Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
De zonnewind
ik heb het spel van
sterren en planeten gezien
in de zwart galactische ruimte
gedragen op vleugels
van de zonnewind heb ik
geboorte en groei gadegeslagen
massa en aantrekkingskracht
in een spectaculaire balans
geregisseerd door hogere macht
in een kleine oneindigheid
zag ik het bekende blauw groen
als een schitterende parel van toen
wist dat ik terug was
en zag in passerende tijd
het pulserend verval van ons paradijs
Passionele vervoering
als ik je ogen
zie glanzen voelt dat
als samen dansen op
het licht van de maan
waarbij handen
de passen leiden
en vingers in raken
de stijl duidelijk maken
in beroering streelt
wind het sierlijk bewegen
hoofden trots geheven
ontvlambaar in kracht
bij het naderen
van de finale spannen
spieren en aderen tot
een emotioneel offensief
ja ik heb je lief gehad
in deze nacht die
met passionele vervoering
ook tedere liefde bracht
Voor nu in het zijn
ik heb hen bekeken
hun blikken met
elkaar vergeleken in
kwalificeren en oordeel
in dit marionetten decor
scoren zij mooi
maar het echte leven
hebben zij totaal vergeten
wij kijken en
vergelijken met
standaard en vroeger
nergens een open blik
geen stralende glans
die zegt dit ben ik
van ogen die blij zijn in
zien zonder verwachten
die niet de weg kiezen
naar nieuwe paden om
daar leven te willen ervaren
maar gaan voor nu in het zijn
Mijn deel van leven
schaduw was
bekleed met
kleine reepjes zon
die dansten op de
warme wind in een
oase met licht als bron
een stukje paradijs
waarin alles vergeten
eerder smolt dan stukjes ijs
ik kuste jou
de nieuwe wereld in met
een schitterend perspectief
ik heb je al
mijn deel van leven
zo godvergeten lief
Onbegrip
Er heerst veel onbegrip onder mensen
Mensen begrijpen elkaar vaak niet
En dat veroorzaakt soms veel verdriet
Meer begrip voor elkaar is te wensen.
Een onbegrepen mens voelt zich naar
En durft zich dan niet meer te uiten
Die gaat zich voor een ander afsluiten
En is voor niemand nog bereikbaar.
Onbegrip bestaat niet bij God de Heer
Hij kent ons en weet wat er in ons omgaat
Hij begrijpt ons en Hij is onze toeverlaat
Bij Hem kunnen we terecht, steeds weer.
In hetzelfde ziektebeeld
ik las
de schaduwletters
van deze dag
waar toeval
in het eigen schrift
noodlot zinnen gaf
tijd werd achteloos
opzij geschoven
in pure dwingelandij
chaos kreeg
alle prioriteiten ging
schaamteloos de rij voorbij
zo kon ik
jou ontmoeten
in hetzelfde ziektebeeld
jij wanhopig
naar de eerste intake
ik bijna geheeld
iedereen ging verder
met zijn eigen leven terwijl wij
elkaar troost hebben gegeven
Luisteren
Echt naar iemand luisteren is een kunst,
vaak hoor je jezelf liever praten,
gauw ben je dan uit de gunst,
ook al heb je dit zelf niet inde gaten..
Luisteren vraagt veel geduld,
ook al wil je dit niet weten,
ieder leven wordt er mee vervuld
en wat gezegd is, wordt snel vergeten.
Heb altijd een luisterend oor,
of het nu mooi is of niet,
maar geef aan het gezegde gehoor,
voel aan hoe de spreker het ziet.
Luisteren naar elkaar is leven,
daar kan een mens niet zonder,
laten we naar goed luisteren streven,
dan doen we voor spreken niet onder.
Wanneer niemand meer luisteren wil,
ga dan naar God je Schepper toe.
Het maakt voor Hem geen verschil,
Hij wordt van het luisteren niet moe.
Bij Hem kun je je woorden kwijt,
God wil altijd naar je horen.
Bij dag en nacht, tot in eeuwigheid,
bij God ben je nooit verloren.
Breekbare momenten
ik ken het perspectief
van oneindigheid
voel eeuwig zijn
in breekbare momenten
aanwezigheid
is een gegeven dat
in geloof een spirituele
basis heeft gekregen
natuurlijk is er
nog niets bewezen
maar in de cirkel van
leven zijn wij elementen
uniek en vrij in
de openbaring ooit
van onze nog niet
manifeste talenten
Autisme zien...
Ik zie er uit als jij,
ik doe het zelfde als jij.
Een heel normaal meisje,
bruine haren, blauwe ogen
en een lichte huid.
Maar een ding is anders,
je kan het niet zien.
Je kan het niet voelen.
Je kan het merken.
Maar onthoud een ding....
Ik ben misschien autistisch,
Maar ik ben niet gek!
De olijftak
ik ben alle
staties afgegaan
stil gestaan op
zijn lijdenspad
met in mijn hand
nog de olijftak
uit gethsemane
na de zegetocht
langs palmen en
juichende mensen
zitten zij nu aan het
laatste avondmaal
in saamhorigheid
naast angst en wensen
hij is veroordeeld
draagt zijn kruis
en doornenkroon
langs de hoon van
hen die hem verachten
om zijn liefde en geloof
zijn dood verwachten
in de stilte
van het graf hebben
vrouwen hem gewassen
op witte kleden gelegd
onzekerheid rolt stenen
die zijn rustplaats sluiten
zoals ooit is voorzegd
hij is opgestaan
op de zondagmorgen
met liefde en hoop naar
de volgelingen gegaan
door zijn verschijnen
zullen zij het woord
wereldwijd verspreiden
Gevangen
Soms is het even alsof
de tijd jou mee neemt
naar de onbekende greep,
gevangen lucht, vertrouwen
het niet zo zijn als even
de realiteit niet meer
haar toekomst niet ziet.
