Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Goudgeel gestorven
ben gisteren
goudgeel gestorven
als gras door
de hitte verdord
natuurlijk was ik
eerst pril en groen
in de lentes van toen
maar werd kort gehouden
zoals alles binnen de
perken van fatsoen
moest blijven omdat buren
sociaal mee wilden kijken
ik heb de hittegolven
niet overleefd zij bleven
langer dan dat het hen
waarnemen ooit deed
heb in toendra's en
steppen vertoefd
ook toen de permafrost
van zijn ijzig jasje af moest
de kleur van mijn
dood stoffelijk tapijt
wordt mij nog door
vele woestijnen benijd
toch hoop ik ooit
weer door jou betreden
te worden als ondergrond
voor onze nieuwe bloemenwei
Opgezweepte zee
het was een
schimmig wolkenspel
dat hitte toverde
in overheersend blauw
vervaagde wit en kleurde
horizon macaber zwart
er kwam toen al een
tropenregen naar benee in
een heroïsch opgezweepte zee
grijs ontsnapte aan
tsunamigolven die
wit schuim alle snelheid gaf
de immense klap
deed kusten beven
sloeg rotsen uit het lood
waar bevingen hun
kleine letters schreven
waren wij al als de dood
pas nu komen de
extremo's boven water
massale sterfte kwam iets later
Het mendelend pad
je lokt
klokt en kleurt
gebruikt de aroma's
van duizenden geuren
om maar te bestaan
je groeit en bloeit
in veelheid van soorten
existeert uniek in
aanpassen om volgend
seizoen overlever te zijn
waar kwantiteit
kansen biedt om samen
verder te gaan blijkt
selectie de pressie om
even iets meer te presteren
om ook volgend jaar
met het geleerde
door te gaan in de keus
van het mendelend pad
de hemel lijkt nog wat veraf
Tweede jeugd
zichtbaar spelen
spieren hun spel
vlak onder je huid
kleine contracties
verschijnen zonder
enig direct touché
het lijkt toeval
maar ervaring heeft
een strakke regie
waar spanning
heeft geregeerd
is vrijheid verleerd
ook je huid kan nu
in autonoom reageren
een tweede jeugd proberen
Met de ziel geraakt
een tableau
vol verleidelijkheden
de uitstalling was
ongeëvenaard naar
streek en aard
met de ziel geraakt
toch mochten
wij niet proeven
hadden helaas nog
geen culinaire smaak
wel honger maar
die bleef ons de baas
wel waren wij
kieskeurig op het
pietleuterige af
van ieder balletje
of friemeltje vroegen
wij altijd de naam
vaak schoten
woorden dan tekort
want met de
letters op het bord
was nog geen lettergreep
te bouwen als nouveauté
introductie en
benoeming van de case
was vaak fake omdat
hilariteit en plezier het
had gewonnen van
de nouvelle cuisine hier
Zonder phone
je gaat en komt
zonder dat ik
je passen tel
de lach om je
mond is jouw bel
nooit sla je
onverwacht af
volgt een andere weg
of ben je
later dan ik dacht
er is altijd
een verbinden
waarin wij
elkaar vinden
ook zonder phone
ook al zijn wij
gescheiden door
straat en plein
ik voel gewoon waar
jouw energieën zijn
Psychedelische hitte
ik waande zomer
in een psychedelische hitte
waar horizon zinderend trilde
het reële perspectief
was al verdord
en tot grijze as vergaan
er klampten uitschieters aan
rond een gekneusd gemiddelde
waarmee het niet goed gaat komen
zelfs angstdromen
maken de gekluisterde geest
niet vrij van gekerkerd tij
ik besta maar in beleven
kan dit nooit de ultieme waarheid
zijn door psychotische eenmaligheid
grafieken en niet te
evenaren hitte records hebben nu al
de helft van het aardse leven vermoord
De weeffout
de kleine wondertjes
die jij deed werden
niet altijd opgemerkt
want overal waar je kwam
