Freestyle Gedichten
Gedichten langer dan 160 tekens.
Ik voel me onzeker
ik voel me onzeker in dit leven
mijn kracht is klein
veel machten zijn opgestaan
die mij onzeker maken.
ik hoop een beetje
zelfvertrouwen te krijgen.
en dat de machten verdwijnen.
en ik hoop ook weer gezellig
mee te praten.
ik voel me in een cocon gevangen
maar spoedig zal ik een vlinder zijn.
dat voel ik aan alles.
Ik roep je lieveling
ik roep je, lieveling,
heel intens
en weet dat je naar me luistert
we zullen leven
in een rustige wereld
geen lawaai meer,
maar een echte mooie vrede.
deze wereld geeft veel lawaai
waarin ik me niet thuis voel.
kom spoedig, lieveling.
verhaast je passen.
ik wacht op je met mijn hele hart.
U bent mijn vreugde
u bent mijn vreugde
mijn grootste blijdschap
ik weet dat niets belangrijker is dan u
mijn liefste god.
ik weet dat u van me houdt
en me nooit alleen laat
kom vandaag ook bij mij
het is heerlijk over u te schrijven.
en te weten dat u naar mij luistert.
geeft u mij een beetje zelfvertrouwen.
vaak voel ik me zo zwak.
en voel ik de mensen als vijanden
die mij niet begrijpen
leert u mij van alle mensen te houden.
laat mij niet alleen vader.
ik heb u lief.
liever dan mijn leven.
Je bladerde bleek
het was al
een klein wonder
dat jij groeide
zag hoe je steel
zich kromde in een
voortdurend verwonden
je bladerde bleek
op een plaats uit de zon
zonder koesterend licht
bijna niemand wist
hoe eenzaam je oogde
in het mat witte gezicht
toch knopte je
na doorgestane ellende
bloeide plotseling voluit
met warme kleuren die
vol tederheid spraken over
je leven dat even de hemel raakte
Vallend licht
merkwaardig toch
hoe mensen zich gedragen
als zij zomaar stenen rapen
vergelijken vormen
grote en structuren in een
bijzonder diepgaand turen
verbazen zich om lijnen
die een onnavolgbaar
patroon laten verschijnen
zij zijn vergeten
dat de steen hen wenkte om
aandacht aan hem te schenken
hij focust al van verre
met kleur en vallend licht de blik
van ogen in een speurend gezicht
Hoort u mij niet?
vader, verschijnt u aan mij
blijft u niet ver weg meer
maar kom nu in mijn leven
lieverd,
ik weet dat ik me bij jou goed voel
ik heb je intens lief lieveling.
ik ben doodmoe
maar weet dat ik me bij
jou weer goed voel.
haal de storm uit me, vader
ik ben bang dat ik verga
in het diepe water.
hoelang bid ik al tot u vader
hoort u mij dan helemaal niet
wat heeft mijn leven voor zin
zeg me dat u me liefhebt.
De engelen zij dansen
de engelen dansen om de troon van god
heel lieflijk in hun witte kleedjes
god wordt er helemaal blij van
en danst ook met de mooiste engel
wat is hij gelukkig met zoveel moois
ja, in de hemel is het mooi
met alle witte engelen
er woont liefde
niemand is meer slecht
enkel goedheid wordt erin gevonden
de engelen dansen prachtig
op mooie muziek
aan hun geluk komt geen einde
want ze houden allemaal veel van god
god heeft hen allemaal gemaakt
en is erg trots op ze.
wat een rijkdom zo een prachtige
vader te hebben.
de engelen zijn heel blij.
Onzeker ben ik
heel onzeker ben ik over mijzelf
elke dag weer hetzelfde gevoel
ik wil dan niet zo graag meer leven
maar dan weet ik dat jij eens komt
en van me zal houden
bij jou zal ik me goed voelen
lieveling, kom snel,
verlos me van mijn onzekerheid.
Blij wil ik zijn
als ik aan de toekomst denk
dan kan ik alleen maar blij zijn
die zal zo mooi zijn
enkel schoonheid om ons heen
de aarde zal zo mooi zijn
en geeft ons enkel blijdschap
daar zal ik je enkel liefhebben
mijn liefste schat
je maakt me blij
bij jou wil ik zijn
lieveling,
jou wil ik volgen
er is enkel blijdschap
in het volgen van jou.
allerliefste schat.
Ik heb je lief
lieveling,
van jou hou ik het meeste
bij jou voel ik me veilig
en wil altijd bij je zijn
houd me vast
ik heb het zo koud
ik wil jouw warmte voelen
van top tot teen
ik wil in jouw liefde leven
mijn allerliefste
en wil je geen pijn doen
maar enkel liefhebben
en weet dat jij enkel liefde bent
ik weet dat je bestaat
laat mij niet langer alleen.
lieveling.
