Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Jouw caleidoscoop
al het plezier
in je lach en
ogen is gelabeld
veilig geringd
en opgeslagen
in hun mooiste
herinnering
jouw caleidoscoop
vol liefde en warmte
maakt haar eigen
vorm en kleur
vol pure vrolijkheid
die ooit samen
intens is beleefd
jij bent wat je geeft
zonder misverstand
recht door zee
naar de havens van
hun harten om daar het
vredige thuis te bewaren
na lang samen varen
Alleen pluizen
zon groende
het bos van
kruin tot
het mos in
een samen
ontwaken
jij zette
voorzichtig de
bezem opzij
knapte wat
takjes om meer
snelheid te maken
jouw blote
voetengaan
liet geen
sporen na in
het zachtste
tapijt ooit
alleen pluizen die
wilden verhuizen
haakten aan
omdat heksen
alleen voor
vruchtbaar gaan
jij hebt mij
het bos laten zien
van mijn dromen
ik voelde mij klein
geloofde meteen
weer in sprookjes
Die interactie
jij stapte
op treden
die kleurden
lichter werden
naarmate jij
steeds hoger kwam
die interactie
liet jou zomaar
in het gewichtloze
verdwijnen zonder
dat jij er gekleurd
op had gestaan
zo is het ook met
je schreden gegaan
al ras nam
de snelheid toe
tot ook jij het niet
meer kon bijbenen
maar wel kon jij
uitstekend je
handen laten wapperen
zoals alleen dapperen
dat kunnen doen met
een lach en dikke zoen
Klein ballet
jij bent ooit
fee geweest
in de nadagen
van magie toen
mystiek nog te
kerke ging bij de
hoge hiërarchie
jouw verschijning
is altijd een
feest geweest
in feeërieke kledij
waarbij jij wit
opende en alle
kleuren ontsloot
in tutu speelde
jij klein ballet
met vederlichte
danspasjes als
kind gedragen
door een dartel
wervelende wind
Mist
langzaam
pakte de dikke
grijze mist mij in
ik kon nog net
mijn hand voor
ogen zien
in duizenden
lichtspikkels werd
het inkomend
licht gebogen tot
een feeërieke
schijn voor de ogen
er waren geen
geluiden meer
van buiten door
demping was de
wereld afgesloten
van het leven
de vochtigheid
benauwde mij
maakt het ademen
zwaarder waardoor
ik piepte en later
wat licht paniekte
nog zag ik de
grond tot ik een
stoeprand vond
om die te volgen
naar voor mij
bekend gebied
ik dwaalde
heb veel gebeden
maar herkende niets
meer uit verleden
tot ik eindelijk bij
de auto's kwam
mist had afgedaan
bangheid opgetrokken
de voordeur heb ik
dichtgedaan want ik
was uit de doden
helemaal zelf opgestaan
De hoedster
ik wist dat
jij de hoedster was
van vele goudgerande
schapenwolkjes
dat deze volkjes
het blauw als
leefgebied hebben
geadopteerd
samen met hun vriend
de wind die blind
vaart op wat jouw handen
hem hebben geleerd
jij opent in
het ochtendrood
waar de wol nog bol
staat van de warme nacht
pas als de zon
zich na de klim weer
hoger in de horizon
bevindt is de kudde paraat
jij met lach en
herdersstaf laat wind
de wolken breken zodat
de schaapjes kunnen eten
Op topsnelheid
ik heb je
geschapen
uit de mooiste
stukjes die
een puzzel
hemels maken
niet in een
zesdaagse en
dan de zevende
dag een
noodzakelijke
rustpauze vragen
maar levenslang
kijken en in die
tijd vergelijken
of de expressie
van leven echt
alles heeft gegeven
geen beeld
maar wel in
het leven staan
met interacties
vol emoties op
topsnelheid gaan
een actiemodel
zijn tijd ver vooruit
met bliksemde ogen
en een lach waarna
de hemel voor
eventjes is gesloten
Mystiek van hiernaast
rustig draaiden
dromen je ogen
naar binnen
ontspanden spieren
in je gelaat tot een
vredig resultaat
nog krampte er
onrust waar de
balans zich nog
niet goed heeft
gezet naar het
feest in je geest
in later praten
vertelde je waar
jij was geweest
de deur van
hiernaast stond
uitnodigend open
jij bent naar binnen
gegaan in het toch al
bekende gebied
maar er hing een
andere mystiek door
vreemde contacten
het was niet eigen
maar zonder dreigend
te zijn voelde jij
je daar niet welkom
zij draaiden wereld en
waarheid een halve slag om
Vuur van de zon
in donkerrood
warmde zich de
eeuwenoude stenen
muur met het
vuur van de zon
met kruimels
cement had zich
het minuscule leven
al jaren verwend in
krenterige symbiose
zij kende de kleur
van seizoenen wist dat
wind met stormachtige
vlagen haar bloempjes
tot toekomst zouden maken
jij hebt met de wallen
gesproken en stukjes
geschiedenis opgedoken
uit hun lange reeks contacten
met vreemde passanten
zij hebben weet van
vele generatie die met
hun handen verbanden
uit hun gezamenlijk dna
hebben blootgelegd
sinds ervaringen ook
