Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Je slanke hals
ik zal
vogels laten
stijgen om met
mijn blik nog
verder langs
je slanke hals
te kunnen reiken
gras zal in
het prille groenen
je schoenen
overbodig maken
om je voeten
heerlijk zacht te
kunnen raken
jij kent
als kind de
wind die danst
door je haar
waar zon het
blond in lichte
krullen draait
ik weet dat jij
vroegtijdig
lente lacht bij
het smelten
van de sneeuw
maar ook dat ik
toen al zomer dacht
Witgewassen
het knetterde
vonkte siste
en sliste
verschoot
door spanning
ontbloot
er lichtte
magie rond je
donkere handen
in dit samenspel
van warme lijnen
kruisten krachten
waar jij met
voeten aardde
vergruisden machten
de resterende
energie van
het oude jaar
in de spektakel
overgang door
vuur knal en vlam
wordt magie
blank geboren
uit restanten zwart
voor een
mooie witgewassen
start van het jaar
De sigaret
ik inhaleer
en hallucineer
ik zie mijn pijn
en dat doet zeer
ik zucht
en vlucht
naar een plek
en vind mijn rust
ik blaas uit
kijk vooruit
ik tik af
sigaret brand uit
het as
verbrand mijn karkas
ik wil blijven kijken
maar ik loop vast
Het mannenrecht
zij hebben
alles al gehad
kale rotsen
uit het rif langs
wiens uitlopers
duinen wandelen
gedragen door een
verschroeiende wind
onder een heldere
maan uit de duizend
en een nachten
in het emotie volle
verwachten van
de fata morganes
in de groene rust van
de koele binnenplaats
waar het
geroezemoes van
de bazaar niet meer
te horen is en
alleen de scherpste
melanges uit de
kruidentuinen nog
net te ruiken zijn
in deze bijzondere
mêlee heeft
het mannenrecht
zijn lichtgekleurde
tint gekregen door
het bloed van
generaties leven
in nemen en geven
waar karakteristiek
perspectieven plooit
looit zon een
tanige huid waarin
van ogen vol passie
in lange nachten
vurige hartstocht
is te verwachten
Hectische virtueel
nog zag ik
vaag haar hand
als in doorzichtig
glas wuifde zij
heel transparant
het charmante
afscheid nemen
verguldde nog
het zeer abrupte
terug moeten treden
er was geen
plaats voor haar
in het snel
wisselende
hectisch virtueel
de techniek
was haar al te veel
op het blauwe ego
toneel waar mono de
dood was van de dialoog
zij werd breekbaar
in haar oplichtende
contouren die ons
niet echt meer
wisten te ontroeren
Kanker
jij hebt de pijnen
ervaren van verdrogende
boombast en de oogst
van leeg gele aren
zag hoe klei
scheurde tot een
rafelig patroon in
uitgewoonde beddingen
voelde hoe
verlammende angst
brekend krampte in een
al zwaar geteisterde wereld
ongezien zijn de
natuurgebeurens van
een al zwaar uit het lood
geslagen stervend bestaan
geen incidenten
maar de kringen
lopen niet meer in
close harmony zingen
schade lijkt beperkt
maar kanker vreet met
al zijn tumoren door als
een alles verscheurend beest
Muzikaal vernuft
jij hebt
met lichte druk
en later pure
hartstocht
lucht in buizen
gedwongen
hun volumes
zijn op diverse
scherptes
gestoten die
tonen floten op
verschillend niveau
pas later kwam
de moederpomp
die buizen van
verschillende
materialen vulden
in onderscheidenheid
trompetten en
bazuinen kenden
het orgel als hun
vadertoon samen
in fuga's op moeders
lucht een muzikaal vernuft
Parelde de eerste lach
zij kierde
het nieuwe licht
in een oogopslag
vol verbazing
door een vrijwel
eerst ontmoeten
in wederzijds
begroeten wordt
behoedzaam getast
juist het oude
bleek geen last
in solide kracht
snel parelde
de eerste lach
door een lucht
die eindelijk
schoner dan zijn
schepping was
waar somber
