Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Waarom
Waarom,
Waarom doe jij mensen zoveel pijn.
Waarom doe jij mensen zoveel verdriet.
Waarom maak je mensen kapot.
Waarom he waarom krijg ik jou niet uit mijn hoofd.
Wie zorgt er dan voor die rust in mijn hoofd.
Waarom krijg ik geen teken meer van jou. .
Of kom ik je niet tegen.
Het lot heeft besloten
Ga door met je leven
Bitch!!!
Tranen
De sluwheid waarmee je de kamer binnensluipt
en me helemaal overweldigt met een gevoel
van over-emotie
Je beschermende muur die langzaam afbrokkelt
op de seconde waarop je beseft
waar het op staat
Wanneer je eeuwige lach verdwijnt
als sneeuw voor de zon
Het gevoel van oneindige leegte medogenloos
wordt volgepropt met
een dosis water van de kostbaarste soort,
overloopt op de plaats waar je ogen zitten
Normaal
Normaal gesproken,
Vol goede moed en zin,
Met een lach op m'n gezicht,
Ga ik de training in,
Maar niets is meer normaal,
Alles door elkaar,
Met jullie er weer bij,
Was het maar niet waar,
Ik ben niet zomaar weggegaan,
Alles heeft een doel,
Maar blijkbaar begrijpen ze niet,
Hoe ik met echt voel,
Jammer dat het zo gaat,
Ik wil dit liever niet,
Maar wat kan ik doen?
Het doet veel verdriet.
In mijn ogen
Alleen jij leest mijn ogen,
De pijn ver binnen in mij,
Jij kan mijn tranen drogen,
Maar ook jij maakt me niet blij,
Ik draag zoveel pijn mee,
Maar bij jou kan ik best vrolijk zijn,
Samen, wij met z`n twee,
Toch voel ik steeds die snijdende pijn,
Jij weet dat ik niet mezelf ben,
Maar durft het niet te vragen,
Hoewel ik alles steeds ontken,
Durft de gok niet te wagen,
Bang om al mijn verdriet te kennen,
Te weten wat mij zo`n pijn heeft gedaan,
Wil er liever hard voor wegrennen,
Je wilt niet weten wat ik moest doorstaan,
Maar in mijn ogen lees je erg veel,
Je voelt mijn pijn en verdriet,
Je weet dat ik steeds een ander speel,
Maar weten wil je het niet,
Ik ga door
Van binnen is het weer leeg,
In mijn hoofd weer eens te vol,
Weer een traan die ik weg veeg,
Mijn hoofd slaat opnieuw op hol,
Ik wil zoveel kwijt,
Tegelijk voel ik niets,
Het komt met de tijd,
Pijnlijk, dat is zoiets,
Ik mis steeds opnieuw de mensen,
Die vrienden meenden te zijn,
Misschien heb ik te veel wensen,
Maar dit doet echt heel veel pijn,
In mij weer een felle steek,
Alles loopt dwars door elkaar,
Ik ben helemaal van streek,
Was dit alles maar niet waar,
Ik voel me zo ontzettend verlaten,
Ik voel me zo erg bang,
Kon ik alles maar ver achterlaten,
Ik zie maar één uitgang,
Maar die neem ik echt niet,
Daar mag ik niet heen,
Ook al heb ik verdriet,
Ook al ben ik alleen,
Ik draai me nu meteen om,
Lach het leven te gemoed,
Doe wat je niet laten kan,
Doe wat je altijd graag doet,
Ik moet,
Ik ga,
DOOR!
Niemand
De dagen dat ik leef, zijn de dagen dat ik faal.
De glimlach die ik geef,
zijn duizende tranen van binnen.
De hoeveelheid dat ik om de wereld geef,
is de hoeveelheid haat aan mezelf.
Iedere stap die ik zet is fout.
Niemand die van me houdt.
Niemand die me aardig vind.
Niemand die mijn tranen ziet.
Wonden
hoeveel ellende kan je doorstaan
hoeveel rampen en tegenslagen
hoeveel leed kan je verdragen
hoe dapper moet je kunnen zijn
om geen mens te laten merken
dat je hart breekt van de pijn
hoeveel dromen moet je nog laten varen
hoe sterk moet je op je benen staan
om je zelfvertrouwen te bewaren
en je niet totaal te laten gaan
hoeveel tranen moet je nog laten vloeien
voor dat de allerdiepste wond heelt.
De dood
de dood
maakt mensen bang
mij schrikt het niet af
het betekent voor mij veel meer
dan angst alleen
het betekent de redding
uit mijn lijden...
Het juiste pad
mijn ziel doolt rond
langs een zwart pad
ze ziet haar vrienden staan
ze wuiven
niemand valt mijn ziel nog lastig
ze koos voor het juiste pad
dat pijnlijke pad
bracht haar hier...
Hoeveel?
Hoeveel tranen moet ik nog laten vloeien,
hoeveel pijn moet ik nog doorstaan?
Totdat mijn littekens zijn geheeld
en ik samen met hem verder kan gaan.
Hoeveel dagen moet ik nog aftellen,
hoeveel weken, maanden, zonder hem zijn?
Totdat mijn verdriet stopt
en ik niet meer leef met de pijn.
Hoeveel tegenslagen moet ik nog begrijpen,
hoeveel verdriet kan ik eigelijk nog aan?
Totdat ik mijn doelen heb bereikt,
en kan zeggen, het is me gelukt, ik heb het gedaan.
