Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In contrast
ben de kleur van
de handen vergeten
maar de beelden in hun
ogen zal ik altijd weten
in contrast lichtten
daar woestijnen op
met donkergrijze bergen
onbereikbaar in hun top
een hete wind waarin
het vocht vervliegt
de altijd zinderende horizon
zonder enig perspectief
gonzend kleuren oosterse
markten vrolijke bedrijvigheid
het verkeer is in goedlachse
stremming zijn vaart weer kwijt
zij delen hun wereld
in de westerse maatschappij
pas als zij even kunnen dromen
komt er toch een glimlach vrij
Opruiende takken
ze hebben je gesnoeid
opruiende takken
onheus besneden naar
gelijkvormigheid in het heden
jij die zo mooi
je kroon had gespreid
in balans met storm en regen
nieuwe loten had gekregen
weer ben je helaas
een van de zovelen
maar diep onderhuids
voel jij je anders dan hen
ook vogels weten
jouw uitloop maximaal
te benutten in beschutte
nesten voor eieren en kroost
jij zal weergaloos snel
het komende licht opzoeken
de stroomlijn gaan kiezen die
jou onderscheidt in de bomenrij
Perspectief van vrijheid
in het zwart
dat ik de muren gaf
zat de dief van
mijn perspectief
hij reflecteerde
geen oeverloze mantra's
waarop ik vroeger al
mijn hoop had gezet
in eindeloos herhalen
dacht ik de toekomst
te bepalen door rustig
mijn eigen weg te gaan
maar stilte kwam
oorverdovend binnen
met een carrousel van
ongekende mogelijkheden
ik heb nu mijn dief
meer lief dan het
perspectief van vrijheid
door alle omgevallen muren
Euforisch
in dwarrelende sneeuw
nam ik je mee naar
de maagdelijke witte wereld
zoals de eerste mensen
het paradijs betraden
werden onze sporen paden
stil pluisden kristallen
spelend om ons heen
lichtten op en werden een
in een lieflijk kraken
hoorden wij de melodie
van voortgang maken
links van ons het bos
waarvan het groene mos
de scene wit decoreerde
euforisch door het vele
licht liepen wij in dromen
waaraan geen eind leek te komen
later zijn wij naar huis gegaan
de ondergaande zon heeft
ons het pad in rood gebaand
De toren van babel
het was begonnen
met kleine nuanceverschillen
vreemde accenten kleurden de taal
wat vroeger normaal was
is nu niet meer het leidend verhaal
het gesprek blijft verstoken
van expressief sturende ogen
lichaamstaal is al tijden geminiseerd
onderwijs heeft het hoofd gebogen
achterstand wordt niet gecorrigeerd
nog resten er wat platitudes
allen gevoed uit het eigen nest
overleggen gaat niets meer worden
de toren van babel is weer geboren
uit elkaar niets meer zeggende woorden
Fleurige knoppen
ik zag de pigmenten
wist de momenten dat zij
het licht weer zouden zien
na vele donkere dagen
ontwaakten als eersten
de primaire kleuren
vlamden tegen donker
en grijs wilden bloeien
na hun lange afwezigheid
heb mijn penselen gepakt
op het sneeuwwitte doek
kiemde lente snel blad
warmte en zon openden
later fleurige knoppen toen
de winter echt was vertrokken
De tijd lonkte
de tijd lonkte
blonk uit
in eeuwigheid
maar in
spiegelen was ik
mezelf steeds kwijt
ben vaak
voorbij de
horizon gegaan
jaar na jaar
nog steeds zag
ik mezelf niet staan
leven kaatste
alles terug wat ik
ooit heb genomen
alleen geven
deed ik sporadisch
in mijn dromen
pas later zag ik
dat ook mijn
sporen waren gewist
ik dacht echt te
bestaan maar heb
mij schromelijk vergist
Je warme lach
altijd schemert
je warme lach als
zon en maan spelen
tussen verblekende sterren
aan het begin van de dag
jij die in kristal
van de ochtendrijp
de eerste stralen
ziet breken in kleuren
van onvergetelijke pracht
nog dromerig
uit de nacht
ontdooi jij de vorst
in een voorzichtig
verkennen van lente
vogels fluiten
uitbundig concert
bollen barsten
ontluikende knoppen
breken winters verzet
Hemel zonder geloven
ik heb ze gezien
de mensen van hiernaast
had niet eens in de gaten
dat we gewoon konden praten
was verbaasd over de
uitstraling die zij hadden
het warme directe contact
dat ik in hun blikken zag
er was niets zweverigs
of vreemd buitenaards
maar meer geruststellend
gemoedelijk en zonder haast
zij leefden in een
geestelijk concept dat
voor ons in real time drie
dimensionaal werd omgezet
in mijn perceptie
van bestaan zag ik
hun komen en weer gaan
in een sfeer van geluk
heb geen handen geschud
maar zag volmaaktheid
met in hun ogen de zekerheid
van een hemel zonder geloven
Wankel perspectief
vroeger was alles vlak
maar waar wij nu lopen
zie ik vaak een gat
een afgrond waar ik
niet in wil kijken uit
