Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Grassig koud
ik zag het
blauwe bosje
alleen op de wereld
in de grote vlakte
grassig koud
zij steelden hoger
dan omringende
magere sprieten
bijna klaar voor
hun eerste maai
zij hadden
alles gegeven
met madeliefjes
om verder te leven
na hun rijpe zaai
in de wisseling
van groen door
seizoenen had het
bosje ook zijn bolletjes
groter laten groeien
Orgastische feesten
ik voelde al
aan de voorzichtige
vlucht van je handen
de zacht tedere
lentewind in
zijn prille vleugjes
vaak lichtten
in vervreemding
de eerste kleuren
op waar de zon
haar koesterende
warmte geeft
daar geuren
plotseling lieve
orgastische feesten
die de boodschappen
van steeds grotere
evenementen delen
hangen seizoenen
hun wassen buiten
om dit jaar met een
nog grotere winst
weer positief af
te kunnen sluiten
Het donker ingetogen
je lachte zacht
ik zag voor
het eerst de
binnenkant
van je ziel in
licht contrast
met de
werkelijkheid
waarvoor ik viel
het mystieke
karakter van
vorm en energie-
uitstraling was
leidraad in de
plaatsbepaling
die wij voorzichtig
samen dachten
te gaan delen
ik voelde
de herkenning
in je blik
toenemen en
in het elkaar
ruimte geven
hoefden wij
geen gaten
meer te vullen
wij kenden
muren vol lijsten
met uitbundigheid
en het donker
ingetogen waarbij
alleen de lach en
ogen emoties
signeren die wij
ooit samen leerden
Een al bloedende stad
nog wilde
de ontspanning
niet komen
trilde de aarde
onder onmenselijke
oorlogsgnomen
verbleekte licht
van de lentezon
de felste inslagen
gaf geluid van
de oorlogstrom
doffe dreunen dom
wit wolkten in een
gierend uithalen
de mortieren
na het openrijtend
treffen van een
al bloedende stad
waarvan schade
rood neersloeg in
vervagende levenskracht
De lucht als decorum
in jouw
verhalen hoorde
ik je hart kloppen
zag ik hoe jij
verschrikt je
ogen opsloeg
ging je stem
door spanning
omhoog en
donkerde
droefheid je
spanningsboog
vingers en
handen hadden
lucht als decorum
zij namen ons
mee alsof we daar
gewoon hoorden
jij raakte ons
altijd in het
diepst van de ziel
omdat jouw
warme liefde ons
onverwacht overviel
Het recyclebare
nog langzaam
rollen de witte
golven papieren
huisvuil voor
ons uit maar
het lieflijk tafereel
kent een teveel
ook plastic
heeft zich daar
bij geschaard
de niet afbreekbare
soorten op aard
omdat zij niet
verteerd worden
het recyclebare
heeft zijn grondstoffen
behouden deelt mee in
het vertrouwen van de
mens om goed voedsel
te verbouwen in een
leefbaar landbouwsegment
De schaduwwereld
met jou
ben ik de
schaduwwereld
ingegaan waar
donkere fenomenen
hun eigen zaken
kunnen regelen
zonder toezicht
en op het scherp
van de sneden
een stevig pakket
van normen en
waarden bespaarden
ons de twijfels
over goed en kwaad
metterdaad maakt
ons slagvaardiger
in een wereld die
voor ons niet meteen
vriendelijk wil openen
wij hebben ons
een weg gebaand
van eindeloze vrijheid
genoten en toch
heeft het ons aan
ontluikend licht
ontbroken om
een diepgaande
inzichtelijke kennis van
schaduw te verwerven
Flaneren
ik zag je
flaneren in
een bevallig
wenden en keren
voor de etalages
van jouw keuze
spelend met
je spiegelbeeld
paste jij de
meest luxueuze
outfits door er
even in te schuilen
om daarna
met een joyeuze
zwaai afscheid
te nemen van
de baai van
verleidelijkheden
stil stapte
lichte teleurstelling
met een kleine echo
door de straat die jij
ondanks een schitterende
collectie zonder buit verlaat
Bijdegronds donker
schor krakend
zwaaiden monumentale
kerkdeuren open
voor in het zwart
geklede mensen met
hun hoge hoed
die in stijf raffinement
het publiek verstrakten
tot het ultiem moment
in bijdegronds
donker murmelden
talloze overleden
stemmen over de pijn
aan hun gemankeerde ziel
beroetten walmende
kaarsen het wit graniet
van de zerken uit
een lang verleden tijd
nog dwarrelen
verloren bloembladeren
de kerk in om zonder
gene zich te vlijen
naast het nieuw begin
van hen die hier nu
gaan rusten na alle
kluchten uit hun
menselijk bestaan
Intermezzo's
ik heb altijd
de zachtheid
in je blik
bewonderd
voor het stille
mededogen in
je ogen heb ik
diep gebogen
jouw gezicht
openbaarde
het stukje hemel
waar ik heel graag
zou willen zijn of
waar ik naar toe
op weg wil gaan
als bestemming
in de altijd
wederzijdse
spanning van
samen zijn
lijkt verwijdering
vaak opluchting
door de ruimte
die je krijgt
waar hardheid
zich naar zacht kan
plooien door
glooiingen die met
liefde confrontaties
af vlakken om de paden
begaanbaar te maken
voor intermezzo's
Stroboscopische enclave
we liepen
scherven
sneden onszelf
met diepe
kerven door
breuklijnen
in het glas
verblind
door kleuren
van brekend licht
verwondden
wij ons in de
stroboscopische
enclave
door de
hoog frequente
ragfijne
schittering
werden onze
hersenen getriggerd
tot vrij spel
weg vielen
alle beperkingen
ongecontroleerde
