Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Te oud
ze heeft geprobeerd te leven
toen de zon geen warmte
meer gaf..
haar lichaam steenkoud was
elke dag (ook haar hart)
waar ze te oud was voor hem
met vijf en twintig jaren.
nu wil ze naar een plek zonder
angst, verdriet en pijn
niets weten van hen samen
geen herinneringen meer aan
toen , gelukkig en verliefd...
waar liefde bedrog is geworden
daar wil ze niet meer zijn
Verdriet
Verdriet is niet fijn
Maar hoort zo bij het leven
Verdriet heb ik om jou
dat je zo lang weg blijft
ik heb je nodig
lieveling
waarom kom je niet nu
en laat me zo alleen
Ik weet dat ik het mag voelen
Het gaat niet goed met mij
haatgevoelens, ik ben verdrietig
en bijna nooit meer blij
Anderen zeggen het niet
maar ik weet dat ze het zo bedoelen
dat wat ik echt denk
dat ik dat echt mag voelen
Hun reacties doen me pijn
‘mij uit hun leven laten verdwijnen'
geeft geen fijn gevoel
ik word triestig
en dat elke dag opnieuw
ik word het moe
Ze zeggen het niet recht in mijn gezicht
maar ik weet het wel
het is al jaren zo
dat mensen mij haten
en dat is ook zo naar mij gericht
En wat nog het ergste is
ik denk het ook over mijzelf
geliefd zijn door anderen
zoals het als kind was
is iets dat ik erg mis
******************************
Iedereen verwijdert me van Facebook.
Iedere keer ik dat merk ... Komt er zo'n haatgevoel bij mij op.
Want b.v. iemand uit mijn klas, die ook niet echt sociaal is en weinig contacten heeft, laten ze wel staan ... :(
En dan is dat nog (hoofd)opvoeding !!!
Het zal altijd een gedachte blijven
De gedachte zal er altijd zijn
het denken aan de pijn
die je jezelf geven kan ...
je eigen huid verminken
snijden, krassen, krabben
het hoort er allemaal bij
En de gedachte blijft ...
Al kan je er los van geraken
altijd zal er het plan in je hoofd zijn
te automutileren
je verlossen van de pijn
de gedachte zal altijd blijvend zijn ...
Ook al je het overwonnen
tot zegt een stem soms in je hoofd
“ik wil snijden, ik wil me helpen verlossen van psychisch leed”
en die gedachte, zal nooit worden verdoofd ...
Kinderen
Wat was het fijn
onze kindertijd
geen zorgen
geen psychische pijn
Spelen met vrienden en vriendinnen
op kamp gaan
heimwee
het klinkt bekend in onze oren
Overal begeleid bij worden
graag gezien worden
een gevoel van gemis komt bij mij op
Zulke kinderen te zien
Ze zijn op vakantie
op bivak
voor enkele dagen
kleine kinderen toch ...
Heimwee overspoelt mijn ziel
wou dat ik weer kind kon zijn
dan was ik gelukkig
door iedereen graag gezien
en had mijn hart geen pijn
Je bent overstuur
Met je vuisten tegen de muur
sla je hard
je bent overstuur
Je huilt, je schreeuwt
niemand kan je troosten
niemand kan dicht bij je komen
met je vuisten in de aanval
Je laat van je horen
de hele straat heeft je gehoord
het liefst
had je jezelf en de anderen
al lang uitgemoord
Het gaat niet met je
teveel verdriet in je hart
het leven heeft je teveel pijn gedaan
nu zie je het enkel zwart
Met je vuisten slaan tegen de muur
en het huilen die erbij komt kijken
je bent overstuur
je kan niet ophouden
dat zal in de komende uren
nog wel blijken
Jij hebt mij kapot gemaakt
Soms denk ik, waarom?
Waarom dit allemaal zou kunnen gebeuren.
Waarom deed je het me aan?
Ik had je niks misdaan.
Ineens,
krijg ik spijt, spijt, allemaal voor jou.
Omdat ik nog steeds van je hou.
Diep van binnen. Een deel van m'n hart is van jou.
Maar ik krijg geen enkel stuk, geen stuk, van jouw hart.
Laat me vallen als een baksteen.
Een baksteen is hard.
Maar toch viel het in duizend stukjes.
Jij hebt me kapot gemaakt. Maar ik hou nog van jou.
Zoveel, een deel van m'n hart is helemaal van jou.
Maar ik kan het nog steeds niet geloven.
Wat jij me aandeed doet niemand.
Hoe jij mij gebruikte, deed pijn. Heel veel.
Daar ben ik kapot gesprongen.
Kapot gesprongen van de pijn.
Ik weende,treurde, allemaal voor jou.
Moest ik dat wel doen?
Sorry, ik kan je nooit meer vergeven,
want dit heeft me echt geraakt, deze fout is gewoon niet te vergeven.
Laat mij nu met rust.
Alstublieft, dit is de enige manier om jou te vergeten.
Maar na al die foutjes hou ik nog steeds van jou. Ik weet niet waarom.
Maar ga nu alstublieft weg.
Zo krijg ik je uit mijn gedachten.
Dank u, voor alles wat je me aandeed.
Maar, dag. En hopelijk niet tot later.
Tranen laten gaan
mijn ogen vallen dicht, ik moet slapen gaan.
maar dan opeens, komt toch die ene traan.
toch die ene traan, die ik niet moest laten.
die ik gewoon beter weg kon praten.
maar ik ben toch alleen.
er is nu toch niemand om me heen.
de volgende dag, ben je weer sterk.
en kan je weer aan het werk.
alleen kijk uit, je begint weer vanaf voor af aan.
en dan lig je straks weer, en laat je je tranen gaan.
