Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Auragolven
ik zag
hoe zij in passeren
de kleine auragolven
van ieder activeerde
kleuren lichtten op
werden warmer en feller
in het uitkristalliseren
van de persoonlijkheid
haar bel van energie
raakte niet leeg
pulseerde steeds heftiger
in samen beleven
vitaliteit vonkte
ruiste en bruiste
geestdriftig werd
nieuw elan geboren
stralende ogen
in uitverkoren blikken
die het schitterend gekleurde
ego toonden van het nieuwe ikke
Culturele fine fleur
haar woorden
kenden enkel muziek
in alle tonen en maten
wist zij steeds de
juiste snaren te raken
waar spreken
nog inhoudelijk
overkomt door
beperkingen van
stem tong en mond
zijn haar melodieën
adembenemend
wisselend in klank en
kleur aansluitend bij
de culturele fine fleur
het is genietend delen
niet een op een maar
heel subtiel met velen
aan de hand genomen
in een wereld vol dromen
Geen woorden
Als je zoveel te zeggen hebt
maar woorden je mond niet verlaten
wil ik alles tegen je zeggen
maar ik kan niet meer praten
Misschien dat ik fluister of schreeuw
alles om te zeggen dat ik je mis
liep ik mijn mond opeens voorbij
en zei ik de woorden voor ik het wist
Ik hou van je en ik luister
de dagen dat ik alleen denk aan jou
is misschien niet het goede woord
voor wat ik willen zeggen zou
Ik bedoel het niet kort af, stom of raar
dat ik verbrijzel over woorden
misschien schrijf ik wel een liedje
maar jij leest geen akkoorden.
Ogen grijs
je blonde haren
wuiven op het
zingen van de wind
weerbarstig licht
hoogblond het kuifje
boven alles uit
je voorhoofd
glanst de diep
bruine zomer kleur
samen met het zwart
omrande ogen grijs
geef jij je schoonheid prijs
je rankt nog steeds
als het speelse kind
dat alles prachtig vindt
lacht speels en blij
op een eindeloos strand
van schoon gewassen zand
geen sneeuw en ijs met kerst
waar dagen lengen met dromen
over een al gespreid zomerbed
Tredmolens voorbij
ik liet mijn
donkere stappen gaan
bleef zelf staan
in onthutsend duister
de tredmolens voorbij
voelde vrij van
dwangmatig koersen
zonder roergangerszweep
het eerste licht
markeerde kanten
die zicht gaven op een
eindeloos verdwijnpunt
ik ervaarde diepte
in een voorheen
draaiende wereld
als een tollend plat vlak
licht loos heeft tijd
alle dimensies met
voeten getreden en
van heden de spil gemaakt
zonder perspectief
ben ik verloren geraakt
tot ik zwart heb gekraakt
door niet uit te stappen
Kip met de gouden eieren
ik sta te liften aan de snelweg naar mijn ziel,
simpelweg omdat de oude ik me niet meer beviel,
in mijn eigen gecreëerde nepwereld was ik koning te rijk
maar de persoon in de spiegel is niet diegene op wie ik lijk
alles was nep, vriendschappen gekocht
maar dan zonder ze te kopen
ik besef ik moet deze weg alleen belopen
speelde verstoppertje.
maar had niet eens door dat niemand me nog zocht
de weg is eenzaam en verlaten
niemand komt langszij, niemand om tegen te praten.
de kip met de gouden eieren is inmiddels geslacht en opgegeten
en langzaam vervolg ik mijn eigen pad pad
mijn trots goed ingepakt tot ik weer trots kan zijn
want nu is mijn leven weer echt; en alleen de mijn
bepaal ik voortaan zelf wie ik als mijn vrienden kies,
en wie mijn echte vriendschap waard kunnen zijn
en wie ik ben zal ik nooit meer vergeten
zodat ik mezelf ook nooit meer kwijt raak
en mezelf nooit meer verlies zeker te weten.
