Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
The last dance
adembenemend
liepen je voeten
zonder zichtbare
sporen na te laten
alleen al
het synchroon
bewegen gaf geen
enkele fout prijs
ik volgde
zoals altijd als
jij leidde en figuren
opfleurden uit grijs
mijn dansen met
jou kende subtiliteiten
zoals de steun in je rug
een versnelling bij vlucht
ook onze plaats
in de ruimte bij het
bewegen is er door
de muziek ingeweven
in alles straalde
het paren ook toen
ik jou voor the last
dance kwam halen
In ronde vegen
je danst
op aarde die
speciaal voor jou
vruchtbaar
is gemaakt
je hand in de
losse zwaai
van de zaaier
die dit een leven
lang heeft gedaan
met zwierige streken
werp jij in
ronde vegen
het zaaigoed door
de lentewarme zon
pas als het
laatste strooisel
is geland jij je rust
geniet kiest schepping
weer gods hand
Bellen
Ik hoop dat je me deze maand nog gaat bellen.
En me vertelt dat we terug kunnen afspreken.
Maar ik denk dat het slechts een gedachte blijft.
Het is niet wederzijds, je wilt me niet meer zien.
En dat zelfs zonder reden.
In kleur gevangen
ik scherpte
het onzichtbare
glas dat alleen
in kleur gevangen
nog reflectie had
het curfde in
oplopende spiralen
raakte de hemel
daalde glinsterend
als waterval
stuiterde in
duizend stukjes
omdat volmaakte
schoonheid slechts
een moment zou zijn
ik heb dat altijd
betwist want ook
beweging kent zijn
eigen mist waaruit
feniks ooit herboren is
De zere plek
zij had haar
kleine emoties
en irritaties
zo goed verpakt
dat opsporen bijna
onmogelijk was
verblind door
schoonheid in
een subtiele actie
ontgaat je dan
de fractie waar het
eigenlijk om draait
zo heb ik
de vinger nooit
echt kunnen leggen
op een zere plek
door haar pleister
joh doe niet zo gek
pas als het niet lukte
door spanning of stress
stortte haar kaartenhuis
ineen zat zij te huilen
tussen de zelfgekozen
jokers helemaal alleen
Het eerste silhouetje
het kouder
kaatste blauwer
uit het lege firmament
spelden prikten
licht goedkoper dan
het leds equivalent
daar waar zon
in geel en rood haar
huishouden viert
spoort ook maan
gesikkeld zijn talloos
laatst kwartieren aan
vreemd dat mensen
zonder tijd door
maneschijn verblijd
gaan feesten met
familie en vrienden
op gezag van de profeet
hij met de scherpste blik
zijn maag presenteert het
eerste silhouetje op glas
Gewapende stilte
ik zwaaide wit
een maagdelijk
doek voor vrede
we schreeuwden niet
maar gonsden in
veelal lage tonen
in ongearticuleerd
komen bleef de club
rustig stromen
na enige opschudding
hier kregen we
horzels in het vizier
geel blauwe kleuren
formeerden het
toekomstig gebeuren
maar wij zijn af van
het dollen weigeren
in stof te rollen
hernemen onze
grondwettelijke plaats
in gewapende stilte
er is geen baas waar
wij komen gaat macht
over zichzelf dromen
Terug denken
Ik denk er weer aan eigenlijk de hele tijd.
Ik ga je missen en ik weet dat dat niet wederzijds is.
En dat er geen toekomst voor ons is samen.
Maar ik wou dat ik je nog eens kon knuffelen.
En ik weet dat je mijn sms nooit meer gaat lezen.
Je bent me voorgoed vergeten.
Maar toch had ik ergens diep van binnen gehoopt
dat het anders was gegaan.
Je blijft voor altijd in mijn hart.
Water van hogerop
jij hebt mij
meegenomen op
een van jouw dromen
waar we altijd
riviertjes zomen
met hellingen die
glooien op zuid
overweldigend
is het veelvoud
aan kleur in een
natuurlijk palet
dat zonder ingreep
van de mens op
aarde is gelegd
bevriezend koud
heldert kabbelend
water van hogerop
dat door zonnewarmte
beroerd heel snel
zijn sneeuwkragen
niet meer zal dragen
je lach trekt
kippenvel omhoog
kramp verstoot
ons van het strandje
waar alleen nog
voetstappen vertellen
van ons dromenlandje
Mijn carrousel
je zit in
mijn archief
want ik heb
je eindeloos lief
natuurlijk
ben jij al lang
uitvergroot maar je
kleding werd te bloot
ik heb jouw
foto's in allerlei poses
ook die jou heel
lichtjes doen blozen
zij zijn mij
het liefst omdat
je daar voor even
je ziel laat leven
jouw lach en ogen
zijn mijn carrousel
gewoon omdat zij mij
eeuwig geluk beloven
Overleven
het leven gaat zo vlug,
het gaat niet terug
maar gaat alleen maar voort
het leven gaat zoals het hoort
maar komt de dood,
dan moet het leven wijken
want de dood....
gaat over lijken.
