Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ons heelal
jij straalt
kleurt licht
in hemelse vormen
je lach
geeft sterren
een plaats in de ruimte
in je ogen
hangen nevels uit
de eerste scheppingsdagen
zij vragen
de schoonheid van
ons heelal levend uit te dragen
Onafscheidelijk
ik speel met mijn pop
de kop kapot
het lijf zonder kapok
zij voelt wie ik ben
omdat zij mijn jeugd
en leven heeft gekend
is totaal versleten
van alles weten
heeft mij altijd gespaard
nooit ben ik dat vergeten
streel het gehavende lijf
bij haar kon ik echt alles kwijt
zij is nog dezelfde gebleven
onafscheidelijk zijn wij
vergroeid tot altijd samen leven
Dwaalde in herinnering
ik dwaalde in herinnering
waar donker dreigend
en schaduw tastbaar was
weer hoorde ik de stap
en vage woorden alsof
er iemand naar beneden ging
het kraken van de trap
verraadde hoe ver hij
van mij verwijderd was
er viel een gat van ongewis
gevuld met beelden
waarvan ik het bestaan niet wist
zij raakten mij met
klamme vingers van de tocht
en kou die uit de vloer optrok
ik opende gordijnen
liet zon naar binnen schijnen
maar de angst bleef bij me
In draai en bewegen
jouw dans
rijgt stukjes stilte aaneen
haalt uit geluid zachte tonen
in draai en bewegen
komen vorm en ritme tot leven
als melodieuze lichaamstaal
jij nodigt uit
met handen en voeten
in een sierlijk begroeten
als parels stralen je ogen
tijdens ons zwevend gaan
ik danste als schaduw achter je aan
Spelen met vlinders
jij hebt weer die
hypnotiserende blik in je ogen
lacht zacht met een klokkend geluid
de melodie trekt aan
in de spannende akkoorden
van nog niet gezegde woorden
lichtjes neurie je
bij het sierlijke gaan van je handen
die spelen met vlinders
liefjes leg je ze neer
spreidt tere vleugels en opent
hun kleur in de ondergaande zon
we schemeren zomers loom
ik ben weerloos in extase
jouw hypnose is meer dan een droom
Een dubbelleven
het is niet zo
dat ik de dood
iedere morgen
in de ogen kijk
wel begeleidt hij me
als trouwe toeverlaat
die omstandigheden tekent
kleurt waar het om gaat
in rust en mijmering
deelt hij de monoloog
een schaduw die in verfijning
de lichtintensiteit vergroot
mocht hem ooit ontmoeten
gelukkig in afscheid weer groeten
wij leiden een dubbelleven
alleen hij heeft een vriend weg te geven
Op verre vlucht
vlieg maar
pak de vrijheid van lucht
ga op verre vlucht
je kijkt me aan
ik zie je denken
terwijl jij daar blijft staan
heb je hand gepakt
we zijn gegaan
in afscheid nemen
op woorden
zijn we weggedreven
keken nog heel even om
twee mensjes liepen daar
maar hun geesten waren vrij
onbelemmerd vlogen wij
Wanhopig blij
ik raak je aan
met zon en wind
jij bent mijn spinselkind
heb je ooit
met bloemen gekleed
op het eerste lentefeest
nu zomer je
al in volwassen bruin
speelt het liefst nog in de tuin
met zand en water in je element
geen prater maar de doener
die anderen met haar kunst verwent
jouw wereld zijn de dagen
in een al vergeten maatschappij
je lach en leven maken mij wanhopig blij
In het strooien van je as
weer zag ik
in het strooien van je as
de mooiste momenten uit je leven
de zon had hen kleur gegeven
in de wind danste jij beelden
die ons tot op vandaag zijn bij gebleven
de bladeren ruisten net als toen
in je wuiven gaf jij ons een warme zoen
alsof je wist dat het geen afscheid was
wij hebben je meegenomen
omdat jij ons bestaan bent voorgegaan
met raad en daad nog altijd bij ons staat
op de foto's kijk je blij
je bent en blijft een steun en toeverlaat
ook voor anderen maar voor mij speciaal
Ik vind je lief
ik vind je lief
elke dag ben je er weer
en je maakt me blij
jouw vriendschap wil ik
niet missen
je bent trouw en je vergeet
mij niet
goed dat je leeft
en ook om mij geeft
een goede vriend
kan je niet missen
ik ben blij met je
en hoop je nog vele
jaren tot vriend te
mogen hebben.
ik vind je lief!!!
