Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Finishing touch
zij heeft
de doorregen
bloemen gevaasd
die ik haar
heb geschonken
er een schitterend
kunstwerk van gemaakt
waar genen
met nieuwe
kleurdeeltjes
verschenen
balanste harmonie
in bloeiwijze de
schepping volmaakt
het naturel
groen van jouw
vingers deden de
finishing touch
aan het sprankelend
ontstaan van een
nieuw gat in de markt
dat adembenemende
schoonheid laat
sprankelen van
nouveautés die
hun stelen ranken
naar het kiertje hemel
waaruit zij verschenen
De separeer
De psychiater zat voor mij
Ik dacht dit gebeurt mij niet weer
De verpleegkundigen sleepte mij heen
En zat ik opnieuw in de separeer
De dagen duurde weken
En medicatie werd een dwang
Ze spoten medicatie in mijn bil
Toen was weer alleen en nog nooit zo bang
De wanen verdwenen spoedig
En de stemmen werden stil
Dit is dus mijn trauma
En echt iets wat ik nooit meer wil.
Wij zijn vrij
ik heb lang
naar de zee
zitten staren
terwijl het water
mijn voeten
vertelde van de
talloze gevaren
jij zo machtig
en groots
terwijl de golfjes
vriendelijk krulden
het schuim zijn
eigen hoofdstuk
en tekening koos
hoe kan het
dat stormvloed
dijken bruggen
en kades breekt
alles verwoestend
zijn weg naar
de laagte neemt
het spel van de
wind die stroming
te langzaam vindt
met duwen en stuwen
schreeuwen golven
angst en schaamte
voorbij wij zijn vrij
Bruisend
wij zwommen
door de dagen
over transparantie
niks te klagen
ze vergleden zonder
ook maar een
een kik te slaken
eindelijk zong
eentonigheid
haar hoogste lied
haast en stress
bestonden even niet
het dag en nacht
bleek overal hetzelfde
totdat jij het
tempo doeloe in
zijn voegen kraakte
van leven weer een
bruisende gelegenheid
maakte vol vertier en
bol staand van plezier
waarin malloten
weer de hoofdrol speelden
met hun dansen en kledij
in een vrijheid zonder
regels met zijn dubbele
lachjes en bedoelingen als
winnaars in de maatschappij
Gegoten brons
zusters luiden
het gegoten brons
de tweelingklokken
delen tijd en plaats
zover als hun
geluiden gaan
nooit heeft er
een ontbroken
onderhoud bleek ook
synchroon te lopen
bij calamiteiten is er
het eigen luidvermogen
ze verschillen
heel subtiel van
galmen en geluid
als de een wat
ingetogen is klatert de
ander vrolijk en voluit
toch droeft het
gebengel en juist
in de verste dalen
rollen de donkerste
tonen dun diepste
herinneringen uit
pas als de zon
geschenen heeft
de dag zijn einde neemt
keert stilte de balans
in samen verder gaan
missen we weer een hand
Nano laagje zomer
een nano laagje
zomer zette de
huid van een
zonne koesterende
dromer binnen
korte tijd in
vuur en vlam
vurig rood
legde onbarmhartig
het falen bloot
van alle preventieven
die winterwit
slechts een papieren
bescherming schikt
nog wordt
de pijn in koeling
weggehoond
hoe dom kunnen
mensen zijn in weten
dat na zonnebrand warmte
nog dagenlang schrijnt
Het overgangsland
ik zag kou
in het licht kristal
van je ogen
je hand rijpte
witte vingers
gebogen in blauw
toch ademde je
de condenserende damp
van het overgangsland
ging een
bevroren leven
jouw dood voorbij
jij ontsnapte
door de lach aan
het eind van de tunnel
waar licht en
warmte in wake
op jou hebben gewacht
wil melker
02/06/2019
De edelstenen
ik heb jou
zacht gestreeld
geheeld wat
vroeger zo
onkwetsbaar leek
dat in de
loop der jaren
zijn glans verloor
werd afgedekt
voor iedereen
jouw schat
de edelstenen
uit je jeugd in
een stralende lach
die jij aan ieder gaf
jaloezie heeft jou
de mond gesnoerd
pestgedrag heeft
jouw spontaneïteit
gesmoord tot in je hart
waar jij vroeger
bloeide werd
stilte je grote vriend
de enige waar jij
nog troost bij vindt
wij zijn terug gegaan
naar leuke momenten
jij hebt de edelstenen
zien schitteren
tussen de mensen
wij hebben gepoetst
tot zij eindelijk
naar ons glansden in het
heerlijke plezier van weer
onbezorgd te kunnen dansen
Klaarheid
je ogen
spiegelden
een klaarheid
die ontwapende
in licht
de basis legde
voor ware
transparantie
elkaar de
hand reiken
was al bereiken
van saamhorigheid
waar golflengten
synchroniseerden
perspectieften
matrixen het doel
zo hebben wij
de toekomst gezien
het schijnsel van
utopia misschien
In voorzichtig wit
het doek was leeg
geen enkele veeg
ontsierde de
volmaakte structuur
van het oppervlak
ik wilde beginnen
om de diepste
emoties van binnen
eindelijk eens vorm
en kleur te geven
maar was bang
om evenwicht en
stilte te verstoren
die ik daar gekoesterd
had sinds ik ben geboren
toch ben ik begonnen
in voorzichtig wit
zwommen later de
