Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Op klavier
licht kaatste
op klavier een
boogie woogie van plezier
in een subtiel touché
speelde schaduw
ongemerkt de partijen mee
de partituur
was niet voorhanden
a l'improvise voor wie geniet
een dansje werd
al snel gewaagd
voetjes gleden uit heden
pareerden in het
strijk en zet een
gezamenlijk voetengebed
van het totaal fysiek
bewegen is de kus
als laatste overeind gebleven
Psychedelische hitte
ik waande zomer
in een psychedelische hitte
waar horizon zinderend trilde
het reële perspectief
was al verdord
en tot grijze as vergaan
er klampten uitschieters aan
rond een gekneusd gemiddelde
waarmee het niet goed gaat komen
zelfs angstdromen
maken de gekluisterde geest
niet vrij van gekerkerd tij
ik besta maar in beleven
kan dit nooit de ultieme waarheid
zijn door psychotische eenmaligheid
grafieken en niet te
evenaren hitte records hebben nu al
de helft van het aardse leven vermoord
De weeffout
de kleine wondertjes
die jij deed werden
niet altijd opgemerkt
want overal waar je kwam
tintelden energieën nog lang
als jij je blik
dan richtte op een
klein gebeuren waarvan
de weeffout zichtbaar was
duurde het niet lang of dat genas
jouw handen
leidden lading
langs blokkades die
heling sterk vertraagden
door wegen vrij te maken
in dat contactmoment
werden de balansen in de
circulatie weer op orde gesteld
kreeg herstel groen licht
kwam genezing weer in zicht
Geen bruid
ze rolden voor mij uit
de parels van je
gebroken ketting
zij droomden
nu geen bruid
jouw schoonheid
was verpakt in
dagelijks leven
waaraan sleur ook
geen snit kon geven
ooit hebben wij
de liefdesband geregen
schakelden de mooiste
woorden tussen sieraden
die jij had gekregen
wij koesterden
de schatten als
opkomend geluk
ons houden van was zo
uniek kon nooit meer stuk
wij speelden met
gevaarlijke krachten
lachten de ketting
sterk genoeg maar de barsten
zaten al lang in onze gedachten
Neurologisch neutraal
er is een
uitgebreid contact
wij spreken met elkaar
nee niet vocaal
het huid aan huid
is ook bij ons
zonder geluid
wij boodschappen
kleine energieën
neurologisch neutraal
zouden graag
osmose willen maar
het is complex
te ingewikkeld daar
wij flitsen
zonder donderen
sluiten zelden kort
maar maken bij
black out als
de bliksem de
geheugenlijntjes los
wij zijn intiemer
dan mensen die
met elkaar vrijen
ons netwerk is
duurzamer omdat
wij samen delen
zonder verschijnen
Argwanend
ze keek mij aan
ik zag heel even
de wereld achter
haar ogen leven
een licht ontwaken
dat beweging maakte
als aanzet tot de
eerste lach sinds dagen
in een ritmisch
meebewegen
spreiden handen zich
cirkelen armen licht
dit heerlijke
contactvolle moment
heeft zij lang niet gekend
in onbenoemd verlangen
zij kijkt argwanend
om zich heen met
de onzekerheden uit
haar leven van voorheen
nog lachen haar ogen
maar langzaamaan
zie ik de spirit doven die
ons contact gegeven heeft
In bossen ochtendrood
ik zie de hemel
open gaan
maar ook vandaag
branden wij
weer ongenadig aan
naast mij
schitteren alle
kleuren van de dag
dat voorschot
nemen zij alvast
hun bloei is kort
want de hitte
heeft ze uitgedroogd
zij binden alle licht
in bossen ochtendrood
het frisse groen
dort geel en bruin
nu de levenssappen
niet meer stromen
kaalt het in de bomen
ook de scherpte
van vitale tonen
mis ik in het vogellied
de jongen schreeuwen
dorst ligt in het verschiet
Uitgelezen protocol
