Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Met woord en handen
ik vraag je wie jij bent
je kijkt me aan
alsof je vuur ziet branden
legt mij uit met woord en handen
dat jij een mens bent net als ik
na een barre tocht door vele landen
dat je hier bent om te leven
zonder honger angst of pijn
hoopt dat er een plaats zal zijn
ogen kijken vol verwachten
een kleine grote vent
wees welkom fijn dat jij er bent
Met plaat en grammofoon
ik ben terug gegaan
naar jaren die vergeten bleken
heb ze muzikaal weer kleur gegeven
met plaat en grammofoon
wat geruis en kleine krassen
die naadloos in herinnering passen
voel de emoties weer komen
van avonden vol drank en dromen
verhitte gezichten in vreemde flash backs
waar zijn ze gebleven
die toen trouw zworen op het leven
van bohemien en kunstenaar
de plaat is blijven hangen
vervangen door een bandje en cd
maar het intens bestaan maakten wij mee
Het donkert
het donkert
in handen die de wereld
met vrede omvatten
waar eens
muren water een
droge doortocht gaven
spoelt de tijd
met donderend geraas
herinneringen naar realiteit
weer leven zij met
bekende gezichten als vreemden
terwijl zij als kind samen speelden
nu als vijand die
elkaar het land betwisten
dat hun vaders ooit deelden
Jij keerde in
ik zag je ogen gaan
wegdrijven naar een verte
zonder mijn bestaan
jij keerde in
ging naar het begin
van rust en stilte
vroeger ben ik
met je meegegaan
jou volgend in verstaan
maar jij loste op
ik verdwaalde in nevels
die niet de mijne waren
altijd ben jij terug gekeerd
maar ik ben voorbereid
ooit raak jij jezelf ook kwijt
Nooit wil ik u kwijt
nooit wil ik u kwijt
ik krijg er maar niet
genoeg over u te schrijven
u bent mijn komen en gaan
bij u is het veilig
rozen pluk ik voor u
zo bewonder ik u
het is rustig in mij geworden
daar dank ik u voor
u bent mijn grote voorbeeld.
lieve vader,
blijf altijd bij ons!
Ik ben blij
ik ben blij
dat ik je ken
je bent ook zo lief
steeds geef je me moed
als ik het niet meer zie zitten
je gezicht straalt
ik kan je niet missen
je maakt me gelukkig
ik ben blij
altijd blij iets van je te horen
je brengt bloemen in mijn hart
je bent het helemaal
ik ben blij dat ik je mag kennen.
In de kleur van jouw ogen
mag ik met schuim
de golven krullen
van de grijsgroene zee
ongenaakbare bergen
zachtjes afkammen tot
een geel glooiend geheel
waar boven ik speel
met het wit van wolken
in een zomers blauwe lucht
zo samen liggend
in het groen van gras
met bloemen die ik je gaf
maak ik de wereld
die ik al jarenlang zag
in de kleur van jouw ogen
De kling en het graf
weer wapperen banieren
gedoopt in bloed
hun wellustig lied
schreeuwen de torens
in lange uithalen de
honger naar nog meer gebied
het rigide polariseren
onder druk van geweren
werkt tot het ultimatum barst
in de opmars naar macht
worden vrouwen en kinderen
meedogenloos wreed omgebracht
zij treden in sporen die
de mens lang heeft gemeden
leiden naar de kling en het graf
Dood of leven zoals zij
wij dwalen weer
dit keer niet om
voedsel te vergaren
we zijn onszelf kwijt
kunnen slechts volgen of
gaan voor de nieuwste hype
vrijheid is vergeven
met die verantwoordelijkheden
willen wij niet leven
nog mogen wij geloven
in alles van hierboven
maar het IS komt dichterbij
zij dwingen jou en mij
om alles op te geven
het is dood of leven zoals zij
Het ijle wit
nooit botsen wolken
zij komen en gaan
groeien aan of lossen op
in eigen stroming
trekken zij voorbij
hun vormen lijken vrij
toch spelen zij het spel
van kleur en zwaartekracht
de onderkanten donkeren nacht
terwijl het ijle wit zich
stralend baadt in het laatste licht
voordat de zon ten onder gaat
Still love you
Zo graag had ik jou al mijn liefde gegeven.
Zoveel jaren heb ik om jou geven
Nooit heb ik íets bewezen.
Zo bang om worden afgewezen.
