Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Die dieper snijden
nog ben ik
bezig het folie
los te trekken
dat mij het leven
bijna onmogelijk maakte
het lijkt doorzichtig
toch gerimpeld
door geleden
pijn in nabij en
het ver verleden
eerst komen schetsen
maar lijden verdiept
de lijnen tot etsen
die dieper snijden dan
ik ooit heb toegegeven
ik was lang geen
onbesproken kind
dat zich alleen op
de wereld wist ik had
me gewoon vergist
in het bestaan van de
maatschappij met zoveel
bijdehandjes die vochten
voor hun plaats desnoods
met vuist en tandjes
ik heb hun bestaan
toegegeven ging in
stilte ver van de drukte
in een wereld zonder
haast en angsten leven
Mijn muze
weet je
mijn muze
liefde overbrugt
alle afstand
in een zucht en
liefhebbende ogen
waarvan het licht
alle zicht op geluk
laat zien als de
spanning groter
wordt luiken ze
even zilte tranen
om daarna weer
te glimmen in een
nieuw beginnen
geschoond door
plotselinge vloed
als enige remedie
tegen te warm
geworden bloed
want afstand nemen
doet goed om het
perspectief aaibaar
spannend te houden
Bon ton en crême brûlee
de tijd steekt
zijn drie pieken uit
boven een
zwarte wijzerplaat
dat doet hij
al jaren en
niemand vindt
dat interessant
omdat iedereen
het als gewoon
ervaart behalve
op de laatste dag
dan roepen allen
ach en wee schiet
nou even op kan ik
eindelijk naar de wc
want op het moment
suprême verzamelt zich
de bon ton en crèmes brûlee
om oud en nieuw te doen
In lege ogen
zij keken
maar hadden
geen beeld
in lege ogen
vol gruwel
en lijden
waarvan
men de
intense
pijnen nooit
zal kunnen
vergeten
terneergeslagen
in houding en
bewegen in
dagen die hun
namen nooit meer
zullen dragen
nog zijn zij
niet begraven
zonder afscheid
valt het leven
nauwelijks
meer te dragen
een bestaan
vol vragen
en toch zullen
ooit opstand
en vergelding
verschijnen in
het koesteren
van haat in tal
van agressieve
dromen die ooit
overweldigend
zullen komen
Uit religieus vroom
als flits
kwam je binnen
verbrijzelde in
een oogopslag
alle ideeën over
hoe de man
vrouwen zag
altijd was er
een beeld uit
vele stukjes
werkelijkheid
in kleuren en
tal van vormen
een echte droom
rijpend uit
religieus vroom en
maatschappelijke
attitudes die
langzaam een
reëel eerlijke
inhoud kregen
dat werd zoeken
naar volwassen
zijn ook vaak in
liefdespijn helaas
die speld en hooiberg
bleken horizonnen
ver weg te leven
Moordlawine
ik wist
dat het rimpelen
van de horizon
ooit over zou zijn
nog voel ik warme
golven komen
zij schroeiden
een werkelijkheid
die ik alleen maar
kon weerstaan
in mijn dromen
op de rand
van verbranden
met een buitenkant
zonder korst waar
slechts in het
vet walmend
kringelen van rook
de resten van
organische materie
te ruiken zijn van
de verzengde bodem
die steeds
plastischer in
beweging komt
gestuwd door
vloeibaar vuur die
de kromming van
aarde verwoestend
volgt van uur tot uur
groeiend tot een
alles dodende
moordlawine
Zelfvertrouwen
ze keek
mij aan
liet haar blik
geringschattend
langs de
anderen gaan
toch geen
preek of
beperkende
afspraken
maar in de
donkere diepte
van haar ogen
was geen
gezelligheid
te bekennen
vonkte al
vage onrust
het evenwicht
was verloren
niemand wist
welke invloed dat
zou hebben op
ieders handelen
het voorval had
indruk gemaakt
allen waren
erdoor geraakt
met verlies van
zelfvertrouwen
Weer op weg
ik schreeuwde
mijn eenzaamheid
tot rode heuvels
van zand die de
band met bloed
