Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De eerste pijn
ik schreef
in de lucht
op de lijn
van je lach
jouw ogen
beantwoordden
meteen wat je
zag en dacht
ik versnelde
de zinnen
wist jou diep van
binnen te raken
pas later
voelde jij naast
de eerste pijn
het zoete van venijn
De scherpste randen
het spookt nog
in bovenkamers
maar de woorden
zijn gesproken
gedachten
wachten stil
op de tool
tot formuleren
maar hun schil
wordt niet
gebroken door
openbaringen
niets kunnen
zij ons geven uit
het associatieveld
die lijnen zijn geteld
stilgelegd
omdat het kwaad
al veel te duidelijk
is meegewogen
zacht masseert
medicatie de
scherpste randen
van alle implicaties
Er vogelt geen kleur
ik heb bomen
gevraagd om
weer in het
bos te gaan
wonen maar
zij dromen
liever alleen
juist omdat
zij elkaar het
licht in de
ogen gunnen
zonder dat
wortels stikken
in verstrikken
ook struiken
nodigde ik uit
te verhuizen
om op de
lege plekken
de bodem met
groen te bedekken
waar vroeger
vlinders vlogen
in sierlijke vlagen
kunnen nu hun
vleugels amper
de vuile lucht
nog verdragen
alleen stilte
fluit in de zang
van de wind
er vogelt geen
kleur op zijn
vlucht langs het
spelende kind
Puntige stenen
voeten zijn ongeschoeid
toch lopen zij het pad
met de puntige stenen
geen uitgesleten holle weg
met het eeuwenoude loof
als bescherming overdekt
zij contrasteren
met het zachtjes glooien
van de berg en dalpartij
hun doel verstaat
geen smijterij met energie
van onderdrukt naar vrij
onrust kent gedrevenheid
hologig zijn de blikken
in het dwingen door de ikken
het ooit beloofde land
gloort helder aan de horizon
maar de aarde is eindeloos krom
Een mondiale hype
de slag
een armbeweging
met souplesse en
magische kracht
is een mondiale hype
tegelijkertijd ontdekt
in het afrikaanse woud
en bij een stam centraal
in het midden amerikaans
onbekend amazonegebied
subtiele verschillen
in magie en ritme
metrum en begeleiding
maar beiden raken
de ziel in totale bevrijding
de slag is niet
alleen de kracht van
de eenling maar juist
van de groep die aan
totaal verbinden doet
zij leiden de energie
uit duurzaam vitale bronnen
die nog nooit zijn ontgonnen
in het samengaan van
verbonden geestelijke magie
eonen lang zijn die banen
geblokkeerd in ons brein
wij konden niet communiceren
met alles wat is en leeft
in het universeel evolutionaire zijn
Een milde winterbruid
geel schaduwen bomen
al vele stukjes herfst op
de nog zomerwarme grond
waar de bast heeft losgelaten
kleuren ludieke zonpatronen
hun verhalen over droogte
de langdurige hete winden
veel te korte heldere nachten
zonder verfrissende ochtenddauw
de jaarringen zijn op zeldzaam
perkament geschreven met
uitzonderlijke records in overleven
nog ruist het bos tevredenheid
maar de reserves zijn verbruikt
wij hopen op een milde winterbruid
Duizend kansen
met kleine hupjes
dansen voeten jeugd
van jaren geleden
de moeheid van
dagen is van de
gezichten gegleden
ogen twinkelen weer
als voorheen in samen lachen
voelen zij zich niet meer alleen
het plezier in spelen
is snel ontwaakt hartstocht
heeft alras haar plan gemaakt
op dit gouden moment
heeft verlokking gewacht
haar warmte koestert de nacht
de avond is nog jong
gevuld met duizend kansen
om de wereld te laten sjansen
Ruimte zonder tijd
ik heb de
lijnen niet gebroken
maar zij schrijnden
in werkelijkheid
niet als geleide
maar stevig in
dwarse verbanden
met bindende handen
souplesse en
sierlijkheid leken
een schitterend bereik
die structuur bleek te duur
de transparantie
is vergeven het
onwrikbare is gebleven
in ruimte zonder tijd
In weerklank
het regende groen
in bargoens
grote druppels
verdriet haalde uit
in weerklank waar
echo in spinrag verstilde
juist in het
barsten van leven
zuurt gisting de lucht
in krochten emoties
tochten ongure zaken
hun herstelpunt voorbij
nog is sterven niet dood
maar ik spiraalde later
of althans delen van mij
Poetische lijken
ik ken de lucht
haar werveling in
een wispelturige wind
wie hakt de vleugel
uit de vlucht van
mijn eigen vrind
wij doken naar de
toppen van ons kunnen
elkaar successen gunnend
maar in samen raken
dodelijk blijven haken
verdwenen wij van het toneel
pas later zal blijken
wie er gebloeid heeft op
de talloze poëtische lijken
Gouden vlinder
Lopend in het bos door regen
Waarop de dag dat wij het kregen
Jouw nieuws dat jij ons verlaat
Maar ons leven in stapjes verder gaat
Van onbegrip tot woede en angst
Dat mijn vriendin nu tussen sterren danst
Is onwerkelijk die steen in de maag
Dat ik alleen kan kijken dan verder omlaag
Maar gister liep ik zwijgend omhoog
Om te kijken hoe jouw vleugel vloog
Een vlinder met een gouden rand
Je was magisch, en zo transparant...
