Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De voormalige rookkamer
talloze handen
hebben de leuningen
van de stoelen uit
de voormalige
rookkamer gepolitoerd
ondanks de grote
schoonmaakbeurten
hing de walm uit vele
decennia roken nog
altijd in het meubilair
in het kraken van
de stoelen was nog
het verdwaalde hoesten
uit vroeger tijden
herkenbaar te horen
nog ruisen de
gordijnen groeten
hun onverstaanbare
wensen aan mensen
die zij al jaren kennen
de kleine scenes
bestaan niet meer
hun toneelvloer is
gesloopt uit het
tehuis van weleer
de gebouwkarkassen
staan er nog in gebruik
bij andere groepen
maar zij die hulp behoeven
moeten weer gaan zoeken
Ruizelde zijn kroon
ik zag hoe
jij steeds op
een bijzondere
wijze contact
maakte met de
wereld om je heen
raakte in de
verte de kleur
van een bloem
die open was
gegaan toen
jij in beeld kwam
streek met je
hand langs de bast
van een boom
fluisterde onhoorbaar
fijne dag lieve oom
hij ruizelde zijn kroon
je struikelde bijna
over een steen
die zich in jaren
omhoog had gewerkt
toen als dank een schop
kreeg naar de kant
Ontwrichtend
zij lachte
innemend
haar warmte
straalde de
gloed naar
anderen uit
als zij las
in een vrolijke
huppel nam
zij de zinnen
zonder hak op
de tak om steeds
inspringend te
kunnen beginnen
zij had de sfeer
van het verhaal
al snel te pakken
geuren en kleur
tekenden bekend
alleen finesses
openden ogen
in hun subtiliteit
raakten zij aan
dromen waarin de
werkelijkheid loerde
op een kans om
totaal ontwrichtend
tevoorschijn te komen
Voorbij de vloed
ik voelde
in je warme
hand dromen
zachtjes ontwaken
uit het slapen
hoorde je lach
zag de rode
hartjes die je
in de branding
had gestrooid
om ons pad
aan te geven
we sprongen
over kleine
krullende golfjes
probeerden het wit
van de authentieke
kuifjes niet te raken
we zijn als goden
herrezen uit
het schepping bad
voorbij de vloed lag
het warme zand als
handdoek van het strand
Mens zonder onderscheid
nu de wereld
in snel tempo zijn
kantelpunt nadert en
het biologisch systeem
door de mens verziekt is
lijkt de oplossing voor
de ongelijkheid van
mensen gevonden te zijn
door alle variaties in
het menselijk voorkomen
en de verschillen in
diepgang niet in de
vele kwalificaties onder
te brengen maar alles
gender neutraal te maken
mens zonder onderscheid
in essentie hebben we
alles geprobeerd om die
rolverdeling zo eerlijk
mogelijk te houden tussen
man en vrouw na een
mislukt begin van de
appel en de slang
in het aards paradijs
van onderdrukking
tot verheerlijking in
alle soorten en maten
van de veel geroemde
eigenschappen en
uiterlijkheden in fysiek
mannelijk overwicht en
vrouwelijke raffinement
Slaande ruzie
ik zag
het rollen
van ogen
vingers die
wringend
kraakten
begeleid door
kreten uit
mond en kaken
in de
oplaaiende
stampende
drift was het ikke
volledig zoek
toen agressie
procesgetrouw
de slaande ruzie
ging verstikken
het ging
om niks waar
stilte viel
won rust
terrein
kreeg gezond
verstand
langzaam weer
de overhand
Op hoge poten
zij heeft
de deur met
een ferme klap
gesloten is
daarna op hoge
poten weggelopen
de stortvloed
woorden lag nog
op het pad
alles wat
nog te zeggen
viel hebben wij
nu wel gehad
toch draaide
zij zich om op
de hoek voor
een dramatisch
laatste groet
de arm
hemelhoog
geheven vingers
wijd gespreid
ogen zwarter
in haar ongelijk
de buiging sloeg
emoties los die er nog
hingen in haar krop
Afwerend geheven
de vingers
waren wit
handen afwerend
geheven er was
geen achteruit
slechts de rug
tegen de muur
met wanhoop
in de ogen
maar diep van
binnen brandde
het vuur van
de vrijheid nog
dat nooit zal doven
dat energieën
genereerde uit
onbekende
plaatsen waarbij
agressie werd
omgezet in
warme liefde
die handen reikten
compassie gaf die
aan hen die de
kou van dood en
genegeerd zijn
aan den lijve
hebben beleefd
De vorm van triomf
ik zag hoe
jouw vingers
en handen in
doorzichtig 3d
bezig waren
de wereld
rigoureus te
veranderen
de lach om
je mond had
al de vorm
van triomf
terwijl je ogen
glinsterden
van pure
geestdrift
toen creatief
even rustte en 4d
diep zuchtte
leken de doelen
bereikt maar omdat
verbondenheid
participatie nodig heeft
kost het nog even tijd
De magische kracht
zij bezat
de magische
kracht zonder
outfit in blauw
of zwart
geen demonen
uittredingen
of hekserij
haar armen
bezworen
compassie
legden geluid
aan banden
in het bespelen
van menigten en
oplopende emoties
mensen voelden
zich opgenomen
hun dromen
herkenbaar verhaald
door geestdriftige
ogen die niet alleen
maar beloven
een wereld
bijna van kant
vers van het land
zij wakkerde schaamte
aan bij de mensen
over wat zij de aarde in
rücksichtslose mishandeling
hebben aangedaan
als resultaat van
