Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Impulsen
ik heb je vaak
uit zien treden
door nuances in
licht en kleur
voelde hoe
jij energieën
met mij deelde
uit een ander leven
het was geen
geven maar een
intenser bestaan
in harmonisch gaan
het was jouw licht
dat ons steeds
nieuwe impulsen gaf
in ontdekken van zicht
jij kende werelden
van heel dichtbij wist
mijn zorgen voor morgen
een plaatsje voor jou en mij
Extravert licht
ze fluctueerde
niet alleen in kleur
maar straalde ook
wisselende warmte uit
haar energetisch zijn
putte uit bronnen
van schier eindeloze
scheppingsvitaliteit
die gevoed worden
door nucleaire reacties
binnen een interstellaire
balans van zwaartekracht
zonder dit extravert
licht van een leven
brengende zon zou ons
stelsel leeg en verlaten zijn
geen plaats voor
maat en tijd een
immens zwart gat dat
alleen maar dood bevat
Fraai welft
je schopte
zachte muziek
in het mechaniek
van de schijf
tot hij zijn
vertrouwde draai
had gevonden in
snelheid en geluid
je komde
handen rond klei
die randen verkenden
van meegaandheid
en consistentie in
samenspel tussen
cirkel en lijn zonder
breekpunt te zijn
fraai welft
lichte druk de
soepele klei
gelijkmatig
de hoogte in
waar kunst zich
in schoonheid
zal openbaren
Flow showt
wij zijn
in de flow
van het low
extravagante
aardse
gekkigheden
zijn hot en
tot lunatics
verheven
waarbij
vrijheid los
van norm en
waarde is gekomen
zelfs de beperking
van dromen zijn
verbroken in het
dwalen van de geest
het is geen
intuïtie geweest
die de remmen
los heeft gegooid
flow showt juist
het nihilisme dat
nu eindelijk een
menselijke vorm heeft
Kleur van water
jij ontvouwt
in een schitterend
perspectief de meest
mooie landschappen
uit elk natuurgebied
kleurt met
seizoengebonden kwast
de subtielste momenten
van het op de akkers
staand rijpend gewas
glooit bos
en weiderand
als gegoten langs
de speels meanderende
en fris kabbelende beek
draagt de
kleur van water
door het land
uitmondend in de
delta van een verre zee
die als begin
het afscheid brakjes
tot zich neemt in
de kringloopgang van
het immense waterland
Gesloten deuren
ik zag je in
muren verdwijnen
door gesloten deuren
weer verschijnen
en altijd was er
de warmte van je lach
jij die niet
hecht aan materie
maar wel de
werkelijkheid deelt
in samen vormgeven
en stemmingen beleven
wetenschap leert
ons de les hoe
om te gaan met
de rest van de
schepping waar
wij samen mee leven
toch stapt
jouw magie voorbij
aan werelden
in spiegelbeeld
breek jij eonenoud
eenrichtingsverkeer
geholpen door
de vrije wil
die in potentie was
voorbeschikt openen
mystieke perspectieven
het eeuwige genieten
Zout en zoethout
jij hebt
alles in de hand
de toverbal die
kleurt en een
zuurstok die
naar kersen geurt
jouw woorden
proeven zoet
met in de
nasmaak fruit van
een schitterende
mediterrane struik
waar zout
en zoethout de
smaken domineren
mag ik van jou
echt alles tot groot
genoegen uitproberen
weer zijn de
magische kleuren
terug van weggeweest
op het feest van
smaken zullen zij
aan hemeltjes raken
pas als je inpakt
trek je alles uit de kast
maar linten en krullen
kunnen niet verhullen
met hoeveel zorg jij op
de lekkernijen hebt gepast
Totaal beleving
bewegingen
lossen op in
wegstromen
naar het
verdwijnpunt
ik heb ze mijn
ziel gegeven
in een nieuwe
choreografie
van leven
waar vroeger
uitwaaieren
geen netvlies
prikkel meer gaf
bleven kleur en muziek
een sterk verbonden
herinnering met
schaars aanbod
bracht het tot een
ongekend fenomeen
vandaag is alles
drie d en wordt
spectaculair uitgerold
in vier en vijf g tot
een totaal beleving
Het dansante
onmerkbaar
speelt humor
in lach en ogen
zijn eigen spel
twinkels
in opslag
sluiten in volle
verbazing
de lach
in ontspanning
van woorden
die elkaar weten
hun komaf
nooit zijn vergeten
om het leven wat
dragelijker te maken
het te laten
smaken naar meer
door nog een keer
toe te tasten
speelsheid die
nog defileert in
het dansante van
onderdrukte jaren
Lichaamsbeeld
nog is niets
volmaakt
zelfs de schepping
is heel menselijk
en puur aards
in kleine
oneffenheden
legt de maat
haar treden
naar schoonheid
jouw handen
kunnen helen met
warmte en kracht
zodat unieke pracht
zich weer kan delen
geen ongewenste
buitenbeentjes meer
die hun leven
verklarend slijten omdat
anderen steeds kijken
jouw rituelen
richten zich naar
binnen omdat daar de
uitstraling zal beginnen van
het nieuwe lichaamsbeeld