Masker..
Mijn masker, mijn veiligheid.
Niemand komt het te weten,
wat er is met deze meid.
Ik draag mijn masker dagelijks
en hoop dat niemand iets ziet.
Wat er zich achter het masker verschuilt...
een hoop ellende en verdriet.
Houden van
Soms verwacht je
weer de wonderen
en vaak dooft dan
weer het licht
dan rollen weer de tranen
zo over je gezicht
Maar toch is er steeds
dat vlammetje
dat daar stilletjes in
je hoopt
dat het ooit eens aan
zal wakkeren
en dat van die zachte liefde droomt
Huilen
Als ik jou hoor huilen,
heb ik verdriet,
want ik wil je troosten.
Hoe? Dat weer ik even niet.
Als ik jou hoor zuchten,
voel ik bijna je pijn,
want ik wil je helpen,
misschien door dichtbij je te zijn.
Tranen
In de stilte van mijn dromen,
fluister ik heel zacht je naam...
Misschien kan je het horen,
als het vallen van een traan,
Die is zachtheid is verweven,
tot een parel van verdriet.
Waar de stilte is verdwenen
toen de traan mijn hart verliet
Parels uit het hart
doorbreekt mijn gefluister.
Laat de liefde van mijn tranen
mijn verdriet zijn,
In het duister...
Achter mijn glimlach.
wat er achter m'n glimlach zit, dat zie je niet.
maar het is slecht, pijn en doet veel verdriet.
ik probeer altijd maar sterk te zijn.
het lukt me ook, alleen het voelt niet fijn.
als ik even alleen ben, lukt het me niet meer.
huilen, pijn en verdriet, elke keer weer.
wat er achter m'n glimlach zit, dat zie je niet.
maar het is slecht, pijn en doet veel verdriet.
Dat verdriet ken ik
verdriet van binnen.
verdriet van buiten.
verdriet voor iemand die het niet verdient.
vedriet voor iemand die je pijn hebt gedaan.
verdriet om eigenlijk helemaal niks, maar toch heel veel.
dat verdriet ken ik ja.
Pijn en verdriet
Krasje, Krasje, Krasje,
Snel het schaartje terug in m'n tasje.
Het is veel bloed,
En toch geeft het me moed.
Het is weer ruzie,
En dan komt het schaartje weer boven.
Krasje, Krasje, Krasje,
Ik beland ooit wel in het ziekenhuis.
Levend begraven
Rennend door het leven
Voor iets op de vlucht
Maar mijn lichaam gaat 't opgeven
Daar ben ik me van bewust
Toch blijf ik maar rennen
Ver weg van het verdriet
Tranen niet te remmen
Maar niemand die het ziet
Uitgeput van het vechten
Leun ik tegen de rand van verliezen
Het gaat steeds slechter
En nu moet ik kiezen
Met roodbehuilde ogen
Ga ik de wereld tegemoet
Waarom werd er zo gelogen
Dit komt nooit meer goed
Jij maakte me volwassen
In 1 klap was mijn jeugd voorbij
Nu moet ik ermee leven
Dat is te zwaar voor mij
Ik blijf maar doordraven
En zet het masker op van vreugd
Maar ondertussen word ik levend begraven
Onder mijn afgenomen jeugd!
Tranen
tranen van geluk of toch van verdriet.
niemand die het ziet.
altijd maar je tranen verschuilen achter je lach.
totdat ik je in werkelijkheid zag.
verdriet is niet slecht, het doet alleen heel erg pijn.
en het is dan nog moeilijk om gelukkig te zijn.
Voor altijd is verleden tijd
Jij, mijn beste vriend
Voor altijd
Niemand die er tussen kon
Dat was een feit
Je wist alles van mij
Toch respecteerde je wie ik was
De ene ruzie na de ander
We vergaten alles
alles was opgelost
Tot jij over mij ging tweeten
En vergat wie ik was
Ik vocht voor jou
En toch was het over en voorbij
Die mooie tijd
Ik heb altijd stress in het leven
Ik heb altijd stress in het leven
Wereldberoemd in de Benelux als Dichter Presentator en Dj
Maar ik kan amper eten en drinken mijn zakken zijn leeg
Het enige is de aandacht wat over bleef
Zoveel fans, zoveel aandacht, zoveel luisteraars,
zoveel internet hits, zoveel mensen die mijn teksten lezen
Maar ik kan financieel amper leven
Ik heb altijd stress in het leven
Ze zien mij nog steeds als een beroepscrimineel
Ze dwingen mij weer om het verkeerde pad om te gaan
Als ze het willen kunnen ze het krijgen
Ik blijf niet langer zwijgen
Ik heb altijd stress in het leven
Ze moeten mij een keer gaan betalen
Want iedereen weet wie ik ben
Hoe het veranderde door 'zij'
Al jaren lag ik goed in de groep.
Af en toe wel eens ruzie, maar dat heeft iedereen wel.
In het eerste middelbaar was het ook weer fijn.
In het tweede ging het ook goed.
Toffe vriendinnen, we deden veel samen.
Maar plots zorgde 'zij' ervoor dat alles veranderde.
'Zij' was een zeer goede vriendin todat ze alles afpakte.
'Zij' maakte me kapot en zette de klas tegen me op.
Sindsien is er veel veranderd in mijn leven.