Als een engel
Hoorde al vaker dat engelen bestaan,
afkomstig van een wereld hier nu ver vandaan
Gevallen kwamen zij op aarde,
niet wetend dat ze een groot geheim bewaarde
Zo geheim dat ze het zelf niet eens wisten
een mensenleven voor t hunne aan zag,
en een engelenbestaan niet eens miste,
verdriet en pijn lieten ze verdwijnen door een lach
Geheel onopgemerkt bleven de engelen niet,
want soms was er iemand,
die zag wat de engel niet meer zag, of kon zien
Zij waren immers meer mens, dan engel geworden, misschien.
Astraal verbinden
sierlijk glinsterend
domineert de
glazen engel al
jarenlang onze kerst
haar voeten stralen
sterrenlicht uit
het verre heelal
naar krib en stal
het evenement is al
eeuwen onveranderd
maar de sleet heeft
nu een slachtoffer geëist
de engel is in
duizend flitsen gebroken
vervlogen naar van waar
hij ooit gekomen is
de stal oogt koud
en oud heeft in het licht
van felle bronnen zijn
charme nog niet hervonden
wij missen het
astraal verbinden van
wat van hoog komt en
als kind nog moet beginnen
Stilteverhalen
nooit heb ik
magie uit je
vingers zien stromen
voelde wel een
lichte trance als we
in het bos liepen
te midden van
stilteverhalen alsof
geesten ook overdag sliepen
je voelde langs de
groene vleug van het mos
als plaats voor leven
situeerde een
illustere samenkomst
om de nodige info te geven
activeerde en
wiste netwerken
van bomen en struiken
inspecteerde fuiken
bij vennen en duikers
controleerde de vangst
nog voelde magie
menselijk in droom
en slaapverwantschap
mystieke lucht
proefde al veel ijler
zonder body als verwijler
ongrijpbaar en niet te
duiden in aannames als
stenen verzuilde vitaliteit
waar massa flitste ons
met het weerlicht belichtte
van totale onwetendheid
ook jij had dan dat vage
onbereikbaar roerloos in
niet aanspreekbare vlagen
Tegenspel
een rollercoaster
aan emoties ging
voorbij in je blik toen
ik zei we gaan spelen
de spanning van
winnen of verliezen
maakt je blij door
tegenspel te geven
ik heb vertrouwen
in eigen vaardigheden
zo heb ik mijn grote
verliezen altijd gemeden
jij bent gespind op
de toevallige zaken
die maken dat jij vaak
tot winst kunt geraken
van manipulaties
hebben wij geen kaas
gegeten willen er
ook niets van weten
een ontspannen gooi
met een losse zwaai
geeft aan de steen
zijn eigen ultieme draai
spanning is toegenomen
tot het hoogste explosief
wie wordt de winnaar
en wie neemt zo zijn verlies
Je voetstuk
ze lacht
licht smalend
draait zij haar
hoofd naar mij
zegt dralend
op lijzige toon
doe niet zo mal
natuurlijk weet
jij al hoe ik
over jou denk
wat ik van je vind
heb je voetstuk
gepoetst en gepolijst
ja af en toe gekust
nog zijn al
jouw talenten
niet ontdekt
dagelijks glinstert
er een nieuwe
steen aan de kroon
die jouw genen heeft
alles wat jij
aanstraalt komt in
een hoger bioritme
waarbij liefde en
warmte de stemming
maken die mensen
intiem kunnen raken
Op ieder ander
jouw vieze hand op mijn
stevig lichaam en jouw
vieze woorden op mijn
netvlies doortastbaar
maakt mijn
lichaam niet eigen en
ik smeek naar
liefde maar jouw
vieze handen
maakt mijn lichaam
niet verliefd meer
op ieder ander
Zweart hart
in het zwart hart
speelt licht nog
met illusies omdat donker
geen schaduw kaatst
jij bent de eenling
die daar naar binnen gaat
in oprechte bewondering
de rest achter zich laat
er zijn geen contouren
op muren van kracht
