Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Hemels blauw
het was een boer
die met zijn zeis
de bloei platlegde
van bloemen die
jij hebt gezaaid
waarvan wij de groei
hebben gekoesterd
in diverse nuances groen
waarbij het palet seizoen
getrouw van kleur verschoot
nog oogstte wei
zijn volle herfst blij tot
zij vielen door scherpte
aan de voet in hun
dodelijke laatste groet
zonder misbaren
zijn de mooiste aren
door de raapsters van
de oogst verzameld tot
het jaarlijks droogboeket
in felle tekening daalt
ook nu nog felle hitte
op ons neer uit
diepe kleuren rood
in cirkels hemels blauw
Alternatieve dimensies
in het projecteren
van gedachtenplaatjes
vond ik kleine gaatjes
die focusten op
alternatieve dimensies
het schijnbaar
gedachteloos en
onverhoeds bekijken
leverden niet alleen
mutaties op in tijd
maar ook in bewegen
tekens van leven die
horen bij het beeld
dat wij negeren als het
meerdere wereldenprobleem
wij moeten daarvoor
uit de kast ver weg
van onze ivoren toren
een schouw gaan doen zonder
dat de wereld is bevroren
juist de dingen die
er niet lijken te zijn
voelen de meeste pijn
door in alle openheid in
bestaan ontkend te worden
het gewone en structuur
mist alle buitenissigheid
drukt creativiteit weg naar
chaos en verval saaiheid
en kuddes zijn er overal
Paradijselijk gebaar
waar snelheid
wolken vlakten
hoorde ik handen
klappen in applaus
voor vorm en compositie
toeschouwers
vingen licht in
wisseling van
beweging en kleur
op hun gezicht
zij beoordeelden
op grond van
visuele en gevoelsmatige
factoren een
choreografische impressie
waarbij sterk
subjectieve indicaties
mee deelden in
een positieve meer
dan unieke aanschouwing
er waren geen
prijzen maar
met de handen op
elkaar vormde hemel
een paradijselijk gebaar
Wij dromen
jij hebt je
uitgestrekt
binnen de
reikwijdte
van dit gesprek
overal
met de juiste
articulatie
en modulatie
vol anticiperend
het feest
van de geest
is in alle ogen
goed zichtbaar in
geestdriftig spel
waar begrijpen
en verstaan
soms verloren
dreigen te gaan
in misverstand
jij hebt de
grenzen bepaald
waar de toren
van babel in
ons samen staat
wij dromen
bouwen aan
onszelf en anderen
om ooit op gelijke
hoogte te komen
De magie
vloeiend zacht
spreiden haar ogen
hun warme blik
iedereen voelt de
licht intieme klik
als zijn ziel ontwaakt
het contact met
gelijken is weer even
in de hemel verblijven
het goddelijk moment
waarvan de magie
overal wordt herkend
veraf en toch
intens dichtbij zo delen
wij haar mystieke zijn
Extravagante smaken
met zachte stem
vertelde jij
over het leven
kleine anekdotes
die in woorden
hun verhaal zongen
hoe zij uit
omgeving vorm
en kleur kregen
nieuws bloeiden
door informatieve geuren
en extravagante smaken
jij liet ons delen
in het alom aanwezig
zijn van zovelen
ieder met een
exceptionele bijdrage
om diversiteit te schragen
namen zijn gegeven
stambomen bewaren al
eonen lang dominante genen
Zelfsturen
jij hebt
de paden
uitgetekend op
muziek van bovenaf
over de kwaliteit
had jij geen inspraak
die kwam als
liggend voor de hand
waar zorg koos
voor de verbetertoer
liepen wegen dood
zonder vervoer
de trajecten hebben
ondanks alle inspanningen
ons niet verder omgeleid
dan een rotonde
aan een nieuw tracé
wordt druk geheid de
fundamenten afgezonken die
zelfsturen hebben afgedwongen
Het flamboyante
soms zag ik
je hand wat vaags
wegwuiven in een
bijna achteloos gebaar
waar je ook ging
nooit hing er
iets van schaduw
rond je verschijnen
ogen en lach
waren alles in contact
dat hart en ziel
volledig presenteerden
de donkere kant
van de balans was
nauwelijks zichtbaar
in transparante openheid
pas de stilte van
ontspanning verkleurde het
flamboyante van je geest
alles was even teveel geweest
Vergroenen
met een lach heb jij
in een duurzame bui
je kleding verwijderd
behalve het blad van de vijg
zij was zo vrij
van bil tot dij de
intieme zone met
lente te vergroenen
over de uitstoot
van stoffen praten
wij niet we doen alles
wat klimaatneutraal gebiedt
de kledingindustrie
ligt op een oor
elektrische auto's zingen
in hetzelfde koor
onderscheid en diversiteit
zullen uit de wereld verdwijnen
in transitie zal zuinigheid
zijn eigen zonnen schijnen
Veranderingen
je schepte lucht
van verschillende
consistentie
dacht te
ademen volgens
oeroud concept
na het niets
verwachten zat
je al goed fout
we weten dat
je bij lang verkassen
