Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Uit liefdes onbekende
ik zag
hoe je lach
jouw wimpers
ondeugend krulden
rook de vleugjes
parfum die
je aangename
verschijning omhulden
je stem zong
in eigen melodie
het lied waarin tonen
samen verkenden
zonder woorden
raakten snaren
de diepste emoties
uit liefdes onbekende
ik kwam in de ban
van jouw magische
krachten waar hemel
op ons lag te wachten
De ideeen tuin
ik ben even
weggeweest naar
het gedachtenland
waar alles van
mijn hand geboren is
in de ideeën tuin
heb ik gestruind
tussen de hypes
en trends die nog
moeten komen
geen vage dromen
maar volop in
ontwikkeling van
virtueel hebbeding tot
lieveling van de media
heb alles zien
ontstaan maar ook
het teloorgaan van
talenten door
jaloezie en pesterij
weer terug keek ik
naar mijn wat bleekjes
evenbeeld en nee geen
geest in die werelden
ben ik echt even geweest
Vlammende pracht
ooit zal jij
in de compositie
van ieder schilderij
de dagen van
je leven lezen
kleuren bekijken
die de zon aan
jouw doeken in
vorm en combinatie
heeft meegegeven
weer in de
stemming raken die
het mogelijk maakte
om in hoog tempo zoveel
moois neer te zetten
ook toen
heeft jouw
innerlijke kracht in je
gulle lach alles al
gegeven wat je had
nog is de verf
niet droog om goed
af te lakken maar geniet
van de vlammende pracht
die jij de wereld al bracht
Stilzwijgend ja
als jij mij
de hand geeft
voel ik de
sterke arm
hoe krachten
samen gaan
in fysieke
omstrengeling
geesten zich
samensmeltend
richten op hetgeen
waar zij voor zwichten
zo kunnen wij
power genereren
om ook het nieuwste
uit te proberen
met een
stilzwijgend ja
de wegen te gaan
die heling beloven
zegen komt
van boven maar
beneden wordt in
herstel de klus geklaard
Bizarre dromen
zij wist
even niet
waar haar
verdriet
gebleven was
grote ogen
zochten de
omgeving af
proberend of
de puzzel paste
nog wilden
woorden niet
komen in dit
samenspel van
bizarre dromen
chaos loerde
van alle kanten
hysterie brandde
al bijna haar
eerste vlammen
toen voelde ze
hoe een warme
hand haar raakte
en van paniek
eindelijk rust maakte
Staande ovaties
jij hebt je gekleed
volgens de laatste
vergeethype in
kleine niemendalletjes
waarvan de kleuren
speels overspringen
van deel naar geheel
alleen je lach is
de constante die
onder regie van je
ogen de dreigende
disharmonie van
schitterende scenes
niet gaan gedogen
sierlijk bewegen strijkt
veel dissonanten glad
je magie pakt stralend de
mooiste combinaties uit
die op de catwalk
onder applaus en gefluit
staande ovaties genereren
Grijs perspectief
ik ben in de
mist verdwaald
kan de omgeving
niet meer tot
echt leven wekken
licht glinstert
in duizend kleine
kleuren maar
laat het bestaan
niet live gebeuren
er is geen zicht
in grijs perspectief
waar ieder naar de
goede richting gist en
zo de juiste weg verliest
nooit heb ik de
moed snel opgegeven
weet dat leven ooit
weer kwaliteit zal krijgen
door nu vooruit te kijken
Lentebloemen
de sneeuw
smolt zacht
waar jij je
voeten zetten
om de eerste
kleuren op
lentebloemen
te leggen
kleine eilandjes
waar het groen
pril was
opgeschoten
knoppen
door de kou
tussen open
en gesloten
wachtend
op de warme
adem van
je stralende lach
de sporen
lezend die je
al van verre
glinsteren zag
Met lentelicht
zal ik je haren
al met lentelicht
laten stralen
of wat
lieve schemer
voor je halen
als de zon
zijn warmte
heeft gebracht
want de
avonden zijn nog
guur en koud
jouw jaren
tellen niet want
jij leeft zonder oud
in een perspectief
waarin jij liefdevolle
vrijheid geniet
nog altijd speelt
er licht op jouw
tijdloze gezicht
Let it be
Laat je dromen varen
en neem een enkeling mee
maakt niet uit hoeveel je kiest
ook al zijn het maar twee
Kijk eens naar de wolken
wat kun je daar in zien?
een mooi gebaar van iemand
of een geliefde terug misschien
Hoor eens naar de vogels
en luister naar hun lied
misschien hoor je hun angsten
maar vals zingen doen de vogels niet
Dus zo lang maar blijft ademen
en alles er mag zijn
dan denk je diep van binnen
ik mag er ook zijn.
