Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Een alles verterend vuur
is de kudde niet
het ultieme feest
voor de simpele van geest
of is de stal
de schuilkerk van het heden
waar opstand wordt beleden
acties worden voorbereid
in het wollig niemandsland zonder
enige morele verantwoordelijkheid
bij zwarte schapen lichten ogen op
door een alles verterend vuur
zij kennen plaats en wachten op het uur
de herder is gevallen in het veld
honden zijn al opgesloten
de kudde wordt geschoren en geteld
In poëtisch schrift
ik heb de bron gevonden
ben ineens verlicht
ken alle inns en outs van
morgenstonden in poëtisch schrift
dans op wolken
speel met zon en maan
schemer zacht met kleuren
als mensen slapen gaan
eindelijk zie ik
als ik naar iets kijk
voel een warme bezieling
in dagelijkse werkelijkheid
los zand is nu gebonden
door water uit de bron
aarde wordt weer vruchtbaar
zoals zij ooit begon
Het leven beleven
ik leef in dit leven
het is mooi
om je eigen gedachten
te hebben
die je creatief maken
om mooie dingen te
schrijven
ik ben heel blij met
mijn gedachten
die mij zijn geschonken
en mij gedichten
en verhaaltjes laat schrijven
ik hoop er mensen blij
mee te maken.
ik vind het ook leuk om
jullie gedichten te lezen
die uit jullie gedachten-
wereld komen.
het leven is dan mooi!
Gedachten
gedachten komen en gaan
zomaar in ons hoofd
ja dat hebben we
voor op de dieren
dat we kunnen denken
denken over het leven
wat het voor ons in petto heeft
gedachten zijn een prachtgave
veel gedachten blijven ons bij
en geven ons grote vreugde
ook wel verdriet
gedachten kunnen leiden
tot genezing en ons positief maken
gedachten delen met gelijkgestemden
is helemaal mooi
het verrijkt de geest
gedachten is een mooi
kleinood!
Het volksdansen
volksdansen was
mijn grote hobby
ik deed het vol vuur
het dansen was zo mooi
zo vol spirit
de dansen waren uit
allerlei landen
van spanje tot israël
goed om met elkaar
in de kring te dansen
ik heb het jaren gedaan
en nu ben ik oud
en volksdansen we op de stoel
we zijn niet meer zo vlot ter been
we hebben een leuke leidster
het is leuk om te doen
mooi om dat nog
op oude leeftijd te doen.
In het licht van boven
nog kraakt de trap
als ik de hemel bestijg
is het weerspannigheid of
zijn het zaken die ik liever verzwijg
het leven heeft cadeaus gegeven
met hun opsmuk ben ik blij
maar in het licht van boven
verkleuren zij al snel tot snuisterij
toch kom ik niet
met lege handen aan
mijn naam op aarde blijft
gewoon onder de gedichten staan
Het leven beleven
het leven beleven
overkomt ons
iedere dag
hoe zal de dag
van morgen zijn
dat weten we nog niet
toch maken wij ons
er een voorstelling van
wij hopen op een blijde dag
dat is de wens van ons
wensen worden vaak vervuld.
een blijde dag
met vriendelijke mensen
daar hopen wij op!
en zullen we
een nieuwe dag beleven.
Suggestief massief
verschrikt kijk je op
als er glas breekt
en schoonheid verscherft
in het raken van de grond
je ziet in een flits
transparantheid verdwijnen
voelt meteen de pijnen
van het dramatisch gemis
het was kunst
in zijn fragielste vormen
suggestief massief vulde
de ruimte met bijna niets
ook de basis is gespleten
toch vormen zij een nieuw begin
van weer zelfstandig leven waarbij
helderheid al in de genen is verweven
Tovert met handen
ik heb je gezien
in vergelijk
kleine dingen geijkt
waar in jij
zo op mij lijkt
een subtiele beweging
als schaduw van blik
jouw ogen
zien het gebeuren
handen zijn er eerder dan ik
je lach is spontaan
maar ik hoor je gedachten
al snel verder gaan
in het raken van snaren
om de aandacht te bewaren
je speelt in een wereld
die jij nog kunt maken
tovert met handen
het spel dat wij helaas
al lang hebben verlaten
Mijn toeverlaat
wij zijn wel losgekomen
van oordeel en idee
hebben standpunten ingenomen
de zweverigheid viel mee
toch met beide voeten
stevig op de grond gebleven
in een wereld die uitgaat
van een andere kijk op leven
in het volgen van elkaar
deelden wij voortdurend steun
toch was jij mijn toeverlaat
die als vrouw haar mannetje staat
In jouw stilte
ik zie je staan
een monument van kracht
je voeten in het water
geen rimpeling
verzacht standvastigheid