Schaduw als bestaan
ik heb mijn tanden
stukgebeten op de tijd
in een vlaag van haat en nijd
het heeft niet mogen baten
in wrok kijk ik nu om
door de gaten die gevallen zijn
verrafelde mijn leven
ging kapot aan onderhuids venijn
waar ik schaduw als bestaan zag
donkerden de mooie jaren
uit zicht omdat ik dacht dat licht
niet voor mij was weggelegd
spelend met frivoliteit en lach
mocht ik mijn leven niet vullen
alleen mijn dromen konden
dat intense verlangen nooit verhullen
in dit gebeuren is geen schuld
toch doet het iedere keer
weer pijn dat groei en bloei verloren zijn
door een leven lang beoefenen van geduld
Het eerste touche
mijn onzekerheid streek
jij trilde al blijheid
bij het eerste touche
vormde langzaam klanken
vulde ze met volheid
door een krachtige resonans
pas later kwamen
de hoge tonen in
een esoterisch genieten
alsof in onze muziek
met zijn dialoog zonder woorden
liefde opnieuw werd geboren
wij hebben de melodie
van sterren gespeeld en het heelal
in zijn onmetelijke ruimte beleefd
Mijn eigen lieveling
je bent mijn lieveling
kom dicht bij mijn hart
opdat wij samen één zijn
ik heb je lief
we behoren elkaar toe
je maakt me zo blij
laten wij samen zweven
naar het geluk!
Narcistische zelfzucht
zij dansen op hakken
de hoge lach
van leven in plezier
haren opgestoken
lichtjes aangeschoten
de kopjes nog fier
uitdagend en
ondeugend charmant
om aandacht vragend
maar er worden vanavond
geen rozen geplukt
in narcistische zelfzucht
de heren zijn het oogsten voorbij
zien enkel zichzelf
als prins aan het eind van de rij
De hemel als troost
je voelt het komen
intenser en dichtbij
verfletst de kleur van dromen
ooit waren we vrij
zorgeloos en onbevangen
met een warm welkom blij
totdat het vlekje kwam
het verkeerde plekje
dat snel groter werd
een tsunami van angst
overspoelde de wereld
onderdrukte het eigen gevoel
met de hemel als troost
leren mensen hun kroost
te leven in kuddes als volger
niemand is vlekkeloos
maar het eigen geloof leidt tot
een genadeloos schot door het hoofd
Het laatste beschavingsvernis
het laatste beschavingsvernis
sluit de kist terwijl
nieuwe raketten vertrekken
richting verderf en dood
gedrogeerd en gemanipuleerd
door strategen vechten bendes
en legers hun strijd om de macht
pionnen in het spel van kanonnen
weer raast de waanzin
van oorlog en verwoesting
aan de wereld voorbij en nog even
dan gaat het ook tussen jou en mij
Onthoud dit..
Weer, of geen weer.
Vergeet dit nooit meer!
De zon komt op,
en gaat weer onder.
Maar voor mij,
blijf je altijd bijzonder.
Regen komt,
en regen gaat.
Maar voor mij,
blijf je altijd veel waard.
Warmte, of de kou.
Op al deze dagen,
hou ik van jou.
Weer, of geen weer.
Vergeet dit nooit meer!
Schoonheid zonder leven
mijn schreeuw
deed het glas breken
duizenden scherven
konden hun vorm vergeten
waaierden rond
vielen als druppels regen
kleuren verspattend
op de marmeren grond
ik zag je ontwaken
bevallig het kristal loslaten
waarmee ik jou had omgeven
in schoonheid zonder leven
heb angst onderdrukt
de virtuele bloemen geplukt
zonder ontmoeten
eindelijk durf ik jou te groeten
Kom, het Suikerfeest is begonnen
Ah, het einde van de Ramadan
we staken het vasten.
sterken hebben hun ziel gereinigd
conflicten werden uitgepraat
want zoet eten doet zoet praten
we trekken onze mooiste kleren aan.
iedereen wil lekker ruiken.
feestelijk getuigen we van
een maand lang vasten.
kinderen kussen de hand van hun ouders
brengen die naar hun voorhoofd.
iedereen viert feest. zoals het altijd
is geweest. buren kom, marhaban (welkom)
vrienden en familie, er is eten in overvloed.
de minderbedeelde, kom eet en dans
samen met ons. voel je thuis.
onze dierbare doden zijn we niet vergeten
zoals de meesten vast wel weten.
de profeet heeft het beloofd en iedere stap naar
een graf zal worden gezegend.
mijn vrienden, dankbaarheid overheerst in mij
ik ben zo trots op mijn dierbaren.
ook zonder ramadan, ja óók zonder dit groots festijn
proberen jullie goede mensen te zijn.
Suikerfeest, het duurt soms wel drie dagen lang
maar het hoort erbij en is voor ons van belang.
dans en eet en och ja, de baklava is weer mierzoet,
maar zónder is een Suikerfeest niet goed.
tijd van bezinning is voorbij voor jou, voor mij.
de ziel is gereinigd als na het biechten in de kerk.
ik? Ik voel me warm, betrokken en sterk.
dit feest is er een van saamhorigheid.
kom,
het Suikerfeest is begonnen.
Jouw lemmet schittert
jij bent vlijmscherp
op de snede toch
dartel je in de karteltjes
van het uiteinde
fileert flinterdun
langs ongeschreven lijnen
waar pijnen
intens voelbaar zijn
jouw lemmet schittert
in het speels hanteren
een stuk trancheren
gaat je gemakkelijk af
jij ligt als gegoten
in mijn warme hand
opent pas in snijden
als lijden uitgesloten is