Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Geschokt
zij scherpte
haar woorden met
opgekropte emoties
bijtend veegde ze
de vloer met
hun argumenten aan
zij konden haar
verbale uitbarsting
niet goed verdragen
weg was het
overleg dat nog
redelijkheden droeg
maar hier ging
in korte spanne tijds
het hek van de dam
zij draaiden zich om
vluchtten uit wolken
pure agressie
liepen geschokt
naar het warmend
licht van de zon
Heerlijk spontaan
jij hebt er
altijd slag
van gehad
de lucht net
even anders
te kleuren met
jouw warmte
waar dagen
geen gezicht
leken te krijgen
kon jij hun ogen
weer met een
lichte sprankeling
lief laten kijken
dan vonkte het
flitsten lachjes
in een spel van
kleine grapjes
naar elkaar
werd samen weer
heerlijk spontaan
Een liefhebbende hand
jij wist mijn
huid te raken
met plooien en
rimpels te praten
over geboorte
leven en dood
in lichtjes bewegen
kleurde tijd een
warm onderscheid in
diverse lagen door
hun reacties op
dagelijkse vragen
nog is de souplesse
groot maar vaste
gewoonten en tradities
hebben de plooien
dieper gemaakt tot
onoverbrugbare kloven
waarvan alleen een
liefhebbende hand
de taal nog kan
lezen en door oogcontact
de geruststelling kan
geven van samen weten
Een lief entree
je keek me aan
de glimlach brak
het kwetsbaar ogenblik
waarop wij nog niet
hadden besloten
hoe verder te gaan
de toegestoken hand
een lief entree
je nam me mee
om tijd te winnen
voor het garen dat jij
dacht te spinnen
waarmee jij de klus
wilde klaren van
weer opnieuw beginnen
jij spon vals
verdikte de draad
tot de helft van de maat
waaraan zelfs bij het
weven nooit een lang
bestaan werd gegeven
Het andere land
ik kende
de betovering
door je ogen
jij raakte
diep in mij
het andere land
waar wij ooit
verliefd hebben gelopen
uren hand in hand
voelde de magie
die om je hing
als een gouden ring
waar alles anders
was door de bijzondere
uitstraling die jij het gaf
jij hebt mij nog het
meest verrast door het
mysterie dat jijzelf was
in je lach
sprankelden eeuwen
intens plezier
de warmte die je
overbracht had een
andere kleur dan hier
jij hebt alle liefde
uit een paradijselijk verleden
meegenomen naar ons heden
Herfstbuiige regenbogen
ik proefde
in onze laatste
kus nog de
paradijselijke lust
van het afscheid nemen
weer zoende jij
de zomerhitte
dichterbij terwijl
ik al oogstte langs
herfstbuiige regenbogen
nostalgisch trokken
warme avonden voorbij
waarin handen verlangden
naar geluidloze ontdekkende
gesprekken over intimiteit
wij genoten van
rust en tijd in deze
mooiste zomer van de eeuw
alweer lang geleden met
nu een zeer onrustig heden
Hartverwarmende muziek
jij zong
de muziek
van het leven
waarin
woorden verhaalden
over liefde en leed
jouw tonen
konden daar kleurend
vorm aan geven
het diepste
verdriet in de
donkere bassen
het ijle geluk
van subtiel
fonkelende kristallen
zelfs de vlagen
van wind kwamen
om hun teksten vragen
gedragen door
het vlammende
schijnen van vuur
dit donkere uur was
mijn favoriet met jouw
hartverwarmende muziek
Je schitterende lach
jij hebt
je altijd met
kleur gekleed
in je
eerste naturel
was je een beeld
later kwamen
de nuances waarin
je ook kon dansen
soms iets
wijder in het vel
dat beviel je wel
er waren
zonnecontrasten die
schitterend bij je pasten
soms een
tikkeltje gewaagd
pikant was de grote vraag
veel accenten heb jij
gegeven aan de accessoires
die je hebt meegekregen
haren ogen
en je schitterende lach
maakten alles feilloos af
je bent altijd
puur natuur gebleven
jij de liefde van mijn leven
Galactisch model
nog is het
galactisch model
in tact gebleven
ondanks de foutjes
die zichtbaar worden
na het weven
de kanten blijven
wat rafelig en de
print verdampt zijn inkt
hoogpolig houdt
al lang de vrieskou
niet meer vast
winden waaien water
over land waarvan
kusten zijn gestrand
en wij die aan
de basis staan zien
dit met lede ogen aan
leiders hebben helaas
andere prioriteiten zij blijven
zich ten koste van verrijken
Het groen struweel
zij ranken
niet meer in
de speelsheid
van lente
bloeien geen
bloemen maar
bladeren vormloos
in het voorjaarsboek
de spirit
is weg en de
flow aan kleuren
en geuren verleden tijd
de hemelbestormende
power naar ruimte
en licht is slechts een flits
vergeleken met vroeger
dat is wat ik mis
in samen zijn en het
ontbreken van meerwaarde
doet ongelooflijk veel pijn
kijk om je heen
waar is de veelheid
van leven gebleven in
en bij het groen struweel
Manifesteren
ik heb het
leven gezien
in komen zijn
