmte
omringden ons spontaan
wij hebben niet meer
omgekeken omdat we
voelden dat wij hier voor
altijd verder wilden leven
Als lief perspectief
jij was
de lach die ik
in gedachten zag
cirkelend tussen
uitbundigheid en
passionele intimiteit
met in je ogen
de horizon als
lief perspectief
we doken
naar liefde in
eindeloos diep
kozen de
verte want
dichtbij was bezet
overbrugden
problemen die
zo niet bestaan
wisten elkaar
in dit raken toch
gelukkig te maken
Haar aura
ik zag het
bewegen
zelfs de wind
was niet tegen
in een zacht
warm wiegen
de vlaagjes
accentueerden
het rond
vrouwelijk schoon
dat als droom
zomaar passeerde
haar aura
trok veel bekijks
kleurde in lach
en vrolijke ogen
een zonnetje open
in weerbarstig grijs
dit gebeuren
gaf de magie
van lentegeuren
al prijs in een
flow als cadeau in
bijna einde wintertijd
Hartverwarmend
je lach smeulde
zachtjes rood
in het aanblazen van
plezier gaven lippen
kleine vlammetjes bloot
hier wakkerde
later het vuur van
een zorgenvrij feest
met een opgetogen
heerlijk ontspannen geest
als altijd bewogen
je ogen als aanjagers
van wat er ging komen
in het oplichten van tipjes
uit illustere dromen
vol geestdrift stortte
de groep zich daar op
met dansen en zingen
alsof er een geweldige
prijs viel te winnen
in uitgelaten wiegen
doofden de vlammen van
het ooit verzengend vuur
samen bleef hartverwarmend
tot in het kleinste uur
Haar mimiek
zij kende de wegen
kon ze in haar ogen lezen
zag in haar mimiek hoe diep
de paniek had toegeslagen
chaos kleurde rood
tot ver in haar hals
woorden kregen geen kans
om tot klank te komen
bleven steken in
niet weten hoe emoties te
vertalen zijn komend uit een
verre onuitspreekbare pijn
jij hebt haar zachtjes
bij de hand genomen
om haar in alle rust weer
bij zichzelf te laten komen
terug naar een warm
vertrouwd en lief patroon
waarin tranen kunnen huilen
om een voorbije vreselijke droom
Donkerden vage vormen
zij speelden niet
rollebolden liepen
en sprongen nooit
donkerden wel
vage vormen op een
ondefinieerbare achtergrond
zelden direct
in zicht maar je wist
en voelde hun aanwezigheid
soms sluierden
ze grijs waar helder
licht te verwachten was
mineurden geluid
waar jeugd zich
altijd sprankelend uit
de donkere kant
van jouw balans is
niet altijd in evenwicht
maar nooit te zien
op je immer stralend gezicht
dat niet voor tegenslagen zwicht
wil melker
30/11/2018
Spanning vonkte
jij hebt licht
ontvangen dat
glinsterend in je
haar is blijven hangen
lichtte je blik op
straalde iedereen aan
in een intens
voelbaar sferisch gaan
spanning vonkte
in elkaar raken door
het licht fysiek
knetteren en kraken
maar opende ook
lagen van een inactieve
geest die veel te lang
niet aan bod zijn geweest
waar hun inertie te lang
rustbepalend werd en door
licht weer aan gang gezet
in het creatieve proces
met jouw lach werd dit
een van die zeldzame dagen
waarop menselijke geesten
samen alles kunnen maken
Parasitaire symbiose
een zwaai
ogen en een lach
vingers die nog reiken
aan wat eens was
de hoek om
dan uit zicht in
leegte die altijd gevuld
werd door jouw blik
er kaatst geen
spanning meer in het
opgeloste perspectief
de nasmaak is niet lief
nog voordat grieven
zich manifesteren in de
uitleg van het gebeuren
wil ik niet gaan treuren
maar mijn verlies
nemen als man met
begrip ook hoe het in
jouw mening anders kan
heb mijn spiegelbeeld
bekeken in komende
jaren en zag mezelf
steeds meer verbleken
heb jou zien bloeien
wil zelf ook verder groeien
zonder de parasitaire symbiose
waarin wij elkaar nu gedogen
Jou heb ik lief
jou heb ik lief
ga nooit uit mijn leven
maar blijf altijd bij me
je bent het mooiste
in mijn leven
mijn leven was leeg
zonder je
jij geeft me zoveel liefde
ik heb je meer dan nodig
bij jou is het enkel liefde
lieveling, hou van je!
