Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Leerde hem spelen
zij gaf hem vleugels
maar hij wist niet
hoe hij vliegen moest
leerde hem spelen
het winnen zat
te diep in zijn bloed
zij zijn de jaren aangegaan
hebben al die tijd
water bij de wijn gedaan
het smaakt niet meer
er is geen enkele veer
die zij nog kunnen laten
zonder zichzelf kapot te maken
er is geen groei in hun bestaan
hun korte bloei was al gedaan
Stiltes worden niet gehoord
soms kan ik
de wereld niet meer raken
die anderen met
eigen beelden maken
hun werkelijkheid
vol met emoties
die als los zand langzaam
door mijn vingers glijdt
geen enkele affiniteit
om toe te treden tot het spel
dat in hun ogen leven heet
maar het verleden snel vergeet
de diepgang is verdwenen
stiltes worden niet gehoord
zij genieten de momenten
hun ego's kennen geen akkoord
De coupe soleil
ik hoefde je sculptuur
niet te beitelen
uit het harde zand
zacht en met liefde
beeldhouwde mijn hand
jouw ronde vormen
bekleedde met schelpen
jouw bloemen die zo
nooit zullen verwelken
waste met schuim
van de golven je haar
de coupe soleil was zo klaar
samen hebben we
de komende vloed lang doorstaan
stromend ben je naar zee teruggegaan
Drugs
waarom ben je aan die zooi gegaan?
waarom gebruik je die troep?
je maakt jezelf kapot
wanneer zal je dat ooit inzien?
wanneer vertel je het me eerlijk?
waarom heb je erover gelogen?
waarom stop je er niet mee , voordat het te laat is..
allemaal vragen die ik zou willen weten,
maar niet durf te vragen..
Afscheid
het is raar, raar om te weten dat je er niet meer bent,
het gemis is er elke dag,
de tranen die vallen, de verdriet en de pijn
waarom moest jij degene nou zijn?
het doet pijn om je los te laten,
moeilijk om er over te praten,
de pijn is niet zichtbaar,
maar van binnen, van binnen is mijn hart kapot,
die niet geheeld zal kunnen worden,
pas als ik weer bij jou ben, heb ik de rust die ik zocht!
Tijden van weleer
weer broedermoord
maar zij die aan
de touwtjes trekken
worden nooit gehoord
steeds genadelozer
wordt de strijd
het gelijk zal zegevieren
door de wapenkwaliteit
de tijden van weleer
keren in het oog om
oog en tand om tand
de mens heeft niets geleerd
democratie is slechts
een spel om naar te kijken
de macht blijft steeds bij hen
die zich al graaiende verrijken
Ik dacht dat ik je kon vertrouwen
Ik dacht dat ik je kon vertrouwen,
Maar je ging er vandoor.
Je mag het weten ik zit te huilen,
je hebt me zo veel pijn aan gedaan.
Niemand kan me ooit zoveel pijn doen!
Ik dacht dat ik je kon vertrouwen, nee dus.
Herinnering
Ik ben het beu, ik ben het zat!
Ik heb er nu genoeg van gehad!
Ze speelden met me, kwelden me,
maar nog het meest van al deden ze me zoveel pijn!
Het is nu over, voorgoed voorbij...
Bewaar die herinnering aan jou en mij.
Gewoon geen woorden ervoor
De wereld brandde
En niemand kon mij redden behalve jij
Het is vreemd wat begeerte
Dwaze mensen laat doen
Ik had nooit gedroomd
Dat ik van iemand als jij zou houden
En ik had nooit gedroomd
Dat ik iemand als jou zou verliezen...
Afscheid
Dagen bladeren voorbij.
Jij kijkt naar mij.
Ik zie je ogen, je mooie blauwe ogen.
Je wenkbrauwen, zijn zo grappig.
De manier waarop je keek was toch zo schattig.
Je woorden waren altijd groot, maar machtig.
De manier waarop je liep, was prachtig.
Dagen bladeren voorbij.
Jij houdt vast niet meer van mij.
Ik zie je ogen, je blauwe ogen.
Ze kijken niet zoals ze keken.
Want die zien me niet. ze kijken naar de verte.
Dagen bladeren voorbij.
Ik zie je, je lacht naar mij.
Maar ik niet naar jou.
Het is tijd om alvast te gaan,
Afscheid.