3d gezien kunnen worden
zijn holografische
geschiedschrijvingen de
goudmijn van de eeuw
Het ogenspel
nog lang
zweemde de lach
rond je mond
toen jij met de
kleine had gedold
vuistjes met
vingertjes bolrond
onderstreepten
ook met de
mond zijn plezier
het ogenspel was
fenomenaal snel
joeg de hoogste
tonen onverwacht
in jullie lach
om dan rustig
uit te golven en
te wachten op de
volgende vloed die
nog veel hoger moet
Jouw lach
je hebt het
leven gewogen
negatieve lijnen
verbogen om
in balans te blijven
kende het peilloos
diepe ravijn
voelde de greep van
verwurging nabij
in uitzichtloze tijden
tussen het werk
van je handen en
de blikken in je
ogen heb jij liefde
gegeven in mededogen
het heeft je gesterkt
de rug gerecht
jouw aanpak was
uiterst subtiel voelde
zo grandioos echt
het was jouw lach
die ons de weg
heeft bereid met het
perspectief wij hebben
elkaar eindeloos lief
Vrouwelijkheid
ik zag
in je lach
het kloppen
van je hart
lippen welfden
in rood de
kracht die jij
van binnen had
gebogen lijnen
verfijnden de
intensiteit van de
liefde die jij gaf
in het zwoel
van je ogen ben
ik voor jou tot in
het stof gekropen
niet onderdanig
maar vol adoratie
van jouw lieftallige
vrouwelijkheid
De kleur van steen
ze keek
om zich heen
zag een wereld
vol onbekenden
zelfs de kleur
van steen wilde
zich niet meer
aan haar kennen
ook beweging
had zijn natuurlijke
souplesse verloren
in een afacies
samenspel brak
de realiteit in
slecht passende
stukken uiteen
ooit hadden
kleur en geur
in harmonische
balans met de tijd
het bestaan van
talloze generaties
vorm en inhoud
kunnen geven
was leven
ingedaald om er
evolutionaire
volmaaktheid
aan te geven maar
de ego's zijn ontspoord
uit synchrone liefde
alleen nemen scoort
De scenes
nietszeggende
woorden laten
we gaan wij kunnen
elkaar verstaan
over en weer
begrijpen zonder
misverstand in
lichaamstaal
toch spiegelen
wij niet op
hetzelfde gebeuren
vergelijkbaar verdriet
het raken zit
in de diepste
contacten die
herinneringen maken
in het toentertijd
beleven is onze
referentiematrix
goeddeels geschreven
juist uit die
kaders spelen wij
elkaar beelden toe
de scenes zeggen genoeg
Vage woorden
wind lispelt
vage woorden
door het schaarse blad
zij zijn nog
uitverkoren om de
boodschapper te horen
als dadelijk ook op de
schoongeveegde grond
de mededeling komt
jij lacht en ziet
takken driftig zwiepen
in hun schrijverij
net als het blad horen
zij er in samenspraak
ook helemaal bij
ik zie jou de stammen
met liefde omarmen
voor gezamenlijke hugs
de winter moet nog
komen maar jouw warmte
belooft hen al mooie dromen
Jouw gratie
in de lieftallige
boog die jouw oog
beschreef als een
hoela hoep voelde
jij je eindeloos goed
in de cirkel
van bewegend
verlangen weet
jouw gratie zich
nooit gevangen
wat uitdagend leek
bleek een tot in de
puntjes geregisseerd
spel van kan ze het niet
of lukt het haar wel
waar souplesse
overheerst zal jij toch
eens de bocht niet
kunnen houden omdat
ooit snelheid triomfeert
Het gezonde kleurtje
ik voelde jouw
vingers langs mijn
huid glijden de
kleine stops in
het even verwijlen
voor intensiever contact
je volgde
de wegen van
wind en de zon
raakte reacties
die bruinend
gezondheid gaven
ogenschijnlijk
bleek de verdediging
goed maar onder de
huid verscheen de
kleine sproet zij
hoorden daar niet thuis
de schraalheid
van wind en
heldere luchten
brachten de zomer aan
huis maar alleen met
een goed beschermde huid
Rood verbonden
jij hebt met
subtiele hand en
lange armbeweging
geluiden aan
elkaar gevlochten
met een rode
draad als toon
daaromheen
vibreerden golven
rapten teksten
hun akkoorden
vloekten dissonanten
in een straattaal
die hier niet hoorde
in de veelheid van
muziek knoopten
losse einden snel weer
hun begin in eindeloze
mantra's en repeterende
refreinen aan de weer
rood verbonden draad
Buigzaam
vaak heb jij
de aarde gekust
maar ik heb je
nooit zien breken
buigzaam onder
storm en lieve lust
want iedereen
mocht alles weten
je groeide naar
een knipogende zon
maar hebt je afkomst
nooit verloochend
jij was meer dan
mijn rots in de branding
ik strandde dan ook
in hemelse verwachting
Het zee blauw
waar jij
ook ging
er hing altijd
een frisse
bloemetjesgeur
waarbij jouw
lach de letters
vormden van
kleur en geslacht
die deze geur gaf
significant was
de kleur die ook
overeenkwam met
die van je ogen in
het zee blauw beloven