Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Valse strikken
mag ik jouw
zachte warmte
van het wiegen
als medicijn
tegen pijn van
liegen en bedrog
de volledige
overgave van een
niet te dragen last
die alles blokkeert
wat misschien
ooit van waarde was
in samen
spinnen wij
de stukjes wol
selecteren op kleur
van het patroon
dat heling belooft
maken alle
draden die ooit
gebondenheid
leken te geven
uit hun setting van
valse strikken los
om opnieuw
in alle eerlijkheid
het samen weer
met schering en
inslag van alle
liefde te proberen
Het hoopje plezier
zacht bijna
onhoorbaar
zweefden je
woorden langs
haar lach
die in het
vertolken van
klinkers het
grootste
genoegen had
waar ademen
nog de melodie
bepaalde
begonnen
gebaren het
ritme te steunen
van een nog
lang niet helder
uitgebalanceerde
lichaamstaal
lief is het
hoopje plezier
dat zingt
met haar ogen
dwingt tot
close harmony
omdat zij
totaal in de
ban van jouw
stem is geraakt
Bol gepramd
rood bewoog
de spraakwaterval
van hoog naar beneden
nooit even stil en
tevreden over het
spraakmakend heden
hoog opgezeild
klapperden oren
steevast verleden tijd
strengden ogen
de te volgen route
zonder mededogen
het boegbeeld
sneed bol gepramd
regelmatig de zelfkant
pas toen ik
je kuste verstomde
jouw vocale energie
met stilte aan het roer
begonnen we het aanleggen
omdat jij niets kon zeggen
D e vale bron
je kristallen
lichten warm op in
hun gebroken stralen
uit de vale bron
van de winterzon
ontluiken alle kleuren
in een transparant
ontmoeten met
steenkoude sneeuw
uitgesponnen
hebben zij elkaar
aan het licht geregen
de plak is kakelvers
voor speelse vormen
een ware zegen
nog dekken zij lief
de wereld af maar in
de krakende vorst
vallen zij in scherp
glas heel onverwacht
als ijspegels van het dak
Tumultueus passeren
al spinnend
heb jij je weer
laten zien op
illustere plaatsen
als schim of
waaiend doek
maar zeker
nooit herkenbaar
alleen als het
echt moet
een vage
dwarreling die
de ooghoek
voor even vulde
bij nader inzien
alles weer
snel verhulde
zonder dat er
vingers op
werden gelegd
je raasde vol
geluid voorbij
in tumultueus
passeren
beschadigde je
zo her en der
een spiegelruit
waarvan barsten
scherven weer
als gift erfden
nog is het
niet voorbij
zijn haast
maakt plaats
voor een
volgende zucht
want in een
cyclisch vacuüm
komt wind
nooit tot rust
Gebruikte woorden
je hebt mij
alles laten zien
soms teveel misschien
leerde mij kijken
in samen reikten wij
naar verbondenheid
die in horen
het begrijpen haalde
uit gebruikte woorden
ieder eigen
taal en kleuren die
karakters lokaal geurden
langs de weg gezeten
overspoelde ons het
uiterst gastvrije leven
juist voor de hekken
van de ommuurde kaste
wachtte ons het vasten
het grote onderscheid
tussen arm en rijk
maakt met wapens macht
zij die daarmee vrijt
heeft voor armen
geen interesse en tijd
Aanstekelijkheid
geluiden
gaan nooit weg
verspreiden zich
ijlen na in een
lichter dan luchtlaag
net als
jouw lach die
kleuren bloeit
de wereld aanlicht
met haar schoonheid
die warmte deelt
in aanstekelijkheid
de mens verblijdt
in een van binnen
heerlijk doen gloeien
zo stromen
levensenergieën die
het lijf doen dromen van
spectaculaire zaken die de
wereld nog zullen verbazen
Vriendendaad
ik volg je
ogen in jouw
rondgang
op ontvangst
de kleine
knippers
zijn echt van
groot belang
gesprekjes
van wat letters
in woorden
zonder zin
de vreemde
is erbij en nog
onwetend zo
midden in de kring
onschuld
prevaleert
ook dit keer
zonder escaleren
jij bloeit
stralend lachen
om het bereikte
goede resultaat
zoekt handen in
warm benadrukken
van deze lieve
vriendendaad
Haar verschijnen
wat als
de aarde
invalide wordt
rolstoelt
zonder pad of
planetaire baan
zomaar de
ruimte in zal gaan
zonder vang- of internet
zijn database
op hol zal slaan
gegevens naar de maan
alles heeft
een eigen schaal
de menselijke als normaal
maar ook in groot
en klein zullen er
extremen komen
bizarder dan een
invalide wereld ooit
zal kunnen dromen
toch zal zij nog altijd
menselijke trekjes
in haar verschijnen tonen
Lentegevoel
warm was
de aarde
die zwart rulde
toen jij de
potten vulde
met lentegevoel
je lach
omhulde
scheutig de
eerste groene
krullen in het al
spruitend gewas