De verering
ik heb het weggewuifd
met een nonchalant gebaar
alle aanzien macht en roem
door de schouders ervoor
op te halen wilde ik de prijs
voor die publiciteit niet betalen
geen schijnwerpers
op mijn bestaan die bepalen
hoe ik wel en niet moet leven
ben anoniem gebleven
zie minzaam de verering aan
van mezelf onder een andere naam
In passie gevangen
waar vlammen spelen
hun warmte delen
rakel jij het vuur
onverwacht op
je blik jaagt
hartstocht aan
de lach daagt uit
door het lint te gaan
handen gloeien
schroeien mijn huid
in passie gevangen
schreeuw ik het uit
traag dansen kleuren
hun eindeloos spel
maar in samen rusten
vervagen ze snel
Vriendschap
Vrienden die er zijn,
In voor en tegenspoed,
Die je helpen tegen pijn,
Met vol goede moed,
Vrienden waar je mee lacht,
En waar je mee kan huilen,
Zulke vrienden zijn een pracht,
Ik zou me er niet voor willen verschuilen...
Zulke vrienden heb je nodig,
Zulke vrienden horen er te zijn,
Zulke vrienden zijn niet overbodig,
Zulke vrienden vergeven mij de pijn....
Mijn vrienden, ik zou er niet zonder kunnen!
Zoveel stukgemaakt
Iedereen ziet me als een meisje met een grote mond,
Maar in mijn hart zit een grote wond.
Er is zoveel bij mij stukgemaakt.
Zoveel mensen die mijn hart hebben geraakt.
Ik wil het aan niemand laten merken,
Ik wil alles zelf verwerken.
Ik zal er zelf voor vechten
Voor een beter leven.
Ik vraag je één ding,
Hou mij vast voor heel even,
Zodat ik er weer voor kan gaan
en de pijn in mijn hart kan verslaan.
Dromen
De luchtkastelen uit mijn jeugd,
zijn vervallen tot ruïnes.
Het leven heeft me soms hard geraakt,
Maar me toch ook gelukkig gemaakt.
En als ik me droef of somber voel,
komen uit de nevelen van de wereld,
De witte paarden van hoop,
naar me toe galopperen.
Vriendschap betekent...
Vriendschap betekent eerlijkheid
en alles tegen elkaar kunnen zeggen...
Als er dan ook iets mis is
Het elkaar uit kunnen leggen...
Fouten kunnen maken
Als je er maar van leert...
Elkaar niks dwingen
Dat je elkaar accepteert...
Gewoon zoals je bent
Met je goede en je slechte kant...
Het er voor elkaar zijn
Het bieden van een helpende hand...
Je maakt elkaar blij
Dat is dan ook
Wat echte vriendschap is voor mij.
De roep van de toren
waar muren spreken
in het korrelig breken
van eonenoude steen
schikken mensen
de woorden die komen
naar eigen dromen
in allah's wereld
werd het schisma geboren
in de roep van de toren
generaties scheiding
hebben het pad verhard met
de scherpe rots van orthodoxe trots
misschien is de hadj
een plaats van ontmoeten
om elkaar weer als broeder te groeten
In een handomdraai
de wereld
in een handomdraai
een huis wat geld
kunnen kiezen ja dat telt
maar keuzes
maken hebberig
je zoekt de grenzen op
van wat er mogelijk is
soms krijg je een tik
word je op de plaats gezet
beseft met scha en schande dat
niet alles voor jou is weggelegd
leef in zaken
die je waar kunt maken
met plezier en perspectief
heb een ander als jezelf lief
Een magisch realist
vaag komen beelden langs
ja uit la douce france
met mijn modische baret of
was het weer de eeuwenoude alpinopet
in de schemerige sfeer
van middagzon en te veel wijn
gaat het schilderen mij
veel te zwierig en wat gladjes af
het ochtendlicht verraadt
in een gedegen overpeinzing
dat vorm kleur en opzet hebben gefaald
de toets der kritiek niet is behaald
toch begint mijn kater langzaam
zacht te spinnen en diep van binnen
keren de kleuren terug van het gouden licht
in de verstilde schoonheid van een magisch realist
De sierlijke vormen
ik schoon woorden
polijst de zinnen
maar poëzie puur
zit van binnen
heb glas geblazen
fonkelend en transparant
de sierlijke vormen
verscherfden in mijn hand
wilde schilderen
als magisch realist
met perspectief en sfeer
sloeg ik de plank helemaal mis
ben het wad ingelopen
dook in het water vol leven
kwam als herboren weer boven
om liefde en schoonheid te loven