Raadselachtig
je knikte
lachte mij
raadselachtig toe
er hing
wat spanning
in dansend licht
je neuriede
warme klanken
uit de oude doos
hoorde hoe je
stem het verhaal
langzaam ontspon
waarin jouw wereld
werd geschapen
toen je leven begon
met feeën dwergen
elfjes en kabouters
alles passeerde de revue
het zijn jouw
historische cadeautjes
in de setting van nu
waar nostalgie
vele rafels heelt en
romantiek zijn liefde geeft
Zonder magie
hij zag haar handen
zonder magie van
verborgen talenten
wist hoe tijd
groeven had getrokken
in vereelte huid
er was geen mystiek
in het aards vermoeien
dat werken heette
met een lijf dat
bij iedere beweging pijn
en ellende niet kon vergeten
toch was er altijd
de lach die in elkaar ontmoeten
zoveel blijdschap en warmte gaf
Een gouden gloed
sereen wolkt
avondlicht met
lange schaduwen
voorbij de drukte
van een hectische dag
nog speelt
een gouden gloed
door je krullend
haar waar wind zijn
laatste adem blaast
vaag ritselt
wat verdwaald
papier op luwte
plekken in het
definitieve setten
een verre schreeuw
wiekt weg in echo
kaatst de kreet het is
voor vandaag wel
weer genoeg geweest
Lokaal taalgebruik
verstaat je huid
de letters die
ik schrijf of
voelt zij de emoties
die ze behelzen
in het verstaan
laat zij zich gaan in
volgen of anticiperen
op de wegen die
wij samen leren
iedere herhaling
is een vernieuwing
van ervaring omdat
er onvoldoende
echte diepte is
in emoties kun
je die meteen
weer uiten in
de reacties van
een gevoelige huid
activeren raakt
in meereageren
is een ander optie
dan het ontleedmes
in lokaal taalgebruik
Vuurspelend
ik zag hoe
jouw handen
de stenen raakten
het laatste stukje
haakte aan de info
die jullie deelden
het rechte rond
in perspectief
met de natuur
die vuurspelend met
de zon het huis
verwarmde rondom
zij waren het
die het ronde
rechter lieten lopen
om de openheid
perspectivisch
transparantie te geven
de ingetogenheid
kwam van binnenuit
in hoekloze vlaktes
die doorlopende
ruimtes leken te
kunnen verschaffen
een huis naar
mijn hart dat klopte
leefde en meebewoog
in alles wat de mens
haar gaf in het
delen van onze wereld
Waterstofgas
ik wist de
vuren laaiend vol
hebzucht geld en macht
zag vlammen breken
omdat de waarheid
eindelijk werd gezegd
ons rest het
nog niet mogen weten
van de schone energie
uit water omdat we
de gastransitie moeten
slikken tot we er in stikken
panelen elektriciteit
splitsen water in
waterstofgas en zuurstof
gas voor aandrijving auto
om te koken en verwarming
gasleidingen blijven bestaan
opslag waterstofgas
kan in groningen en
bestaande tankstations
werknemers uit de aardgas
kunnen omscholen naar
de nieuwe technieken
water als brandstof
onbeperkt voorradig
uitstoot alleen schone lucht
elektrische tractie
bijna onderhoudsarm
waterstofgas
Hemelse pijn
ik wist in
eerste oogcontact
dat jij alles
wat ik miste had
met sprankelende
ogen weefde jij
het web dat er
tussen ons was
waarbij je
volle lach ontspande
in plezier en ik zicht kreeg
op de kleuren van je hart
in die wisselende
harmonie van
pracht en kracht
voelden wij magie
in aantrekken van
het onbekende en de
verbazing die wij herkenden
door ongrijpbare mystiek
wij dachten het paradijs
op het pad der liefde
maar verliefd zijn bleek
het voelen van hemelse pijn
Rozige sluimer
we deinen
op de warme golven
van de zomerzon
dromen
koelte en geruis van
zee en strand rondom
het volmaakt
vakantie vieren
klotst tegen pieren
haast en stress
hebben geen vat op het
genieten van ons zonnebad
de idylle is
compleet als stilte
rozige sluimer geeft
totdat een strandbal
uit het niets keihard
knalt op ons glasservies
Een volgende groet
ik voel
onuitgesproken
verdriet maar
zie het niet
in ogen die
bewogen kijken
naar beelden die
zij niet begrijpen
het zijn
kamers waar
stukjes bestaan
langs elkaar
leven zonder
samen te zijn
ieder op zijn
eigen terrein
waar het
ego mankeert
desintegreert
naar waaruit
het is ontstaan
terug met zucht
zonder vloek tot
een volgende groet
Telepathische invitatie
zij wist hem
een hand te geven
waar wij met bijna
gebroken botjes
pijnlijk achterbleven
niet gangbaar
was het overleg
dit was al duizend
keer gezegd zonder
enig zichtbaar resultaat
begrijpen en veranderen
leek een logisch handelen
alleen bij jou is die bug
probleemloos gepasseerd
hij heeft jou niets geleerd
de handen waren al
uitgestoken voor de
conflicten opdoken
telepathische invitatie
gaf hen geen tijd voor strijd