Anoniem publiek
anoniem publiek
ik zag als kind
schaduwen al bewegen
in een eigen leven
was geen zonnegek
al dat helle licht
op die ene open plek
mijn jeugdigheid kon
creatief spelend al
zijn energieën kwijt
keek wel vaak naar
de podium plaats waar
grote ogen wervelden
muziek zijn eigen
noten danste op de
zelf gecomponeerde melodie
alleen op het toneel
kon je ontdekken wie
en wat je eigenlijk was
onweerstaanbaar
trok anoniem publiek mij
de wereld van bekendheid in
ik was beduusd
in het begin maar het
voetlicht wendde veel te snel
heb echt gedacht
dat ik de jezus was en
ook een eigen hemel had
maar mijn kerk werd
een hof waar alleen stilte
nog applaudisseren mocht
De olijfgeur
het was de
olijfgeur die
kleur gaf aan de dagen
de niet te dragen
saaiheid doorbrak
van eeuwige rituelen
de lange baarden
en uithuizigheid van vaders
het stille huis van moeder thuis
zij gaf een opmaat aan
de spanning van de dag door
haar diversiteit van bereiden
in haar keuken kleurden
gerechten van het veld
haar recepten zijn nooit geteld
het was haar manier om
eigen kinderen te eren door
hen het echte leven te leren
ook de koran was versleten
bij het bidden en buigen
werd hij altijd dwars gezeten
Gemakzuchtig
ik spiegel
alle kleuren maar
het ton sur ton van
mezelf is niet vinden
tast als een blinde
langs de warmte
van licht op zoek
naar eigen zicht
het maakt in klein
detail een gaaf geheel
alleen voor de kenner
in het verschil te veel
ik wil graag kwaliteit
maar bij een intensief
zoeken raak ik mijn
geduld al snel kwijt
gemakzuchtig neem
ik een mindere soort
die er wel op lijkt maar
nooit dekkend scoort
Zo kwetsbaar
kordaat was de tik
die ik hoorde als
wij samen liepen
een ferm geluid
dat geen enkele
tegenspraak duldde
met de kans
om ogenblikkelijk
te worden vergruisd
je hand was al
oneindig veel zachter
in warme toegankelijkheid
vingers streelden
scherpe kanten zonder
dat zij direct sneden
hogere sferen
lieten welkom in
begeleiding uitproberen
je ogen schonken mij
de euforie van zoete
ballades en euritmie
je stem omfloerste
met een subtiel lief gebaar
waar ik zo kwetsbaar was
en in je lach ben ik
totaal de wereld kwijt in
de al voltooid toekomstige tijd
Mystieke kou
het is geen lucht
de slierten grijs
en wit zweven in
het blauwe vergezicht
waar de opening is
naar ander leven
een uitgang waar
de kringloop eindigt
van mijn dagelijks
verschijnen als ik ooit
de moed zal hebben in het
zwarte gat te verdwijnen
ik projecteerde een
leven lang mijn vreemde
beelden op muren en
behang maar met kleur
geluid en ook 3d kan
ik nu alles beter sturen
wist de buren uit
de wereld van hiernaast
waarnaar ik als kind
al uren zat te gluren
wij zwaaiden naar elkaar
ondanks betonnen muren
tot ik het gat ontdekte
in het diepste blauw
waar zwart het wit bedekte
en drukte een spiritueel
karakter kreeg door goddelijke
warmte in mystieke kou
De engelen
ja ik weet dat eerlijke
mensen engelen zijn.
veel mensen om me heen
zijn engelen,
dat weet ik zeker.
eens zullen we op een
wereld lopen waar alleen
maar engelen zijn,
daar kan ik erg
naar verlangen.
ik hoop ook een engel
te mogen zijn.
waarin enkel goedheid
woont en ik veel mensen
tot steun mag zijn.
Mijn schooltijd
hoe fijn was het niet op school
heel graag ging ik naar school
met alle jongens en meisjes
ik was altijd blij
als de vakantie voorbij was
en ik weer naar mijn klas kon gaan.
leren vond ik ook heel leuk.
handelsrekenen en boekhouden
vond ik heerlijk.
we hadden fijne leraren
het was heel fijn op school.
ik heb er goede herinneringen aan.
ja, de tijd gaat snel voorbij.
Jij
ja, lieveling, niemand
heb ik liever dan jou.
je bent het mooiste in mijn leven
ik zie een lach op je gezicht
wanneer je naar me kijkt
je prachtige liefdevolle ogen zijn zo mooi
ja, ik ben heel gelukkig met je
bij jou vergeet ik al mijn leed
ik heb zoveel verdriet gehad,
het was haast niet te dragen
ik heb zoveel pijn gehad.
maar nu ben jij gekomen,
liefste lieveling
bij jou verdwijnt al mijn verdriet
ik heb je lief en weet
dat jij me ook liefhebt.
tederheid en liefde voelen wij voor elkaar.
ja de liefde is wel het allermooiste.
allerliefste lieveling.
kleinood van me...
Blij ben ik
heel blij ben ik
met mijn leven
heel gauw zal ik bij je zijn,
liefste lieveling.
ik hou zielsveel van je.
je hebt mijn hart veroverd.
heel lang heb ik naar
een grote liefde verlangd
en nu zal je heel gauw
bij me zijn, lieveling.
jij bevrijdt me
van mijn angsten.
en maakt me heel blij.
ja, beiden zullen we
spoedig bij elkaar zijn.
liefste lieveling.
blijdschap is in
ons leven gekomen.