Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Eerste licht
het eerste licht
verpest door
illegaal vuurwerk
het zicht op een
pril en stil begin
van het nieuwe jaar
die rust was
even veelbelovend
daarna schudde aarde
als vanouds zijn
grondvesten van beton
en aangevreten hout
beloften in de
randstad zijn het topje
van een ijsberg vol sterke
verhalen waarbij ieder
uit die deal vooral zijn
eigen voordeel wil halen
nog zijn de dagen
op een hand te tellen
maar wij zullen herstellen
leven met wat het virus ons
heeft aangedaan om daar
later beter mee om te gaan
weer zijn wij de
drempel overgegaan
wel wat schoorvoetend
want corona zit ons
besmettend achterna
op kousenvoeten
Nieuwe dromen
zij draalt
op de hoek
van de straat
voordat zij
rechtsaf
en voorlopig
uit zicht gaat
een zwaaiende
arm en een
wuivende hand
de haren een
chaos nog net
voor de spiegel
tot orde gekamd
een afscheid
zoals van het
oude jaar
haar terugkomst
vol blijdschap
in een weer
stralend nieuwjaar
haar bagage
is niet vergeten
het was te zwaar
en te veel om
alles nog te weten
uit de pakjes
dozen en tasjes
maar ook na
het verhuizen
zullen zij
blijven komen
als hun realiteit
is vergaan tot
nieuwe dromen
Een valse toon
schaduw opent
geen deuren
als lichtval de
toegang verblindt
jij had dat als kind
al want in een stralend
arriveren schudde
niemand eigen veren
zij pikten allemaal hun
graantje mee op het
feest van gezien te worden
op te vallen tussen alle
toch had ook jij zo
af en toe een dipje in
het glanzend aureool als
een valse toon uit de viool
in het donkeren wist jij
met heldere blik en volle lach
de zon weer te laten schijnen
door het openen van gordijnen
Sierlijkheid
je smalle voeten
veerden op het gras
dat opkwam na
het raken om zonder
dauw jouw kunst in
een lichtere variant
groen na te laten
jij schreef vrijheid
in gebondenheid
van het gazon
wij lazen uit jouw
prints hoe sierlijkheid
zich met jouw motoriek
op subtiele wijze verstond
jij sloot af waar je
begonnen bent met
een heerlijke lach
overzag met wijd
gespreide armen jouw
dankbaar publiek dat luid
juichend nogmaals riep
Voorbijgaande benen
ik heb een
nieuw fotoboek
gepakt waarin ik jou
op het gladde papier
visualiseer in een paar
spraakmakende scenes
zoals de boom die jij
vasthad aan de bast
met die lange treurende
takken en jij hoopvol
kijkend naar het nest
waar de kleinen wachtten
het bankje dromend
aan de vijverkant met
waggelende eenden en
voorbijgaande benen op
hoge hakken in grint bij zon
die blond nog mooier vond
het onverwacht
ontmoeten van je lach
die schitterende ogen zag
in een gezicht dat
zomerschaduw bruin heel
eigenwijs de wereld bezat
Maatschappelijk schuim
nog zijn we druk
om het puin en
maatschappelijk schuim
van maanden weken
en dagen te ruimen
uit het afgelopen jaar
waar chaos voor
niet aflatend nieuws
heeft gezorgd holde
de menselijke meute
kritiekloos agressief vol
adrenaline achter hen aan
door een snelle en
gruwelijke manier van
verslaggeven wist men
zich verzekerd van
vele miljoenen volgers
op een sensatiebelust net
de sociale implicaties
van het gebeuren vielen
buiten de restanten van
normen en waarden over
medeleven en treuren die
men ooit had meegekregen
een categorie heeft
er wel bij gevaren bij
ontsteltenis en schrik
zij stonden in de rij
haalden alles graaiend
binnen in hun egotripperij
Pirouettes
je deed
kleine pasjes
lachte halve rondjes
tot pirouettes in
een overwinningsdans