Maar het blijkt dat je ook van me houdt...
Maar nu is het te laat.
Want voor ons beiden staat er iemand paraat.
Maar nu ben je mijn broer voor het leven.
Heel mijn leven zal ik om je geven.
Ik zal je altijd steunen als het nodig is.
Ookal heb je het soms eens mis.
Ons heelal
jij straalt
kleurt licht
in hemelse vormen
je lach
geeft sterren
een plaats in de ruimte
in je ogen
hangen nevels uit
de eerste scheppingsdagen
zij vragen
de schoonheid van
ons heelal levend uit te dragen
Onafscheidelijk
ik speel met mijn pop
de kop kapot
het lijf zonder kapok
zij voelt wie ik ben
omdat zij mijn jeugd
en leven heeft gekend
is totaal versleten
van alles weten
heeft mij altijd gespaard
nooit ben ik dat vergeten
streel het gehavende lijf
bij haar kon ik echt alles kwijt
zij is nog dezelfde gebleven
onafscheidelijk zijn wij
vergroeid tot altijd samen leven
Dwaalde in herinnering
ik dwaalde in herinnering
waar donker dreigend
en schaduw tastbaar was
weer hoorde ik de stap
en vage woorden alsof
er iemand naar beneden ging
het kraken van de trap
verraadde hoe ver hij
van mij verwijderd was
er viel een gat van ongewis
gevuld met beelden
waarvan ik het bestaan niet wist
zij raakten mij met
klamme vingers van de tocht
en kou die uit de vloer optrok
ik opende gordijnen
liet zon naar binnen schijnen
maar de angst bleef bij me
In draai en bewegen
jouw dans
rijgt stukjes stilte aaneen
haalt uit geluid zachte tonen
in draai en bewegen
komen vorm en ritme tot leven
als melodieuze lichaamstaal
jij nodigt uit
met handen en voeten
in een sierlijk begroeten
als parels stralen je ogen
tijdens ons zwevend gaan
ik danste als schaduw achter je aan
Spelen met vlinders
jij hebt weer die
hypnotiserende blik in je ogen
lacht zacht met een klokkend geluid
de melodie trekt aan
in de spannende akkoorden
van nog niet gezegde woorden
lichtjes neurie je
bij het sierlijke gaan van je handen
die spelen met vlinders
liefjes leg je ze neer
spreidt tere vleugels en opent
hun kleur in de ondergaande zon
we schemeren zomers loom
ik ben weerloos in extase
jouw hypnose is meer dan een droom
Een dubbelleven
het is niet zo
dat ik de dood
iedere morgen
in de ogen kijk
wel begeleidt hij me
als trouwe toeverlaat
die omstandigheden tekent
kleurt waar het om gaat
in rust en mijmering
deelt hij de monoloog
een schaduw die in verfijning
de lichtintensiteit vergroot
mocht hem ooit ontmoeten
gelukkig in afscheid weer groeten
wij leiden een dubbelleven
alleen hij heeft een vriend weg te geven
Op verre vlucht
vlieg maar
pak de vrijheid van lucht
ga op verre vlucht
je kijkt me aan
ik zie je denken
terwijl jij daar blijft staan
heb je hand gepakt
we zijn gegaan
in afscheid nemen
op woorden
zijn we weggedreven
keken nog heel even om
twee mensjes liepen daar
maar hun geesten waren vrij
onbelemmerd vlogen wij
Wanhopig blij
ik raak je aan
met zon en wind
jij bent mijn spinselkind
heb je ooit
met bloemen gekleed
op het eerste lentefeest
nu zomer je
al in volwassen bruin
speelt het liefst nog in de tuin
met zand en water in je element
geen prater maar de doener
die anderen met haar kunst verwent
jouw wereld zijn de dagen
in een al vergeten maatschappij
je lach en leven maken mij wanhopig blij
In het strooien van je as
weer zag ik
in het strooien van je as
de mooiste momenten uit je leven
de zon had hen kleur gegeven
in de wind danste jij beelden
die ons tot op vandaag zijn bij gebleven
de bladeren ruisten net als toen
in je wuiven gaf jij ons een warme zoen
alsof je wist dat het geen afscheid was
wij hebben je meegenomen
omdat jij ons bestaan bent voorgegaan
met raad en daad nog altijd bij ons staat
op de foto's kijk je blij
je bent en blijft een steun en toeverlaat
ook voor anderen maar voor mij speciaal