en weer gaan
het heeft
altijd bestaan
alleen we hadden
er geen ogen voor
wij wilden
groter zijn
dan we ooit
zouden denken
onderzochten alles
om het een
etiket en plaats
te kunnen schenken
benoemden sterren
om het oneindig
universum met
begrijpen te bevolken
maar nu kijkend
naar de hemel kan ik
eindelijk de energie
van alle harten volgen
in hun levendig
pulseren om de
grootsheid van de
schepping te manifesteren
Het manifest
ik wiegde mee
met de vlammen
van het vuurtje hoop
zag het manifest
gestalte krijgen in
oplaaiende hitte
golvend nam
geestdrift bezit
van alle mensen
hoger dan ooit
wakkerden emoties als
liefde en vertrouwen aan
om toch de aarde
nog klaar te maken voor
zijn nieuwe ijstijdenloop
de gevolgen van
vervuiling en brandschatting
zoveel mogelijk te wissen
natuur weer de juiste
sporen te geven om de
evolutie genen niet te missen
het manifest van
dit kantelhartenjaar ligt
al helemaal voor u klaar
waar wij verdwijnen
zullen ooit weer paradijsjes
verschijnen met onze ziel
Stukjes dood
ik wieg mee
met de vlammen
van mijn klein
vuurtje hoop dat
ik gesprokkeld
heb uit gevonden
stukjes dood
om me heen
zij waren
al verloren
hun groei gestopt
door structureel
tekort aan
continuïteit die
in het leven van
de soorten snijdt
diversiteit is
al geminiseerd
door economische
belangen waarbij
de mens zichzelf
met hoofdprijzen
al heel ruim
heeft behangen
maar de rekeningen
kwamen razend snel
klimaat en natuur
corresponderen
alleen nog in hun
gang naar de hel
de mens kijkt toe en
denkt we zien het wel
Brekend
we doken
hadden genoeg
aan de lucht
in elkaars ogen
met handen vast
weerstonden we
de opwaartse kracht
van het water
door de
snelheid die
we samen naar
de diepte maakten
het was
nog licht maar
het zicht nam
zienderogen af
we keken
elkaar aan
brekend zijn wij
naar boven gegaan
een oneindige klim
die met pijn als
bevrijding ons weer
lucht heeft gegeven
hoe diep wij ook
zijn gegaan we kunnen
nu van elkaar in het
volste vertrouwen op aan
Het stille sterven
waar aarde ooit
de blauw groene
parel in ons stukje
heelal mocht zijn
is dat festijn nu
helaas verdwenen
al decennia lang
verbleken de kleuren
in het gebeuren van
het stille sterven dat
wij in vervuiling onze
kinderen laten erven
waar eens de
cirkel helend
gesloten was
breken lijnen zien
we elkaar voedende
relaties snel verdwijnen
onherstelbaar is
het fijnmazige
levensnet gebroken
zijn tijdsporen verlopen
geen gerangeer de rails
bestaan al lang niet meer
Geen lucht
adem
kwam binnen
maar gaf mij
geen lucht
ik paniekte
in nog dieper
en sneller zuchten
zonder soelaas
alleen in
ontspanning
bleef ik mijn
angsten de baas
voelde
mijn hart
als een bonk
zonder kracht
wist van
lekkages
dotteren stands
en defibrilleren
ook dat als dit
voorbij zou gaan
ik het leven opnieuw
mocht proberen
Lachjes krulden
geuren prikkelden
stemmen rumoerden
jij zat daar aan
het tafeltje in een
zee van stille rust
zacht kabbelden
woorden over het blad
sierlijke handen
ritueelden verbanden
van lief samen zijn
lachjes krulden
verborgen met
onuitgesproken plezier
in het uur zonder zorgen
door aangenaam vertier
plots vlaagde de wind
kwamen uniformen dichtbij
klonk er paniek in
luid geschreeuwde bevelen
sloop chaos ijskoud voorbij
in opluchting haalde
ieder zacht adem
keerde de stemming terug
maar de rust was gedaan
hoogste tijd om naar huis te gaan
Een miraculeus treffen
verrast lachen
je ogen
warme energie
straalt je
gezicht intense
blijdschap
als ik je
totaal onverwacht
weer kan zien
een gebeuren
waar toeval de
hand in had
plaats en tijd
coördineerde tot
een miraculeus treffen
er was niets
meer te zeggen
in dankbaarheid
wij raakten
maakten de wereld
voor heel even rijk
Ludieke stappen
ik weet dat
jij geen rood
sprookje bent
maar het kapje
staat je zo goed
past heerlijk
op je olijke snoet
brengt de wild
piekende haren
weer tot bedaren
speels dans je
door het land met
de ludieke stappen
van het bijdehandje
dat straalt wie ze is
ook zonder prins
en het witte paard
heb jij je eigen slot
de ophaalbrug is
nog steeds niet kapot
Flits van geluk
zij zwaait
vurige strepen in
ontbindende energie
fragmenteert waar
eens harmonie
heeft geregeerd
samenspel is
voorbij chaos wordt
het nieuwe vrij
nog steeds
vitaliseert jouw
spanning de sfeer
is liefde
een knetterend
raken in ontladen
waar leiding
ontbreekt zet
charisma de streep
is volgen vertrouwd
omdat er altijd
iemand van je houdt
want jij omvat
met je universele blik
de flits van geluk