Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Pak wat wolken
ik wil niet alles op een rij
mij maakt de chaos blij
van ongekunsteld leven
weg met borders in de tuin
die muren van fatsoen
ga liever alle perken te buiten
laat de vogels fluiten
zonder kastjes in de boom
eigen nestje bouwen is hun droom
pak wat wolken en een sluier zon
zeil zorgeloos voor de wind
samen met je innerlijke kind
De liefde die jij me geeft.
De liefde die jij me geeft,
als ik je liefde voel is het net of de aarde kort even beeft.
Ik hou zoveel van je dat ik je nooit zal laten gaan,
ik zou je nooit alleen laten staan.
Want de liefde die jij me geeft is super speciaal voor me,
liefde is enkel een woord, zeggen ze..
Maar voor mij is dat niet zomaar een woord maar een woord met een betekenis,
als ik jou zie weet ik wat echte liefde is.
Ongrijpbaar in verlangen
succes is om te behagen
een blijer mens van je te maken
dan je eigenlijk bent
het is slechts franje
die soms aan komt waaien
of het asociale van de graaier
maar vaak het werk
van eigen handen of op een
goed gaatje van de markt landen
geluk heeft juist iets teers
ongrijpbaar in verlangen
als een roos die niet gaat hangen
een open oog en hart
voor het aparte van het alledaagse
in een warme lach zonder vragen
succes is slechts de buitenkant
geluk maakt je van binnen rijker
door het geven van je open hand
Lust?
Je hart klopt maar één keer.
Het is een kwestie van leven!
Geniet verlang sta op ga verder.
Volg de sporen,
het zal je brengen waar je naar toe wil.
Pak jij mijn hand?
Gaan we samen de toekomst in?
Hebben we de zelfde bestemming?
Niet voor even maar heel ons leven!
In wiegend wuiven
heb altijd van succes gedroomd
een kroon linten en wat lauwertakken
maar kreeg de hoofdprijs nooit te pakken
een ideaal als spiegel voor de wensen
van talloze mensen om eens in hun bestaan
als primus inter pares te kunnen gaan
toch heb ik het geluk gevonden
dat zeggen jouw ogen onomwonden
als ik weer bij je ben
en wij samen wandelen in een schepping
die ons toelacht in vorm groei en bloei
bloemen die wij koesteren in wiegend wuiven
onder een weids applaus van blauw
en het confetti wit van schapenwolkjes
is onze dans en zang omdat ik eindeloos van je hou
De som der delen
je hebt mij geanalyseerd
gewikt en gewogen
alles keurig op een rij
vlees en bloed
het klopte allemaal
psychisch was ik ook normaal
je dacht mijn ziel te raken
door de som der
delen te gaan maken
maar mij
ben je vergeten
terwijl jij alles dacht te weten
het is je
door de vingers geglipt
alleen liefde kent de ware ik
De koffer
hij kijkt naar haar
hoe haar mooie jurk
tracht haar uit te kleden
oh, hoe hij verlangt
zijn fantasie gaat altijd over
haar
samen zwemmen
logeren in een afgelegen
blokhut
een koffer vol zon
draagt hij mee
voor het geval het regent
zij danst voor hem
hij kookt voor haar
hun leven samen
zij zullen gelukkig zijn
hij neemt zijn koffer mee
vol geluk
voor de zekerheid
als tijden tegen zitten
zijn dromen komen uit
dat weet hij zeker
al lacht men hem uit
want wie het laatst lacht...
Gedicht voor jou
Wat ik graag zou willen zeggen,
dat ik heel veel van je hou.
Ik heb de tijd nog niet gevonden,
daarom schrijf ik dit naar jou.
Je bent mijn leven.
Zonder jou ga ik dood.
Ik wil alles aan je geven,
zelfs het duurste cadeau.
Maar bij liefde ben je met geld niks
je wilt alleen liefde,
en ik wil jou.
