Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik moest je laten gaan
ik moest je laten gaan, lieverd,
het ging niet meer tussen ons.
we hebben elkaar erg liefgehad
wat een verdriet hebben we allebei gehad
je was het mooie in mijn leven
en ik weet dat jij ook veel van me hield
we hebben elkaar veel liefgehad
hoe mooi was het niet met jou
te fietsen door de prachtige achterhoek
en bij jouw goede familie op bezoek te gaan.
maar we hadden het allebei geestelijk moeilijk
en het ging echt niet meer.
nu wonen we allebei beschermd wonen.
ja, wat het leven toch gek kan gaan.
maar ik zal je nooit vergeten.
ik wens je veel gezondheid.
wij bidden voor elkaar.
Ik zal afscheid nemen van mijn oude leven
ja, ik zal spoedig afscheid nemen
van mijn oude leven
en een nieuw bestaan in gaan
een bestaan dat helemaal nieuw zal zijn
ik weet dat het vlak voor de deur staat
ik verlang ernaar met mijn hele hart
mijn leven nu is moeilijk
maar ik weet dat het spoedig anders zal zijn.
ik blijf erop vertrouwen.
misschien vandaag al.
ik zal de gelukkigste vrouw ter wereld worden.
Er niet meer willen zijn
zo moeilijk is het toch niet?
gewoon van die stoel stappen
en alles is voorbij
stap van die stoel, roept de duivel
denk aan de mensen om je heen, zegt de engel
ik ben bang dat ik me ga los maken
ook al weet ik dat het te laat gaat zijn
ik stap van de stoel
maar zonder touw aan mijn nek
ik kruip in mijn bed
en doe alsof er niets aan de hand is
Afscheid van velen
ik heb afscheid moeten nemen
van velen in mijn leven.
maar ze leven nog steeds in me.
het is geen werkelijk afscheid
ik kan altijd aan ze denken.
en dan doet het niet zo een verdriet.
onze gedachten gaan niet weg van ze
ze maken er altijd plaats in
hoe heerlijk is dat
dat er geen werkelijk afscheid is
dat is heel mooi!
Daag
rare gedachten dwarrelen door mijn hoofd
vreemde herinneringen hebben mijn geluk doorboord
dit was hopelijk de allerlaatste keer
in dit politiebureau zien jullie mij niet meer
Ik moest afscheid nemen van je
lieve ans,
ik moest afscheid nemen van je
ik heb je vier jaar meegemaakt.
en ik mocht je altijd graag
je hebt me vaak goed geholpen.
en goed verzorgd.
ja, je was goed voor de mensen.
had vaak een nuchtere kijk.
maar deed goed je werk.
en nu moet ik je missen.
dat doet wel een beetje pijn.
je was een echt voorbeeld.
ijverig en behulpzaam.
maar je zal ons nog weleens bezoeken.
heb je beloofd.
ans, het ga je goed.
fijn dat je nu meer tijd
voor je moeder hebt.
ik wens je het allerbeste hoor.
Dit leven gaat voorbij
dit leven dat zo moeilijk is gaat voorbij
ik zal er dankbaar afscheid van nemen
vooral van de nare dingen
ik hoop niet dat het littekens blijft geven
we zullen een nieuwe toekomst tegemoet gaan
met vrede, liefde en blijdschap
ik zal gelukkig worden
zoals ik nog nooit geweest ben
het duurt niet lang meer
alles zal gewoon door gaan
alleen de satan zal er niet meer zijn.
nee, afscheid van dit moeilijke leven
zal niet moeilijk zijn.
ik verlang er intens naar.
Ik moest je missen
lieverd, ik moest je missen.
je was nog te jong om te sterven.
hoe goed was het jou te kennen
je bracht me zoveel vreugde
en was altijd behulpzaam
je verwende me met druiven,
snoep en bloemen
we wandelden veel samen
en hadden heel goed contact
ik hield van je
je teerheid, zachtmoedigheid
en vrolijkheid
maar jij wilde liever alleen blijven
dat vond ik erg jammer
en deed me veel zeer
maar ik ben blij dat ik jou
heb mogen kennen
je bent een goed mens
en zal ook op een mooie plek zijn.
ik droomde dat je me rozen gaf
toen je was overleden
ja ik weet dat je veel om me gaf
ook droomde ik dat je mij
het avondmaal gaf
ja leven en dood gaan samen
lieve vriend joop.
ik hoop je gauw te zien.
Lieve Noor
Ik had geluk dat ik nog bij je mocht zijn
Ik had geluk maar het deed zoveel pijn
Toen je je ogen sloot rolden mijn tranen over mijn wang
Wat moet ik zonder je, ik ben zo bang
Het is beter zo, je hebt je best gedaan
Maar je hebt de strijd niet gewonnen en liet jezelf gaan
Ik mis je zo, maar ik moet door
Ik zal je nooit vergeten, lieve Noor
De zielsverbondenheid
een witte stip
vloog stilte
naar de horizon
tot dat
adembenemende
fatale moment
waar het leven
genomen werd en
de ziel hen ontviel
de banden
zijn niet verbroken
in een anders samenzijn
alleen leven
etst de pijn van
de zielsverbondenheid
Verdoofd
sinds dat jij er niet meer bent,
weet ik niet wat ik doe.
ik ben verdooft door de tranen in mijn ogen.
ik weet niet hoe ik leven moet.
ik kan niet helder denken, ik zit vol van verdriet.
alles zit opgekropt en niemand ziet dat niet.
soms ben ik verbaast waarom alles zo moest lopen.
dan denk ik waarom zo'n haast, en dan zit ik te hopen.
hopen dat alles beter wordt.
hopen om door te gaan waar ik was gestopt.
ik weet, het is een moeilijke tijd.
maar ik zal je beloven, dat ik altijd met een lach kijk naar boven.
weet dat ik je mis, en dat ik naar je toekom als mijn tijd rijp is.
