Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Je zorgeloze tred
waar je loopt
dwarrelen lentebloemen
keert wind heel zacht
de kleuren om
zo dat jij lacht
willen ogen
je blikken zoenen
in een speels contact
maar jij ondeugend
deed of je niets zag
ik ken de lichtheid
van je zorgeloze tred
bewonder het vertrouwen
dat jij in anderen hebt
maar zie handen in gebed
te vaak ben jij afwezig
in vergetelheid
dan drukken zorgen
een te grote stempel
op de dagelijkse realiteit
niemand kent
het labyrint waarin
jij loopt te dwalen
alleen de nachtelijke stilte
hoort jouw gedachten malen
Droomt hij zijn lach
eindelijk heb jij
in alle rust de
lentebloemen geplukt
van jouw kleinste puk
armen vol lachjes
twinkelende ogen in
stralende kleur als een
wolkje goed humeur
kleine handjes
vragen om meer
naar tedere knuffels
en later zijn beer
als hij verzadigd
langzaam de oogjes sluit
droomt hij zijn lach met
een nog smakkend geluid
Vluchteling zonder gezicht
ik wist de weg
naar het land maar een
vale zon scheen pal tegen
wind waaide
vol in ons gezicht
de verte bracht regen
met jou aan de hand
als gidste je mij
stapten we urenlang door
over een pad dat zich na
iedere bocht rechtte
en geen eind leek te krijgen
we rustten in het
avondlijke zuchten van wind
onder koud sterrenlicht
warmden elkaar
en wisten ons wanhopig
vluchteling zonder gezicht
De achterkamertijd
ik heb de lucht
met koude wind
omlaag gehaald
donkere wolken
regen gegeven
om zich uit te leven
waar transparant
ooit uitzicht bood
is alles dik beslagen
zweet eigendunk
in ongewenste smaken
door vele lagen eelt
uit de achterkamertijd
waar haat en nijd
elkaar constant fileren
passie en tranen
in onderbuiks chanteren
gerechtigheid verleren
ze worden nu met koude regens
opgeschoond nadat zij door
eigen leugens zijn weggehoond
De hoge tonen
ik ging mee met
de galmen van kerkklokken
zag hoe vogels op het land
van de hoge tonen schrokken
zij kenden het onderscheid
wisten de tijd van de
vrolijke stoet die met aanhang
vertrok voor de huwelijksreis
kozen hun plaatsen in
het lommerrijke groen van
statige bomen om maar niets
te missen van wat er zou komen
bij het donkere luiden
rolden zware golven
hun boodschap van afscheid
naar de afgelegen boerderijen
ieder stond even stil
in gebed en herinnering
de hele gemeenschap wist
van het leven en wie er nu ging
het galmen sprak aan
regelde tijd en verspreidde
het benodigde weten in
een nog rustig landelijk bestaan
Ons huwelijk
ons huwelijk is prachtig mooi
wat zijn we gelukkig met ons drietjes
ons huwelijk is bekroond
met een hele lieve baby
bij ons woont veel geluk en liefde
hoe mooi dat het ons geschonken is.
we geven elkaar veel liefde
en worden gesterkt door elkaar.
lieveling, ik ben dolblij met jou en de baby.
het leven is mooi geworden.
en kan ons niet meer afgenomen worden.
dank je wel lieverd, dat je van me houdt.
Mijn liefste
jij bent mijn liefste
wat ben ik blij
dat ik bij jou mag horen.
jij, mijn meest beminde
zonder jou gaat het niet
jij hebt me uitgekozen
om altijd dicht bij je
te mogen zijn.
ik ben dankbaar te weten
dat ik bij je mag blijven
ik zal niet eenzaam zijn
maar jouw kracht mogen voelen
jouw liefde voor mij.
je hebt mij lief,
dat weet ik zeker
en mijn ziekte in mijn geest
zal voorbij zijn bij jou.
liefste lieveling.
ja ik weet dat je
heel veel van mij houdt.
onze liefde voor elkaar is groots.
en zal nooit uitdoven.