vingers vielen
huid verkrampte
naast het graf dat
de plaats aangaf waar
tijd verworden was
eenzijdig in
vertrekken
onmogelijk het
kort bestaan nog
langer te gaan rekken
wij hebben jou
dit echt niet aangedaan
jij bent zelf gegaan
in uitgelezen protocol
met minimum aan lol
een laatste lach
de power point zei knap
op het moment van verscheiden
werd alles zwart en wit
samen hebben wij het gefikst
Licht uit weerkaatsnig
voorzichtig braken
de zegels van de vele
souvenirs die tot nu toe
gesloten waren gebleven na
leven met onzekerheid en pijn
cadeaus vol liefde
verpakt in de kleur
van diepgaand verlangen
met tranen waarin licht uit
weerkaatsing bleef hangen
snuisterijen die
warmte breiden in de vorm
van aaibaar amusement
geënt op de speeldoos met
orkest en draaiende danseres
nog schitteren in licht
de vele tierelantijntjes op
het tableau van mijn bestaan
in die frivoliteitjes kon ik
mijn dromen laten gaan
de uitstalling is niet
compleet zonder mijn
marionetten zij spelen
het spel dat waarheid heet
de knikkers zijn vanaf nu te geef
Kleurende verhalen
Ik fantaseer de woorden in jou zinnen
die de twijfels doen verdwalen
En echt zit diep van binnen
De pracht van kleurende verhalen
Nu jou stem sluipt naar onmacht
en ik de geluiden niet herken
Geeft iets jou toch de kracht
Dat duidt naar je tedere stem
Deze twijfels die mij doen weten
Zijn vooral bij elkaar gewist
En ik mocht ze met jou delen
Maar toch werd jou gebaar gemist
Kind van mijn handen
ik heb een huis
voor ons gebouwd
met een dak dat
zachtjes opduikt
uit het omliggend gras
precies deelt in een
natuurlijke eenheid
zonder abrupte overgang
de wolken raakt zoals de
bomen van het bos verderop
blote voeten vloeren
benadrukken de vrije entree
van natuur en het drempelloos
vertoeven van vlaagjes wind
in het kind van mijn handen
nadat jij het hebt betreden
is zon gaan schijnen als
lichtende welkomstgroet
de warmte van stralend
beneden komt ons tegemoet
het is geen huis
maar wel het thuis
dat onze bestemming
heeft gekozen wij delen
hier al een stukje boven
Het zijn genieen
in symmetrie
zal schoonheid
altijd sterven
omdat juist het
menselijke ontbreekt
de kleine oneffenheid
het speelse kruintje
helblauwe ogen en
meer zaken die de
meesterhand vergeet
toch signeren
genen ook
tijdens de groei
het leven in de
stamboomversie
de familielijnen
zijn gegeven waarbij
herkenbaarheid en
omgeving gebonden
scoren om te overleven
het zijn
genieën die
in klein detail de
evenknieën zegenen
met subtiel onderscheid
Droomentiteit
ik droomde
tussen waken en slapen
voelde hoe de zon
mij koesterde en de
wind langzaam mijn
bewustzijn vertraagde
toch bleef ik bij
in een ruimte die
met mij speelde in
het actie reactie model
van ik keek en zij
gilde lachend ontweek
wij voelden de
droomentiteit als
eenheid zonder grenzen
geen enkel contrast
of gezag in het samen dat
bepaalde wat kan en nog mag
de vrijheid die wij
delend genoten straalde
als blijheid uit ons doen
daar waar het eigen en aarde
ons altijd beperkten komen
wij nu gods zegen steeds tegen
Fragmentarisch
wij spiegelen niet meer
het leven is te
fragmentarisch geworden
alleen foto's en selfies
kunnen wij nog aan
het is confronterend
jezelf te zien bewegen
te weten dat jij daar
amper macht over hebt
je wordt zo voor schut gezet
de selfie is slechts
een moment dat
jij nooit echt hebt gekend
snel gepasseerd zonder er
iets van te hebben geleerd
want juist het