Sjef Smeets - 2021
Diepte ervaren
mag ik nog
even blijven
kijken naar de
stukjes die
me dierbaar zijn
die mij al
vanaf het eerste
moment gebiologeerd
hebben door hun warm
en vertrouwd voelen
een eigenheid
die ooit gedeeld
moet zijn door mensen
die stammen uit
de eerste familielijn
het diepte ervaren
was overweldigend
in verbazing en
bewondering voor de
wereld die wij deelden
van waaruit zij ons
riepen om toe te treden
tot de volmaaktheid van
liefde en schoonheid
in het universum
wij hebben nooit
omgekeken naar de slang
en van de appel gegeten
wel van elkaar het leven
geweten in gods samenhang
De witte plekken
nog altijd
bewegen je handen
in lichte rust
als uitvloeisel van
het brok dynamiek
dat iedereen opvalt
die jou voor de
eerste keer ziet
jouw ogen leggen
de stukjes neer die
het leven jou brengt
jij puzzelt omgekeerd
het is geen onvolmaakt
beeld dat het bestaan
jou geeft het is je lach
die de laatste stukjes heeft
jij overziet in
vorm en kleur wat
er allemaal gebeurt
weet dat jij de witte
plekken ooit met
jouw ervaringen vol
zal leggen zij de wieg
zijn voor plezier en pijn
waar anderen
moeizaam hun stukjes
passen bruist jouw leven
nog op alle vlakken
hooguit raakt en kleurt
een rode horizon
de zee rondom waar
jouw puzzel ooit begon
Dat weerbarstige
soms kraakt
de lucht in
droge dorre tikken
niet het vitale
geluid van een groep
horzels die zitten te bikken
het kraakt
onverwacht zonder dat
er een sprankje leven lacht
voelt alsof de
dood ook af en toe
nog even bewegen mag
maar alles is
dan al kapot hangt
vele jaren in de strop
en toch is er soms
dat weerbarstige van
het nooit op willen geven
ja juist na de dood
hadden wij nog zo
graag door willen leven
Je fluïdum
ik heb je
voorbij
zien rijden
in de trein
waarvan ik
twee deuren
open schoof
daarna heel diep
je fluïdum opsnoof
nee je ging
niet echt
voorbij maar
ik opende
mij om jou
te ontmoeten
een fysieke
groet ging
ons te snel
ook voor
de ritueeltjes
kat en muisspelletjes
in pure eenvoud
dan rinkelde een
belletje volgde
de lach kreeg ik
de zoen waarop
ik al lang wachtte
soms schelde
de tinkel wat
scheef kreeg
ik niet de lach
dacht de batterij
is op maar wij
laadden door
even heel dicht
bij elkaar te zijn
Feller dan pastel
je bloeide
in het veld
naast vele
soortgenoten
kleurde het
pastel dat
genetisch jullie
bol beloofde
toch rankte
jij hoger dan
anderen groeiden
en bloeide feller
ja jij viel
meteen op in
de koesterend
zachte telershanden
met zorg gepeld
en opgekweekt
werden jouw lijnen
snel verbreed
de naam is nog
niet gegeven maar
feller dan pastel zal
je koosnaam heten
Je eerste duik
jij hebt mij
je hand gegeven
die even boven een
blauw witte golf
leek te zweven
glinsterend
applaudisseerden
rollers in opkomende
vloed hun verfrissing
in zomerse gloed
jij rende lange
passen vol courage in
nog onbekend gebied
ik kende de diepe kou
die je zo niet ziet
je lachte om mijn
voorzichtigheid ik
genoot mateloos
de heerlijke bravoure
van je eerste duik
met hoest en
proest heb jij de
elementen weerstaan
ik holde terug om in de
warmte onder te gaan
Gestileerd protocol
jij hebt weer
met licht gegooid
het scherfde pijnlijk
in mijn ogen
ik kende de bogen
van je stemmingskleuren
maar dit had nooit
mogen gebeuren
het was geen aanval
met een gestileerde
protocol juist het
onberekenbare maakt dol
altijd heb ik je
blikken kunnen lezen
maar de onverwachte
aanvallen tartten mijn leven
overal waar je
kwam en danste
stroomden je energieën
als mooiste dromen
maar er is een ruis
gekomen die deprimerend
werkt door zichzelf
onverwacht kort te sluiten
laten wij proberen
weer samen te resoneren
van elkaar te leren
zonder storend gebrom
Zijn stukje hemel
jij wist
als geen ander
de sfeer te verhalen
uit de dagen voor pasen
in het land
van de hoven
kon men bogen op
het familiair informele
familie en vrienden
die elkaar bedienden
in de eerste avondkoelte
bij het genieten van de dis
waarbij de afstand
het welkome gemis is
om gezellig met elkaar in
rust van alles te bespreken
de contradictie met
het verraad van judas
kan niet groter zijn dan
de steek in zijn zij aan het kruis
jij belicht ook het
andere gezicht uit de
bebloede doornenkroon
bespuugd met giftige hoon
in de stilte van
de ochtend kilte bij
zijn graf is zijn verrijzenis
nog ongezien gebleven
wel ontmoette hij
in elders apostelen en
volgers die hij met liefde
al zijn stukje hemel gaf
Golgotha's namiddag
de maskers die
geld en macht dragen
zijn door tal van
mensen hagen op
parades bewonderd
vuisten gebald
de knuist op
het hart hebben zij
hun goden vereerd
zwerend in ganzenpas
nu heerst er een
benauwende sfeer
op de plaats delict
waar verraad echt
manifest gaat worden
bij de donkere
borders van de hof
van getsemane lichtte
het oogwit van judas al
zijn bekentenis op
hij heeft zijn koning
verraden aan de
romeinen die hem
bekroonden en doden
op golgotha's namiddag
geofferd als speelbal
van intriges en list
hem wacht de glorieuze
wederopstanding
uit het nog gesloten graf