Angst in de schepping
ik heb angst
in de schepping gezien
waar nog zon scheen
waaide een donkere wind
mat ruizelt blad
aan takken die hangen
in het kindergeluid
zijn de blijde tonen er uit
de omslag kwam
als een dief in de nacht
nog onvoorbereid bij
het eerste begin van de dag
het rampenbericht
was snel verspreid
in hoog opgelopen emoties
golfde chaos in mediahype
het is niet te bevatten
waarom mensen het leven
van anderen zo kunnen verachten
door hen de dood in te jagen
ook uit allah's naam
zal de schepping niet wijken
voor angst en dodelijke terreur
naastenliefde opent iedere deur
De zonnewind
ik heb het spel van
sterren en planeten gezien
in de zwart galactische ruimte
gedragen op vleugels
van de zonnewind heb ik
geboorte en groei gadegeslagen
massa en aantrekkingskracht
in een spectaculaire balans
geregisseerd door hogere macht
in een kleine oneindigheid
zag ik het bekende blauw groen
als een schitterende parel van toen
wist dat ik terug was
en zag in passerende tijd
het pulserend verval van ons paradijs
Passionele vervoering
als ik je ogen
zie glanzen voelt dat
als samen dansen op
het licht van de maan
waarbij handen
de passen leiden
en vingers in raken
de stijl duidelijk maken
in beroering streelt
wind het sierlijk bewegen
hoofden trots geheven
ontvlambaar in kracht
bij het naderen
van de finale spannen
spieren en aderen tot
een emotioneel offensief
ja ik heb je lief gehad
in deze nacht die
met passionele vervoering
ook tedere liefde bracht
Voor nu in het zijn
ik heb hen bekeken
hun blikken met
elkaar vergeleken in
kwalificeren en oordeel
in dit marionetten decor
scoren zij mooi
maar het echte leven
hebben zij totaal vergeten
wij kijken en
vergelijken met
standaard en vroeger
nergens een open blik
geen stralende glans
die zegt dit ben ik
van ogen die blij zijn in
zien zonder verwachten
die niet de weg kiezen
naar nieuwe paden om
daar leven te willen ervaren
maar gaan voor nu in het zijn
Mijn deel van leven
schaduw was
bekleed met
kleine reepjes zon
die dansten op de
warme wind in een
oase met licht als bron
een stukje paradijs
waarin alles vergeten
eerder smolt dan stukjes ijs
ik kuste jou
de nieuwe wereld in met
een schitterend perspectief
ik heb je al
mijn deel van leven
zo godvergeten lief
Onbegrip
Er heerst veel onbegrip onder mensen
Mensen begrijpen elkaar vaak niet
En dat veroorzaakt soms veel verdriet
Meer begrip voor elkaar is te wensen.
Een onbegrepen mens voelt zich naar
En durft zich dan niet meer te uiten
Die gaat zich voor een ander afsluiten
En is voor niemand nog bereikbaar.
Onbegrip bestaat niet bij God de Heer
Hij kent ons en weet wat er in ons omgaat
Hij begrijpt ons en Hij is onze toeverlaat
Bij Hem kunnen we terecht, steeds weer.
In hetzelfde ziektebeeld
ik las
de schaduwletters
van deze dag
waar toeval
in het eigen schrift
noodlot zinnen gaf
tijd werd achteloos
opzij geschoven
in pure dwingelandij
chaos kreeg
alle prioriteiten ging
schaamteloos de rij voorbij
zo kon ik
jou ontmoeten
in hetzelfde ziektebeeld
jij wanhopig
naar de eerste intake
ik bijna geheeld
iedereen ging verder
met zijn eigen leven terwijl wij
elkaar troost hebben gegeven
Luisteren
Echt naar iemand luisteren is een kunst,
vaak hoor je jezelf liever praten,
gauw ben je dan uit de gunst,
ook al heb je dit zelf niet inde gaten..