Plezier
lief druppelt
plezier kleuren
op de feestgangers
met dansen
en swingen gaan
vrienden beginnen
in traditioneel
contact zijn
de handen al vast
het schuiven is
de basistechniek voor
later uitbundige fuiven
gezellig klatert
geroezemoes tegen
de oude gevels omhoog
als de stoet amicalen
voorbij trekt onder
een kleurrijke regenboog
Occulte riten
warmte wiegde
water tot
hogere golven
nog dichterbij
jij dacht het
te bezweren
probeerde met
occulte riten
maar je bracht
water naar de zee
wij hebben
de vloed
niet afgewacht
zagen het land
en de steden
verdwijnen in
een gigantisch
pandemonium
waarbij het leven
in zichzelf is gestikt
oplandig treurt
totale verslagenheid
wij zijn de roots
van onze generaties
kwijt in het
verdronken land
dat nederig erkent
de lat heeft nu te
hoog gelegen als de
zee het land herneemt
Lachen
De dagen waarop de ergernis mij door de vingers snijdt
Door de koude guren van het donker gezag
De wrede toekomst die mij werd ingewijd
Maar geen mens die mij terug tegemoet lacht
Gewijde ruimte
weinig wegen
woorden in
beladen stilte
ontdaan van
bombast en
uiterlijk vertoon
alleen in gewijde
ruimte hangt nog
hun mystieke droom
fragmenten
lossen op zonder
oorzakelijk verband
verbondenheid
bestaat alleen in
zielenpijn en spijt
waar zelden
woorden zijn geweest
is de beerput nooit geleegd
De vroegere ziel
zacht speelde
de muziek
snaarde over
gevoelige delen
van de vroegere ziel
maakte in mensen
emoties wakker die
lang hadden gerust
er was al
een lach uit het
diep onbewust
waar verbondenheid
specie voegde uit
een andere tijd
waarin samen iedereen
nog kon beamen
toen wilden
de woorden weer
komen die vergeten
waren ontstegen
door ze heel vaak
dromend te zingen
op de melodie uit het
hart diep van binnen
Verzengende hel
ik zag je
streepjes helder
zonlicht vlechten
afhechten met
pluisjes tijd
die glinsterend
in warme lucht
kou waren ontvlucht
nog was er
geen patroon van
licht en schaduw
in jouw droom
te ontdekken de
realisatie leek zich
aan de werkelijkheid
te willen onttrekken
maar onder
jouw vingers
speelden wit
en zwart hun
eigenwijze spel
nog zonder zich te
branden aan een
verzengende hel
Verkeersrufter
Ik heb het met het milieu gehad,
ben met mijn oude auto verdoemd,
want ik mag straks niet meer door de stad,
word ook wel verkeersRUFTER genoemd.
Als ik toch door de binnenstad rag,
dan heet dat uitstootgevend gedrag!
(het is weer de arme mens die boet,
omdat diens auto baan ruimen moet)
Bekroont je lach
ik heb de
lijnen gelezen
in je gezicht
gezien wat
de jaren daar
hebben aangericht
kleine en
grote scenes
vetellen hun verhaal
spreken mij aan
omdat ik de tranen
niet heb kunnen drogen
die er in
onmacht en pijn
teveel gelaten zijn
heb de bekende
woorden gehoord
waardoor het niet spoort
maar daar waar
liefde nog
verzachten kan
spant je huid
weer jeugd en steeds
herwonnen levenskracht
bekroont je lach
het boek dat ik te vlug
al dichtgeslagen had
In hoger sferen
wij speelden
het spel van de
ogen die wangetjes
in pure onschuld
liefjes doen blozen
van aanhalen
zonder te raken en er
dan een ingewikkeld
patroon van maken dat
naar meer gaat smaken
wij verloren de tijd
vergaten de wereld
om in hoger sferen
wat steeds niet lukte
opnieuw te proberen
samen op zoek
naar wat ons
ongezien intrigeerde
voelbaar de spanning
beheerste die ons bond
zacht zijn we geland
in een werkelijkheid
die verwarde tot
jouw lach ons weer
alle ruimte van leven gaf
Op reis
ik voel me tevreden
in mijn eigen wereldje
het past,
het kan,
en het mag
ik zie de wolken
weg varen voor mijn gezicht
het is zo prachtig
dat alles licht
de zon door schemerd
mag ik nog even de tijd
nemen om jou te voelen
om nog even
te zeggen dat
ik je ga missen
Ik ga op reis
naar het onbekende
en neem
al jou liefde
met mij mee