Vleugje oogcontact
jij hebt het
dna van geluk verspreid
door jouw fysieke aanwezigheid
overal waar jij
in de wereld hebt gestaan
is die door jou aangeraakt
zelfs het vleugje
oogcontact voelde al
als een heerlijk warm bad
je lach spatte er
ook altijd af in een
koesterende douche
waar jij ook verkeerde
daar leerde de wereld uit
niets blijdschap te genereren
jouw dna is uiterst besmettelijk
gebleken gelukkig houdt niemand
dit stukje paradijs nog tegen
Lach en ogen
ik heb je ontmoet
maar ook virtueel
doe jij het goed
zelfs in dromen
mag ik steeds vaker
even bij je komen
ik voel je warm
om me heen als
in liefde gevangen
waarbij het blauwe
scherm al veel van zijn
kilheid heeft verbannen
lach en ogen stralen
als vanouds omdat jij
zegt dat je van me houdt
toch blijft de
echte liefdeslijn het
ontmoeten in samenzijn
dan is de puzzel klaar
van het dagelijks zoeken
naar het liefste van elkaar
Het blotevoetengras
jij veranderde
steeds de pas in
het blotevoetengras
een sprongetje of
huppelen al naargelang
je daar plezier in had
pas later na
de glinsterende dauw
danste jij de lichte strepen
waar het eerst
nog warm voelde
glansde nu de ochtendkou
ik heb de letters
gelezen die jij ongemerkt
voorzichtig hebt geschreven
een eerste boodschap
aan het alledaagse leven om
vandaag alleen liefde te geven
Stralende ogen
ik zag je
wenkbrauwen
licht gebogen
boven stralende ogen
wij doken
in de bloemenzee
jij nam het geurenkleed
vol zomerwarmte mee
bezaaid met
duizend kleuren
gebloeid uit het
nazomerse dessin
ons ravotten
werd later stoeien
tot jouw eerste kus
de stilte deed gloeien
bij het blauw van
hemel en ogen moest
ik in al mijn onwetendheid
ware liefde beloven
met schemer omgord
zijn wij naar huis gespoord
waar donker wachtte op excuus
hij was al eerder thuis
Bovennatuurlijke allure
ik heb de letters
in je ogen op een rij gezet
het alfabet keek niet blij
er waren wat manco's
in de schikking op klank
vooral klinkers klonken te lang
maar tussen de fonemen
liet jij je lachjes weten
over het kort taalgebruik
er wordt vandaag de dag
al veel gespuid en pardon loos
losgelaten in heftige emoties
de syntaxis wordt al
helemaal misbruikt door
lettergrepen naar de macht
gelukkig hebben jouw teksten
een bovennatuurlijke allure
in de uren dat jij lacht
Frivoliteiten
langzaam drijven
slingers en boogjes
uit het dagelijks zicht
speelse lachjes en
ondeugende ogen
donkeren licht
frivoliteiten kleuren
steeds minder het
verrassingsmoment
alsof de wereld
verhardt in hoekigheden
van scherpe lijnen
het soepele is
aan het verdwijnen
tolerantie zonder expansie
mensen worden
strakker aangehaald in
oude harnassen van fatsoen
het is de kou
die buiten doemt om
binnen warm te cocoonen
Waar liefde droomt
jij hebt geen macht
wel stille kracht en de
lach van overtuigen
in een uitnodigend
buigen open jij ogen
die anders weer sluiten
door elkaar raken
gaan we eindelijk praten
zonder confrontatie vooraf
een samen in de stroom
waar liefde droomt en door
oevers wordt gekoesterd
jij haalt mensen
aan door plaats te maken
in de groep waar ze horen
weet ze uitverkoren
door unieke wensen in de
waardering door medemensen
Mystieke patronen
jij tekent
mystieke patronen in
affectieve stromen
legt vingers
op zere plekken om hun
kwetsbaarheid te bedekken
zingt ontspanning
danst verwarring in
de stroomlijn van balans
jouw talent is fenomenaal
ongekend als sprankjes witte
magie in een donker moment
een warm contact is
snel gelegd als werelden
kruisen in de taal van gebed
waar jij liefde bent
ieder jouw lach veelvuldig schenkt
om samen even gelukkig te zijn
Je wonderlijke lach
ik ken de elementen
die jou maken
je lieve dingetjes
die anderen raken
jij met je wonderlijke
lach die alles mag
toch zijn er ook
scherpe kantjes die snijden
die wij in contact
zoveel mogelijk mijden
omdat zij in haken
kleine wondjes maken
ervaring leert dat
wij snel recupereren
maar onze zorg gaat uit
naar littekens op de huid
die zichtbaar verhalen
hoe wij af en toe nog dwalen