Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Als een godin
er stapten
twee benen
mijn lengte voorbij
niet alleen
hun snelheid
maar ook de
soepele schoonheid
onthutste mij
nog was haar
blik niet van de
horizon geweken
zij had mij nog
nauwelijks bekeken
pas toen ik
moest dribbelen
stribbelde zij tegen
zij was godin
in het franse land
met mij aan de hand
haar zwierige gebaren
wezen mij de plek
weg uit haar blik niet
voor haar voeten op
pad naar de vrijheid
pas in de nasleep
die ik bij de gratie
gods mocht dragen
oogstte ik nog een kus
ik was er helemaal
van onderste boven
zat totaal stuk na de
laatste aai en zwaai
Je gloeide roder
ik dacht jou
te smeulen
blies wat haar
uit je gezicht
dat dromen
weerkaatste
die speelden
in de vlammen
van de open haard
je gloeide roder
langs de randen
van de grijze as
vlamde op in
het speels oranje
geel van jeugdig
frivool ontwaken
waarin wij samen
de onrust maakten
die langzaam
ging bruisen in
het rode bloed
waar vonken
al knisperend
knetterden
in lieve lust en
hartstocht nog even
heel hoog oplaaide
Automatische piloot
ik zie je stralen
bij de gedachte
een frisse neus
te gaan halen
daar buiten waar
warm en kou
zijn eigen kleur
kiest die samen
de schoonheid van
het moment bepalen
de basis een huid
die verschillend
kan reageren op
de weerssferen
en toch in staat is
een behaaglijk
gevoel te genereren
of aan de bibber
gaan om warmte
te laten ontstaan
zonder grote
problemen gaan
verschillen voorbij
in het eenduidig
functioneren
op tal van externe
prikkels en zonder
handen aan het stuur
delen wij met vuur
de automatische piloot
Een bankje
je stapte
onzekere passen
liep een vage
weg onder een
onbekende hemel
het voelde als
gewoon aan de
wandel alleen mensen
waren er niet geen
lachende gezichten
je miste de
zwaai en het
vriendelijk groeten
ook huizen hadden
een andere kleur
een bankje zou
fijn zijn om even
te rusten en dan
beleefd te vragen
waar we nu zijn
maar geen bankje
wel pijn in de voeten
een toilet om niet aan
denken dat heeft
iemand ooit gezegd
De pijn van toen
ik zag
je hand op
het behang
ogen die wegdroomden
vingers die de tijd
nog voelden in
de pijn van toen
die even krampten
toen je weer de
stemmen hoorden
van het twistgesprek
op de overloop
waarvan je in de
toon alle hoop verloor
nooit is het
meer goed gekomen
de lat was veel te
hoog gelegd wat restte
bleek het laatste op de
kaart voor de afrekening
was lang gespaard
Het stukje euforie
je lachte om
de zachte zoem
en trilgeluiden
die jij altijd
bij je droeg
alleen aanwezig
luisterde niet
altijd voldoende op
dus met een
stukje muzikaal
onthaal van
overijverige
frequenties
kondigde jij je
komst verblijf
en afscheid aan
in een ludieke
melodie danste
jouw omgeving
zijn warmte delend
met alle anderen
het stukje euforie dat
jullie genereerden voelde
intens weldadig aan
Dit minzaam contact
ik dacht
dat jij de
ordening van
liefde in je had
in mijn ervaren
bleef ik in
gênante onkunde
naar vrijheid staren
speelgoed
kwam warmlief
bovendrijven
maar kleur en vorm
konden niet met echt
wedijveren er moest
een trigger zijn in
dit minzaam proces
juist in kleine
dingen bleek contact
in elke fysieke vorm
een investering met
liefdevolle warmte
waar tijd en veel
plezier speelde als
een heerlijk knuffeldier
communicatie heeft
onze ontdekkingsreis
de boost gegeven die
noodzakelijk was om
samen ook het
evolutieplan de nodige
vaart te geven in
belang van komend leven
Voor de wind
we liepen
voor de wind
warmte floot
in vlagen en een
wolkje oogde
wit van boven
een wereld om
ons heen wij
helemaal alleen
wij hebben ons
niet afgesloten
gingen juist
helemaal open
voor alles
dat er was en
wilden delen in
samen elkaar
voelen en strelen
juist uit het niet
verbale wilden
wij het leven
in zijn volledige
existentie halen
zoals communiceren
met het ongeziene
woordloos leren spreken
in muzikale lichaamstaal
Warme dromenlach
je pluisde
zacht aan het
begin van de
lange nacht in
lieflijke geluiden
met op je lippen de
warme dromenlach
het was
onze tijd om
zonder klokken
weer gelijk te
gaan lopen in
alle seconden
kleur en toon
wat meerstemmig
was zocht samen
in geven en nemen
naar harmonie
waarbij golven wit
opkrulden uit het
donkere diepblauw
Goed gesternte
ik heb je
niet gevouwen
jij hebt jezelf
te water gelaten
hard rennend
op lange benen
het scheepje
in je hand dat
zonder ruime sop
meteen op de
golven teruggaat
naar het strand
wij hebben het
scheepje op droog
zand gelegd vouwen
glad gestreken
en langzaam
op gekalefaterd
ondanks jouw
dwarse te water
lating ben je goed
gedoopt zelden averij
en maakt je reizen
onder goed gesternte
Naschrift van leven
intens raakten
vingers en
handen elkaar
sprongen vonkjes
over van huid
op huid en in
bewegen golfden