en emoties die pulserend
bewegen in leven geven
soms varieert
licht naar helder rood
als zuurstof zijn
opgelichte kleur bloost
kom ga mee terug
naar de lichte pigmenten
buiten waar zon en huid
nog van schepping getuigen
Geen lucht voor vocalen
zij omvatte
ademloos mijn huid
ik had geen lucht meer
voor vocalen
maar in de bellen
die stegen en daalden
kon men mijn boodschap
uitstekend vertalen
er was geen huis
we stroomden in en uit
al naargelang de stroming
en stemming van de zee
nooit waren wij alleen
vissen zwommen net
zo gebonden als vogels
vlogen in hun rijk alleen
men had of werd gegeten
honger was de beste kameraad
om vief en alert te blijven
de slimste en rijksten de baas
Carrousel van geluiden
zij wist feilloos
het kleine noodkreetje
uit de carrousel van
geluiden te filtreren en
de plaats te positioneren
haastte zich snel
naar de dreumes die
knel zat met haar
voetje in een stoeltje
van de draaimolen
de handjes hoog
een blonde lach
met opgetogen ogen
maakte ze het
eindeloze rondje af
zij kende de weg
tussen hoog en laag
met het extra timbre
in nauwelijks hoorbare
sferen die angst genereren
De wereld van ginds
lief schreef
een droom haar
verhaal in de
mimische spieren
van je gezicht
in heerlijke
ontspanning liep
jij door de wereld
van ginds waar ook
je lach zonnetjes bracht
in kleine klanken
klonk de tijd van
vele generaties zonder
strijd en spijt in
gelukkig samenleven
toen remden
je ogen en in een
langzamer bewegen
kwam je tot leven totaal
verrast door waar je was
Op papier
zij had zich
morgens al gekleed
in de contrasten
waarmee zij
haar werk deed
haar en ogen
sprongen uit het
wit van verzorging
de lach innemend
met een gaaf gebit
het is druk
cliënten kijken
vaak benauwd
want op papier zijn
zij het slachtoffer hier
signalerend vraag
ik naar de zuster
van de prik wel een
knik maar niemand
herinnert zich haar gezicht
heb toen het
compliment gegeven
dat zij anderen helpt
met overleven maar ook
zichzelf niet mag vergeten
Helder licht
ik zag licht
het vege lijf redden
toen de deur het
donker buitensloot
nog rammelden
vage flitsen
smekend om entree
uitdovend in nee
er was balans
in sterkte en kleur
het vormenspel
verleidde geur
in manueel contact
deelden wij warmte
vrede onttrokken
wij aan ieder gezag
de wereld was weer
toe aan huizen van stilte
dieren met bakken hooi
de grote ster die twinkelt
daaronder herders
met schapen die slapen
tot de deur weer opengaat
en helder licht ons kindje baart
Warm donzig bloot
zij draagt in pracht
van klederdracht
de herfstmand
met stralende lach
haar appelwangetjes
blossen zomerrood
een huid met nog
het warm donzig bloot
langgerokt schrijdt zij
langs hongerige ogen
die verlekkerd kijken
wat geuren beloven
een schitterend
assortiment van
een kwaliteit die ook
dit jaar ongekend is
een heerlijk defilé
van kleur en smaak
dat noeste arbeid op
het veld snel vergeten doet
Bruisend leven
jij hebt je
namen geschreven
op alle delen
van jouw leven
in het bos
vliegt plots
een vogel op
met veel misbaar
door die scene
schrik je op in
auditief herinneren
een regelrechte top
op het donker
spiegelend meer
schrijft maan zijn
intrigerend wassen
wij rafelen
ondeugend aan
de kant zijn gezicht
met golfjes in plassen
nog staan op
het verre strand
jouw sporen naar de
horizon in drogend zand
namen zijn
niet meer te lezen
maar de print barst nog
van het bruisend leven