tintelden energieën nog lang
als jij je blik
dan richtte op een
klein gebeuren waarvan
de weeffout zichtbaar was
duurde het niet lang of dat genas
jouw handen
leidden lading
langs blokkades die
heling sterk vertraagden
door wegen vrij te maken
in dat contactmoment
werden de balansen in de
circulatie weer op orde gesteld
kreeg herstel groen licht
kwam genezing weer in zicht
In bossen ochtendrood
ik zie de hemel
open gaan
maar ook vandaag
branden wij
weer ongenadig aan
naast mij
schitteren alle
kleuren van de dag
dat voorschot
nemen zij alvast
hun bloei is kort
want de hitte
heeft ze uitgedroogd
zij binden alle licht
in bossen ochtendrood
het frisse groen
dort geel en bruin
nu de levenssappen
niet meer stromen
kaalt het in de bomen
ook de scherpte
van vitale tonen
mis ik in het vogellied
de jongen schreeuwen
dorst ligt in het verschiet
Uitgelezen protocol
vingers vielen
huid verkrampte
naast het graf dat
de plaats aangaf waar
tijd verworden was
eenzijdig in
vertrekken
onmogelijk het
kort bestaan nog
langer te gaan rekken
wij hebben jou
dit echt niet aangedaan
jij bent zelf gegaan
in uitgelezen protocol
met minimum aan lol
een laatste lach
de power point zei knap
op het moment van verscheiden
werd alles zwart en wit
samen hebben wij het gefikst
Licht uit weerkaatsnig
voorzichtig braken
de zegels van de vele
souvenirs die tot nu toe
gesloten waren gebleven na
leven met onzekerheid en pijn
cadeaus vol liefde
verpakt in de kleur
van diepgaand verlangen
met tranen waarin licht uit
weerkaatsing bleef hangen
snuisterijen die
warmte breiden in de vorm
van aaibaar amusement
geënt op de speeldoos met
orkest en draaiende danseres
nog schitteren in licht
de vele tierelantijntjes op
het tableau van mijn bestaan
in die frivoliteitjes kon ik
mijn dromen laten gaan
de uitstalling is niet
compleet zonder mijn
marionetten zij spelen
het spel dat waarheid heet
de knikkers zijn vanaf nu te geef
Kind van mijn handen
ik heb een huis
voor ons gebouwd
met een dak dat
zachtjes opduikt
uit het omliggend gras
precies deelt in een
natuurlijke eenheid
zonder abrupte overgang
de wolken raakt zoals de
bomen van het bos verderop
blote voeten vloeren
benadrukken de vrije entree
van natuur en het drempelloos
vertoeven van vlaagjes wind
in het kind van mijn handen
nadat jij het hebt betreden
is zon gaan schijnen als
lichtende welkomstgroet
de warmte van stralend
beneden komt ons tegemoet
het is geen huis
maar wel het thuis
dat onze bestemming
heeft gekozen wij delen
hier al een stukje boven
Het zijn genieen
in symmetrie
zal schoonheid
altijd sterven
omdat juist het
menselijke ontbreekt
de kleine oneffenheid
het speelse kruintje
helblauwe ogen en
meer zaken die de
meesterhand vergeet
toch signeren
genen ook
tijdens de groei
het leven in de
stamboomversie
de familielijnen
zijn gegeven waarbij
herkenbaarheid en
omgeving gebonden
scoren om te overleven
het zijn
genieën die
in klein detail de
evenknieën zegenen
met subtiel onderscheid
Droomentiteit
ik droomde
tussen waken en slapen
voelde hoe de zon
mij koesterde en de
wind langzaam mijn
bewustzijn vertraagde
toch bleef ik bij
in een ruimte die
met mij speelde in
het actie reactie model
van ik keek en zij
gilde lachend ontweek
wij voelden de
droomentiteit als
eenheid zonder grenzen
geen enkel contrast
of gezag in het samen dat
bepaalde wat kan en nog mag
de vrijheid die wij
delend genoten straalde