statische elektra in
laden en ontladen
blikken kruisten
hun boodschappen
in frequentieloos
wit licht uit een
jeugdig gezicht
met een diepte van
vele generaties
tijd en ervaring in
tal van gewoontes
zonder groeven
van ellende en pijn
in naschrift van
leven omdat
jij vitaliteit en
energie bronde
uit universele kracht
die spiegelde uit het
planetair zwarte gat
De vlotte oogopslag
jij hebt geen
extravagantie in
kleding nodig
die jouw figuur
op een sierlijk
charmante manier
goed doet uitkomen
mensen focussen
op jou door het
bijna volmaakte
plaatje zonder
enig raffinement
en keurig naadloos
verborgen trucs
zij willen meer
van jouw aandacht
kleding om erbij
te horen ook de
luchtigheid van
hetzelfde gebaar en
de vlotte oogopslag
Jouw magische bron
jij hebt nooit
het lijden in je
gezicht laten wonen
altijd waren er wel
opklarende zachte
dromen in een
steeds dichterbij
komende horizon
waarvan de kleur
het deprimerende
oplost in perspectief
met het licht van
een stralende zon
toch laat ook jij
hoofd en schouders
weleens even hangen
klem gezet en gevangen
in een schijnbaar
onoplosbaar probleem
nooit hebben woede
en kwaadheid de
overhand wel spreken
oneerlijkheid en niet
rechtvaardig hun tonen
maar in een hernemen
van energie uit jouw
magische bron verlicht
je gezicht breekt de lach
lijnen die van jou niet
mogen met een knipoog
naar boven die alleen
vrienden kunnen zien
Stukje plezier
je lachte
verpachtte
sombere
gedachten
voor een
sprankelend
stukje plezier
die handelswijze
is niet van hier
maar stoelt
op de positieve
instelling dat
leven geen
tranendal is
maar dat wij
samen zijn
ook voor het
vele vertier
dat in diversiteit
creatief bloeit des
te harder het groeit
Die raadsels lacht
ja jouw gouden
handen hebben
mijn ziel getild
naar de zon
hebben haar de
essentiële warmte
gegeven om te leven
jij met het vermogen
om mensen samen
de grootsheid van
verbondenheid
te laten voelen
in warme massaliteit
gedragen door geestdrift
ja waar de lyriek van
hart en geest tot
creatieve expansie komt
waarvan de som eindeloos
meer is dan die der delen
en vroege epiek
nog sociaal acceptabel is
ja jij die in de
tijd al door vele
kunstenaars
vereeuwigd bent in beeld
schilderij en in talloze
fresco's beschreven
en gelauwerd bent
ja jij
die raadsels lacht
Mijn schaduw
ik zag
mijn schaduw
in het glas
lachte wat
om een rare
frats maar zag
daarvan niets
terug met
het licht fel
op mijn rug
herkende
niet eens mijn
eigen contouren
toen stevig
aan de maat
tot ik leerde
om bij die grens
de aandacht
op anderen te
concentreren
toen werden
stukjes
persoonlijkheid
uitgelicht in
stevig contrast
met een
werkelijkheid
die zelf mij in
die tijd volledig
ontgaan was
Magisch mystieke figuren
wij hebben samen
de sprookjes
doorgenomen
ze teruggezet
naar dromen
om er meer
creativiteit in
te laten komen
in het lezen
en weer beleven
wordt de wereld
ruimer in zijn
mogelijkheden
toch verdichtten
relaties tot
een knus geheel
waarin warmte
en vertrouwen
een fundament was
waar je ongezien
op kon bouwen
zonder ingrijpende
zaken koos leven
de bekende paden
wij hebben veel
geëxperimenteerd
met andere spelers
zoals dieren en
magisch mystieke
figuren maar echt blijven
alleen emoties zoals wij
ze vroeger hebben geleerd
Plastic doorschijnend
ik heb op
een stil moment
even met je
vingers gesproken
zij lagen lichtelijk
gebogen op het
tafelblad omdat
dit voor nu de
vrije houding van
handen in de
zorg is gebleken
rust en bewegen
zo wordt de dag
gegeven en in
vrije tijd de hobby
verstolen nagelbijt
om alles rustig
te verwerken
monden te moe
om alert te reageren
in onrust om steeds
het beste te presteren
dagen verdwijnen
in het plastic
doorschijnend van
eindeloze uren
nies geproest en
benauwd gehoest
zeggen genoeg om
status en diagnose
in mantra met ijlbode
zonder paniek naar
het ic door te seinen
De kleine bolero
je lach
sloot de zak
met tonen die
jij mij aanbood
je had ze
geraapt uit de
melodie die
ik dirigeerde en
jou de kleuren
van harmonie
leerde van de
kleine bolero
waarvan de snelle
dans warmrode
blosjes joeg
naar je wangen
liever wilde jij
ze niet rapen
maar vangen
in hun vlucht
omdat het
akkoord vaak
nog de muzikale
eenheid droeg
er waren vlinders
voor gebruik
warm en dartel
zo uit je buik maar
ze vangen met
heel voorzichtige
handen brachten kleur
en toon niet goed thuis
Vallende wind
ze aaide
de bast die
groen zwart
afgaf aan
haar handen
geen vies gezicht
ze wist wat
er komen ging
in het eerste
contact na de storm
het was chaos
geweest toen
de aarde onder
de kracht van een
vallende wind spleet
naaldbomen
met een kort
dikke puntwortel
voor de kap in een rij
vielen in bosjes op de zij
een enkeling is
blijven staan maar
zal toch om het geld
ter ziele gaan zonder
testament geen bestaan