angst voor verborgen lijken
zij ontstaan in
een steeds sneller leven
als anderen geen hulp geven
je komt ze altijd tegen
op een ongelegen moment
voelt dan hoe alleen je bent
in dit wankel perspectief
openen zelfs valkuilen een
barmhartig alternatief
Ademden mystiek
hij was geen tovenaar
maar bezat de magie
om mensen te bevrijden
van de remmingen
waaraan zij vaak lijden
hij stal hun blikken
nam ze mee naar
onbekende plaatsen
liet ze warmte en dan
weer strenge kou ervaren
zij zaten op het
puntje van hun stoel
om als eerste zijn
emoties te voelen in
een hemels evenaren
zij ademden mystiek
toen hij heel diep
hun ziel aansprak
zijn helende warmte gaf in
een paradijselijke afscheidslach
Romantische dwaas
het is twijfel die
mij trager maakt
in afwachting
doet zitten of
alles nog wel gaat
ik lach naar zon
droom lente
in een groene waas
maar weet mezelf
een romantische dwaas
nog heb ik
niet afgehaakt
verbaasd over de
snelheid in ontwikkeling
en de enorme haast
het overzicht
is er nog wel maar
hiaten worden groter
biedt zomer nog soelaas of
wordt de dromer mij de baas
Paradijselijke gift
weer vlaagt
wind ontrafelde
gedachten op
een ribbelig strand
de patronen
golven tot
vloeiende lijnen in
het waterige zand
het is de afdruk
van onze unieke
menselijke breinen
in verbondenheid
het geestelijk
communiceren zijn
we kwijt valt buiten de
persoonlijke mogelijkheid
maar de database
staat in silicium gegrift
wind vlaagt hoofden vrij
als paradijselijke gift
De smaak van leven
het heeft
de smaak van
leven verloren
kon ons
niet meer bekoren
in het dagelijks gebruik
het deelde
jarenlang de ruimte
waarin wij leefden
voelde vertrouwd
maar werd zonder
gebruikt te worden oud
afscheid was een
laatste aai en dank voor
het uitstekend functioneren
in nieuw licht
gaan wij wat minder en
meer duurzamer proberen
Zonder ellebooggebruik
ik heb veel
los gelaten
gelukkig kon het me
toen niet meer raken
ladderde wat
voorzichtig naar
maatschappelijke hoogte
zonder ellebooggebruik
pas in hogere
regionen werd
een netwerk vereist om
op de juiste plaats te komen
mijn ambitie is
abrupt gestopt door
een corrupte top
in volslagen egotripperij
ben afgehaakt
in bezinning op
wat het leven mij
nu nog zou kunnen geven
hebben is geen
streven meer maar
vrijheid in bestaan lijkt mij
het ultieme doel om voor te gaan
Het walhalla
ik ben in het
walhalla geweest
van mijn eigen god
een ruimte waar
mensen spiegelden
maar niet wat ik zocht
zij keken wij spraken
in nemen en geven
ontsnapten we aan het leven
voor even
buiten ruimte en tijd
een snelle vlucht in vrijheid
maar bij het landen
voelde ik weer de pijn
van altijd gebonden zijn
ik zag ze gaan
na het evenement
in donker en licht gebogen
soms flitste er iets in
een onverwacht moment
uit hun reflecterende ogen
Sporen vlammen op
hij is geen god
maar zijn sporen
vlammen op
in het landschap
van verbleken
zijn warmte
is lente brengend
na een zoektocht
vol miskenning en
afbrokkelend respect
door wegen die
zij hebben afgelegd
in de dorheid van
niet begrijpen na het
misoogsten van jeugd
hen is geen
deugd gedaan
maar hij heeft hart
en hand gegeven om
hen weer te laten leven
gewerkt gepraat
gelachen en gehuild
zo dat er toch in
iedere gekneusde ziel
een stukje zomer schuilt
Voor E.
Illustere ideeen
jouw oogopslag
zat altijd boordevol
illustere ideeën
vandaar mijn wat
afwachtende lach
je handen spraken
gaven vorm aan
wat jij al tijden
in gedachten had
dat nu het zonlicht zag
plannen groeiden
maar tijd en geld
snoeiden hun bloeien
met wanhopige groet wierp jij
het boeket de hemel tegemoet
ik heb de bloemen
in armoe opgeraapt
maar ze waren
al geknakt voordat zij
de grond hadden geraakt
Ook in je stem
je scherpte aan
het glad en rond
bleef steeds meer staan
ook in je stem
liet jij de hoge
tonen iets meer vrij
je gebaarde sneller
in vaak ongedurig zijn
jouw haast voelde niet fijn
tot jij mij sneed
met je onzekerheid
wij waren samen kwijt
toch zijn wij
teruggegaan op zoek
naar waar het is ontstaan
de omslag waarin rust
door spanning werd verjaagd
wij hebben alles uitgepraat
weer de zekerheid gevonden
die toegang geeft
tot alle bronnen van geluk
Schaduw als contrast
ik heb wat
zon gepakt uit de
grote voorraad dag
kleur zacht de
dingen om me heen
met schaduw als contrast
soms sombert
zwart de balans
die ik voor ogen had
dan koester ik
met warmte een
wat lichtarme kant
schep zo mijn
eigen wereld in het zijn
haar delen voelt paradijselijk fijn