kritisch oordelen doet pijn
manco's en onvolkomenheden
trekken je vlug naar beneden
af van wie jij denkt te zijn
ik heb het geprobeerd
de spiegel was al snel beslagen
voordat ik onzichtbaar was
kon mijn beeld met een lach
de eerste overwinning dragen
Regent vergeten tijd
ik zag woestijnogen
scherp afgetekend op
het zwart van de duinenrij
tegen een sterrenheldere lucht
kamelen schuurden
onrust in nerveus
donkere geluiden en touwen
kraakten in opstandige wind
zelfs het vuur
wakkerde ongelijkmatig
in loeien en verstillen als
een eeuwenlang verhaal
de bedoeïenen kenden
hun nachten en lachten
om onze schrik en onzekerheid
hier regent alleen vergeten tijd
Regisseur
ik kijk en mijn
geest vergelijkt
alles met de laatste
opslag van de scene
snel filtert zij
verandering in vorm
kleur en geluid tot
een goede setting uit
ik pas de laatste
update aan en bezie
dit schouwspel in
het eigentijds decor
nu kunnen we dan
eindelijk gaan spelen
waarbij ik focus op
veranderingen in concept
mijn geest is regisseur
naast schrijver en spelers
wij streven naar eenheid
zonder chaos tot succes
spanning haalt in dit
spel ook contexten naar
boven in fijnmazigheid
en emotionele subtiliteit
het zien wordt
wat kort belicht in een
beleving van de schepping
door goddelijk zicht
Het zachte blauw
het was een hype
de nieuwste app
gebruikte iets meer
vermogen maar
dan had je ook wat
een hart en een
stel liefdevolle ogen
goed uitgetest
gaf zij een voorzet
tot antwoord op alle
interrelationele vragen
die de nieuwsgierigheid
van de menselijke geest
ooit zullen schragen
in het zachte blauw
sluimert het vraag en
antwoordspel der krullen
ben ik geliefd of zijn
de anderen nog in tel
zal ik volgen of wacht ik tot hun
likes mijn schermpje gaan vullen
Om even god te zijn
het was geen raken dat
mij voorzichtig maakte
maar eerbied en respect
mijn plaats te weten in
het betreden van de
wereld van hiernaast
ik wist mij gast
ook zonder uitnodiging
die kwam hoopte ik
heel veel later pas
toch mocht ik af en toe
oversteken naar hun leven
waar ordening en tijd
zoals dag en nacht
niet van belang bleken te zijn
zij schaduwden in het volle licht
van ons bestaan hun geestelijk
wereld had er voldoende aan
aardse noden bleven
ongemerkt afwezig in
vorm plaats en ruimte
er was ontmoeten en
info delen door te zweven in
de volmaakte rust van zijn
het is heel vreemd
om even god te zijn
te weten dat het dromen
slechts een verkennen is
van een entiteit die in
volmaaktheid ook nog liefde is
Leven als feest
ik zag je
verschijnen
zomaar op
de oprijlaan
ineens tussen
de bomen staan
je kleding had
al iets bekends
onmiskenbaar
was de gedateerde
modische snit
van je hele outfit
je lach
formuleerde de tijd
van mijn baby zijn tot
jouw verscheiden
ik ben altijd bij je geweest
in een leven als feest
nu na al die
jaren zie ik jou
herinnering vergarend
in een lach naar mij
juist in het onmogelijke
kozen jij en ik voor wij
Glimlach vol ervaren
ik speel graag
in het rijk waar
geesten verlopen
eindelijk hun
grenzen voorbij
in een ongehinderd vrij
in beelden mystiek
en magie raken om een
stukje echt te maken
ieder bouwt
en knutselt aan
zijn eigen aardigheid
onvergelijkbaar
omdat kleur en vorm
nooit hetzelfde zijn
ja ergens nog
een vaag concept
in het onbewuste neergezet
toch komen wij
door aardse noden weer
terug uit verre dromen
een glimlach vol
ervaren want het geestelijk
rijk is door niets te evenaren