nu en ook niet later
jij vlagt
banieren eerlijkheid
zonder knieval aan de tijd
eindelijk gaan zij
weer samen lopen
transparantie doet ons hopen
jij brugt het overleg
verbindt de woorden
die in jouw stilte zijn gezegd
Kleurt het leven fel
ik heb met kleuren getracht
de kracht van leegte te breken
het is me niet gelukt
wel heb ik ruimte geschapen
door grenzen te verleggen
maar het onpeilbare bleef bestaan
die ruimte hebben wij gevuld
met een levenslange competentiestrijd
en het ontwikkelen van engelengeduld
ik zie de vuren doven
uit naamloos diepe kloven
sluipt langzaam donker dichterbij
nog is het licht
en kleurt het leven fel maar
leegte krijgt steeds meer gezicht
Een prijskaartje
wij zijn de zorg
voor de medemens vergeten
participatie wordt nu voorgeschreven
hebben aan alles
een prijskaartje gehangen
om het bestaan economischer te vangen
wij zien geen ogen meer
maar vraag en aanbod
blikken haastig heen en weer
verdwenen is arbeid met plezier
targets tools en kennis
bepalen nu de rendementen hier
norm en waarden zijn passé
want geld maakt alles goed
alleen het medemenselijke is zoek
Met plaat en grammofoon
ik ben terug gegaan
naar jaren die vergeten bleken
heb ze muzikaal weer kleur gegeven
met plaat en grammofoon
wat geruis en kleine krassen
die naadloos in herinnering passen
voel de emoties weer komen
van avonden vol drank en dromen
verhitte gezichten in vreemde flash backs
waar zijn ze gebleven
die toen trouw zworen op het leven
van bohemien en kunstenaar
de plaat is blijven hangen
vervangen door een bandje en cd
maar het intens bestaan maakten wij mee
Het donkert
het donkert
in handen die de wereld
met vrede omvatten
waar eens
muren water een
droge doortocht gaven
spoelt de tijd
met donderend geraas
herinneringen naar realiteit
weer leven zij met
bekende gezichten als vreemden
terwijl zij als kind samen speelden
nu als vijand die
elkaar het land betwisten
dat hun vaders ooit deelden
Een dubbelleven
het is niet zo
dat ik de dood
iedere morgen
in de ogen kijk
wel begeleidt hij me
als trouwe toeverlaat
die omstandigheden tekent
kleurt waar het om gaat
in rust en mijmering
deelt hij de monoloog
een schaduw die in verfijning
de lichtintensiteit vergroot
mocht hem ooit ontmoeten
gelukkig in afscheid weer groeten
wij leiden een dubbelleven
alleen hij heeft een vriend weg te geven
Op verre vlucht
vlieg maar
pak de vrijheid van lucht
ga op verre vlucht
je kijkt me aan
ik zie je denken
terwijl jij daar blijft staan
heb je hand gepakt
we zijn gegaan
in afscheid nemen
op woorden
zijn we weggedreven
keken nog heel even om
twee mensjes liepen daar
maar hun geesten waren vrij
onbelemmerd vlogen wij
Wanhopig blij
ik raak je aan
met zon en wind
jij bent mijn spinselkind
heb je ooit
met bloemen gekleed
op het eerste lentefeest
nu zomer je
al in volwassen bruin
speelt het liefst nog in de tuin
met zand en water in je element
geen prater maar de doener
die anderen met haar kunst verwent
jouw wereld zijn de dagen
in een al vergeten maatschappij
je lach en leven maken mij wanhopig blij
Schaduw als bestaan
ik heb mijn tanden
stukgebeten op de tijd
in een vlaag van haat en nijd
het heeft niet mogen baten
in wrok kijk ik nu om
door de gaten die gevallen zijn
verrafelde mijn leven
ging kapot aan onderhuids venijn
waar ik schaduw als bestaan zag
donkerden de mooie jaren
uit zicht omdat ik dacht dat licht
niet voor mij was weggelegd
spelend met frivoliteit en lach
mocht ik mijn leven niet vullen
alleen mijn dromen konden
dat intense verlangen nooit verhullen
in dit gebeuren is geen schuld
toch doet het iedere keer
weer pijn dat groei en bloei verloren zijn
door een leven lang beoefenen van geduld
Het roestige weerbarstig zijn
er zit traagheid in de tijd
het roestige weerbarstig zijn
kraakt en piept een
al reeds lang vervlogen lied
niets gaat meer gesmeerd
norm en waarden worden
vluchtig aangeleerd
in honger naar succes
stress en haast
jagen op seconden in
het krakkemikkige contact
op oog en hand wordt niet gewacht
pas als het opwinden is afgelopen
omdat de veren zijn gebroken
herkent de dag zijn vierentwintig uur
slaat de klok het levenslied weer puur