U bent het mooiste
u, vader,
bent de parel van ons bestaan
u bent de mooiste
bij u kunnen we schuilen
laten we u altijd danken
voor ons bestaan
wij prijzen u en loven u
dank u dat we zo een vader hebben
die ons leidt
wij kunnen het niet alleen
maar met u verzetten we bergen
u helpt ons in ons hele leven
u bent er altijd
altijd wil ik aan u denken.
Verloren
Is het je ooit opgevallen dat,
verre dromen gerustellend,
de tijd weten in te nemen over,
periodes en lange dagen en met,
zekerheid kunnen zeggen dat,
hun kansen definitief,
verloren zijn.
Er niet meer willen zijn
zo moeilijk is het toch niet?
gewoon van die stoel stappen
en alles is voorbij
stap van die stoel, roept de duivel
denk aan de mensen om je heen, zegt de engel
ik ben bang dat ik me ga los maken
ook al weet ik dat het te laat gaat zijn
ik stap van de stoel
maar zonder touw aan mijn nek
ik kruip in mijn bed
en doe alsof er niets aan de hand is
Echte schoonheid
het lijkt een gave
om strijdbijlen
niet te begraven
maar ze als eerste steen
te werpen zodat jij je gelijk
als waarheid kunt erven
juist in schikken wordt
een compromis naar eenheid
geleid en is consensus bereikt
ik lach als de cd voor
de duizendste keer wordt gespeeld
met het refrein dat overleven heet
Leunend over de reling
Leunend over de reling keek ik om en speurde ik naar jou.
Overal mensen; duwen, roepen, trekken, schreeuwen naar elkaar.
Wind, kou, schuim, meeuwen, geur van zee.
Aan de overkant, de oever. Nog meer zielen, nog meer gezichten.
Uit het water komen, zitten, staan, blijven, gaan, radeloos, vermoeid, samen schuilen, afgemat.
En dan zie ik jou. En jij ziet mij.
Ik blij. Jij blij.
Een ogenblik, toen was ik voorbij. Weg oever, weg gezichten, weg jij.
Maar het is goed, want ik zag jou en jij zag mij; ik hier jij daar; en nu is alles anders.
Ik was zoekend. Nu ben ik gezien.
Gebladerd met wat rijp
ik heb
de winterbloemen
op zien komen
zij bloeien
in het kristallijn
van sneeuw en ijs
breekbaar op
hun transparante stelen
gebladerd met wat rijp
contrasteren
met oplichtend wit
de laatste herfsttinten
tot de bloemenzee
zich spreidt en verder
golft voorbij de horizon
waar komend grijs
gewijde stilte brengt
die hoort bij deze wintertijd
Hun nevelig verhaal
waar mist sliert
flarden geluidloos
hun nevelig verhaal
verkondigen druipen
woorden langs het raam
somberheid verdicht
het minimale zicht
waarin licht verstrooid
wordt en alleen bewegen
nog signalen geeft
alsof leven
zich afspeelt in
een ongeziene vorm
van bestaan dat zijn
zinnen verloren heeft
strak trekt angst
klemmen op de borst
omdat de chaos stijgt en
diepe eenzaamheid naar
psychotische suïcide neigt
Uit hectische uren
langzaam ebde
herrie weg
uit hectische uren
lichtte zee op
onder een halve maan
lieten golven agressie gaan
alleen op het strand
het nieuwe jaar nog
koesterend in mijn hand
pas toen
schelpen knersten
bij de kadewand
ik stilte vond
zittend op zand
ontsloot ik de tijd
zag je stralende lach
de twinkeling in ogen
wist dat jij aan mij dacht
Een aangereikte hand
een jaar
vol transparantie
maar de laatste
scherven glas
braken zonder kleur
de ooit geroemde
schoonheid af
wij zijn gewond
kelen gesneden
uit naam van
religieuze beden
barbarisme vierde
hoogtij en terreur
kwam plotseling nabij
maar open ogen
vragen mededogen
een plaats om weer
te leven zonder angst
jezelf met hart en
ziel te kunnen geven
in een aangereikte hand
Nieuw jaar
Het oude jaar is weer voorbijgegaan
Een nieuw jaar ligt nu voor ons open
Laten we op een gezegend jaar hopen
Er is niemand die weet hoe het zal gaan.
We mogen het overgeven aan onze Heer
Die de tijd en ons leven in handen heeft
En ons Zijn liefde en vertrouwen geeft
Hij wil ons nabij zijn, steeds maar weer.
Ook in het nieuwe jaar zal Hij ons leiden
Wij mogen op Zijn woord vertrouwen
Wetende: op Hem kunnen we bouwen
Hij blijft Zijn vleugels over ons spreiden.
Wat een troost om dat te mogen weten
Dat we niet alleen in het leven staan
Maar dat God met ons mee zal gaan
Hij zal ons ook in dit jaar niet vergeten.