Je ging heen, lieve broer
we hebben afscheid van je genomen
je ging heen, lieverd, je werd gecremeerd
en ik begrijp niet dat je lichaam
er helemaal niet meer is
in je ogen zal ik niet meer kunnen kijken
ik zal je niet meer kunnen horen praten
ik zal je niet meer kunnen kussen en dat doet pijn.
afscheid nemen van jou heeft tijd nodig
ik zal je nooit meer vergeten lieverd
wees gelukkig
eens zal ik je weer zien,
dat weet ik zeker lieve broer
het leven is oneindig.
Simon
Ik hou van je,
Besef je dat wel?
Ik hield van je,
Wist je dat wel?
Nu ben ik weg,
Je was jaloers.
Ik ben gelukkig,
Toch niet zo gelukkig,
Toen ik jou had.
het is mijn eigen fout...
Afscheid
hoe vaak nemen wij
afscheid van geliefden
die ons door de dood
ontvallen.
maar het is niet een
afscheid voor eeuwig
weldra zullen wij elkaar
weer terug zien.
dat is een grote troost.
de dood is nog altijd een vijand.
maar zal verslonden worden.
ik mis jullie,
maar ik weet dat jullie
in de hemel zijn
en dat is goed te weten.
Jij geloofde echt in boven
ik heb de graven bezocht
urnen vast gehouden van hen
die mij hun dood toevertrouwden
in afscheid nemen
hadden wij het steeds over leven
het samen delen van tijd
de herinneringen zijn gekomen
heftiger dan ooit
terwijl jij hier ligt te dromen
in het jullie missen
ben ik gaan gissen naar
de zin van bestaan en weer gaan
ik weet dat jij bemoedigend lacht
terwijl ik hier nog altijd wacht
ja jij geloofde echt in boven
Afscheid
Ga nu maar slapen, alles wordt anders, alles komt goed,
je allerlaatste woorden als een soort afscheidsgroet.
Het leven wat je had kon je niet meer aan,
jouw enige uitweg was je eigen weg in te slaan.
Het is tien jaar geleden dat je ons verliet,
een plekje heb ik het gegeven, maar vergeten zeer zeker niet.
Zonder
die morgen tref ik woorden aan tussen de lakens,
ze prikken als stukjes spiegel waarin een schim
weerkaatst. ik lees:
ik ben weg, neem niets mee behalve
de geur van je haren, de zachtheid van je wangen,
de smaak van je lippen.
de hond op straat leidt me af en ik staar naar het raam,
nooit zag het ochtendlicht er zo vaal uit,
had het gordijn zo weinig kracht.
het was de eerste keer dat het niet opbollend
in mijn haren snoof, mijn wangen streelde,
me goedemorgen zoende.
Vliegtuigramp MH17
Lieve Mensen
Toen ik het nieuws hoorde
viel ik heel even stil.
Wat een naar gevoel, net alsof ik van binnen gil.
MH17 onschuldig en naar ten einde gebracht.
Zij openen nu hun ogen op een andere plek.
Vredig en zonder pijn.
In dit gedicht toon ik mijn respect.
God zal voor ze zorgen en goed voor ze zijn.
Ik brand een kaarsje voor hen allen,
want ze horen daar in de hemel niet te zijn.
Jong, oud en noem het allemaal maar op.
Alles zat in die ene verschrikkelijke vlucht.
Ik laat een traan voor de overledenen en sla een diepe zucht.
Ik sluit even mijn ogen.
En zeg zachtjes *rust zacht*.
Van mij krijgen alle mensen de liefde en al mijn kracht.
Geland onder applaus
er is nog geen ontwaken
maar ik ben klaar met
vreemde handen die mij raken
die zich bruut alles eigen maken
wat ik ooit heb liefgehad
de dagen zijn verdwenen
in een samen wachten op
ik ben hier niet alleen
maar wel verdwaald tussen
emoties die ik niet begrijp
in een langzaam ordenen
sluit zich de chaos die mij
onverhoeds is overkomen
ik ben geland onder applaus
eindelijk voelt het weer als thuis
Afscheid
het is raar, raar om te weten dat je er niet meer bent,
het gemis is er elke dag,
de tranen die vallen, de verdriet en de pijn
waarom moest jij degene nou zijn?
het doet pijn om je los te laten,
moeilijk om er over te praten,
de pijn is niet zichtbaar,
maar van binnen, van binnen is mijn hart kapot,
die niet geheeld zal kunnen worden,
pas als ik weer bij jou ben, heb ik de rust die ik zocht!