Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
In wederzijds leren
ik voel vingers
op mijn huid
in een zacht tasten
nog geef ik
even niet thuis
blijf roerloos wachten
op de logica in tijd
of een boodschap
in woorden gespreid
bemerk een
speels reageren
in wederzijds leren
het onverwachte
wordt langzaam bekend
in contactmomenten
die liefdevol haken
aan herinneringen
die wij samen maken
ik weet dat je mij meeneemt
naar het paradijs maar de
juiste route geef jij nooit prijs
Parelden je lach
je lach
spatte plezier
omvatte
verwarmend
de wereld
van mens
tot dier
je aura
fonkelde
diverse kleuren
aangenaam
was de klank
die het gebeuren
muzikaal begeleidde
mimiek
droeg je ziel
ogen en stem
parelden je lach
verfijnd door
liefdeslijnen
recht uit je hart
De eerste pijn
ik schreef
in de lucht
op de lijn
van je lach
jouw ogen
beantwoordden
meteen wat je
zag en dacht
ik versnelde
de zinnen
wist jou diep van
binnen te raken
pas later
voelde jij naast
de eerste pijn
het zoete van venijn
Zo kwetsbaar
kordaat was de tik
die ik hoorde als
wij samen liepen
een ferm geluid
dat geen enkele
tegenspraak duldde
met de kans
om ogenblikkelijk
te worden vergruisd
je hand was al
oneindig veel zachter
in warme toegankelijkheid
vingers streelden
scherpe kanten zonder
dat zij direct sneden
hogere sferen
lieten welkom in
begeleiding uitproberen
je ogen schonken mij
de euforie van zoete
ballades en euritmie
je stem omfloerste
met een subtiel lief gebaar
waar ik zo kwetsbaar was
en in je lach ben ik
totaal de wereld kwijt in
de al voltooid toekomstige tijd
Jij
ja, lieveling, niemand
heb ik liever dan jou.
je bent het mooiste in mijn leven
ik zie een lach op je gezicht
wanneer je naar me kijkt
je prachtige liefdevolle ogen zijn zo mooi
ja, ik ben heel gelukkig met je
bij jou vergeet ik al mijn leed
ik heb zoveel verdriet gehad,
het was haast niet te dragen
ik heb zoveel pijn gehad.
maar nu ben jij gekomen,
liefste lieveling
bij jou verdwijnt al mijn verdriet
ik heb je lief en weet
dat jij me ook liefhebt.
tederheid en liefde voelen wij voor elkaar.
ja de liefde is wel het allermooiste.
allerliefste lieveling.
kleinood van me...
De beweging
ik deelde
de beweging
die jij was
het eigenwijze
huppeltje voelde ik
diep in mijn hart
je lach
plaveide
klaterend muziek
ogen bloeiden
een wiegende
vioolcomposiet
in samen gaan
lieten wij pardoes
de verschillen staan
we verbonden
de gronden tot
hemel en aarde
paarden
eenheid tot
eindeloos geluk
In eigen dromen
zij waren aan
elkaar gewaagd
nooit had hij
haar gevraagd
het was niet bij
hem opgekomen
soms dansten
vlinders kleuren
op de ruiten
konden zij
verrukt voor
eventjes naar buiten
om daarna
te besluiten dat
het goed was
op een mooie
lentedag om
samen te verkeren
toch zat er
diepte in zijn blik
als hij te lang
haar kant op keek
en zag hoe zij
het haar goed deed
zij was hem
graag nabij
in zijn rust
en stille kracht
voelde zij zich
warm en blij
later heb ik
nog eens van
hen vernomen
zij zijn toch gaan
samen wonen wel
ieder in zijn eigen dromen
Op een zomeravond
op een zomeravond was ik
doezelig en lui
ik lag in het heerlijke gras
en zat aan niets te denken
maar sliep heerlijk.