contacten
deden ons zonder
enige coördinatie
spastisch bewegen
pas toen
de hemel
viel en wij
prikkelarm
terugkeerden
naar normaal
stelpten wij bloed
dat we
vergoten hadden
op de weg van
onwetendheid
die ervaring
geeft maar je ziel
hulpeloos neemt
Een persoonlijk ervaren
wij zagen
de dagen
als nieuw vol
bewondering
en verbazing
over het
oplichten van
hun kleuren
sprankelende
geluiden die
vrolijkheid
verspreiden
waar we ook
verbleven zelfs
in de lach die we
met ieder deelden
er hing een
nieuw samen
dat ons overkwam
niet alleen binnen
maar ook in de
natuur was
het stuur
radicaal gedraaid
ik mocht even
in je ogen kijken
in een persoonlijk
ervaren of de
veranderingen
die wij bemerkten
wel echt ook voor
iedereen voelbaar waren
Het buitengewone
ik heb jou de
mooiste stukjes van
mijn ziel gegeven in
de meest intrigerende
kleuren van onze
nieuwe lente
luisterend naar
buitenaardse tonen
die in universele
uitvoering ons in
hemelse odes diepte
en warmte betonen
jij hebt de rode
erupties van mijn
liefde in het nachtelijk
duister op zien spatten
in het samen voelen
van mijn hete bloed
ik heb ze verguld
die integrale momenten
van intense liefde geduld
en dromen om onze binding
de body te geven van
leven in het buitengewone
Soms even schikken
daar waar
jij waakt en slaapt
spreekt alles zijn
eigen taal en
staat of gaat
jij kent hun
afkomst spreekt
de dialecten en
weet de context
van hun bestaan
jij hebt ze niet
verzameld wel bij
elkaar gebracht in
soms even schikken
tot alles past
in het wennen
aan alles om je heen
was het van twee
kanten communiceren
lukt nooit alleen
jouw manieren zijn
inventief gevoelig
in benadering van
uitstraling in vorm kleur
en dagelijks gebruik
zelfs als jij
praat of zingt
is alles gespinsd
op anticiperen in
ritme en geluid
jij leeft in
jouw omgeving en
bent een eindeloos
lief deel van dat
heerlijk warm bestaan
De finale
ik zag
het blad al
in onrustig
bewegen
kleine
voortekenen
die schrijvend
de wind al de
weg wezen
van licht tot
matig naar
krachtig en
stormachtig
daarboven
verliest de mens
zijn levensrecht
dan is het
spel gespeeld
worden fiches
ingewisseld voor
het laatste heel
zoekend in de
chaos blijkt
vrijwel alles
kapot maar
ergens klinkt toch
de finale weer
Worden en zijn
ik voelde jou
als geluk om
mij heen
jij raakte alles
vaker aan in
het subtiele delen
de kleine manuele
touches gaven
jou een lach
en warmte
naast het geluk
dat jij al bij je had
het opgenomen
worden en zijn
in een circulaire
energie voelde
vertrouwd en fijn
juist het zonder
woorden ervaren
hoe onbekende
kanten van de
wereld zich in
totale openheid
aan jou openbaren
wij voelden
hoe samen
steeds reëlere
vormen aan nam
en dichter bij
onze werkelijkheid
in het leven kwam
en deel van leven
ging uitmaken
zoals het ons als
gift en opdracht
ooit was gegeven
De strijd op straat
waar vroeger
het klimaat
zich rustig
liet beschrijven
in proces en
statistiek lijkt
de strijd op straat
te worden beslecht
vooral als bomen
al in vroege herfst
hun bladeren laten
vallen beuken
winden meteen
in agressieve buien
op de kale stammen
breken jonge loten af
laten de vroegste
knoppen zonder
enig mededogen
verdrogen en doen
onverwachte
nachtvorsten de
kwaliteiten van een
mooie oogst te niet
pas dit jaar
heeft grijs de toon
gezet en zijn mensen
uitgefloten geen
vitamines in de
huid geprepareerd
voor een kleurtje en
warmte van de zon
geen harmonie
weg is de balans
van wachten op elkaar
insecten die te laat
zijn voor vogels geen
calcium voor te zwakke
pootjes te warm te koud
voor leven is survival te laat
Uit een verre horizon
ik kon je
vroeger
intens raken
jou met
stilte heel
opgewonden
maken zonder
dat ik jouw
subtiele fijn-
gevoeligheid in
de gaten had
wij waren
eenvoudig
zonder overleg
een nieuw pad
ingegaan raakten
elkaar anders aan
waarbij vonkjes
voor ontlading
zorgden die de
spanning later
snel opvoerden
niet dat
de andere te
vertrouwd waren
geworden maar
ons ontdekken
kende nog
geen grenzen
leerde graag van
nieuwe kansen
en perspectieven
uit een verre horizon
Dubbelsporig
jij hebt wel trekjes
van de hoge
ochtendwind
die in de vroege
morgen al wat
witte strepen vindt
ze dubbelsporig vouwt
want atmosferisch is het
op die hoogte erg koud
ze blijven zo langer
in het gareel maar kleuren
met zonsopgang rood mee
De zang van jouw adem
ik zag de
vingers van
je handen zacht
spelen met lieve
lichte geluiden
die opklonken als
jij ze openden
en dichterbij kwam
met warmte die
eindeloze rust en
bescherming gaf
achter jou
kleurde alles
nieuwe verbazing
in langzame
melodische tonen
die zacht nader
kwamen en weer
verdwenen elkaar
strelend in en op
de muziek van
het slapen gaan
nog zijn je
handen daar
strijken vingers
langs mijn wang
hoor ik de warme
zang van jouw adem
die golvend mijn
bedje hebben
gespreid met
akkoorden van
eindeloos diepe rust