stoffig en vervuild
het milieu regeerde
is het tij uiteindelijk
ondanks alle scepsis
ten goede aan het keren
nieuw elan trekt
regenbogen in nooit
geziene kleuren bloemen
bloeien historische geuren
de verwondering voorbij
voelt de mens zich vrij
Verliezend verleden
het donkert
buiten een
stilaan verwachten
nog schuifelen
mens en dier naar
een schuilplaats hier
sommige hebben
al zicht op heden
in verliezend verleden
maar als tekens
niet liegen en sterren
nooit bedriegen
zal een geboorte
de vervulling van een
belofte zijn uit de schrift
te midden van hen
door de volkstelling
op drift is dit zo beschikt
warm beschut gras
vermoeide herdersbenen
door de hoederse pas
sterrenlichten zijn
van ver gekomen het
kind beëindigt alle dromen
Auragolven
ik zag
hoe zij in passeren
de kleine auragolven
van ieder activeerde
kleuren lichtten op
werden warmer en feller
in het uitkristalliseren
van de persoonlijkheid
haar bel van energie
raakte niet leeg
pulseerde steeds heftiger
in samen beleven
vitaliteit vonkte
ruiste en bruiste
geestdriftig werd
nieuw elan geboren
stralende ogen
in uitverkoren blikken
die het schitterend gekleurde
ego toonden van het nieuwe ikke
Culturele fine fleur
haar woorden
kenden enkel muziek
in alle tonen en maten
wist zij steeds de
juiste snaren te raken
waar spreken
nog inhoudelijk
overkomt door
beperkingen van
stem tong en mond
zijn haar melodieën
adembenemend
wisselend in klank en
kleur aansluitend bij
de culturele fine fleur
het is genietend delen
niet een op een maar
heel subtiel met velen
aan de hand genomen
in een wereld vol dromen
Geen woorden
Als je zoveel te zeggen hebt
maar woorden je mond niet verlaten
wil ik alles tegen je zeggen
maar ik kan niet meer praten
Misschien dat ik fluister of schreeuw
alles om te zeggen dat ik je mis
liep ik mijn mond opeens voorbij
en zei ik de woorden voor ik het wist
Ik hou van je en ik luister
de dagen dat ik alleen denk aan jou
is misschien niet het goede woord
voor wat ik willen zeggen zou
Ik bedoel het niet kort af, stom of raar
dat ik verbrijzel over woorden
misschien schrijf ik wel een liedje
maar jij leest geen akkoorden.
Ogen grijs
je blonde haren
wuiven op het
zingen van de wind
weerbarstig licht
hoogblond het kuifje
boven alles uit
je voorhoofd
glanst de diep
bruine zomer kleur
samen met het zwart
omrande ogen grijs
geef jij je schoonheid prijs
je rankt nog steeds
als het speelse kind
dat alles prachtig vindt
lacht speels en blij
op een eindeloos strand
van schoon gewassen zand
geen sneeuw en ijs met kerst
waar dagen lengen met dromen
over een al gespreid zomerbed
Tredmolens voorbij
ik liet mijn
donkere stappen gaan
bleef zelf staan
in onthutsend duister
de tredmolens voorbij
voelde vrij van
dwangmatig koersen
zonder roergangerszweep
het eerste licht
markeerde kanten
die zicht gaven op een
eindeloos verdwijnpunt
ik ervaarde diepte
in een voorheen
draaiende wereld
als een tollend plat vlak
licht loos heeft tijd
alle dimensies met
voeten getreden en
van heden de spil gemaakt
zonder perspectief
ben ik verloren geraakt
tot ik zwart heb gekraakt
door niet uit te stappen
Kip met de gouden eieren
ik sta te liften aan de snelweg naar mijn ziel,
simpelweg omdat de oude ik me niet meer beviel,
in mijn eigen gecreëerde nepwereld was ik koning te rijk
maar de persoon in de spiegel is niet diegene op wie ik lijk
alles was nep, vriendschappen gekocht
maar dan zonder ze te kopen
ik besef ik moet deze weg alleen belopen
speelde verstoppertje.