Het verdriet in mijn hart
Wonden in mijn hart helen moeilijk.
Littekens in mijn hart die er al zo lang zijn.
De vragen die door mijn hoofd gaan.
De lach die zich samenvoegt met een traan.
Iedereen die me ziet als een vrolijk meisje.
Een meisje die sterk is.
Een meisje die veel lacht.
Een meisje met een grote mond.
Maar kijk eens dieper in mijn ogen.
Want wat er in staat is niet gelogen.
Mijn ogen spreken de waarheid.
Mijn lach is voor de schijn.
Het meisje van vroeger
Een meisje kijkend in een spiegel
In haar ogen schuilt verdriet
Een lach op haar gezicht
Maar dat zegt niet genoeg
Wanneer iemand in haar ogen kijkt
Kunnen ze de pijn en het verdriet zien
Ze lijkt sterk sterker dan ieder ander
Maar de waarheid zit daar ver vandaan
Al 3 jaar leeft ze in een grote donkere wereld
Een wereld waar ze bang is
Bang voor de mensen om haar heen
De mensen die zo hard zijn en haar pijn doen
Ze heeft een eigen karakter gecreëerd
Maar het is niet haar echte karakter
In haar hart is ze gevoelig en gekwetst
Maar ze is bang, bang dat er misbruik van wordt gemaakt
Ze weet dat er een handleiding bij haar nodig is
En dat maakt haar verdrietig
Het liefst wilt ze tegen iedereen dat lieve meisje zijn
Dat lieve meisje wat in haar hart zit
Maar er zijn zoveel wonden aan haar gegeven
Er zijn zoveel littekens blijven staan
Elk woord heeft haar pijn gedaan
En voor die pijn is ze bang
Wanneer ze naar foto's van vroeger kijkt
Stromen tranen over haar gezicht
Ze ziet een meisje wat van zichzelf houdt
Een meisje wat niet inzag dat haar hart ook kwetsbaar was
Jezelf zijn
soms,
alleen op je kamer.
zonder drinken, zonder water.
je zelf willen uithongeren.
soms,
je ziet het niet meer zitten.
je problemen lijken klitten.
die niet meer uit elkaar te halen zijn.
soms,
't wordt je te veel,
wat is het verschil, leven of dood?
't maakt niet meer uit.
soms,
wordt het allemaal zo erg.
't liefst spring je van een berg,
weg van de problemen, weg van de pijn.
soms,
wil je 't liefst gewoon jezelf zijn.
Schaam je
schaam je, diep van binnen.
schaam je, denk na.
schaam je, denk aan de zinnen
die je zei recht in m'n face.
schaam je, je hebt me geraakt.
je hebt m'n hartje kapot gemaakt.
schaam je, doe dit niet weer.
want zonder vertrouwen is er geen leven meer.
Wat heeft het voor zin?
Wat heeft het voor een zin om weer te moeten vechten.
Te vechten tegen al het verdriet.
Mijn grote liefde die ben ik verloren.
Al een lange tijd.
Mijn steun en toe verlaat ben ik kwijt.
Mijn familie is kapot.
Geen nut om door te moeten gaan.
Ik ben weer aan het denken
aan hoe ik het toen redde.
Wat moet ik nu doen?
Verdriet
Lachen, lachen
Heel de tijd ben je aan het lachen
Van binnen voel ik pijn,
van buiten lijkt alles fijn
Lachen, lachen
Ik voel me gebroken van verdriet en pijn
Lachen doe ik voor het leven,
voor die mensen om mij heen.
Maar wanneer
Wanneer ziet iemand een keer mijn verdriet
Mensen kennen alleen de buiten kant,
maar kijken nooit naar de ware persoon die er binnen zit.
Soms...
Soms maak ik dingen stuk,
zonder dat ik het wil
Ik ben dan zo gefrustreerd,
niemand die hoort dat ik gil
Soms beloof ik teveel,
ik kom ze na maar telaat
Ik ben dan een leugenaar,
niemand die bij me staat
Soms wil ik niet meer leven,
niet meer in dit verdriet
Ik ben dan zo breekbaar,
maar niemand die het ziet
Onzichtbaar
Ik wil niet meer onzichtbaar zijn,
ik kan er gewoon niet meer tegen
Ik kan niet leven in deze pijn,
elke dag hetzelde liedje, telkens weer
Zie je nou niet wat je doet?!
Je doet me pijn, telkens weer!
Laat me gewoon zijn wie ik ben,
ookal ben ik anders dan iedereen
Jij bent diegene die mijn leven vergalt,
terwijl je me niet eens van binnen kent!
Waarom moest jij gaan?
Waarom moest jij gaan?
en zie je me nu niet meer staan?
De pijn die jij achterliet
die vergeet ik niet
Ik voel me alleen
want jij bent niet meer om mij heen
Nu ben ik je kwijt
Maar ik heb geen spijt
Vergeven doe ik niet
ook al verdrink ik in mijn verdriet
Kapot!!
Kapot ben ik,
Kapot van dit leven,
Van alles er om heen,
Is er niet een leven te leen?
Dat beter is dan thuis..
T’ is gewoon niet meer gezellig in huis!
Hoe moet ik ze dit nu aantonen?
Moeten zij naar mij toe komen?
Zal ik naar hen toe gaan?
Al die vragen…
Wat moet je er mee?
Je kunt ze vergeten,
Je kunt ze bewaren,
Maar wat heb je er nou aan
als ze toch niet kan beantwoorden?