Waar ben jij dan?
in de gevangen lucht, gebroken
vast in onzekerheid
geslipt of geslopen
bewaard, ontaard,
maar toch blijf ik hopen
dat god, de hemel
voor jou open staat
in donker verdriet
maar toch in mijn dromen
die jou bewonderen
staat is verboden
ben jij terug vooraf,
en sluit ik voor het eerst,
mijn tranen omgekeerd
de waarheid, de tijd,
weer even zijn ogen dicht.
In haar warmte
hij ziet weer
zilveren vogels vliegen
zonder enig geluid
pas als de
bommen vallen
gaan zijn dromen uit
dan is er
chaos herrie stof
explosies klinken dof
in die paniek
vindt hij zijn weg zonder
een woord te hebben gezegd
de vertrouwde straat
was al kapot geschoten
hij zoekt zijn eigen plaats
kijkt verbijsterd op
bij een bekende roep
zijn moeder die hem groet
huilt in haar warmte
zijn angsten vrij maar voelt
de zilveren vogel te dichtbij
Ondanks de rijp
jij bloeit
ondanks de rijp
op je bladeren
neigt langzaam
naar de zon met
zijn al warme stralen
wiegt op een
lome wind om je
eerste kleur te halen
preludeert met
lichte tonen op de
zomer die gaat komen
met een nieuw penseel
juicht jouw ziel bruisend
lente in dit fraai tafereel
Decorum van vlaggen
hoe speels
joviale bestuurders
ook lachen er is altijd een
netwerk van achterklappen
dus spreken eminenties
grijs en blasé hun
stortvloed vol gladde woorden
is alle transparantie passé
in een decorum van vlaggen
glimmen verstolen de laarzen
grommen onzichtbare
rupsen hun dreigend geluid
balt een woedende massa
eendrachtig de vuist
en schreeuwt weer
de leuzen van vroeger eruit
nog lopen duizenden voeten
radeloos zoekend hun weg
omdat oorlogsgeweld hen
huis en haard heeft ontzegd
Een schamele buit
altijd weer
gooi ik de netten uit
zoek naar antwoorden
op vele levensvragen
de zee lijkt
groot genoeg om
alle opstekers in hun
markante kleur te dragen
vaak rest een
schamele buit als ik
de vangsten binnen haal
hun filosofische waarde bepaal
spartelend aan het
oppervlak is alle diepgang
ze ontgaan in het speelse
van een gemakkelijk bestaan
toch is mijn zoektocht
niet tevergeefs het nirwana
herbergt alle dimensies
waar de mens ooit is geweest
Ik lach in mijn droom
ik heb mijn handen
gewassen met licht
zon straalde overvloed
in winden waaiden
zachte energiestromen
hun vitaliserende gloed
het was geen schepping
maar eerder herschikking
van wat al eeuwigheid had
materie in deeltjes
gebonden door warmte
en creatief geestelijke kracht
ik lach in mijn droom
om de onschuld van bestaan
welke realiteit kan die weerstaan
Een vals perspectief
ik heb gestreden
voor perfectie
geleden onder
foute kleuren in
een vals perspectief
heb met mijn
penselen gebeden
ze het fijnste linnen
en de mooiste
pigmenten gegeven
maar het doek
oogt dood en heeft
de stilte van een graf
onder een vale zon
zonder vitale kracht
toch hoop ik
een dezer dagen
de streek te kunnen maken
die de ziel in dit schilderij
glorieus zal doen ontwaken
In gestrekte draf
natuurlijk
wil ik geen wereld
met kaboutergespuis
of de smidse
en kobolden achter
hun machinegeruis
wel een jonge
schone fee die eenzaam
in de hoge toren huist
moederziel alleen
haar nachten weent
gespeend van lief en thuis
dan gaat mijn witte
paard al in gestrekte draf
op het tere wezen af
ik glimlach superieur
zet mijn ladder bij de deur
en breng haar een aubade
wij zijn samen weggegaan
het open raam bewijst
dat dromen echt bestaan
Ik heb verlangd naar zachtheid
ja, ik heb altijd verlangd
naar zachtheid
dat ik zacht op mijn mond
werd gekust
dat verlangen is nooit vervuld.
maar ik weet dat jij
mijn droomprins bent
die al mijn verlangens vervult
je zult niet hard met me omgaan
maar tederheid is in jou
en daar dank ik je voor,
mijn liefste lieveling.
blijf altijd dicht bij me.
Blijft u bij mij
blijft u bij mij, vader
ook deze middag
met al zijn blijdschap
en moeite.
geeft u kracht en liefde
laat ons niet ondergaan
maar altijd weer bovenkomen.
ik dank u dat u naar mijn
gebed wil luisteren
en dat u al onze moeite
weg neemt.
ik weet dat u machtiger
bent dan alle mensen tezamen.
dank u wel, vader, dat ik
in u mag blijven geloven.