Luisteren vraagt veel geduld,
ook al wil je dit niet weten,
ieder leven wordt er mee vervuld
en wat gezegd is, wordt snel vergeten.
Heb altijd een luisterend oor,
of het nu mooi is of niet,
maar geef aan het gezegde gehoor,
voel aan hoe de spreker het ziet.
Luisteren naar elkaar is leven,
daar kan een mens niet zonder,
laten we naar goed luisteren streven,
dan doen we voor spreken niet onder.
Wanneer niemand meer luisteren wil,
ga dan naar God je Schepper toe.
Het maakt voor Hem geen verschil,
Hij wordt van het luisteren niet moe.
Bij Hem kun je je woorden kwijt,
God wil altijd naar je horen.
Bij dag en nacht, tot in eeuwigheid,
bij God ben je nooit verloren.
Breekbare momenten
ik ken het perspectief
van oneindigheid
voel eeuwig zijn
in breekbare momenten
aanwezigheid
is een gegeven dat
in geloof een spirituele
basis heeft gekregen
natuurlijk is er
nog niets bewezen
maar in de cirkel van
leven zijn wij elementen
uniek en vrij in
de openbaring ooit
van onze nog niet
manifeste talenten
Autisme zien...
Ik zie er uit als jij,
ik doe het zelfde als jij.
Een heel normaal meisje,
bruine haren, blauwe ogen
en een lichte huid.
Maar een ding is anders,
je kan het niet zien.
Je kan het niet voelen.
Je kan het merken.
Maar onthoud een ding....
Ik ben misschien autistisch,
Maar ik ben niet gek!
De olijftak
ik ben alle
staties afgegaan
stil gestaan op
zijn lijdenspad
met in mijn hand
nog de olijftak
uit gethsemane
na de zegetocht
langs palmen en
juichende mensen
zitten zij nu aan het
laatste avondmaal
in saamhorigheid
naast angst en wensen
hij is veroordeeld
draagt zijn kruis
en doornenkroon
langs de hoon van
hen die hem verachten
om zijn liefde en geloof
zijn dood verwachten
in de stilte
van het graf hebben
vrouwen hem gewassen
op witte kleden gelegd
onzekerheid rolt stenen
die zijn rustplaats sluiten
zoals ooit is voorzegd
hij is opgestaan
op de zondagmorgen
met liefde en hoop naar
de volgelingen gegaan
door zijn verschijnen
zullen zij het woord
wereldwijd verspreiden
Gevangen
Soms is het even alsof
de tijd jou mee neemt
naar de onbekende greep,
gevangen lucht, vertrouwen
het niet zo zijn als even
de realiteit niet meer
haar toekomst niet ziet.
Waar ben jij dan?
in de gevangen lucht, gebroken
vast in onzekerheid
geslipt of geslopen
bewaard, ontaard,
maar toch blijf ik hopen
dat god, de hemel
voor jou open staat
in donker verdriet
maar toch in mijn dromen
die jou bewonderen
staat is verboden
ben jij terug vooraf,
en sluit ik voor het eerst,
mijn tranen omgekeerd
de waarheid, de tijd,
weer even zijn ogen dicht.
In haar warmte
hij ziet weer
zilveren vogels vliegen
zonder enig geluid
pas als de
bommen vallen
gaan zijn dromen uit
dan is er
chaos herrie stof
explosies klinken dof
in die paniek
vindt hij zijn weg zonder
een woord te hebben gezegd
de vertrouwde straat
was al kapot geschoten
hij zoekt zijn eigen plaats
kijkt verbijsterd op
bij een bekende roep
zijn moeder die hem groet
huilt in haar warmte
zijn angsten vrij maar voelt
de zilveren vogel te dichtbij