maar had niet eens door dat niemand me nog zocht
de weg is eenzaam en verlaten
niemand komt langszij, niemand om tegen te praten.
de kip met de gouden eieren is inmiddels geslacht en opgegeten
en langzaam vervolg ik mijn eigen pad pad
mijn trots goed ingepakt tot ik weer trots kan zijn
want nu is mijn leven weer echt; en alleen de mijn
bepaal ik voortaan zelf wie ik als mijn vrienden kies,
en wie mijn echte vriendschap waard kunnen zijn
en wie ik ben zal ik nooit meer vergeten
zodat ik mezelf ook nooit meer kwijt raak
en mezelf nooit meer verlies zeker te weten.
Als een engel
Hoorde al vaker dat engelen bestaan,
afkomstig van een wereld hier nu ver vandaan
Gevallen kwamen zij op aarde,
niet wetend dat ze een groot geheim bewaarde
Zo geheim dat ze het zelf niet eens wisten
een mensenleven voor t hunne aan zag,
en een engelenbestaan niet eens miste,
verdriet en pijn lieten ze verdwijnen door een lach
Geheel onopgemerkt bleven de engelen niet,
want soms was er iemand,
die zag wat de engel niet meer zag, of kon zien
Zij waren immers meer mens, dan engel geworden, misschien.
Astraal verbinden
sierlijk glinsterend
domineert de
glazen engel al
jarenlang onze kerst
haar voeten stralen
sterrenlicht uit
het verre heelal
naar krib en stal
het evenement is al
eeuwen onveranderd
maar de sleet heeft
nu een slachtoffer geëist
de engel is in
duizend flitsen gebroken
vervlogen naar van waar
hij ooit gekomen is
de stal oogt koud
en oud heeft in het licht
van felle bronnen zijn
charme nog niet hervonden
wij missen het
astraal verbinden van
wat van hoog komt en
als kind nog moet beginnen
Stilteverhalen
nooit heb ik
magie uit je
vingers zien stromen
voelde wel een
lichte trance als we
in het bos liepen
te midden van
stilteverhalen alsof
geesten ook overdag sliepen
je voelde langs de
groene vleug van het mos
als plaats voor leven
situeerde een
illustere samenkomst
om de nodige info te geven
activeerde en
wiste netwerken
van bomen en struiken
inspecteerde fuiken
bij vennen en duikers
controleerde de vangst
nog voelde magie
menselijk in droom
en slaapverwantschap
mystieke lucht
proefde al veel ijler
zonder body als verwijler
ongrijpbaar en niet te
duiden in aannames als
stenen verzuilde vitaliteit
waar massa flitste ons
met het weerlicht belichtte
van totale onwetendheid
ook jij had dan dat vage
onbereikbaar roerloos in
niet aanspreekbare vlagen
Tegenspel
een rollercoaster
aan emoties ging
voorbij in je blik toen
ik zei we gaan spelen
de spanning van
winnen of verliezen
maakt je blij door
tegenspel te geven
ik heb vertrouwen
in eigen vaardigheden
zo heb ik mijn grote
verliezen altijd gemeden
jij bent gespind op
de toevallige zaken
die maken dat jij vaak
tot winst kunt geraken
van manipulaties
hebben wij geen kaas
gegeten willen er
ook niets van weten
een ontspannen gooi
met een losse zwaai
geeft aan de steen
zijn eigen ultieme draai
spanning is toegenomen
tot het hoogste explosief
wie wordt de winnaar
en wie neemt zo zijn verlies
Je voetstuk
ze lacht
licht smalend
draait zij haar
hoofd naar mij
zegt dralend
op lijzige toon
doe niet zo mal
natuurlijk weet
jij al hoe ik
over jou denk
wat ik van je vind
heb je voetstuk
gepoetst en gepolijst
ja af en toe gekust
nog zijn al
jouw talenten
niet ontdekt
dagelijks glinstert
er een nieuwe
steen aan de kroon
die jouw genen heeft
alles wat jij
aanstraalt komt in
een hoger bioritme
waarbij liefde en
warmte de stemming
maken die mensen
intiem kunnen raken