Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Aangewaaid
ik heb
de lentes
niet geteld
maar het
waren er minder
dan ik me herinner
vaak bleken hun
bloemen bevroren
of ondergesneeuwd
de zon ontbrak
omdat storm
met regen smeet
toch wist een kleur
de sfeer te domineren
het rood satijn van valentijn
in alles kom je
hem tegen zonder
er iets om te geven
aangewaaid en
dan natuurlijk ook
nog zonder gods zegen
Lente en zomerbruin
ik heb
de wolken
langs zien razen
het witte boven
om de hemel
te behagen
het donkere
onder door het
frequent gedonder
van ontlading
pas in het
universum
ontdekte ik zon
in leeftijd
en liefde ging
jij voor de
eerste opgang
ik zag jouw
licht voelde
eindelijk warmte
teder heb jij
mijn huid belicht
met lente en
zomerbruin
in jouw seizoen
werd ik wijzer
door het heldere
blauw van
volwassenzijn in
onafhankelijke trouw
De kleur van beweging
in jouw
nabijheid
klonk muziek
in alles wat
de kleur van
beweging maakte
smaakte een
kleine melodie
die symfonisch
harmonieerde
met andere klanken
van diverse kanten
lichte tonen
komen uit
het mimisch
gedeelte de wat
gedragen stukken
uit lichaamstaal
niet ieder kan
meteen de partituur
lezen om preludes
een goed aandeel
in het bijzondere
samenspel te geven
maar jij dirigeert
verstaanbaar voor
iedere hoogte en kunde
in een meesterlijk
kleurenpalet waarbij
alle talenten worden ingezet
Kleurige slippers
ik zag je
stappend gaan
plezierig tikten
kleurige slippers
straatstenen aan
een harmonieus
geheel dit bewegen
als deel van het geheel
wat zo persoonlijk
ingepast kon worden
je lach klaterde
dit statement tegen
deuren en ramen
vele antwoordden
maar nog geen namen
wel kwamen kleuren
in beweging uit een
persoonlijk signatuur
in een al redelijke drukte
voor dit zo vroege uur
Eeuwige schoonheid
ik heb steen
laten bloeien
met hamer
beitel en zaag
mijn vingers
zien bloeden als
ik ze aan scherpe
kanten openhaal
maar wil in
tijd naar een
eeuwige lente
om haar schoonheid
tot in alle zomers
te verlengen
onze leefwereld
is in gelijke vormen
opgebouwd met
blauwdrukken
onder eenzelfde
atmosfeer en
uit dezelfde
grondstoffen
ik heb de ziel
gezocht uit de
formatie rots
haar gezicht
gekleurd met
warme trots
ik wist haar
te splijten kon
structuren
volgen in hardheid
en kleur bij de
opbouw naar bloei
zij werd gewillig
en zachter de
kleuren intenser
onder een zon die
warmte evolueerde
naar het eindeloze
elan vitaal van
eeuwige schoonheid
Om jou te echtten
je stapte jeugd
in overmoedig
grote passen
met sneakers die
in wit bij jouw
totaalbeeld pasten
met soepele
armzwaaien
begroette jij
de wereld met
dromen om
verder te komen
omdat jij al
heel lang de
regie over eigen
leven had en nam
in uitnodiging
voor warm samen
jouw verschijnen
gaf de sfeer het
stukje zon dat
vandaag ontbrak
en met jouw lichte
pas kwam aanwaaien
jouw bewegen
is een heerlijk
gebeuren dat impact
heeft op het leven
omdat anderen zich
rechtten om jou te echtten
Het klassieke profiel
ik kon niet langs
het klassieke
profiel van
je gezicht
waarvan het
voorhoofd
zijn afkomst al
jaren wist in de
neus en jukbeen
partituur van
voorgangers uit
het eerste uur
toch heb ook
jij het avontuurlijk
nomadische
bloed en de
onrust uit de
volksverhuizingstijd
waarin het leven
zich op ruwe wijze
presenteerde wat
men helaas
noodgedwongen
heel snel leerde
jouw bestaan
heeft dit allemaal
gezicht en body
gegeven de
generaties zijn
in jouw gedrag
en voorkomen
subtiel af te lezen
in jouw ogen is
de historie met
expressie in veel
kleur beschreven
Je overschaduwde
je overschaduwde
het blond waarin
zon en wind hun
zomers speelden
in de krullen
van onze haren en
het wit van golven
het blonde open
waar wij vroeger
zo vaak hadden
gelopen werd
parkeren in beton
duinen verdwenen
voor recreatie rondom
de vette baklucht
van patat en snelle hap
maakte het strand nog
viezer dan ooit gedacht
met na het wit van
witte golfjes wat
donker stinkend drab
De knoet
ik liet het
rafelen toe
omdat ik moe
was van de knoet
de strak gedraaide
schoonheid sloeg
een leven lang
genadeloos toe
pas later gingen
we pluizen vonden
verschillende huizen
die welkom boden
ook in die
warmte daar
konden wij helaas
onze draai niet vinden
want in de rafels
schitterden nog
ongeziene kleuren die
bijzonder combineerden
zij konden ons
nog van alles leren
over loslaten en
het opnieuw proberen
Een wetende blik
ik heb de
kleuren gemeten
van ogen die
goed kunnen
inspreken met
een wetende blik
die compassie
kunnen delen
zonder confrontatie
die al innemend
hun woorden
kunnen geven
het is een
samenspel omdat
de doelen niet
geformuleerd zijn
in een liefdevol
eerst ontmoeten
om de interesse
in elkaar te verdiepen
met het verstaan
van kleuren die
we samen delen
