Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Je beduusde mij
jij hebt de ogen
die de wereld
kunnen zien
in een direct
empathisch verband
ik zag je in een
eerst ontmoeten
jij beduusde mij
want alles aan me
wilde jou begroeten
omhelzing in
een direct warm
omarmen samen
smelten tot een
complementair
nooit meer gissen
of wij iets missen
het volmaakt zijn
dat de essentie van
eeuwigheid smaakt
het is niet dat
liefde blind maakt
juist ziende is
dat in houden van
eindigheid vervaagt
Een laatste oordeel
ik draalde
voelde hoe de
wereld opschaalde
naar een ander
energieniveau
er was geen
loslaten meer
de eigen keuze
was omwikkeld
met pijn en zeer
in het eindeloos
verbinden kon ik
mezelf niet meer vinden
nog slaat mijn hart vrij op
impulsen van een batterij
weer schuiven de
panelen we zijn in
samen met te velen
privacy slaat op hol
zonder rust worden we dol
we hebben de balans
verloren oncontroleerbare
energieën ondergraven
met onbekende kracht
ons geestelijk gezag
aarde roert zich in een
donker verontrusten dat
aan de horizon oprijst
in een laatste oordeel
over het verloren paradijs
Korrelde zandsteen
je korrelde
zandsteen in
het aanschijn
van de hete dag
voelde koelte in
de speciegroef
die het zonlicht
bijna nooit zag
lachte in
begroeten sprak
met handen langs
het patina van hoeken
vibreerde met
magische lijnen uit
aarde die belangrijke
energieën vergaarden
unieke plaatsen
wisten zo naam en faam
te vestigen met mystiek
gezag en lokale macht
Gevleugeld woord
het heeft mij
altijd verbaasd
hoe zacht jij
kan praten en
toch uitstekend
verstaanbaar blijft
natuurlijk
speelt articulatie
een grote rol
maar ook jouw
gezicht zit vol
kleine lieve hints
het is geen raden
maar meegaan in
de flow en taal
weten waarin
het gevleugelde
woord woont
zo ontdekken we
de contouren van
boodschappen in de
mimiek van heldere
contrasten zonder
lang daarop te wachten
Parel moerde
ze dauwde
ieder dag
haar huisje
met een lach
parel moerde
flitsend zonlicht
uit de morgenstond
zodra zij wakker was
gunde bestaan
de eigen stijl van
rustig ontwaken en
het leven smaken
een eerste buiten
werd ontvangen
door een vrolijk fluiten
van vogels als buur
het kleine concert
wekte het hert en
de grotere dieren op
weg naar de rivieren
Zwart
ik heb je nooit
met zwart zien spelen
andere kleuren
waren wel in trek
jij voelde je door
even raken al besmet
het was pigment
dat volgens jou
geen ruimte gaf aan
andere mededingers
maar alles meteen
bedekte ook de vingers
het vlekte
jij was uren bezig
omdat schaduw lekte
dat weg te poetsen
en terug te keren naar
het eigene van normaal
jij bent net als ik
dol op een streepje licht
want in de nacht wacht
zwart met zijn geheimen
waarop jij gelukkig je eigen
licht kunt laten schijnen
Hellevuur
confronterend
waait kou
langs huid
verwarmde cellen
in het eerste
zonnebad dit jaar is
het oppassen voor
roodverbrande vellen
daar waar vitamine
d zijn charisma ziet
ontstaan pikt meteen
duivels hellevuur aan
voorzichtigheid
is geraden in het
vergeten van de tijd
ben je zo gebraden
mijn wekker was
al afgegaan voordat
er ijsbloemen op mijn
rug waren gaan staan
Die stilte genereert
ik wil geen
beweging horen
als geluiden
zichzelf ruimen
maakt stilte
eindelijk een kans
te vaak wordt
zij overstemd
krijgt zelden
de mogelijkheid
zichzelf eens
kenbaar te maken
jij hebt met
jouw lach die
ruimte gecreëerd
in het zenden van
warmte en kracht
die stilte genereert
verbazing en
verwondering om
dit fenomeen waarin
emoties zich eindelijk
ontdekken als existentieel
deel van het geheel
De boulevard
ik zag hoe lente
je haar al lichtjes
high light kleurde
na maanden lang
het winters blond
ik proefde
de eerste prille
tonen als voorjaars
melodie uit het
zilt blauw golvenlied
joyeus rokten kort
nog op de gok
hun lichte benen
terras genietend
onder warme zon
een tikje fris
windje uit de
nog koude zee
dolde in de grote bos
gekrulde haartjes mee
nog is de boulevard
geen speelveld voor
hormonen maar in
zonnebrillen spiegelen
al de eerste dromen
Intiemer
jij was het die
de lucht verschoof
donkere draperieën
opbond zo dat de
inkijk groter woonde
ruimte gaf aan
het benauwde dat
veilig onze handen
vond zodat doortastend
weer op afstand stond
later brak het
inzicht door dat
eigen kracht de macht
weer pakte als jij op
dezelfde golflengte lachte
wij waren intiemer
dan we zelf wisten
omdat wij samen
hadden gegeten van
brood dat honger stilde
Wat magie bereikt
je beweegt
de schaduw
van je hand
aan de achterkant
vervloeien
pigmenten tot
harmonie die
wereld een nieuwe
kleur mee geeft
waar twee
componenten
samen gaan kan
in de optelsom
onverwacht een
nieuwe kleur ontstaan
met een frisse
eigen kijk op wat
magie zo bereikt
juist in het
organisch gedeelte
beloven passen
en meten geen