want de angst was
ineens totaal verdwenen
in samen kijken
naar de opgaande zon
waar de dagen in
het stilaan langer
worden als lentedag
gingen zomeren
naar klein geluk
dat lange tijd
afwezig was geweest
omdat voor bestaan
alle energie moest
worden aangewend
in het overleven van
het pandemisch moment
Met lange armen
ik voelde
hoe je blik
langs mijn
gezicht gleed
in het proberen
een glimp van de
corona argwaan
op te lichten
voor even
een doorkijkje
naar het leven
van voor deze tijd
bevrijd van
angst elkaar te
raken en dan de
ander ziek te maken
totdat je lach
me warmde en mij
met lange armen weer
knuffelde als toen
in gouden
momenten kwamen
we zo dichter bij
elkaar dan ooit te voren
voelden vertrouwen
in een toekomst
waar iedere morgen
opnieuw wordt geboren
In het avondrood
het laatste licht
van de kortste dag
fonkelde op jouw gezicht
je hebt de tranen
laten gaan na een
jaar moeizaam sparen
gelegenheden genoeg
maar emoties laten
zich nu niet meer bedaren
de liefste dingen
zijn ons afgenomen door
op afstand te coronen
alles wat van waarde is
wordt nu door het
negeren opzettelijk gemist
ik heb je handen genomen
samen hebben wij ze gewassen
in de zee van onze dromen
heb je heel even
geknuffeld in het avondrood
tot mijn kus je ogen sloot
het nieuwe jaar is de rugzak
legen en je eigen straatje
weer gewoon met liefde vegen
De nacht kantelt
zij kende geen
zwavelstokken
wist wel alles van
regen en ijskoude wind
zocht en vond een
kleinigheid warmte
met een ander kind
verstopt achter
een modderig stuk
plastic als een klein
huisje voor twee
te koud om te slapen
maar voor even
niet helemaal alleen
er is geen stilte
in menselijk leed
waar niemand echt telt
je de ander in alle
drukte zomaar vergeet
en toch is er de lach
die liefde verwacht
er twinkelt steeds
een streepje licht
van een verre ster
die hoop sprankelt
in verraste ogen
waar geloof in morgen
de nacht kantelt
De kosmos
langzaam rijst
de kosmos op
uit het oneindige
universum
kennen stelsels
hun melkwegen
lichten zonnen
uit sterrennevels op
in vele heelallen
zij heeft zich
gekleed met het gruis
van de schepping
als lichaamsdracht
met tijdloze kracht
de dood omgord
als teken van
persoonlijke vrijheid
en intrinsieke macht
in het tot leven
relativeren van
bestaan doorlopen
wij alle stadia
die de kosmos ook
moest gaan om dan
bij het scheiden der
tijden te beseffen dat diepte
zich nog eindeloos herhaalt
In volle verleiding
je ogen zijn
zacht en warm
als een kolenvuur
in rood blauwe gloed
na een onverwachte
tik verschuift de
massa en vonkt er
wit en sneller licht
waarbij jouw
gezicht het zonnetje
krijgt waar jij zomers
altijd voor zwicht
een lieve scene voor
de open haard waar zonder
woorden zoveel liefde
door de schoorsteen gaat
pas als behaaglijkheid
de juiste stemming
sfeer en temperatuur
zullen hebben bereikt
rolt tijd in lieflijke
verrassing het warme
stoeitapijt in volle
verleiding voor ons uit
Handwerken
je hebt mij
de beweeglijkheid
van je lange slanke
super artistieke
vingers laten zien
hoe zij in het doolhof
van draden wit kant
en vele klossen kunst
produceren in een
magisch bezig zijn
waar coördineren
basis is voor een
foutloos samenspel
lijkt hier chaos een
eigen leven te leiden
je lacht als
jij mijn verbazing ziet
over jouw handen die
hun eigen gang gaan
zonder commando's
loopt met mij langs
de resultaten uit
optimale manuele
prestaties die handwerken
ver te boven gaan
Zijn uitgetreden
jij hebt mij