bezegelden om
het bezit van
dat speciale stukje
van het heilig land
zover ik keek
glooiende lijnen
die het voelen
van stervenspijnen
minder scherpten
dan de fragmenten
van drones en
bommen met
vergiftigend stof
van de vernietigende
inslagen van talloze
tanks en kanonnen
waar nog de paar
overgebleven palmen
hun schaduw gaven
aan de enkelingen
die dit moordeskader
konden overleven
die weer op weg gaan
om hun leven op te
pakken en met steeds
minder zakken als
bagage naar een wereld
te zoeken die de vrede
gevonden heeft en hen
de hand zal reiken om hun
samenleving te verrijken
Stil heilige nacht
de lucht
zong donker
boven een
lichte plaats
waar wol
zich warmde
aan de rust
van slaap
wat verder
baarde leven
in drukte van
belang een
beeldschoon
kind dat door
stro uit de wind
werd gehouden
dat zich mocht
koesteren in de
warme gloed
van welkom
die de dieren
gaven van
blijdschap te
weten wie er
onder ons is
gekomen na
vele eeuwen
dromen van een
verlosser op
deze schitterend
vol besterde
stil heilige nacht
Iets aardigs
ik ben van
jongs af aan
gekleed met
maatschappelijke
drachten waarvan
men kan verwachten
dat zij affiniteit en
een groepsbinding
hebben in leven
taal en opvattingen
maar in de loop
der tijd is het
strikte van scheiding
verlaten en vrijheid
heeft al vele
gaten gedicht
met keuzes die
richting geven aan
eigen leven door het
persoonlijk in te vullen
de groepen zijn
vrijwel opgeheven
orde is een
persoonlijke zaak
geworden en de
verantwoordelijkheden
zijn wettelijk vastgelegd
de crux zijn verschoven
wat boven is blijft ook
na iets aardigs beloven
Echt winters
ik heb ze
weer gezien
de spaans
sprekende duiven
hun ruiven vol middagzon
in verlaten siësta tijd
een balkonnetje
op het zuiden en
het voorzichtig
luiden van de
klokjes in de
ijle morgenstond
waar landarbeiders
al uren bezig zijn
met de aardbeioogst
waarvan smaak en geur
het knapperig stokbrood
feestelijk rood kleurt
hier schraalt nog steeds
de gure noordooster
met zijn sneeuwvlokjes
en regen geweven
koude gordijn echt winters
mag het hier niet zijn
Universeel communiceren
jij zong
vreemde muziek
zonder herkenbaar
te maken wat
jij dacht voelde
of wilde zeggen
de noten in
hun verschillen
leken begrijpen
te bouwen
waarbij ogen de
bruggen sloegen
waarmee wij
elkaar konden
raken om zo
een heel bijzonder
contact te maken in
nieuw communiceren
waarbij de integratie
van woord en muziek
het mogelijk maakt
momenten van emotie
dieper te laten raken
door de volheid van gevoel
in een spanningsboog
kwamen wij nader
waarbij toon en taal
een muzikaal karakter
kregen in een nieuw
universeel communiceren
Beroepsgrimassen
ik zie
hoe snel
beroeps
grimassen
passen op
nieuwkomers-
gezichten
waar lente
jong en
onbedorven
binnenstuift
mee eet uit
de ruif die vlot
geserveerd is
zo veranderen
specifiek
kenmerkende
trekjes in een
algemeen
herkenbaar
patroon
want het
jeugd repertoire
smijt met energie
in een snel give
en go terwijl in de
praktijk de werklust
razendsnel verdwijnt
Het doofstommenspel
onzichtbaar
hebben zij zich
genesteld in
onze maatschappij
onvindbaar maar
toch broos en
breekbaar voor
wie er mee omgaat
want gamen
zullen zij
er is lang genoeg
op hen gebroed
gaten in de markt
zijn verstopt met
hun overvloed
het doofstommenspel
heeft onze jeugd
gefixeerd op een
gigantisch taalprobleem
leren communiceren
praten met elkaar
samen en apart luisteren
fluisteren reproduceren
het dss heeft onherstelbare