Het grijze winterslapen
je lach
is altijd spannend
om te horen
ik wil weer
vuurwerk in je ogen zien
het langzame verkleuren
een eerste stukje lente
heel misschien
in een onverwacht gebeuren
nog duurt de winter lang
maar jij ontbolstert snel
ondanks de kou
heerlijk zo af en toe ontwaken
uit het grijze winterslapen
om te zeggen dat ik van je hou
Een tikkeltje ondeugd
je oogde klassiek
met een tikkeltje ondeugd
in je soepele loop
dat nonchalante
van blik en het koppie
stimuleerde mijn hoop
in een eerste contact
sprongen tot onze schrik
de vonken er af
wie geladen was
blijft nog altijd een vraag
over de aarding doe ik maar vaag
Wat wilde takken
jij hebt mijn blaadjes beschut
de knoppen gekoesterd
toen storm de kruinen neersloeg
gebroken takken verwijderd
wonden gedicht voordat
zij door rot waren gezwicht
jij wist in verzorgen
de mogelijke gang naar de zerken
tot een minimum te beperken
mag ik je in bloei laten merken
dat ik weer groei in standvastigheid
ook al ben ik wat wilde takken kwijt
De fijnste kneepjes
liefde is zacht
teder en teer maar
overal vind je de coaches weer
zij helpen
steunen en separeren
repareren moet je zelf proberen
het zijn de fijnste kneepjes
in jargon tot liefdeskunst verheven
het is gewoon manipuleren gebleven
al schik je de bloemen
nog zo subtiel tot mooi zonder een
goede vaas blijft het van twijfelachtig allooi
Choreografisch denken
jij ensceneert
bindt waar raken
kwetsend kan zijn
ziet de hint
in lichaamstaal
de schaamte al voorbij
in het decor van alledag
verschuif jij
heel subtiel de macht
past in
choreografisch denken
de posities aan
zachte gebaren
wenken om door te gaan
zonder te confronteren
weer dans ik
lichtvoetig weg om
het nogmaals te proberen
Het ademloos moment
heb de muren
met sprookjes bekleed
de vloer danst muziek
onze passen geven
in nemen het zweven
ogen drinken
pure emoties
proosten met liefde
op het ademloos moment
dat ons vuurwerk kent
als de wereld applaudisseert
zijn wij de maan voorbij
op weg naar de sterren
sterven woorden in een stilte
die ons nooit is geleerd
Hoogte en diepte
ook donkere stromen
raken ons in het leven
geven weerstand in een luchtig bestaan
we laten ze gaan in ontkennen
kijken de andere kant op
willen niet aan ze wennen
maar er is geen bloem
zonder bladeren en wortels
geen zoen zonder liefde en trouw
laat donker en licht
elkaar in vrijheid ontmoeten
zonder dat het je leven ontwricht
probeer te laveren
tussen hoogte en diepte
leer zo het bestaan intens te waarderen
In het valer worden
ik voeg
steeds nieuwe bloemen toe
aan mijn droogboeket
recht in het hart
zodat het stof de kleur
niet kan vergrijzen
pas later
in het valer worden zullen zij
naar ouderdom verwijzen
ik selecteer
en plaats de bloemen
bij elkaar in contrasteren
door hun bloeien
heb ik alles van het leven op het
scherpst van de snede meegekregen
De afkoelende huid
zuiver als kristal
wilden wij ons
glazen universum blazen
in vuur draaide
waarheid tot transparantie
louterde liefde puur
we konden niet voorkomen
dat er belletjes met dromen
scherfden in brekend licht
kwetsbaar vloeiden we uit
spiegelden elkaars kleuren
op de afkoelende huid
nog spelen schaduwen
op het warme kristal
en danst liefde overal
Voel jouw genot
jij bent anders
maar zo eigen
wij passen bij elkaar
zoals water en een schip
als ik jou
zie wijzen dan
zijn wij samen daar
in een weids armgebaar
ik volg je geest zonder
haar een stapje voor te zijn
voel jouw genot
maar ook de pijn
jij bent mijn maatje
maar er is meer
na lang stil liggen in liefde
varen wij eindelijk weer
Jouw ivoren torentje
kom dichterbij
ik wil de vingers
van je hand weer voelen
door je haren kroelen
in de diepte
van je ogen dalen
om de warmte uit
je liefdeshart te halen
langs je wimpers
naar de fronzen
in je voorhoofd krullen
om ze met begrip te vullen
zoveel lieve woordjes
in je oren fluisteren
dat de haartjes op je arm
rechtop mee gaan luisteren
wij gaan spelen en
zullen in je lach verdwalen
als ik je tenminste uit jouw
ivoren torentje mag halen
Horizonnenlang geleden
ik verzamel vergezichten
en bouw een horizon
waarin ik kan verdwijnen
als jij dicht bij me komt
de stappen zijn geteld
als strand en veld
zon overgoten blaken en
jij weer je entree komt maken
woorden dragen
slechts verlaten
omdat elkaars nabijheid
niet tot naderen zal geraken
wij leven met het nemen
van wat we ooit
elkaar hebben gegeven
horizonnenlang geleden