je kende
hun kleuren
rook bijna
de geuren in
het planten van
de blauwe druif
zo waren
de jaren maar
dit keer zal
het anders zijn
met de pijn van een
nieuwe geboorte
in een lerend
proces zullen
jouw handen en
woorden wegen
zoeken naar groei in een
fantastische lentebloei
Ik raakte je
ik raakte je
in jouw vlucht
mocht even
aandacht vragen
bleef bij je
hangen voor
een heerlijk
lange zucht
waarin tijd
woorden schreef
die nu nog
in mijn geest
te lezen zijn
waarvan de
emoties voor
altijd bij me blijven
het was de
eerste zucht in
het nieuwe leven
dat jou is gegeven
om ook randjes
zo te maken
dat niemand
eraan blijft haken
Driftig wippend
ik was vandaag
te lang in het
witte walhalla
met bestudeerde
haast passeert
drukbezig elkaar
doktersjas op de
nonchalante toer
stethoscoop en snoer
paardenstaartjes
driftig wippend de knot
zich moeizaam schikkend
het uniforme heeft
gelukkig afgedaan
accessoires geven naam
schoeisel heeft nog
een persoonlijk touch de
zweedse klomp is een must
Geheime datingspel
waar het
gebaar altijd
zo sierlijk was
hapert nu de
gratie van een
ronde waterpas
altijd goed gestylt
tot in een laatst
bewegen werd jou
de hoge graad
van majesteitelijk
met eer gegeven
joyeus in een
verblindende
vitaliteit stralen
ogen en verbiedt
je lach nog altijd
donkere depressiviteit
zonder woorden
kaatsen blikken
ondeugend snel
zij zijn van routiniers
in het al eeuwenoud
geheime datingspel
Haar losse hand
zij drift
zonder gewicht
op de wind
beweegt als
een vogel
in glijvlucht
haar lach
tekent zon
op het strand
kleurt zonder
schaduw een
witte golvenrand
waar gedachten
dwarrelen uit
haar losse hand
ook zij deelt
de database
die schepping heet
kent de momenten
van loaden tussen
cloud en heet zand
Skandeerden fel haar naam
nog hield zij
hun blik gevangen
maar als in een
vertraagde film bleef
hun glimlach hangen
onzekerheid was
al bereikt in de
discontinuïteit van
het anders zo bekende
en soepele protocol
angst lag op de loer
in de ongecontroleerde
decibellen die in de
menigte al bezig waren
koppen te snellen
toen nam zij met
ferme armzwaaien
het gareel weer in
handen liet paniek
in loze ruimte stranden
de adrenaline boost
had geestdriftig
stimulerend werk gedaan
zij zuchtten opgelucht
scandeerden fel haar naam
Teleurstelling
zacht klonk
de teleurstelling
in haar stem
handen waaierden
nog mogelijkheden in
een vertwijfeld pogen
nog was de
weerstand niet gebroken
na het verloren spel
begrijpen was er
altijd wel maar overgave
was niet te dragen
toch zal ze ooit
slagen al moet ze
daarvoor dwars door de hel
Beelden
zij voelde in
stenen haar
eigen genen uit
een eerder bestaan
zag landschappen
in het terloopse gaan
onder vluchten
vol kleurrijke luchten
in de warmte van
thuis was er het
ceremonieel groeten
in eindeloos ontmoeten
waarin samen
ervaren waarheen
de stroom van de tijd
ons toen heeft geleid
in tal van talen
verstond babel al
onze verhalen in beelden
die wij konden delen
Zonder levenspijn
je streelde
het blond
gaf een lach
aan hun mond
ving de
blikken van
al die ikken
in de dop
jij speelde
verdeelde
heerste zonder
dissonant
want in hun
vertrouwen op
jou was geen angst
die benauwde
ieder gaf
open en lief
wie hij was
wat zij deed
of had zonder
enig vergelijk
omdat samen
verschillen vergat
idyllisch
de sfeer die
er was zij gaven
zoveel meer in
deze magische
momenten van
intens samenzijn
zonder levenspijn
In nabeeld
zij had
lichtjes in
haar ogen die
nooit leken te doven
in nabeeld
gloeiden en ons
mateloos boeiden
omdat zij ze had
nog hoorde
je deuren
en de treden
van de grote trap
je dacht dat zij
beneden was
ging in controle
zachtjes kijken
maar er gaf
niemand thuis
in dit huis dat
toch zo eigen was
weer boven
zat zij voor
te lezen voelde
jij het warme bed
ze lachte toen
haar ogen keken
het voelde goed om
een geheim te delen
Verbondenheid
jij hebt
de uren
laten stuiten
van binnen
naar buiten
om er ook
nog frisse
lucht en
gezondheid
in te sluiten
gevuld met
creatief
recht uit
het hart in
dansen en
samen zingen
waarbij wij
met verstand
op de nullijn
gaan beginnen
verbondenheid
is manifest
in het geheel
van spelen
er zijn geen
losse delen in
de duurzame
energetische
selfsupporting
die schepping heet