ik genoot met volle teugen
ik was helemaal alleen
wat een rust was dat
rust doet zo goed
de uren vlogen voorbij
en ik had een heerlijke
middag gehad
het was heerlijk in het bos
en het weer was prachtig
de zon liefkoosde mij
Een stralende lach
jij bespeelt
het menselijk orkest
met alle emoties
weet onderste stenen
boven te halen
op weg naar de top
nooit ontbreekt
het aan geestdrift
door stimulerende ogen
in samenspel heb
jij ook nog oor voor het
kleine geluid van de bel
zelfs de triangel
heb jij een ereplaats
van drie maten gegeven
om daarna gepast
met een stralende lach
weer afscheid te nemen
Gevangen ruim sop
ving zonnestralen
bij het varen
glinsteringen die
ik wilde sparen
maar ongrijpbaar
lichtten zij op
in een handvol
gevangen ruim sop
zij glipten langs
zwarte wolken
kleurden goud
tegen diep blauw
stofjes schaduw
markeerden bundels
groenden het land
met gods gulle hand
ik heb het begin
gezien van jouw
liefdesthermiek
een warme draaiing
spiraalde omhoog
naar lach en ogen
door in je haar te
pieken tot herfsttint
om met donkere
wortels in zwart
aan de lange reis
naar de jeugdige
schat in witgrijs
te beginnen die ons
vruchten bood met
zacht rood van binnen
Ik heb je lief
lieveling,
te lang blijf je weg
ik kan niet meer buiten je
ik hou heel veel van je
en weet dat je me liefhebt
ik verdien je liefde niet
maar weet toch dat je
veel van me houdt
ik weet dat je van me houdt
lieveling, je bent de parel
in mijn leven,
van niemand hou ik zoveel
als van jou
ik weet dat je me liefhebt
mijn zachtmoedigheid en
gevoeligheid heb je lief
jij bent sterk, gevoelig
en hartstikke lief
ja, we horen bij elkaar
dank je wel, lieveling,
dat je me liefhebt
De eerste pijn
vingers raakten
koosden elkaar
in samen lieve
gebaren makend
lieten met
tikken het
speelse van
liefde doorklikken
ook het losjes
nonchalant laten
glippen beheerste
wegkijkend het spel
in het roze
décor van verliefd
kenden zij de
grenzen nog niet
maar in het
zoet van de eerste
pijn kristalliseerde
iets heel fijns
een ervaren dat
in totale ontspanning
het hemelse gevoel van
totaal geluk evenaarde
Hun aanklacht
zij kleurden
de hemel rood
met hun aanklacht
tegen de dood
vlammen
dansten wellustig in
momenten die wij elkaar
gloedvol hadden gegeven
nog zie ik me staan
gedreven en bereid
om ziel en zaligheid aan
de godin der liefde te geven
niets heeft me
weerhouden om jou
zielsveel lief te hebben
in waanzinnige koestering
tot het universum
explodeerde en wij
leerden te overleven
door samen te smelten
wisten dat
de dood in rood
geschreven stond na het
eerste morgen lichten
het gloeien is voorbij
rest slechts de neerslag
in het nirwana van
de as en tranen van allebei
Geen bruid
ze rolden voor mij uit
de parels van je
gebroken ketting
zij droomden
nu geen bruid
jouw schoonheid
was verpakt in
dagelijks leven
waaraan sleur ook
geen snit kon geven
ooit hebben wij
de liefdesband geregen
schakelden de mooiste
woorden tussen sieraden
die jij had gekregen
wij koesterden
de schatten als
opkomend geluk
ons houden van was zo
uniek kon nooit meer stuk
wij speelden met
gevaarlijke krachten
lachten de ketting
sterk genoeg maar de barsten
zaten al lang in onze gedachten
Neurologisch neutraal
er is een
uitgebreid contact
wij spreken met elkaar
nee niet vocaal
het huid aan huid
is ook bij ons
zonder geluid
wij boodschappen
kleine energieën
neurologisch neutraal
zouden graag
osmose willen maar
het is complex
te ingewikkeld daar
wij flitsen
zonder donderen
sluiten zelden kort
maar maken bij
black out als
de bliksem de
geheugenlijntjes los
wij zijn intiemer
dan mensen die
met elkaar vrijen
ons netwerk is
duurzamer omdat
wij samen delen
zonder verschijnen
Er gaat geen dag voorbij
er gaat geen dag voorbij
dat ik niet aan je denk
je bent het liefste in mijn leven
en ik hoop dat je spoedig komt
ik kan je niet missen
en ben dankbaar dat je van me houdt
je bent een lichtende ster in mijn leven
wil je nu komen en mij niet alleen meer laten
ik dank je wel dat je naar me luistert.
en we spoedig gelukkig zullen zijn.
lieveling, kom spoedig.
Als tegenpolen
ik zag haar
zwaaien trager worden
voelde kou in
een steeds ijlere lucht
nog konden wij
elkaar niet laten
hebben nooit berust
in een levenslange vlucht
als tegenpolen
wisten wij de krachten
van het spelen op
het scherp van de snee
in samen leven
namen wij natuurlijk
ook het risico van
onszelf kennend mee
maar juist waar
haten ooit de overhand
zou krijgen weet intense
liefde dat uit de weg te blijven
wij zijn voor elkaar bestemd
zijn grenzen over gegaan
waarvan weinig mensen
het bestaan hebben gekend
In kerend tij
ik streek
heel even
tegen de vleug
probeerde
de sporen
nog te wissen
maar mijn
handdruk was
niet te missen
zag wolken
groeien tot
een felle bui
in ogen die
al stormden
in kerend tij
waar ooit
liefde en geluk
balanceerden
brak nu de hel
in wisselend
snel weerlichten
later vonkte
weer je blik
samen jij en ik
Zomerend strand
je lachte
ik zag hoe jij
de wereld
bedekte met een
dun laagje goud
voelde jouw
warmte gloeien
in hoe jij alles
lieftallig met
zijden bestreek
zag tedere
gebaren in ogen
die staarden
naar jou als
bron van de zon
raakte je hand
wist in je blik
licht witte wolken
jij golfde al zee
op zomerend strand
Fantasie in kleur
het is
nog niet voorbij
de groene wei
met madelievenkransen
het hoge gras
waartussen wilde
bloemen zich verschuilen
voor het huilen van de wind
daar bloeit
fantasie in kleur maar
het is nog niet de
nostalgie van al gebeurd
in een doorlopend
spektakel showt dit
mirakel zijn scheppingskracht
in onverwacht hemelse pracht