op moet passen
we spiegelen
onszelf zijn toch
vaak het beeld niet meer
als een ander dat
ziet of opmerkt is
het meestal veel te laat
verandering is leuk
gun jezelf zo af en toe
een heerlijk stukje jeugd
Het klein touche
ik heb
lippen gekust
in alle kleuren
emoties gevoed
ook weer gesust
in dagelijks gebeuren
het klein touche
proefde in delen
leven en dood
in de abrupte
wisseling van
veilige schoot
waar hergeboorte
geen familie kent is
toekomst onbekend
toch smaken
kussen altijd
weer naar meer
opdat zo de mens zijn
medemenselijkheid
nooit meer verleert
Schemert traag licht
waar vaag
contouren
spannend maakte
verloor focus
woordloos
zeggingskracht
omdat zuivere
waarheid die hem
ontnomen had
zacht schemert
traag licht zijn
spanningsboog
oplossend
in de lichte
veelheid hoog
aarde rakend
vallen gaten in
fundamenten
waar controle
al eeuwen het
zicht heeft gemist
op het vaag
dat ook heden nog
geen hemel draagt
Nu schraalt herfst
jij wist
de zomer
ongemerkt
met wat
herfstig rood
te kleuren
door het
intenser
worden van
de geuren
aromatiseerde
de oogst
zelfs je lach
streelde de
volheid van
een lange dag
waar leven
eindeloos was
nog plakken
draden web
restanten
van wat eens
een copieuze
maaltijd was
de overvloed
was overal
nu schraalt herfst
tot essenties
in de terugval
van potenties
Ogen van bekenden
stappen op
het pad
geknerp van
losse kiezels
de stille tred
op veerkrachtig
lichtgroen
lentegras
het bankje
bij de vijver
die spiegelend
zijn schaduw gaf
armen die
gedachteloos
schouders vonden
om even te ronden
verlangen dat
een uitweg zocht
in speels en heel
langdurig kussen
wij zijn
niet uitgerust
lust smeult zacht
in onze lenden
zoeken naar
een zachte plaats
verborgen voor
ogen van bekenden
Op mystieke wijze
ik wist
dat je bad
maar de woorden
ben ik vergeten
altijd had
jij dat even
als een heel
natuurlijk contact
jij sprak
de zinnen
op een warme
zangerige toon
volgde met
je ogen
hun wegen
naar boven
lachte als
zij ergens
verwijlden om
wolken te stijlen
een ritueel
zonder herhaling
als minnestreel
offer jij wat je bad
waar in geven
en nemen handen
op mystieke wijze
worden getekend
Hun boodschap
ik heb je
herkend in de
trilling van geluid
in onderscheiden
emoties springt
jouw melodie eruit
gedragen door tonen
van liefde en warmte klinkt
harmonie van binnenuit
nog zonder stem
spreekt lichaamstaal
jouw welkomstwoord
tot in de verste
hoeken word je gehoord
in melodisch aanhaken
ook zij spreken
de stem van het hart
hun boodschap zuiver verpakt
in weten is sterven geen
vergeten samen beleven
is wat wij zullen erven
Een tijdloos open
niet de jaren
hebben je gewogen
jouw ogen
passeerden alle grenzen
in een tijdloos open
de enige bagage
die jij altijd
bij je had was de
schat van een lach op
de paspoortfoto in je tas
waarbij iedereen
toch even moest kijken
om de intensiteit
van a-live met de foto
te kunnen vergelijken
jou zien was altijd
een stukje van je
warmte raken met
het gevoel samen ook iets
moois van het leven te maken
Waterwereld
we hebben schepen
gelicht om nog
een keer zicht te
krijgen op hun vergaan
hebben gedoken
om er achter te komen
waarom alles zo is verlopen
hoe een wrak kan ontstaan
de waterwereld
heeft met eigen wetten
alles van boven omsloten
wat niet meer drijft
zij delen in een
tijdloos verblijf
plaatsen waar toeval
geen perspectieven schrijft
wij hebben buiten
binnen gesloten zijn op
zoek gegaan naar het drama
waarvoor ook zij hebben gestaan
De nieuwe foto
ik was erbij
maar zijn schaduw
sprak niet tegen mij
zichtbaar was hij
in de keuzes die
hij ooit maakte
kleur en vorm
naar zijn hand in
harmonieus verband
alleen de twinkels
zijn verdwenen met
de innemende lach
zij gaven ziel
en spanning aan alles
dat in zijn omgeving was
stilte zwijgt rondt een
leven af dat nog zoveel
mogelijkheden in zich had
de nieuwe foto
is verrassend echt op
de nachtkast naast het bed
Ogen montuur loos
het voorspelbare grijs
had geen enkele eis
meer om voor te leven
ambities waren zoek
interesses verdwenen
netwerken ontevreden
toch ooit bij hiernaast
aangeklopt maar kreeg
meteen de kous op de kop
de goeroes zijn kwijt
hebben geen tijd meer
voor kwezelarijen
zo raakt doelgerichtheid
uit zicht zijn ogen montuur loos
nooit toekomstgericht
lief zingen kuddes
hetzelfde lied in de
mantra die de herder gebiedt
alleen het zwarte schaap
gaat er dwars tegen in
blijft altijd tegendraads