als blijheid uit ons doen
daar waar het eigen en aarde
ons altijd beperkten komen
wij nu gods zegen steeds tegen
Fragmentarisch
wij spiegelen niet meer
het leven is te
fragmentarisch geworden
alleen foto's en selfies
kunnen wij nog aan
het is confronterend
jezelf te zien bewegen
te weten dat jij daar
amper macht over hebt
je wordt zo voor schut gezet
de selfie is slechts
een moment dat
jij nooit echt hebt gekend
snel gepasseerd zonder er
iets van te hebben geleerd
want juist het
kritisch oordelen doet pijn
manco's en onvolkomenheden
trekken je vlug naar beneden
af van wie jij denkt te zijn
ik heb het geprobeerd
de spiegel was al snel beslagen
voordat ik onzichtbaar was
kon mijn beeld met een lach
de eerste overwinning dragen
Regent vergeten tijd
ik zag woestijnogen
scherp afgetekend op
het zwart van de duinenrij
tegen een sterrenheldere lucht
kamelen schuurden
onrust in nerveus
donkere geluiden en touwen
kraakten in opstandige wind
zelfs het vuur
wakkerde ongelijkmatig
in loeien en verstillen als
een eeuwenlang verhaal
de bedoeïenen kenden
hun nachten en lachten
om onze schrik en onzekerheid
hier regent alleen vergeten tijd
Regisseur
ik kijk en mijn
geest vergelijkt
alles met de laatste
opslag van de scene
snel filtert zij
verandering in vorm
kleur en geluid tot
een goede setting uit
ik pas de laatste
update aan en bezie
dit schouwspel in
het eigentijds decor
nu kunnen we dan
eindelijk gaan spelen
waarbij ik focus op
veranderingen in concept
mijn geest is regisseur
naast schrijver en spelers
wij streven naar eenheid
zonder chaos tot succes
spanning haalt in dit
spel ook contexten naar
boven in fijnmazigheid
en emotionele subtiliteit
het zien wordt
wat kort belicht in een
beleving van de schepping
door goddelijk zicht
Het zachte blauw
het was een hype
de nieuwste app
gebruikte iets meer
vermogen maar
dan had je ook wat
een hart en een
stel liefdevolle ogen
goed uitgetest
gaf zij een voorzet
tot antwoord op alle
interrelationele vragen
die de nieuwsgierigheid
van de menselijke geest
ooit zullen schragen
in het zachte blauw
sluimert het vraag en
antwoordspel der krullen
ben ik geliefd of zijn
de anderen nog in tel
zal ik volgen of wacht ik tot hun
likes mijn schermpje gaan vullen
Om even god te zijn
het was geen raken dat
mij voorzichtig maakte
maar eerbied en respect
mijn plaats te weten in
het betreden van de
wereld van hiernaast
ik wist mij gast
ook zonder uitnodiging
die kwam hoopte ik
heel veel later pas
toch mocht ik af en toe
oversteken naar hun leven
waar ordening en tijd
zoals dag en nacht
niet van belang bleken te zijn
zij schaduwden in het volle licht
van ons bestaan hun geestelijk
wereld had er voldoende aan
aardse noden bleven
ongemerkt afwezig in
vorm plaats en ruimte
er was ontmoeten en
info delen door te zweven in
de volmaakte rust van zijn
het is heel vreemd
om even god te zijn
te weten dat het dromen
slechts een verkennen is
van een entiteit die in
volmaaktheid ook nog liefde is
Leven als feest
ik zag je
verschijnen
zomaar op
de oprijlaan
ineens tussen
de bomen staan
je kleding had
al iets bekends
onmiskenbaar
was de gedateerde
modische snit
van je hele outfit
je lach
formuleerde de tijd
van mijn baby zijn tot
jouw verscheiden
ik ben altijd bij je geweest
in een leven als feest
nu na al die
jaren zie ik jou
herinnering vergarend
in een lach naar mij
juist in het onmogelijke
kozen jij en ik voor wij