schade aangericht
in deze gevoelige periode
van kijken meedoen
en nadoen mimisch en
lichaamstaal is begrijpende
intimiteit totaal verloren
Thuis
rustig leken
de dagen
voorbij
te glijden
door een
zachte traagheid
scherpten kanten
geen pijn
het moet
of hoort zo
te zijn zonder
irritaties
maar het
discontinue
van de waarheid
geeft onzekerheid
in navraag en
herhaling met
handenvol
twijfels steeds
het ontbreken
van verbindingen
vergroot het gevoel
van alleen zijn
nog voelen
handen de
warmte nabij
geeft een stem
direct contact
waarbij ogen
spreken in
lichaamstaal
en blijft thuis
de plaats waar
je altijd hoorde
en ook was
Een lief smoeltje
je ogen
waren al
als baby de
contactpunten
met deze wereld
die zich
aan jou gaf
met alle warmte
en liefde die
hij bij zich had
jij kleine
lieve onschuld
hield die
lijnen vast in
herkenning
van wederzijdse
lach die in verdere
kennismaking steeds
meer handen voeten en
een lief smoeltje kreeg
Om nooit te vergeten
de dagen
zijn weer vol
met veel jou
ik zag in een flits
je gezicht in
herkenning bij
het omgaan
van de hoek
jij vleugde
onze geuren en
even verder
dook het
bekende blonde
staartje op dat
kittig wiebelde in
een kleurige strop
ik voelde me blij
zoveel van jou
en mij heel
warm dichtbij
ik lachte stil in
de schaduw met
een verliefd
klein stukje zon
waar jouw figuur
in een flatteuze
look de spiegelruit
vroeg met een lach
en glanzende ogen
hoe zie ik eruit
wij in ontmoeting
om nooit te vergeten
Onze beschaving
ik heb ze
teruggevonden
de bewegings-
patronen die
aan vroegere
tijdperken waren
gebonden zoals
het sluipend gaan
laat geen voetstap
haar of stukje
huid na als duiding
van jouw bestaan
net als de dekking
door schaduw in
de open vlakten
nabij de bosranden
in het spelen met
wind en wolken
kun je ongezien
verder komen dan
je ooit dacht in
de opties die je had
in de wildste en meest
gevaarlijke dromen
het meest elementaire
is het gebruik van
ogen en zicht in
confrontatie waarbij
houding verschijning
niet de uitstraling
moeten hebben van
angst en bang zijn
wij gebruiken vroegere
ervaringen helaas ook
in het onderlinge contact
dat is voor de huidige
mens geen manier
onze beschaving zijn we
helaas al verloren bij
het geboren worden
Ritmisch onbekend
terwijl ik
in de spiegel
keek begon
het hart wat
vreemd te kloppen
ritmisch onbekend
maar nog geen
noodsignaal of
benauwdheden
op de borst maar
wel anders dan
ik was gewend
trok wat rare
bekken en
een paar gekke
gezichten maar
het vreemde
wilde niet wijken
groeide zelfs
in spanning en
ruimte die het
wilde gebruiken
om zich pittig
te manifesteren
niet naast maar
in plaats van mij
de uitbot voelde
als bevrijding van
opgesloten zijn in
een eerste leven
volwassen en geen
robot meer maar wie
zal de naam bevestigen
als waarheid al geboren
is en jeugd beëindigd
wordt met bestaan
De highlights
ik hoorde
je lopen met
robuuste pas
op het net
gelegde
schelpenpad
keek om
in zee blauwe
ogen die blond
knipperden
tegen een
felle zomerzon
samen keken
we hoe golven
het wit van
horizon kuifden
en ik jouw warme
groet beantwoordde
het nat van
de plas verdween
waar jouw pas in
een lichter touche
de vloedlijn proberend
zonder natte voeten
hoe jij daar
stond met de
hand van schrik
voor de mond in
vrij spel van winden die
met haren van alles wilden
de highlights
kreeg jij van nature
de krul het result
van de sturende wind
het zeezout als ideale
slag en geur fixateur