vaststaand resultaat
weet dat uit het
ongewisse in missen
van de ratio de
verrassing altijd groot is
Hun dodelijke trommen
wij gingen
rood omhoog
uit groen dat
lucht geworteld
aan de natte
beademing lag
het donkere gat
dat krioelde vol
bewegen onder
een uitspansel
dat alle energie
gaf aan dit leven
wij bloeiden niet
maakten geen vrucht
maar kleurden de
hemel waaronder
de schepping door
de mens was gevlucht
hun vurige vraatzucht
was de dood voor
het woud in een kaalslag
die de mens is begonnen
hun dodelijke trommen
zijn de kraamkamers voorbij
Licht hautain
zij kwam onverwacht
nam als entree
een licht hautaine
houding mee in
een lieve fris
spottende lach
er ruiste verleden
in haar kledij
zonder dat de
aanslagen van tijd
zichtbaar waren
in haar verschijnen
waar geroezemoes
de boventoon voerde
lijkt stilte nu de
overhand te krijgen
uit pure verbazing om
het vreemde gebeuren
zij pareerde
innemend de blikken
koos haar moment
toen zij alle ogen
en aandacht op
zich gericht wist
haar stem had
het zangerig accent
van over de grens
de zaal was vlot
klaar met haar afkomst
te determineren
alleen ik stond
nog steeds perplex
in mijn lang durend
deja- vu waarin de vragen
van mijn leven het antwoord
moeder hadden gegeven
Geen tranen
zacht wiegen
watergordijnen
hun nattigheid
tegen de straat
guur slaat de
wind opspattend
water tegen een
troosteloze muur
weg is de zomerse
scene met een
zonovergoten hangplek
vol schaarse kledij
daar was toen
geen corona in al
zijn varianten met
contactbeperkingen bij
ze hebben het hart
uit het vrijen gehaald
van de anderhalve meter
een dodelijk vaccin gemaakt
alleen nog online kun
je even jezelf zijn tot je
anderen hoort lachen omdat
ook zij geen tranen verwachten
Duizend koren
vanuit de verte
hoor ik jou al zingen
met de stem van
duizend koren en
ik zing mee met de
tranen die als ik jouw
muziek hoor als een brok
in mijn keel blijven steken
met een hoofd vol
emoties stromen zij
overvloedig en verstikken
mijn stem tot ik jou zie
en de puzzel van muziek
liefde en schoonheid de
hemelse variatie krijgt
waarvoor ik altijd bezwijk
waar wolken als
rekwisiet in blauw jongleren
orkestreren wind en
loof de donkergroene
tonen van de natuur
terwijl zon haar energie
als eeuwig warme melodie
zomaar te geef aanbiedt
Je verdwaalde
ik zag de paniek
in je ogen groeien
hun bloemen in
extreme kleuren
bloeien in het korte
moment van bestaan
jij hebt ze
laten gaan zonder
plukken omdat hun
geuren licht lijken te
geven in een duisternis
die niet is van dit leven
ooit heb jij je
vingers gebrand
aan deze fictieve macht
die jou kracht en
richting zou geven zonder
klappertanden en beven
maar je verdwaalde in
een nooit gezien land
dat geen bekendheid had
maar jou wel lessen
heeft gegeven hoe je
voortaan zou moeten leven
Stukjes van jou
ik heb je gezien
in het huis van
hiernaast op een
gedachteloos
moment dat geen
onderwerp kent
er waren al
stukjes van jou
die ik had geraapt
vergaard op speciale
gelegenheden ver
weg van het heden
ik had geen plannen
maar kon mijn
gedachten aan jou
niet uit mijn hersenen
bannen omdat je te
diep in mij verankerd zat
toen heb ik
het huis gebouwd
zo vlakbij dat jij
naast mij woont in
de stukjes leven die
je mij ooit hebt gegeven
in ons mystiek
samenkomen beleven
wij het bestaan
zoals wij dat dromen
waarbij onze realiteit
de wereld angstvallig mijdt
Buiig wit
zacht dalen
de vlokken uit
buiig wit
het losraken
van de kristallen
haken geeft hen gewicht
de zweefvlucht
op minimale wind
is een en al rust
waar stilte
weer woorden hoort
is aarde nabij
een groene wei
met spelende kinderen
wordt plotseling verblijd
met ruimte voor het
sneeuwprettig bewegen
in onverwachte wintertijd
Het guitige
ik zag je proeven
wist dat jij heel even
in een andere wereld
zou vertoeven om na
te gaan wat er met
dit lekkers is gedaan
fris en fruitig was ooit
een hype maar het nu
toegevoegde guitig
springt er helemaal uit
door trigger van de
lach en vrolijkheid te zijn
dit buitengewoon
kleine wonder
wordt zomaar op de
tong gelegd alleen
ogen hebben in alle
stilte verrassing gezegd
het guitige in
smakenland heeft
verbindingen doen ontstaan
die ons door een
nieuwe wereld vol andere
samenhangen laten gaan
In contrast
ik zag je
met licht spelen
zette stralen stop
liet ze dan
weer gaan zonder
je te vervelen
je wilde ze
nawuiven maar
als je woof
doofde de straal
was er niets
meer van over
later probeerde
jij schaduw te
knippen in stukjes
die jij makkelijk
tot een mozaïek
zou kunnen schikken
alles ging goed
alleen in het opslaan
van de delen kwam
de klad omdat zij geen
naam hadden en
een heel kort leven
veel later heeft
iemand mij iets over
licht en schaduw uitgelegd
dat ik het beste in contrast
met beiden kan spelen
zonder mij te vervelen