gewekt zonder me
wakker te maken
ook ontwaken
ging langs mij heen
je hebt mij
geraakt en ik
ben met je mee
gegaan in warme
spirituele golven
wij zijn uitgetreden
konden in vrijheid
alle dimensies
kiezen die in heden
voorhanden bleken
samen hebben wij
ons overgegeven
aan de verleidelijke
ultieme vrijheid van
het niet gebonden zijn
wij dachten even
over de aarde te heersen
maar leerden in mateloos
respect het ingenieuze
concept te eerbiedigen
Lachte lieve stemmen
je lachte
zachte geluiden
van lieve stemmen
niet gestileerd in
woorden en zinnen
maar met een
warm en liefdevol
timbre van binnen
pas later
spraken je ogen
met het licht
van de zon waarbij
vanzelfsprekend
stralende liefde
in alle kleuren
schitterde en blonk
het is geen
show die jij
in lichaamstaal
laat zien juist in
puur leven kun jij
iedereen dat geven
waar zij in eigen
taal om vragen
verstaan en
eindelijk begrepen
worden in samen
als partners dingen
doen zoals groeien
in ragfijn groen
waar bloeien een
beletsel zal zijn
Wiegde warme lucht
zij wiegde
warme lucht
liet snelle
moleculen tot
het kookpunt
komen in hun
complexe dromen
gaf voeding
aan wat zij
al zo lang
ontbeerden
in het leren van
hun onverzadigbaar
verterende geest
ook zij was
ooit hoog begaafd
geweest in een
wereld waar
nooit een vraag
op een gedegen
niveau werd gesteld
waar stilte
eenzaamheid creëert
samen werken
door kortsluiting
en structurele storing
als onmogelijk
werd geïnitieerd
zij heeft hen
opgezocht een
warme hand op
beschadigde zielen
gelegd ze een oneindig
als perspectief gegeven
in een toekomstig leven
De ziel
je tekent
zwart glijdt
potlood over
weerbarstig papier
nog geen
markante lijnen
maar de eerste
compositie ligt hier
ook de vlakverdeling
van donker en licht
brengt wat expressie
op het gezicht
de esoterische
sfeer roept om diepte
in een eerste aanzet
door verfijning met kleur
karakter en ervaring
zijn gezet voordat
magie voorzichtig de ziel
in de ogen heeft gelegd
De tweespalt
waar roze valt
in de tweespalt
van waken en
verder dromen
zijn dimensies
hun grenzen kwijt
er is niemand
die kijkt of past
op overtreding
allen zijn gelijk
op het prilste uur
van de nieuwe dag
als de nacht zijn
beelden in licht
heeft zien sterven
is de keuze vrij
tussen dromen
en werkelijkheid
meteen een wankel
moment in het
ambivalent bestaan
het echte gaan of
fictie die de dag
verder nog ontkent
Zonder zon van binnen
zwart spiegelden
gebroken ruiten
hun onbewoonde staat
in een straat waar
je de entropie van
uitgewoonde huizen
indringend rook
waar vroeger jeugd
in luidruchtig vertier
hun plezier zocht in
onschuldig kattenkwaad
hadden verval en
verloop van bewoners
de chaos versneld
migrant en
achterstand op alle
gebied schiepen geen
positieve mogelijkheden
om uit de vicieuze cirkel
van maatschappelijke
degeneratie te treden
gebedssnoer
en de hoofddoek
geven geen soelaas
in hun stil herinneren
het is vochtig en kil
mensen worden vroeg oud
zonder zon van binnen
Fingerspitzengefuhl
ik zag hoe
vlugge vingers
orde in een
chaos brachten
door natuurlijke
krachten hun
bestemming te wijzen
geen dwang of
verbale eisen
maar met
fingerspitzengefühl
problemen
naar de juiste
paden leiden
jij had ook de
innemende lach
die ontspanning
bracht in een grimmig
presteren waarbij
proberen vaak
het kortste einde had
uit niets toverde
jij het goede
gevoel van heerlijk
bezig zijn ieder
op dezelfde lijn in
samenspraak tot een
prachtig resultaat gemaakt