eerste pastelkleuren
behoedzaam naderbij
intuïtief heb ik de vorm
gekozen die het beste
bij mij past ontlading
nadert dan de vrijheid
die er in mijn dromen was
Nieuwe stilte
ik heb gespeeld
met de breekbare
stilte in mijn hart
het soms verplaatst
als het in melodie iets
liefs en aardigs had
altijd een luisterend oor
met koesterende warmte
als duidelijke indicator
ook ik schoof snel
dichterbij om mij te laven
aan die zeldzame bron
maar voelde al dat
de tonen die zij maakte
niet voor mij welkom spraken
ik kon de harmonie
niet volgen werd onder
dissonanten bedolven
heb mijn hart gesloten
ben met nieuwe stilte een
paar dagen ondergedoken
Handtekening
ik heb je naam
geschreven in het water
zacht golft jouw
liefde tegen de kant
wil letters pakken
alleen hun inkt
blijft onzichtbaar aan
mijn handen plakken
jouw warmte is
uitgedijd heeft
de wereld bereikt
in een liefdevol raken
daar waar golven
de kanten klotsen vlaagt
wind het samen praten
als ode door de bossen
waar je handtekening
van warmte en liefde
al jaren wordt gekend door
hen voor zij is bestemd
Net even anders
ik kende
het probleem
wilde jou in steen
met houwen
boren en vijlen zag ik
rondingen verdwijnen
nog even hier
een stukje daar
het was nooit klaar
jouw massa verdween
precies daar waar ik
wilde dat het verscheen
maar dan helaas
net even wat
anders dan voorheen
ben er niet uitgekomen
jij bent en blijft nog steeds
het beeld van mijn dromen
Hoogpoligheid
wij hebben
tijd gedeeld
waarvan de uren
zich als bloemen
hebben geopend
ons is tijdloze
schoonheid
voorgeschoteld
waarvan vorm en kleur
eeuwigheid omspanden
waar liefde als
schering en inslag
ons zacht tapijt in
hoogpoligheid gaf
met elkaar voorhanden
weer hebben wij
tijd gedeeld omdat
aanwezig zijn een
te grote wissel trok op
elkaars inschikkelijkheid
Vakmanschap
jij lichtte
altijd kleuren in
schaduwpartijen op
wat echt
van belang was kreeg
een streepje naar de top
vroeger moest men
dat uit eigen zak aan de
opdrachtgever bij betalen
maar de echte schilder
wist de talenten er
al feilloos uit te halen
hij voegde ongevraagd
zijn stukjes magie
aan de compositie toe
want vakmanschap
laat de inhoud ook meespreken
al zijn de woorden reeds vergeten
Triomfboog
je lichtte op
in breekbaarheid
perspectiefte diep
in transparantie
lijnde sierlijk
in de onverwacht
extra vagante
strakte van de boog
die compact
was belast met
een voetstuk dat
op rotsen aardde
de eenvoud van
constructie heeft eeuwen
doorstaan is als triomfboog
de geschiedenis ingegaan
Versteend bewegen
wist het
ongeziene
om de hoek
voelde
wisselen van
spanning overal
hoge tonen
doken krijsend
uit mentaal verval
panisch lichtte
chaos op in
het donkere heelal
strak van schrik
deelde ik dit
apocalyptisch ogenblik
waar dood
gestalte kreeg in
versteend bewegen
zonder afrit
doolden de
gebroken wegen
brak leven
in de ziel
voorgoed geknakt
de hemel bleek
het spirituele
zwarte gat
Met potentie
sprookjes zijn
gedaan voor jou
zoetigheden opgeborgen
alleen het klein
evenredig dat plots
groot kan worden
geef jij nog een touw
nieuwsgierig
als jij bent naar
uitkomst en afloop
interesseert jou ook
de gang van zaken
gewoon door er iets
aparts van te gaan maken
iets met potentie
binnenhalen gaat
altijd zonder dralen
jij trekt steevast aan
het langste eind
omdat avontuur voor
jou het belangrijkste blijft
planning en
exposure zijn voor
jou de vaste pijlers om
van iets goud te maken
of een echte slotendweiler
jij hebt de fijnste neus
voor deze ultieme keus
Blauwdruk
het wordt
geen goud
maar jij laat wel
weer alles blinken
zoals vanouds
jij kunt in het
magisch raken
ernstige slijtage
een stuk beter
maken zonder pijn
alles wat
hapert en niet
goed functioneert
heeft de interesse uit
jouw vakgebied
in de blauwdruk
van het menselijk zijn
lees jij pijn en andere
mankementen uit
het dagelijks bestaan
jij pakt de kans om
met ogen en handen
circulatieverbanden
te herstellen naar
harmonische balansen
Beschreven leven
ik ben niet weg
wel geestelijk vertrokken
heb mijn hersens afgesloten
voor de verlokkingen
van deze maatschappij
zij kunnen er niet meer bij
hoop rust
te vinden in een
opnieuw beginnen door
loslaten en verwerken
fundamenten inspecteren
duurzaamheid proberen
een structurele opbouw
van een filosofisch perspectief
met bijhorende temporelen
alles leek goed te gaan
tot jij plots binnenkwam en
vroeg waar haal je dit vandaan
zij liet mij de
blanco achterkanten zien
van het beschreven leven
daar hoort te staan wat
het je allemaal echt kost om
dit bestaan nog zin te geven