300 jaar roofbouw
het teloor gaan van
een paradijs vol
dromen dat in
miljoenen jaren
gegroeid is en gebloeid
heeft voor kleinkinderen
die er niet komen
Het stukje eigen
heerlijk
dat gebaar
als jij iets
door de
vingers laat
glippen
niet gezien
onopgemerkt
een toeval
of gelukje
verloren in
kleine stukjes
je had het
nog net
en nu is het
verdwenen zoiets
doet nauwelijks
pijn maar
verlies is nooit fijn
het stukje eigen
dat jij verzamelde
maakte deel uit van
wat je bezat dat je
zelfvertrouwen gaf
er mankeerde jou
iets dat je vroeger
miste zonder
naam en gezicht
iets waar jij altijd
de vinger oplegde
Drempelvrees
je talmde
tussen de
lange halmen
haver die rondom
het kapelleke stonden
er was wat
drempelvrees
waar licht
door duister
naar binnen keek
de deur kraakte
al jaren hetzelfde
lied het interieur
wekte geen
verbazing meer
alleen de kaarsjes
brandden niet gedoofd
door onverwachte
vlagen de zijramen
schemerden vaag
geruststellend
zong de wind zijn
vertrouwde lied dat
lang geleden door jou
verzonnen moet zijn
toen jij dacht
maria te zien
met het kind die
jij beiden mystiek
in jouw armen sloot
Jouw voeten pad
lichtvoetig
dansten sterren
in het gras waar
jij de dauw
betreden had
donker rolde jij
duister langzaam
voor je uit
maar de sterren
bleven hun lichtend
pad stralen met
zicht op vooruit
jij kende de
stille geheimen
van de nacht en
hun natuurlijke
elementen die
zich altijd anders
zullen voordoen
dan verwacht
in overgave ging
jij je gedragen
naar wat er
gevraagd werd
daarbij bleek
dat dag en nacht
niet alleen elkaars
tegenpolen zijn
maar dat zij dezelfde
verbindingen aangaan
zoals alle clusters in
elk omniversum
ook ik raakte
verstrikt in het
ongekende
machten spel van
jouw voeten pad
dat lichte liefde
gaf in een heelal
dat eeuwig was
Mijn verlegen gaan
licht verblindde
door de buitenkant
wist ik niet hoe
snel ik binnen
moest komen om
te raken aan
je gedachten en
je nog miraculeuzer
zijnde dromen
puzzels gemaakt
er alle woorden
mee gelegd
zinnen met vele
soorten emoties
uitgediept en
op hoogte hun
doorzichtigheid
vol liefde bekeken
toen mocht ik
pas de brug slaan
naar jouw hart
in mijn verlegen
gaan op jouw pad
voorzichtig tastend
naar houvast dat
jij met beide
warme handen gaf
Als beloning
jij groette
en lachte
naar de
bomen
die jij
bij het
tegenkomen
wist te
verleiden
tot het
spreiden
van hun
vele takken
zodat het
blad de
warmte van
zomerzon kon
begeleiden
om wat later
in het jaar
ruimte te
gaan geven
aan een
vruchtbaar
leven van
duizenden
insecten op
de mooiste
bloemen
met als
beloning
de heerlijkste
honing voor
de koningin
bij het starten
van nieuw begin
Een groot hart
zij was thuis
bij de gewone
mens geen
hofdames
en lakeien
ook luxe
ontbrak wat
er wel was
had warmte en
een groot hart
samen bouwen
aan gezelligheid
wie het moeilijk
had kon zijn
problemen kwijt
warme handen
waren heel dichtbij
juist jouw open
blik zag ongemerkt
heel veel averij
jouw creatief
vermogen was
uitgerust met
gouden handen
in jouw team was
werken vol met
wolkjes en plezier
een muziekje en
het koor waren
iedere dag al hier
in ieder aandacht
geven was jij vaak
jezelf vergeten maar
in deze drukke tijd
had jij daarvan nooit spijt
Het wit is weg
stil legde zij
zich neer
ze krulde
niet meer
na een golvend
leven van
geven en nemen
nog schuimde
zij de oogst
van alle
bezigheden
maar dat is
verleden tijd
het wit is weg
nu spiegelt
ze zon in
rimpelloos
weerkaatsen
pas als er kinderen
komen zullen zij
weer golfjes maken
Magisch blij
haar ronde
met muziek
was voor het
ziekenhuis publiek
dat mee ging
in haar magisch
blij ontmoeten
met charmante
blik uit een
innemend gezicht
handen warmte
uitstralend en
oorzaak van falen
achterhalend in
samen diagnosticerend
voorzichtig het pad
van heling proberend
haar sfeer was meer
dan handoplegging
ooit zou kunnen zijn
energieën
stromen en in zachte
dromen verdwijnen
langzaam de nooit
aflatende pijnen
zij is weer langs
geweest en laat
op alle kamers de
herkenbare geuren
van haar bloemenfeest
Buiige wolken
waar groen
het blauw
bewegend
bedekt
groeit de
natuur onder
het gemêleerd
wit van
buiige wolken
nog laagden
de laatste
zomerbloemen
de vlakten met
hun specifiek
volle rijp kleuren
die oplichten
onder een nog
warme zomerzon
Kleur bekennend
ik zag je
met gedachten
spelen waarvan
de kleuren als
ballonnen werden
voort geblazen
door de lucht
niet lukraak
want ook de
wind had smaak
pushte de
zachte velletjes
die veel intiemer
met elkaar
omgingen dan de
snelle stuiters
die opvallend hard
hun laatste adem
kleur bekennend
uit bliezen
onder struiken
in de meest
luwe hoekjes
vonden anderen
langzaam hun
gerimpelde rust
stil verkleurend
waren zij milieu
bewust voor
eeuwig uitgeblust