en uiteraard genieten
De gewenste string
de heerlijke
kleurrijke zich
met andere
mengende aura's
van feestende
mensen zijn frivool
zichtbaar in nacht-
clubs en discotheken
speurend speelt
de muziek met
haar beat in op
losse eindjes om
die te verbinden
tot de gewenste
string naar het
begeerlijke einde
ze zuipen schuiven
en snuiven alles
wat voor handen is
voor de ultieme
kick die orkanen
het zwarte gat laten
vullen waarvan de
schaduw al zichtbaar is
pas ver in de ochtend
als de kerkklokken
hun verdomd gebeier
weer laten horen in
je geprogrammeerde
brein weet je nog niet
of jij de laatste trein of
de hemel gemist hebt
De ontlading
zij vibreerde
zacht lief
in haar lach
talloze minuscule
vonkjes knetterden
alsof zij altijd
zo gespannen was
het was haar
huid die bij raken
incidenteel
ontlading gaf
deze zijn boodschap
tot ontspanning
verder bracht
zoals geleiden
ook neuraal kan
nemen emoties
vaak een andere
baan in het
bestrijken van
grotere gebieden
maar op jouw huid
schreef ik mijn
liefde voluit in het
grensgebied tussen
licht en schaduw
de ontspanning kwam
van diep binnenuit
Heerlijk kletsen
we hebben
de tijd opgerekt
toch wordt er
in meer
minder gezegd
alsof we zuinig
moeten zijn op
de info die we
geven in zijn
effecten op leven
het heerlijk
kletsen is voorbij
want wat we
doorspelen is nu van
belang voor jou en mij
Licht en schaduw
lief spelen zij
al jaren lang
het spel van
licht en schaduw
nooit heeft een
onvertogen woord
daar afbreuk
aan gedaan
als er een
lichte schaduw
overtrok
werden er slechts
wenkbrauwen
gefronst en nooit
eens stevig op
de deur gebonsd
alleen waar
onverwacht
het contrast
verstoord werd
herstel niet snel
voorhanden was
bleek beraad de
enig juiste daad
zonder echt
wereldschokkend
te zijn deed
elk verlies
structureel veel
pijn en bleek
heling toch het
enige medicijn
Jouw hand
je vingers met
dwarse streepjes
die kootjes dragen
nagels die nooit
hebben nagelaten
vuil te willen zijn
de lijnen in je hand
als markering van
spieren en gewrichten
de duim heeft een
oppositionele rol in
dit gevoelig geheel
ringen rond de
pols hebben hun
eigen verhalen over
het vele werk de
vermoeidheden in
buigen en barsten
pas nu besef ik
het onbelangrijke
van de talloze
wetenswaardigheden
jij hebt hem uitgestoken
bedankt voor jouw hand
Jouw regie
jij kon ons
In een blik
de dialogen
uit een roman
laten lezen
met mimiek de
diverse emoties
goed accentueren
met lichaamstaal
van armen en benen
de setting veranderen
waarin jij speelde
ogen klein en
verschrikt groot
gaven gevoelens
voorzichtig hun
ziel zo nam jij
ook met vingers
toeschouwers mee
om samen te
genieten van
wat je etalages
hen allemaal
hadden te bieden
jouw regie
was gebaseerd
op de tonen en
woorden van
jouw stem je
zong belangrijke
aria's neuriede
sfeer in het
achtergrondgebeuren
liet harten voelbaar
kloppen naar een
geruststellend einde
Kind van de hemel
jij hebt ooit je
eigen tranen
gedroogd toen je
besefte dat jij
nooit op eigen
kracht zou
leren vliegen jij
als kind van de hemel
met altijd hoofd
en armen omhoog
om het blauw van
de lucht ook maar
even te kunnen
raken om de vlucht
van wolken te
kunnen smaken
het was toen
jij in ultiem
proberen met een
hoge sprong langs
het firmament te
gaan scheren waarbij
jij verkeerd landde
en in gips strandde
zo dicht bij aarde
heb jij het leven
omarmd van kleine
dieren en insecten
hun plekken bekeken
in leven en thuis het
bijzondere wonen en daar
als vriend te mogen komen
Het klein carrousel
ik zag ogen
langzaam open
gaan lichaam
traag ontwaken
in het ontdekken
van de nieuwe dag
waar donker is
geweest veegt nu
licht de restanten
naar de kanten
opwindend
trillen leuke dingen
in het gezichtsbeeld
terwijl donkere delen
bezorgdheid meekrijgen
het kleine carrousel
van deze ochtend
opent een veelvoud
in kleur en ludieke
muzikale bewegelijkheid
maar de regie tempert
snel door de modus
van noodzakelijkheid
verplicht aan te zetten
en waaiers rust te brengen
Entiteit zonder tijd
ik kon geen
stappen doen
in de wereld
van glas
als dat breekt
vergeet het
zijn unieke vorm
is voor altijd geweest
er is geen geest
want de schaduw
bij glas is wat was
en komen gaat
het nu is
gevat in iets dat
zich subtiel laat zien
als entiteit zonder tijd
ik doe geen stap
voordat wat is ook
zijn reflecties heeft
in wat is geweest
Spitsten de oren
ze knipte
heel zacht
met haar vingers
en meteen spitsten
de oren zich in
de zaal waar door
het geroezemoes de
aandacht was verloren
ze zwaaide en
zag alle ogen
haar armen en
handen volgen
als zij draaide en
liep wist dat de
alertheid zich
weer had verdiept
in de goede
stemming en sfeer
zette zij zich neer
verwelkomde
haar publiek met
het begin van het
lied de lach in de
kracht van de avond